**********************************************************
ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ 130 คังอิกเกาอิก เกาเกาหยีฉิก
"พี่รู้นะว่าต้นทำแบบนี้ทำไม แต่พี่จะบอกอะไรให้นะ ไม่ว่าวันนี้หรือวันไหน ไม่มีใครที่พี่จะพูดคำว่ารักได้ นอกจากต้นคนเดียว ต้นจะเป็นคนที่พี่รักเป็นคนสุดท้าย พี่สัญญา" อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก กูตายๆๆๆ ไอ้พี่ต้าค้าบบบ มึงจะหวานปานน้ำผึ้งเดือนห้าแบบนี้ไปทำไมเนี่ย
"บ้า" ผมตอบได้แค่นี้แล้วก็ต้องเดินจ้ำอ้าวหนีไอ้ต้า ก็กลัวมันเห็นนี่หว่าว่าหน้ากูบานยิ่งกว่ากระด้งแห้วอีก ถ้ารู้ว่ายั่วแล้วมันเป็นแบบนี้ กูยั่วมันไปนานแล้ว ไอ้ต้านะไอ้ต้า "ต้น รอก่อนสิ" ไอ้ต้าวิ่งกระหืดกระหอบตามมาติดๆ ผมเดินก้มหน้างุดๆด้วยความอาย แต่ไอ้ต้าก็ฉุดข้อมือไว้ทัน
"เป็นไรอ่ะ หนีพี่ทำไม" ไอ้ต้าถามเสียงหอบเล็กน้อย ผมก้มหน้างุดพยายามหาทางออกจากความอายที่เต็มล้น "หนีมด มดมันกัด" ผมตอบเบาๆ ไอ้ต้ายิ้มระรื่น "กัดตรงไหนครับ คันมากหรือเปล่า พี่ทายาให้นะ" เอาอีกแล้ว กูโดนมดกัดเพราะมึงหวานเนี่ยละ แล้วจะมาทายาให้กูอีก "นะต้น เดี๋ยวพี่ทายาแก้คันให้ เหมือนที่บ้านดาวไงล่ะ" เย้ยยยยย นั่นไง กูว่าแล้ว เพิ่งโดนก๊อกแรกไปหยกๆ ก๊อกสองก็มาจ่อเลยเว้ยยย
"ไปทาที่บ้านแล้วกัน ตอนนี้ยังคันไม่มาก เดี๋ยวถึงบ้านคงคันเยอะ" ผมตอบอายๆ ก่อนจะโบกแท็กซี่จอดเพื่อขึ้นรถกลับบ้าน สรุปแล้วคืนนั้นไอ้ต้นโดนทายาไปอีกสองรอบ หายคันเป็นปลิดทิ้ง แต่ตูดช้ำฉิบหายเลย
เช้าวันรุ่งขึ้นผมตื่นขึ้นมาด้วยอาการจับไข้ จริงๆแล้วก็เริ่มครั่นเนื้อครั่นตัวตั้งแต่ตอนโดนไอ้ต้าทายาแล้ว ตอนแรกกูนึกว่ากูโดนเย็ดเลยหมดแรง แต่ที่ไหนได้ คงเพราะไปเอากันกลางสายน้ำแล้วอากาศก็เย็นๆเนี่ยละถึงไข้ขึ้น ดังนั้น วันนี้กูขอบาย ไม่ไปเรียนดีฝ่าาาา ไหนๆวันนี้ก็วันศุกร์ผมไม่ต้องซ้อมบาสอยู่แล้ว ไอ้ต้าให้ผมกินยาแถมมองด้วยสายตาเป็นห่วงก่อนไปเรียน แค่นี้กูแทบจะหายขาดแล้ว
ผมกินยาแล้วก็หลับไปอีก ตื่นมาอีกครั้งสิบโมงกว่าแล้ว อาการไข้หายเป็นปลิดทิ้ง ไม่รู้ว่าได้ยาดี หรือกูป่วยการเมือง แต่พอกูตื่นแล้วกูก็ไม่อยากหลับอีกแล้ว หาอะไรทำดีกว่ากำลังเลือกดีวีดีที่ซื้อมาวันก่อนจะเปิดดู ไอ้ต้าก็ดันโทรเข้ามาพอดี
"เป็นไงบ้างครับ ดีขึ้นยัง" ไอ้ต้าส่งเสียงด้วยความเป็นห่วง อ่าาา เป็นห่วงขนาดนี้ไม่ให้กูรักได้ไงวะเนี่ย "ดีแล้วค้าบบบบ" ผมส่งเสียงไปอย่างสดใสเต็มที่ ไอ้ต้ามันจะได้สบายใจ "ดีจัง เอ้อต้น คืนนี้พี่กลับดึกหน่อยนะ ไปงานวันเกิดเพื่อนน่ะ" ไอ้ต้าร้องบอก อ้าวววว เฮ้ยยย กูป่วยน้า รู้งี้กูแกล้งบอกว่ายังไม่หายดีกว่า
"แค่กๆๆๆ ไปที่ไหนครับ อย่ากลับ แค่กๆๆ ดึกนะ" หุหุ มารยาหญิงเร้อจะสู้ความตอแลหของกู หุหุ ผู้ชายก็ตอแหลเป็นเว้ยย "แถวหลังสวนน่ะ ต้นพักเหอะ ไอใหญ่แล้ว ไหนบอกว่าหายแล้วไง" ไอ้ต้าส่งเสียงอย่างเป็นห่วง เง้ออออ ก็หายแล้วอ่ะ แต่อยากให้มึงกลับเร็วๆนี่ "แค่กๆๆ ไม่เป็นไรครับ อย่าเมามากนะ แค่กๆๆๆ" ผมตอบผสานเสียงไอ "พี่ไปแป๊บเดียว นอนพักนะครับจะได้หาย" ไอ้ต้าส่งเสียงบอกก่อนวางหู ผมยิ้มในใจ เรื่องอะไรกูจะให้มึงไปคนเดียวล่ะ เหอๆ
ผมรีบอาบน้ำแต่งตัวด้วยชุดนักศึกษา เพราะกูว่ากูหล่อสุดในชุดนี้ ก่อนจะออกจากบ้านด้วยหัวใจเริงร่า ปลายทางไม่ใช่มหาลัยของตัวเอง แต่เป็นมหาลัยของไอ้ต้า แฮ่ๆๆๆ เมื่อวานมึงไปเหยียบถิ่นกู คราวนี้กูเหยียบถิ่นมึงบ้าง เผื่อมีอะรดีๆเด็ดๆบ้าง
ผมมาถึงมหาลัยของไอ้ต้าก็เกือบเที่ยงแล้ว เดี๋ยวไอ้ต้าคงจะมากินข้าวที่โรงอาหารพอดี แต่โรงอาหารมันอยู่ตรงไหนวะ จะถามใครเดี๋ยวมีคนสงสัยว่าทำไมกูไม่รู้จักทั้งๆที่เรียนที่นี่ ผมมองกลุ่มคนที่เดินไปทิศทางเดียวกันเหมือนนัดกันไว้ แล้วก็ทำเนียนเดินตามไป อ่อ นั่นไงกูเห็นแล้ว มหาลัยแม่งไฮโซกว่าของกูอย่างเยอะ
"น้องครับ" เสียงเรียกจากข้างหลังผมที่เดินจ้ำอ้าวไม่มองใคร "น้องครับน้อง" เสียงเรียกดังมาอีก อะไรวะ ผมหันไปมอง "กระเป๋าตังค์ตกครับ" ผมมองตามมือชี้ เห็นกระเป๋าสตางค์สีเจ็บที่ไอ้ต้าซื้อให้เพราะความที่กระเป๋ามันแนวเหลือกินเหลือใช้ ไอ้ต้าเลยซื้อให้ ผมเดินย้อนไปหยิบกระเป๋าสตางค์สีส้มแปร๊ดลวดลายกราฟฟิคโดดเด่น ของกูอยู่แล้วล่ะ ใครมันจะกล้าใช้กระเป๋าสตางค์สีนี้
"ขอบคุณครับ" ผมร้องตอบโดยไม่ได้มองหน้าคนที่บอก ผมหยิบกระเป๋าตังค์ขึ้นมาเห็นเงินมันแล่บออกมาจากกระเป๋า เลยกางกระเป๋าออกเพื่อจะดันแบงค์กลับคืนที่ โดยลืมไปว่า ในช่องใส่บัตรเป็นรูปที่ผมพิมพ์จากคอมพิวเตอร์ รูปที่ผมกับไอ้ต้านั่งด้วยกัน โดยที่ผมนั่งพิงหน้าอกไอ้ต้า สองแขนไอ้ต้าโอบรัดตัวผมอยู่
ผมเหลือบไปเห็นรูปผมกับไอ้ต้าพอดี รีบพับกระเป๋าสตางค์เก็บ แล้วเงยหน้ามองคนที่เรียกผมให้เก็นกระเป๋าสตางค์ เฮ้ยยย ทำไมจ้องกูแบบนี้เนี่ย นี่ถ้าไม่หล่อกูไม่ให้จ้องนะเว้ยยย แถมหน้ามันเสือกคุ้นๆอีก เหมือนกูเคยเห็นที่ไหน "ขอบคุณนะครับ" ผมขอบคุณมันไปอีกครั้ง แม่งยังไม่เลิกจ้องกูอีก เดี๋ยวปั๊ดชกหน้าแหกเลย
"ผมขอตัวก่อนนะครับ" ผมรีบพูดเขินๆ ไอ้ห่านี่จ้องกูเหมือนสงสัยอะไรงั้นแหละ เอ๊ะหรือว่ามันเห็นรูปกูกับไอ้ต้าวะ ฉิบหายแล้ว เกิดเสือกรู้จักไอ้ต้าขึ้นมานี่กูจะทำไงดีเนี่ย ผมรีบเผ่นจากตรงนั้น ภาวนาในใจว่าอย่าให้มันรู้จักไอ้ต้าเลย
ผมเดินมาจนถึงอาคารโรงอาหาร โหย คนแม่งยังกะมด เห็นแล้วคัน เอ้ย ตาลายเลยว่ะ แล้วกูจะหาไอ้ต้าเจอเปล่าวะเนี่ย ผมชะเง้อมองหาไอ้ต้าทางโน้นทีทางนี้ที ไม่เห็นเงาแม่งเลยเว้ย แต่มหาลัยมึงหญิงสวยๆเยอะเลยว่ะ แค่กูดูผ่านๆ ควยกูก็แข็งไปหลายทีแล้ว ไม่เงี่ยนบ้างหรือไงวะไอ้ต้า
"หาเพื่อนอยู่เหรอครับ" ผมหันไปตามเสียงที่ถาม เย้ยยยย ไอ้ห่านั่นอีกแล้ว "อ่อครับ" ผมตอบไม่ได้ใส่ใจเท่าไหร่ อย่ามายุ่งกับกูได้ป่าววะ ตอนนี้กูอยากเย็ดหญิง ขอกูเย็ดหญิงให้หายอยากก่อนเดี๋ยวมึงค่อยเข้ามาตอนนั้น "เพื่อนคนในรูปเหรอ" อ้าวเฮ้ยยยยยยย แสดงว่ามึงเห็นรูปแล้วเส่ ไอ้เชี่ย หมดกัน ไปถึงไหนความแตกถึงนั่นเลยนะไอ้ต้น
"อ่อ ป่าวคับ พี่ชายอ่ะ" ผมตอบโดยไม่มองหน้าไอ้นั่น ตอบไปตามความจริงครึ่งนึงแล้วกันว่าไอ้ต้ามันเป็นพี่ชายกู ส่วนตอนที่เป็นผัวกูไอ้นี่ไม่ต้องรู้ก็ได้ "อ้าว เราเป็นน้องของต้าหรอกเหรอ" ช่ายยยยเส่ หล่อเหมือนพี่ไหมล่ะ เย้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย แล้วรู้จักไอ้ต้าด้วยเหรอวะ
"อ่ะครับ รู้จักพี่ต้าด้วยเหรอครับ" ผมหันไปถามทั้งงงทั้งกลัวว่าความจะแตก "รู้สิ ก็พี่เรียนคณะเดียวกลุ่มเดียวกันกับต้านี่" พี่คนนั้นตอบมา ผมพยักหน้าเข้าใจ อ่อ เพื่อนไอ้ต้านี่เอง หล่อดีนี่หว่า "แล้วพี่ต้าเค้าไปไหนคับ" ผมถามเพราะตอนนี้ท้องก็เริ่มหิวแล้ว เจอไอ้ต้าจะได้ชวนกันไปกินกล้วย เอ้ย กินข้าวให้หายอยาก คือตอนนั้นยังอยากจะเซอร์ไพร์ซมันอยู่ เลยไม่โทรหามัน
"ยังอยู่ที่คณะ ต้นไปดูที่โน่นแล้วกัน" ไอ้พี่คนนั้นตอบ เฮ้ยยย แล้วมันรู้จักชื่อกูได้ไงหว่า หรือว่าไอ้ต้ามันเคยบอก ฮึ่ยยยย ไม่จริงอ่ะ มันจะกล้าบอกคนอื่นเรื่องกูเหรอ ไอ้พี่คนนั้นบอกแล้วก็ขอตัวไปกินข้าว ผมไม่สนใจมันแล้ว ไปหาคุณผัวกูดีกว่า
ผมเดินไปตามป้ายบอกทางไปคณะวิศวะที่ไอ้ต้าเรียนอยู่ รอมันหน้าตึกก็ได้วะ ผมนั่งมองกลุามนักศึกษาที่เดินออกจากตึกเป็นกลุ่มๆ โหยย มหาลัยนี้แม่งมีคนน่ารักๆ ตรึมเลยเว้ยย กูว่ากูต้องมานั่งหาอาหารตาดูที่นี่บ่อยๆ ซะแล้ว กำลังนั่งเพลินๆ เฮ้ย ไอ้รูปหล่อที่เดินอยู่ท่ามกลางเพื่อนกลุ่มใหญ่นั่นมันไอ้ต้าที่รักของกูนี่หว่า
ไอ้ต้ายืนอยู่กลางกลุ่มเพื่อนๆ มันมองไม่เห็นผมเพราะเพื่อนหลายคนบังอยู่ ผมลุกเดินยิ้มแป้นแต่ไม่ได้ตรงเข้าไปทักมัน ได้แต่เดินตาม "เฮ้ยย พวกมึงไปกินกันก่อน เดี๋ยวกูตามไป โทรศัพท์แป๊บนึง" เสียงไอ้ต้าดังขึ้นท่ามกลางกลุ่มเพื่อชายหญิงเกือบยี่สิบคน
"หูยยยยย โทรหาแฟนอีกแล้ว หวานจริงนะมึงไอ้ต้า" เสียงเพื่อนๆแซวกันขรม ผมแอบยิ้มในใจ เพื่อนๆไอ้ต้าหันหน้ามาแหย่ไอ้ต้าโดยที่มองไม่เห็นผมที่ยืนห่างไปประมาณสองเมตร "เออ ก็แฟนกูมันไม่สบาย ขอคุยหน่อยแล้วกัน พวกมึงไปกันก่อนเหอะ" ไอ้ต้าร้องบอกพลางกดเบอร์โทรศัพท์กลางวงเพื่อนๆที่ไม่เห็นจะมีใครไปไหน "หูยย อย่ามาพูดเลย กูเห็นมึงโทรทั้งวัน ว่าแต่เมื่อไหร่มึงจะพามาเปิดตัววะ กูอยากเห็นว่าหล่อๆอย่างมึงเนี่ยแฟนจะสวยแค่ไหน" เสียงเพื่อนไอ้ต้าอีกคนถาม
"จั๊ด จาดีด้าววว จั้ด จั้ด จาดีด้าวววว อู้วววววววว จั๊ด จาดีด้าววว จั้ด จั้ด จาดีด้าวววว อู้วววววววว" เสียงน้องไอซซี่ในที่นอนอยู่กระเป๋าผมดังลั่น ฉิบหายแล้วกูลืมไปว่าไอ้ต้ากำลังจะโทรหากูนี่หว่า ผมรีบหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ากางเกงโดยไม่ได้ดูว่าตอนนี้เพื่อนไอ้ต้าหันมามองผมเป็นตาเดียว ผมรีบกดปิดปิดเสียงโทรศัพท์ พอเงยหน้ามาก็ต้องอึ้งกับทุกสายตาที่จ้องผมอยู่ คนที่หน้าซีดที่สุดก็คือไอ้ต้า
"หวัดดีครับพี่ๆ ผมชื่อต้น เป็นน้องชายพี่ต้าครับ"
++++++++++++++++++++++++++++++++++
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
ช่วยเม้นต์กันหน่อยนะค้าบบบบ