เล่าๆต่อ
****************************************************************
ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ 348 เกมกามเทพ Vol 3
"พี่อาร์ต แล้วพี่ต้นกับพี่ต้าเนี่ย เค้าก็เป็นแฟนกันใช่ไหม" แสรดดดดดดด เอาแล้วไงไอ้พีด มึงนี่จะช่างสังเกตเกินไปป่าววะ กูก็ว่ากูไม่ได้หลุดอะไรไปให้มันจับได้นี่หว่าว่ากูกับไอ้ต้าเป็นผัวเมียกัน ก็แค่มองตากันวิ้งๆ หรือไม่ก็แอบพิงแอบซบกันบ้าง แต่กูก็แน่ใจนะเฟร้ยยว่าความเนียนของกูเนี่ยระดับเทพ
กูแกล้งหลับตารอฟังอยู่ว่าไอ้อาร์ตจะตอบว่าอะไร จริงๆแล้วไอ้อาร์ตจะตอบว่าใช่หรือไม่ใช่ก็ไม่ใช่ปัญหาหรอก กูไม่ได้อายใครอยู่แล้วที่กูเป็นแฟนไอ้ต้า ออกจะปลื้มใจเสียมากกว่า แต่อย่างว่าแหละนะ ผู้ชายเอากันเนี่ยสังคมมันไม่ยอมรับเท่าไหร่ เก็บไว้รู้กันสองคนดีกว่าว่ะ
"เอ่อ ทำไมพีดถามแบบนี้ล่ะ" ไอ้อาร์ตมันคงไม่อยากพูดเรื่องกูกับไอ้ต้า แล้วถ้าหากไอ้พีดมันไม่ได้เป็นเกย์เนี่ย มันต้องสงสัยแน่ๆถ้าไอ้อาร์ตบอกว่ากูกับไอ้ต้าเป็นผัวเมียกัน แม่งก็เพื่อนมันแต่ละคนเป็นเก้งกันหมด แล้วไอ้ห่าอาร์ตมันจะเป็นชายแท้อยู่คนเดียวเนี่ยนะ เกิดไอ้พีดเกลียดตุ๊ดขึ้นมาเนี่ย ไอ้อาร์ตกูได้เสียใจอีกแหงๆ
ไอ้พีดไม่ตอบคำถาม กูก้อยากรู้เหมือนกันแม่งคิดยังไง ไอ้พีดเองก็อาจกลัวผิดใจกับไอ้อาร์ต เลยไม่ยอมตอบ เห้อออ อะไรกันนักหนาวะคู่นี้ รักกันชอบกันก็บอกแม่งไปเหอะ มาอ้ำอึ้งๆเอากูกับไอ้ต้ามาถามไปถามมา เสียเวลาเย็ดกันป่าวๆ
"พี่อาร์ต" เสียงไอ้พีดดังขึ้นอีก คราวนี้แม่งจะถามห่าอะไรเกี่ยวกับกูหรือไอ้ต้าอีกไหมเนี่ย บรรยากาศแม่งดูตึงเครียดพิกล ไอ้อาร์ตไม่ตอบรับ เหมือนจะรอว่าไอ้พีดจะพูดอะไร "ผมถามพี่อาร์ตตรงๆนะ พี่อาร์ตชอบพี่ต้นเหรอ" อ่าวววววว มาเกี่ยวอะไรกับกูวะเนี่ยไอ้พีด ผัวกูก็นอนควยโตอยู่ข้างๆเนี่ย แล้วถึงไอ้อาร์ตมันจะชอบกูหรือเปล่ามันไปหนักลูกกระโปกมึงหรือไงไอ้สัด
ไอ้อาร์ตเงียบ ไม่พูดอะไรอีกตามเคย กูก็ไม่รุ้เหมือนกันว่าไอ้พีดมันคิดอะไรอยู่มันถึงได้ถามแบบนี้ออกมา จะคิดว่าไอ้พีดมันอยากรู้ใจว่าไอ้อาร์ตเป็นเก้งไหม หรือคิดอะไรกับผู้ชายด้วยกันไหมก็เป็นไปได้ หรือจะคิดว่าไอ้อาร์ตมันเป็นเก้ง แล้วไอ้พีดมันจะได้ถอยห่าง ก็เป็นไปได้อีก เห้อออ คิดแล้วกลุ้ม กลุ้มจาย กลุ้มว้อยยยยย
การที่ไอ้อาร์ตไม่ตอบอาจจะเป็นคำตอบที่ดีที่สุดก็ได้นะ เพราะมันเองก็คงไม่รู้จริงๆว่าไอ้พีดมันคิดอะไร สักพักกูได้ยินเสียงเหมือนมีคนเดินเข้าห้องน้ำไป เลยแอบหรี่ตาดู เห็นไอ้อาร์ตนั่งอยู่ที่ปลายเท้ากูคนเดียว กูเลยลืมตาแล้วเรียกไอ้อาร์ตเข้ามาใกล้
"ทำไมมึงไม่บอกความจริงไอ้พีดมันไปล่ะ" ผมถามไอ้อาร์ตที่นั่งก้มหน้า กูโอบเอวไอ้อาร์ตไว้หลวมๆ มันหันมาสบตา สีหน้าบ่งบอกว่าวุ่นวายใจอยู่ไม่น้อย "ไม่รู้ว่ะต้น กูกลัวคำถามที่มันคงจะถามกูอีกมากกว่านี้มั้ง" ไอ้อาร์ตตอบเสียงเบา ผมดึงตัวมันให้เข้าใกล้มากขึ้น หันไปมองไอ้ต้า มันก็ตื่นอยู่ นั่งมองกูกับไอ้อาร์ตตาแป๋วเชียว
"มึงกลัวผิดหวังเหรออาร์ต" กูถามมัน ไอ้อาร์ตเอามือมาจับมือข้างที่เจ็บของกูแล้วลูบไปมาเบาๆ "เจ็บไหมต้น" ไอ้อาร์ตมันถาม ตามองจ้องที่มือกู "มึงรู้ไหม เวลาอกหักเนี่ย แม่งโคตรเจ็บเลย" ไอ้อาร์ตพูด ผมเลยผุดลุกนั่งมากอดมันไว้ กูไม่รุ้หรอกว่าอกหักมันเจ็บแค่ไหน เพราะกูไม่เคยอกหัก กูเกิดมาเคยมีรักแค่ครั้งเดียว คือรักไอ้ต้า แล้วมันก็ไม่เคยทำให้กูเสียใจ ถึงจะมีบางครั้งกูอาจจะเคยเสียน้ำตาให้มันบ้าง นั่นก็เพราะความงี่เง่าหรือคิดมากของกูเองแทบทั้งนั้น กูไม่รู้หรอกว่าคนที่รักทำให้เราเจ็บเนี่ย มันจะเจ็บสักขนาดไหน
"อาร์ต มึงอย่ากลัวสิ ชีวิตมึงมีเรื่องให้ต้องสู้มากกว่าเรื่องนี้อีกตั้งหลายเรื่อง กูรู้นะว่ามึงต้องเจอต้องผ่านอะไรมาเยอะขนาดไหน แต่มึงก็ผ่านมาได้" ผมบอกไอ้อาร์ต ตอนนี้ไอ้ต้าลุกขึ้นมานั่งใกล้ๆแล้ว มือโอบไหล่ไอ้อาร์ตไว้อีกข้างนึง "อาร์ต ถึงวันนี้อาร์ตจะต้องเสียใจ แต่พี่ก็ว่ามันดีกว่าที่วันนึงอาร์ตจะมานั่งเสียดาย ว่าทำไมเราไม่ทำอะไรบางอย่างในอดีตนะ" ไอ้ต้าพูด โอ้ววว คารมสามีกูเป็นไง คมได้โล่ห์จริงพ่อคุณ
"เวลามันช่วยให้เราหายเสียใจได้ แต่มันก็ทำให้เราไม่สามารถย้อนกลับไปแก้ไขอดีตได้นะ" ไอ้ต้าพูดอีก กูพยักหน้าเห็นด้วย คนบางคนมัวแต่กลัวที่จะเดินออกไปพบกับความจริง สุดท้ายชีวิตก็ไม่มีอะไรเลยสักอย่าง ไม่มีแม้แต่ตัวตนที่แท้จริง บางทีแค่เรายอมรับความจริง ผลของมันจะดีหรือไม่ดีไม่สำคัญเท่าเราได้ทำหรอก
ไอ้อาร์ตมองตรงไปข้างหน้าเหมือนกำลังคิดอะไรในใจ ผมกับไอ้ต้ามองหน้ากัน ปล่อยให้ไอ้อาร์ตมันคิดอะไรไปก่อน ไม่ต้องไปเร่งรัดอะไรหรอก วันนึงความรักมันก็เปิดเผยตัวออกมาเองนั่นแหละ เพียงแต่วันนั้นไอ้อาร์ตมันก็ต้องกล้าพอที่จะยอมรับมัน
ผมล้มตัวลงนอนอีกครั้ง โดยโอบไหล่ให้ไอ้อาร์ตมันนอนด้วย ส่วนไอ้ต้านอนติดกูอีกข้าง กูไม่รู้จริงๆว่าไอ้อาร์ตมันคิดอะไร ไอ้อาร์ตปล่อยให้ผมโอบเอวไว้ สักพักไอ้พีดก็ออกมาจากห้องน้ำ กูแอบหรี่ตาตี่ๆของกูดู มันมองที่กูกับไอ้อาร์ตแวบนึง ก่อนจะเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าแล้วแต่งตัว ก่อนจะปิดไฟแล้วเดินมานอนข้างๆไอ้อาร์ต
พอไฟมืด ไอ้ต้าก็ขยับตัวมาโอบกูไว้ จริงๆก็อยากยกขาให้ไอ้ต้ามันเหมือนกันแหละ แต่ตอนนี้กูสงสารไอ้อาร์ตมันอยู่ กูเองก็แปลกใจเหมือนกันว่าทำไมกูถึงไม่เร่งรัดจัดการจับคู่ให้ไอ้อาร์ตเหมือนคู่อื่นที่กูเคยทำ อาจจะเพราะว่าเรื่องเคนตะ คาชู แล้วก็ไอ้ตุลมากวนใจกูอยู่ก็เป็นได้ ถ้าไอ้อาร์ตหรือไอ้พีดมีคนที่แอบชอบมันสองอยู่ ถ้าไอ้คู่นี้มันชอบกัน ก็ต้องมีคนเสียใจ นี่แหละมั้งที่ทำให้กูรู้สึกกังวลจนทำให้กูไม่กล้าจะลุยเหมือนทุกครั้ง
ไม่มีเสียงพูดคุยกันในความมืด มีแต่เสียงลมหายใจยาวๆของไอ้อารืตที่ตอนนี้คงจะหลับแล้ว กูก็กำลังเคลิ้มๆอยู่ใกล้จะหลับเต็มที่ ก็มารู้สึกตัวตื่นเพราะมีมือใครสักคนจับที่มือกูที่วางบนเอวไอ้อาร์ต ตอนแรกกูคิดว่าเป็นไอ้ต้ามันเกิดเงี่ยนขึ้นมากลางดึง แต่ลักษณะของทิศทางของเจ้าของมือมันมาจากทางด้านหน้า พอมือนั้นจับโดนมือกู มันก้ค่อยๆดึงมือกูให้หลุดออกจากเอวไอ้อาร์ต แล้วปล่อยมือกูให้ตกลงบนเตียง
ใจกูเต้นตึกๆแล้วตอนนี้ ลักษณะอย่างนี้ไม่ใช่ไอ้ต้าแน่นอน เพราะไอ้ห่านี่มันไม่เคยหึงกูกับไอ้อาร์ต แล้วก็ไม่ใช่มือไอ้อารืตด้วย เพราะไอ้อาร์ตมันก็ชอบให้กูนอนกอดมัน ถ้าอย่างนั้นก็ต้องเป็นไอ้พีดชัวร์ หรือถ้าไม่ใช่ไอ้พีดเนี่ยก็คงเป็นผีไอ้บี้มันหวงเมียแล้วล่ะ แต่ตอนนั้นกูไม่ได้คิดว่าเป็นไอ้บี้หรอกนะเว้ยยย ถ้าคิดขึ้นมาตอนนั้นเนี่ย ไอ้ต้นเผ่นป่าราบแล้วววว
กูมั่นใจว่าเป็นไอ้พีดแน่นอน แล้วอาการแบบนี้เหมือนมันหึง ไม่อยากให้ใครมาแตะเนื้อต้องตัวไอ้อาร์ต เอาว่ะ ไอ้ห่าต้าก็หลับ กรนเบาๆอยู่ข้างหลังกูเนี่ย กูจะหันไปปรึกษาก็ไม่ได้ กูเลยตัดสินใจยกมือขึ้นกอดไอ้อารืตอีกครั้ง คราวนี้มือกูไปโดนแขนไอ้พีดมันเต็มๆ แต่กูก็ทำเป็นละเมอแล้วกรนบาวๆเหมือนคนที่หลับอยู่ไม่รู้ตัว
สักพัก มือที่กูโดนเมื่อกี้ จับแขนกูเหวี่ยงออกจากตัวไอ้อาร์ตอีกครั้ง คราวนี้แรงกว่าเดิม แสรดดดดดด แสงสว่างมาที่ปลายอุโมงค์แล้วเว้ยยยย งานนี้ไอ้พีดปิ๊งไอ้อาร์ตชัวร์ แถมยังเสือกหึงอีก ตอนสว่างๆเสือกไม่ยอมรักกัน เสือกมาแอบมารักไอ้อาร์ตกูตอนมึดๆ ร้ายไม่ใช่เล่นนะมึงไอ้พีด นี่ถ้าไอ้อาร์ตกูเคยพาไอ้พีดมานอนที่ห้องเนี่ยคงโดนไอ้พีดลักหลับไปแล้ว
กูไม่ยอมแพ้ แต่คราวนี้กูค่อยๆสอดมือลงต่ำ แตะที่ต้นขาไอ้อาร์ต เลยไม่เจอมือไอ้พีด จากนั้นกูลูบเบาๆเลื้อยเข้าไปทางขากางเกงบ็อกเซอร์ แล้วจับควยไอ้อาร์ตที่ไม่ได้ใส่กางเกงในไว้ในมือ ลูบๆคลำๆอยู่พักเดียว ควยไอ้อาร์ตก็แข็งโด่เด่เต็มมือกูเลย ไอ้ห่านี่หลับจริงป่าววะ ทำไมควยแข็งไวจริง พอควยมันแข็งควยกูก็แข็งตามดิ ตอนนี้มันโผล่มาทางขากางเกงบ็อกเซอร์ที่กูใส่ แล้วทิ่มตรงเข้าตูดไอ้อาร์ตเลย
ไอ้อารืตไม่ขยับตัว ทั้งๆที่ควยกูทิ่มอยู่ตรงแก้มก้น มันคงหลับจริงแหละ กูเลยจับควยมันคลึงไปคลึงมาเบาๆ ไม่ทันไรกูก็รู้สึกได้ว่ามีอะไรบางอย่างขยับอยู่บริเวณเป้ากางเกงด้านนอก กูเลยหยุดชักควยไอ้อาร์ต ปล่อยให้ควยแข็งโด่ของมันตุงอยู่ในเป้ากางเกง
เป้ากางเกงไอ้อาร์ตขยับยุกยิกเบาๆ เสียงกรนไอ้อาร์ตยังดังยาวต่อเนื่องเหมือนมันหลับสนิทจริงๆ มือกูที่หยุดรออยู่ข้างควยไอ้อาร์ตสัมผัสถึงแรงสั่นสะเทือนที่เขยิบรุกล้ำเข้ามาทีละน้อย ไอ้ห่าพีดแม่งคิดจะลักหลับไอ้อาร์ตจริงๆเหรือวะเนี่ย กูรออยู่พักเดียวก็รู้สึกได้ว่าควยไอ้อาร์ตกำลังถูกลูบคลำอยู่ผ่านทางร่มผ้า แถมกูได้ยินเสียงลมหายใจของใครบางคนกำลังถี่กระชั้นเหมือนตื่นเต้น
กูกลั้นหายใจอยู่ในความมืด ควยไอ้อาร์ตถูกรุกล้ำหนักขึ้น ถ้าไอ้อาร์ตมันตื่นอยู่มันก็คงนึกว่าเป็นกูแหละที่กำลังจับควยมัน แต่ถ้ามันตื่นอยู่จริงป่านนี้มันเอามือมาจับควยกูแล้ว แต่นี่ยังว่ะ แสดงว่าไอ้อาร์ตมันหลับชัวร์ มือลึกลับนั้นตอนนี้ไม่ได้จับควยไอ้อาร์ตแล้ว แต่มันเงียบไปผิดปรกติ กูลืมตามองในความมืด เห็นเงาตะคุ่มๆของคนที่นอนตรงหน้ากำลังพยายามทำอะไรสักอย่าง
ไม่ทันคิดเสร็จ มือกูที่หยุดรอข้างควยไอ้อาร์ตก็สัมผัสกับมือของใครบางคนที่กำลังล้วงเข้ามาทางขากางเกงบ็อกเซอร์ของไอ้อาร์ต ไวเท่าความคิด กูคว้ามือนั้นไว้แน่น ข้อมือกูไวและแข็งแรงอยู่แล้วเพราะชักว่าว เอ้ย เพราะเล่นบาส เจ้าของมือลึกลับพอรู้ตัวว่าโดนจับได้มันก็รีบชักออก แต่กูจับไว้แน่นเกินกว่าที่มันจะดึงออกไปได้ ไอ้อาร์ตร้องขึ้นมาแบบตกใจ ก่อนจะผุดลุกขึ้นนั่ง กูเลยปล่อยมือแล้วกระโดดรวบตัวเจ้าของมือลึกลับที่พยายามดิ้นหนี
"ไอ้อาร์ตเปิดไฟดิ" ผมร้องตะโกน ไอ้จอมโจรปล้นควยที่โดนกูกอดจับไว้พยายามดิ้นแต่กูแรงเยอะกว่ามันเลยดิ้นไม่หลุด สักพักไฟในห้องก็สว่างพรึ่บพร้อมกับไอ้พีดที่หน้าแดงจัดพยายามหลบตากูแต่ยังไม่หมดฤทธิ์ ดิ้นขลุกอยู่ในอ้อมแขน พยายามจะให้หลุดจากมือกูไปให้ได้
"ไอ้ต้าช่วยหน่อย" กูร้องบอกไอ้ต้าเพราะไอ้ห่าพีดนี่ก็แรงเยอะไม่น้อย ไอ้ต้ายิ้มๆก่อนจะเอามือลูบหัวไอ้พีดจนมันสงบแล้วพูด "เอาล่ะ ไม่ต้องดิ้นแล้ว นั่งคุยกันดีๆก็ได้ ไอ้ต้นมันไม่ทำร้ายเราหรอก" ไอ้ต้าพูดยิ้มๆ กูมองไอ้อารืตที่ยืนอยู่ข้างสวิทช์ไฟแบบงงๆ ควยแม่งยังโด่ตุงกางเกงอยู่เลยไอ้เหี้ย
"พี่ต้น พี่ต้า" เสียงไอ้พีดร้องแค่นั้นแล้วมันก็หยุดดิ้น กูเลยปล่อยมือที่รัดมันอยู่ ก่อนไอ้พีดจะลงไปทรุดนั่งที่เตียง "อาร์ตมานี่ดิ" ผมเรียกไอ้อาร์ตที่ยืนควยตุงแต่หน้างงๆ ไอ้อาร์ตเดินควยโด่มานั่งข้างๆไอ้พีดอีกข้าง "มีอะไรเหรอวะต้น" ไอ้อาร์ตแม่งไม่รู้ตัวจริงๆว่ะ รู้งี้กูลักหลับเย็ดแม่งไปสักทีสองทีดีกว่า
"ถามไอ้พีดดีกว่ามั้ง" ผมพูดยิ้มๆ ตาจ้องมองไอ้พีดที่ยังคงก้มหน้างุด ไม่รู้แม่งอายหรือแม่งกลัวว่าพวกกูจะทำอะไรมัน "มีอะไรอ่ะพีด" ไอ้อาร์ตถามแบบซื่อๆ ไอ้ห่านี่ มึงเกือบจะโดนลักหลับอยู่แล้วยังไม่รู้ตัวอีก ไอ้พีดนิ่งเงียบไม่พูดอะไร ห่าเอ้ยยย จะเงียบกันทำไมวะเผยใจกันไปเหอะ กูก็รออยู่ จะได้เย็ดๆกันสักที
"สงสัยมันจะอายว่ะ" ไอ้ต้าพูดยิ้มๆ เอ๊ะ ตกลงเมื่อกี้ผัวกูมันหลับแน่เหรอวะ ทำไมแม่งทำหน้าเหมือนรู้เลยว่ามีอะไรเกิดขึ้นบ้าง "เอางี้แล้วกัน" ไอ้ต้าพูดแล้วเดินไปปิดไฟ แสรดดดดด แล้วกูจะเห็นได้ไงวะ กูอยากดูนี่หว่า "เอาล่ะ พูดได้หรือยังพีด" เสียงไอ้ต้าดังในความมืด แต่เอ๊ะ ท่าทางจะดีเหมือนกันนะ อย่างน้อยไอ้ห่าพีดน่าจะไม่อายหรืออายน้อยลงแล้วล่ะ เพราะมองไม่เห็นหน้าไอ้อาร์ตแล้วนิ
"พีด มีอะไร บอกพี่สิ" เสียงไอ้อาร์ตดังขึ้นมาใกล้ๆตัวกู ไอ้พีดยังเงียบ แม่งกลั้นใจตายไปแล้วหรือยังวะเนี่ย แต่กูไม่กลัวว่าไอ้พีดมันจะหนีไปหรอก เพราะไอ้ต้ามันยืนอยู่หน้าประตู ถ้าไอ้พีดมันหนีไอ้ต้ามันไม่ปล่อยไปแน่ "พีด มึงชอบไอ้อาร์ตเหรอวะ" กูชักรำคาญไอ้พวกอมดอกพิกุลแล้วเนี่ย แม่งกูจะเอากล้วยให้แดกยังเสือกอมดอกพิกุลเก็บปากไว้อยู่ได้
"ไอ้ต้น" เสียงไอ้อาร์ตดังแบบตกใจ แต่ไอ้พีดยังเงียบสนิท "เฮ้ย จะพูดหรือเปล่า" กูเริ่มขัดใจ เลยส่งเสียงตะคอก กูได้ยินเสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะมีเสียงตะกุกตะกักดังขึ้นมาเบาๆ "พี่อาร์ต ผมขอโทษนะครับ" แสรดดดดด กูถามว่ามึงชอบไอ้อาร์ตไหม ไม่ใช่ให้มึงขอโทษ โอ้ยยยย กูปวดควย เมื่อกี้ตอนจับควยไอ้อารืตเล่นยังโด่เด่อยู่เลย ตอนนี้แม่งเหี่ยวไปแล้ว เมื่อไหร่มันจะบอกรักกันสักทีวะ แฟนคลับเค้าอยากอ่านฉากเย็ดกันแล้วว้อยยย
"อาร์ต กูถามมึงก่อนแล้วกัน" กูพูดในความมืดอีกครั้ง "มึงบอกกูว่ารักน้องพีดเค้า แล้วไม่คิดจะบอกน้องเค้าจริงๆเหรอวะ" กูถามคำถามที่ไอ้อาร์ตไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ ไอ้อาร์ตมันตกใจกับความถามกู พยายามเอามือขึ้นมาปิดปาก แต่กูไม่ยอม "ไอ้ห่า พูดกันสักทีสิวะ กูชักรำคาญแล้ว มึงรักน้องเค้ามึงก็บอกไป ส่วนไอ้พีดน่ะ มันก็ชอบมึง ไม่งั้นมันไม่ลักหลับจับควยมึงหรอก" กูชักอารมณ์เสีย เลยด่ามันไปชุดใหญ่
"อะไรนะ พีดมันทำอะไรกูนะ" เสียงไอ้อาร์ตดังเบาๆที่ข้างหูกู "เออ กูบอกว่าไอ้พีดมันลักหลับจับควยมึง แสดงว่ามันชอบมึง" เหอๆ งานนี้ไอ้พีดไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธอีกคน ก็ลองมันบอกว่ามันไม่ได้จับควยไอ้อาร์ตเนี่ย กูก็เป็นพยานยืนยันทั้งคน แล้วถ้ามันบอกว่ามันไม่ได้ชอบไอ้อาร์ตละก็ คนที่ไม่ชอบมันจะมาจับควยเค้าทำไม ลองปฏิเสธดูเซ่ พ่อจะเอาควยฟาดให้ปากแตกเลย
ไอ้อาร์ตเงียบทันทีที่กูพูดจบ ส่วนไอ้พีดไม่ส่งเสียงสักแอะ บรรยากาศแม่งเงียบอีกครั้ง โอ้ยๆๆๆ กูจะบ้าตาย ขนาดนี้แล้วมึงยังไม่พูดกันอีก กูกลั้นหายใจรอว่าใครจะพูดอะไรออกมา สุดท้ายก็ได้ยินเสียงไอ้พีดพูดเบาๆ "พี่อาร์ตชอบผมเหรอครับ" เอาวะ ไอ้ต้นชักสนุกแล้ว ดูสิว่าไอ้อาร์ตมันจะยอมรับสักทีไหม การที่ไอ้พีดพูดแบบนี้แสดงว่ามันหมดหนทางไปแล้ว ต้องยอมบอกความจริงแล้วล่ะ
ไอ้อารืตเงียบอยู่พักนึง ก่อนตอบออกมาให้กูชื่นใจ "พีด พี่ชอบพีดนะ แล้วถ้าสิ่งที่ไอ้ต้นมันพูดเป็นเรื่องจริง แสดงว่าพีดก็ชอบพี่ใช่ไหม" โอ้ยยยย เอาแล้วไง คนจะเย็ดกันแล้วว้อยยยยยยยย กูขยับลุกไปทางประตู กะจะไปเปิดไฟ ไอ้ต้ามันยืนอยู่พอดี พอตัวกูไปโดนมัน มันก้จับกูกอดแล้วหอมแก้มทันที ไอ้ห่านี่จำกลิ่นแม่นชะมัด กูเลยกอดมันตอบ ไอ้ต้ากระซิบเบาๆ "เก่งจริงนะ คิดได้ไงเนี่ย" อร้ายยย ผัวเค้าชมล่ะ อุ้ยๆๆเขินว่ะ กูไม่ได้คิดเหี้ยอะไรเลยนะ ถ้าไอ้พีดมันไม่ลักหลับไอ้อาร์ตเนี่ย กูจะมีผลงานไหมล่ะ
กูเอื้อมมือไปกดสวิทช์ไฟเปิด ไฟเพดานห้องกระพริบสองสามทีก่อนสว่างโร่ ตรงหน้า ไอ้ต้ายืนอมยิ้มให้กูอยู่ ส่วนบนเตียงไอ้อาร์ตกับไอ้พีดนั่งข้างกัน ไอ้พีดนั่งก้มหน้า ส่วนไอ้อาร์ตกำลังมองว่าที่แฟนรุ่นน้องอยู่ กูกับไอ้ต้ามองหน้ากันแล้วพากันเดินไปนั่งที่พื้นตรงหน้า
"พีด กลัวอะไรอยู่ ทำไมไม่พูดไปล่ะว่ารู้สึกยังไง" เสียงไอ้ต้าพูดหนักแน่น ไอ้พีดเงยหน้ามามองไอ้ต้า พอเห็นหน้ากูมันก็หลบตาอีกครั้ง "ที่มึงถามไอ้อาร์ตว่ากูกับไอ้ต้าเป็นแฟนกันหรือเปล่าเนี่ย กูบอกได้เลยนะว่าใช่" กูบอกไอ้พีดที่ยังก้มหน้า ไอ้พีดคงงงที่ทำไมกูกล้าเปิดเผยมันเลยเงยหน้ามามองแว่บนึง ก่อนจะก้มหน้าไปใหม่
"ส่วนเรื่องที่ไอ้อาร์ตชอบกูหรือเปล่าเนี่ย มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเรื่องของมึงกับไอ้อาร์ตเลย" ผมพูดต่อ ตายังจับจ้องไอ้พีด "เพราะไอ้อาร์ตมันพูดชัดเจนแล้วนะว่ามันชอบมึง" กูพูดย้ำสิ่งที่ไอ้อาร์ตเพิ่งบอกไป "เหลือแต่มึงที่ต้องตอบคำถาม ว่ามึงชอบไอ้อาร์ตไหม" กูพูดเสียงดังชัดเจน เน้นย้ำให้ไอ้พีดมันซึมซาบ
ไอ้พีดเงยหน้ามาช้าๆ ตอนนี้หน้ามันเริ่มแดงกว่าเดิม แต่คนแม่งหล่อ แดงยังก็ยังหล่อ มันมองหน้ากูเหมือนจะขอความมั่นใจ ไอ้พีดเอ้ยยยย กูช่วยอะไรมึงไม่ได้หรอก กูทำหน้าที่กูหมดแล้ว สิ่งที่มึงต้องทำมึงแค่ตอบความรู้สึกตัวเองว่ามึงคิดยังไงกับไอ้อาร์ต
ไอ้พีดหันไปมองหน้าไอ้อาร์ตช้าๆ ดูมันยังเกรงๆอยู่เลย กูเห็นมันพยายามรวลรวมความกล้าเหมือนจะพูดอะไรอยู่หลายที แต่มันก็ยังไม่ส่งเสียงออกมา วินาทีนั้นยาวนานเหมือนเป็นชั่วโมง ไอ้อาร์ตเองก็คงอึดอัดเต็มที่แล้ว กูก็ชักจะทนไม่ไหว แม่งจะอ้ำๆอึ้งๆกันไปทำไมเนี่ย พูดมาดีเว้ยยยย เพื่อนกูจะได้มีความสุขสักที
ไอ้พีดมองจ้องตาไอ้อาร์ตอยู่ แต่มันก็ทำในสิ่งที่กูคาดไม่ถึง แทนที่มันจะพูดว่าชอบไอ้อาร์ตหรือเปล่า มันกลับเลื่อนตัวไปข้างหน้าแล้วจูบงเข้าที่ริมฝีปากไอ้อาร์ตที่ยังตกใจอึ้งอยู่ กูกับไอ้ต้าที่ลุ้นอยู่เมื่อกี้ถึงกับถอนหายใจออกมา มันคงเขินจนไม่กล้าพูดว่ามันชอบไอ้อาร์ต แต่สิ่งที่มันกระทำเนี่ยมันก็ฟ้องแล้วว่าไอ้พีดมันก็มีใจเหมือนกัน
ไอ้ต้าก่อนกูแน่น เอาคางซบที่ไหล่กูจ้องมองภาพตรงหน้า กูเห็นแววตาไอ้อาร์ตที่กำลังมีความสุข โต้ตอบแรงจูบของไอ้พีดอยู่ โอยๆๆๆๆ ถึงคำพูดไอ้พีดมันจะไม่มี หรือหวานสู้ไอ้อ๊อตกับไอ้กรไม่ได้ แต่สิ่งที่กูเห็นเนี่ยแม่งหวานไม่แพ้กันเลยวุ้ย จนพักใหญ่แหละ ไอ้พีดมันถึงถอนริมฝีปากออกมาแล้วจ้องหน้าไอ้อาร์ตอยู่ ต่างคนต่างหน้าแดงใส่กัน กูหันไปมองหน้าไอ้ต้า แม่งอมยิ้มอยู่ มือก็กอดกูแน่นเชียว
"ตกลงจะไม่บอกรักพี่เหรอ" ไอ้อาร์ตทวงคำพูดจากไอ้พีดยิ้มๆ กูก็อมยิ้มตาม ไอ้พีดดูจะเขินจัด หน้าหล่อๆของมันแดงแป๊ด มันแอบหันมามองกูกับไอ้ต้านิดนึง พอเห็นว่ากูจ้องอยู่มันเลยหลบตาไปมองไอ้อาร์ตใหม่ ไอ้อาร์ตดูจะมีความสุขไม่ต่างจากที่เคยมีไอ้บี้เป็นคนรัก มันมองไอ้พีดเขินๆ โอยๆๆๆ ต่างคนต่างเขิน เดี๋ยวมดขึ้นที่นอนก็ไม่ได้นอนกันพอดี ไอ้พีดหลบตาอีกครั้งก่อนหลับตาแล้วพูดเสียงสั่นเครือ
"พี่อาร์ตครับ ผมรักพี่นะครับ"
****************************************************************
จากนี้คงรู้แล้วมั้ง ว่าจะเกิดอะไรขึ้น อิอิ รออ่านพรุ่งนี้ละกัน
