ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ 236 อั้ยเจี้ยวโตอินโตเกียว 6

มาต่อแว้วววววค้าบบบบบบบบ
*******************************************
ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ 236 อั้ยเจี้ยวโตอินโตเกียว 6

"แล้วถ้ามีใครมาเย็ดผม ต้นซังจะหึงไหม" ชะอุ๋ยว้ยเว้ยยยย ทำไมเหมือนกูงานเข้าไม่รู้เว้ย ถ้าตอบว่าไม่หึงมันจะงอนไหมเนี่ย แล้วกูจะง้อมันภาษาอะไรวะ "ทำไมถามงี้อ่ะ" ผมย้อน พยายามเลี่ยงที่จะไม่ตอบคำถาม เคนตะมองหน้าผมยิ้มๆ "ก็ต้นซังทำเหมือนจะหึงผมตอนที่ทาเคะซังมาคุยด้วย" อ่ะแน่ รู้นี่หว่า แต่ไม่ได้หึงหรอก หวงล่ะมากกว่า

ผมได้แต่ยิ้มรับก่อนจะทำหน้าอ้อนๆ "พยุงหน่อยดิ ปวดแขนจัง" อูยยย ไอ้เคนตะมันก็แสนดี ตรงรี่เข้ามาพยุงผมจนถึงห้องพัก มันก็จะวางผมลงบนเตียง แต่ผมไม่ยอมปล่อยมือดึงเคนตะมากอดไว้ก่อนหอมแก้มมันเบาๆ

"ไอ้ตัวแซ่บ" เคนตะพูดยิ้มๆ อ๊อยๆๆๆๆ อย่าพูดคำนี้ได้ไหม คนที่พูดคำนี้แล้วกูไหวหวั่นก็มีแค่ไอ้ต้าคนเดียว แล้วมึงจะมาพูดให้กูคิดถึงมันทำไม ว่าแล้วเปิดคอมดีกว่า เผื่อไอ้ต้ามันส่งข้อความอะไรมาบ้าง ผมปล่อยแคนตะออกจากอ้อมกอดแล้วตรงไปที่คอม เคนตะเดินตามมาด้วย

"คิดถึงแฟนเหรอ" เคนตะพูดยิ้มๆ แต่ตาเศร้าๆ "พี่ชายครับ พี่ชาย" ผมบอก ก่อนเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋าตังค์ที่มีรูปไอ้ต้ากับผมนั่งกอดคอกันอยู่ ผมเปิดรูปให้ไอ้เคนตะดู "พี่ชายต้นซังหล่อจริงๆเลย" เคนตะพูดยิ้มๆ แต่พอมันพลิกกลับไปดูอีกด้านที่มีข้อความภาษาจีนเขียนไว้ มันก็หน้าเจื่อนๆ

ผมเห็นก็รีบเก็บรูปคืน ไม่น่าเลยกูลืมไปได้ไงวะ "แฟนต้นซังตะหาก" เคนตะพูดเสียงเหมือนน้อยใจ ผมเลยถาม "อ่านภาษาจีนออกด้วยเหรอ" เคนตะพยักหน้า ไม่ใช่ลูกครึ่งทุกคนนี่หว่าที่อ่านได้สองภาษา บางคนพูดได้อ่านไม่ออกก็มี แต่เคนตะมันก็เก่งอ่ะ อ่านภาษาจีนออกด้วย

"อยากมีคนรักแบบต้นซังจัง" เคนตะพูดเศร้าๆ ผมกำลังจะเปิดเอ็มก็เลยชะงัก มองหน้าเคนตะ "แอบชอบใครอยู่หรือเปล่า" ผมถาม เคนตะยิ้มนิดๆ ก่อนทำไม่รู้ไม่ชี้ จะลุกเดินหนีผมคว้าแขนไว้ "บอกมานะชอบใครอยู่" ผมพูดแล้วเอามือจี้เอว ไอ้เคนตะหัวเราะร่าเอามือฟาดแขนผมเต็มแรง

"โอ๊ยยยยยยยย" ไอ้ต้นแหกปากร้องลั่นอีกแล้ว ไอ้เคนตะทำหน้าเสีย "เจ็บไหมๆๆ" ไอ้ห่า ยังมาถาม อายกูก็ฟาดซะเต็มแรงเชียวมึง แขนกูเจ็บไปหมดแล้ว "ก็ต้นซังแกล้งผมนี่" ไอ้เคนตะร้องเหมือนเด็ก ผมหัวเราะออกมาจนได้ "ตกลงไม่บอกเหรอว่าชอบใคร" ผมถามย้ำ เคนตะทำหน้าเจ้าเล่ห์ "ไม่ใช่ต้นซังแล้วกัน" แง้ววววว แต่ก็ดีแล้วที่ไม่ใช่ ไม่งั้นชีวิตกูยุ่งไปกว่านี้แน่ๆ

ผมหันกลับมาดูเอ็มต่อ ไอ้ต้าออฟไลน์อีกแล้ว ไม่มีข้อความส่งมาด้วย ไอ้เหี้ย ไอ้เวร รู้ไหมว่ากูคิดถึง ไหนบอกว่าจะออนเอ็มทุกวันไง ไม่เคนได้คุยกันสดๆสักที ผมมองหน้าจอหงุดหงิด หรือไอ้ต้ามันจะเป็นอะไรวะ งืดๆๆ ไม่ส่งข่าวคราวมาเลยง่ะ ปวดปอดตึ๊บๆเลยกู

"กูแขนเจ็บ หัวไหล่หลุด" ผมพิมพ์ข้อความกะว่าเรียกร้องความสนใจมันเต็มที่ ป่านนี้ไปตีกลองน้องโทนอยู่หรือเปล่าไม่รู้ ไอ้คนนั้นผัวก็หนีมาแรดอยู่โตเกียวเหมือนกัน แต่พอกดส่งไปแล้วก็ต้องมานั่งพิมพ์อีกข้อความ "ไม่เป็นอะไรมาก ไม่ต้องเป็นห่วงนะ คิดถึงมึงมาก" ผมส่งข้อความเรียบร้อยก็มานั่งบนเตียงโดยเปิดคอมออนไลน์เอ็มทิ้งไว้

ไอ้เคนตะเดินออกมาจากห้องน้ำ ในมือถือกะละมังมาด้วย แผล่บเดียวมันก็วิ่งออกไปนอกห้อง แล้วก็กลับมาพร้อมกาน้ำร้อนควันฉุย ผมก็มองอยู่ว่ามันจะทำอะไร ไอ้เคนตะมันเอาน้ำร้อนผสมกับน้ำเย็นในกาละมัง ก่อนเอาผ้าขนหนูลงชุบ "ต้นซังแก้ผ้าสิ ผมจะเช็ดตัวให้" โหยย เคนตะทำไมมึงเป็นคนน่ารักแบบนี้วะเนี่ย ถ้าเป็นไอ้ต้ามันก็คงทำแบบนี้เหมือนกัน

ผมแก้ผ้าช้าๆ แต่ตอนเอาแขนออกเนี่ยเจ็บโคตร แต่ตอนควักควยออกไม่เห็นเจ็บ ได้แต่โด่อย่างเงี่ยนสัดๆ "ไอ้ตัวแซ่บ ไอ้ควยต้า" เคนตะร้องขำๆ ก่อนเอาผ้ามาเช็ดตัวผมเบาๆ "เห็นควยต้าแล้วต้องบอกว่าไง" ผมถาม ไอ้เคนมันทำหน้านึกนิดเดียวก็ยิ้ม "เสี้ยนจัง" ฮ่าๆๆๆ กูชอบ

ผมดึงมือเคนตะขึ้นมานั่งบนเตียงด้วยกัน ไหนๆจะเช็ดตัวแล้วก็ต้องเช็ดควยด้วย เช็ดให้น้ำแม่งแตกไปเลยดีกว่า ว่าแล้วผมก็จับเคนตะแก้ผ้าโดยง่าย งานถนัดกูอยู่แล้ว เคนตะทำหน้าเขินนิดหน่อยก่อนยอมให้ผมขึ้นขี่โดยดี

ผ่านไปเกือบชั่วโมงไอ้ต้นก็น้ำแตกอีกดอกสำหรับวันนี้ แฮ่ๆ ไม่เล่าเว้ย เดี๋ยวเรื่องกูไม่จบ มัวแต่เล่าฉากเย็ดกันอยู่ น้ำแตกเหงื่อท่วมตัวเลยกู ทั้งๆที่หนาวจับปอด เคนตะเองก็เหงื่อชุ่ม แต่พอเสร็จแล้วมันก็เริ่มเช็ดตัวให้ผมใหม่ น้ำอุ่นเมื่อกี้กลายเป็นเย็นเฉียบ

"หนาวววว" ผมร้องเบาๆ เคนตะยิ้ม "ก็ต้นซังอ่ะ ซนทำไม น้ำเย็นหมดแล้ว" โอยน่ารักว้อย ถ้ากูไม่มีไอ้ต้ากับไอ้อาร์ต กูจะรักมึงให้หนำใจเชียว ถ้าเรียงลำดับกัน ไอ้ต้ามันเบอร์หนึ่งเป็นคู่รัก ไอ้อาร์ตตามมาที่สองเป็นเพื่อนรัก ส่วนเคนตะกูให้ลำดับสามเป็นชู้รักต่างแดน

ผมนั่งยิ้มให้เคนตะมันเช็ดตัวให้ ทั้งๆที่หนาวจนสั่นแต่ในใจก็พอได้ไออุ่นพอคลายหนาวจากการที่คิดถึงคนไกลได้ ป่านนี้ทำอะไรอยู่นะต้าซัง ผมนั่งยิ้มให้ไอ้เคนมันเช้ดตัวอยู่นานสักพักมันก็ลุกไปหยิบเสื้อผ้ามาให้ ผมมองเสื้อผ้าที่มันหยิบมาให้ เป็นชุดที่กูใส่เมื่อวานนี้ แต่ถูกซักเรียบร้อยแล้ว ผมมองหน้าเคนตะแบบงงๆ เคนตะมันยิ้มให้ "ผมซักเองแหละ ต้นซังใส่จนเหม็นไปหมดแล้ว" โหย อยากจะกอดมันแต่กลัวหัวใจกูมาร่วงแถวนี้ให้คนที่เมืองไทยแอบเคือง

ผมยิ้มแล้วใส่เสื้อผ้าที่เมียน้อยคนล่าสุดเตรียมให้ ไม่นึกเลยว่าคนญี่ปุ่นจะน่ารักขนาดนี้ ผมใส่เสื้อผ้าไปหลายชั้นตามคำสั่งของเคนตะ มันบอกว่ากลางคืนจะหนาวใส่ไว้ก่อน เผื่อฮีทเตอร์มีปัญหาจะได้ไม่เป็นหวัด ผมก็บอกมันไปว่า "ก็เคนตะให้ต้นซังกอดสิ จะได้ไม่หนาว" ผมพูดยิ้มๆ เคนตะอายหน้าแดง

"อยู่นี่นะ เดี๋ยวเอาอะไรมาให้กิน" เคนตะบอกแล้ววิ่งจู๊ดออกไป ผมหัวเราะกับความน่ารักของมัน อาจเป็นโชคของกูมั้งที่เจอแต่คนน่ารัก สักพักเคนตะก็กลับมาพร้อมถาดอาหารสองถาดวางซ้อนกันมา ผมช่วยรับมันไม่ยอม มันบอกว่าแขนผมเจ็บอยู่ แม่งเอ้ยทีเมื่อกี้กูจับมึงแหกขาไม่เห็นห้ามเลย

ผมกินข้าวเสร็จก็กินยาแล้วแปรงฟัน เปิดทีวีได้พักเดียวก็เริ่มง่วงเพราะไม่ใช่ภาษากู ฟังไม่รู้เรื่อง แต่ไอ้เคนตะมันหัวเราะไม่หยุด แต่พอเห็นผมง่วงมันก็รีบปิดทีวี ผมก็เกรงใจมันอยากให้มันดูต่อ เคนตะมันก็ไม่ยอม ผมเลยดึงมันมานอนกอดบนเตียงเดียวกัน อ้อมกอดเคนตะไม่อุ่นเท่าแขนไอ้ต้า ไม่ใช่สิ เทียบไม่ได้เลยตะหาก ได้แต่กอดคลายหนาวกาย แต่ไม่หายหนาวใจ

"ขอบคุณนะเคนตะ" ผมพึมพำข้างหูมันก่อนจะพูดกับตัวเองในใจ "รักมึงนะพี่ต้า" แล้วก็เคลิ้มหลับไป จำได้ว่าฝันถึงไอ้ต้าด้วยสิ ผมหลับไปเพราะความเพลียบวกกันแขนเริ่มอักเสบ พอรู้สึกตัวตื่นมาอีกทีก็คงสายแล้ว เคนตะไม่อยู่แล้ว คงออกไปทำหน้าที่ล่ามมั้ง ผมนึกในใจ หรือไม่ก็คงออกไปหาอะไรมาให้ผมกินเหมือนเคย ผมเดินไปดูคอมแขนสองข้างปวดร้าวไปหมด ยกขึ้นแต่ละทีต้องกลั้นใจ

ไอ้ต้าออฟไลน์เหมือนเคย คราวนี้ช้ำหนัก ไม่มีข้อความตอบกลับ ทำอย่างกะเมื่อคืนไม่กลับบ้านแน่ะไอ้ผัวเฮงซวย แต่ตอนนั้นใจไม่ดีแล้ว กลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไอ้ต้าไม่เคยทำให้ต้องเป็นห่วงแบบนี้นี่หว่า

"เป็นอะไรรึเปล่า คิดถึงมาก" ผมส่งข้อความไปอย่างหงุดหงิด อยากจะเอาหัวมุดผ่านอินเตอร์เน็ทไปโผล่เมืองไทยจริงเชียว นั่งรออยู่นานก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น อารมณ์น้อยใจเริ่มพุ่ง "ไม่คิดถึงกูใช่ไหม กูอยู่ตั้งไกลนะ" เอาแล้วไอ้ต้น เริ่มเลวแล้ว "ถ้าไม่คิดถึงก็ไม่ต้องส่งมา จำไว้เลย" เอาอีก ยังเลวไม่พอ ชอบจริงเลยมึงเนี่ย ประชดผัวน่ะ

"ก๊อกๆๆ" เสียงเคาะประตูดังขึ้น สงสัยว่าจะเป็นไอ้เคนตะมันคงลืมเอากุญแจไปมั้ง ผมเดินแขนห้อยไปเปิดประตู ไอ้เคนตะจริงด้วย แต่คราวนี้มันยิ้มแปลกๆ พอมันเดินเข้าห้องมามันก็อมยิ้มใหญ่ แถมไม่ปิดประตูปล่อยให้ลมหนาวพัดมาอยูนั่นแหละ

ผมเอื้อมมือจะไปปิดประตู ก็เห็นว่ามีใครคนนึงยืนอยู่ ใส่หมวกปิดหน้าปิดตาคงเพราะข้างนอกหนาวมาก เอ๊ะ หรือว่าจะเป็นคนที่ไอ้เคนตะมันแอบชอบอยู่วะ มันเลยพามาให้กูดูควย เอ้ยดูตัว ผมก็มองๆ แม่งญี่ปุ่นคนนี้ท่าทางหล่อเว้ย ถึงจะปิดหน้าปิดตาหัวใส่หมวกคลุมกูก็เดาออกว่ามันหล่อแหละ ผมหันไปหาเคนตะจะถามว่าใคร แต่แล้วเสียงคุ้นหูก็ดังขึ้น

"ว่าไงไอ้ตัวแสบ คิดถึงกูไหม"

***************************************************

***************************************************

ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ 235 อั้ยเจี้ยวโตอินโตเกียว 5

มาไว เคลมไว แตกไม่ไว ต้นต้าประกันภัยจำกัดมหาชน
*******************************************
ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ 235 อั้ยเจี้ยวโตอินโตเกียว 5

"เปล่า กูหมายถึงเคนตะ มึงได้กันแล้วใช่ไหม" ไอ้ห่าทัก มึงมาถามอะไรแบบนี้ต่อหน้าคนตะมันได้ไงวะ กูยังกินไม่อิ่ม เอ้ย ไอ้เคนตะมันยังไม่พร้อมเป็นของคนอื่นหรอกนอกจากกู ไอ้เคนตะมองหน้าผม ผมว่ามันรู้ว่าไอ้ทักมมันพูดถึงอะไร

"อะไรของมึง พูดมั่วๆ" ผมปฏิเสธ ไอ้เคนมองหน้าผม ไม่รู้ว่ามันรู้สึกยังไง แต่มันไม่เห็นจะยิ้มเลย "มึงไม่ต้องมาโกหก แหมๆๆ มีส่งข้าวส่งน้ำแบบนี้ เดี๋ยวกูจะฟ้องไอ้ต้า" ไอ้ทักทำตาเจ้าเล่ห์ ไอ้เคนตะมองหน้าผมเหมือนจะขอให้ช่วย

"โครมมมม" ผมกับไอ้ทักกระโดดหลบลูกบาสที่ตรงดิ่งมาทางนี้แบบไม่รู้ตัว ข้าวปั้นกระจายเต็มพื้น เสียงญี่ปุ่นร้องโหวกเหวกก่อนจะมีหนุ่มคนนึงวิ่งมาเก็บลูกบาส มันยกมือขอโทษแต่หน้าตาไม่ค่อยบอกบุญเท่าไหร่

ไอ้เคนตะส่งภาษากับไอ้นั้นอยู่พักนึง เห็นมันสองคนมองหน้ากันแล้วไอ้นักบาสมันก็วิ่งกลับไป "มีอะไรหรือเปล่า" ผมถามเคนตะที่ก้มหน้าก้มตาเก็บเศษข้าวที่กระจาย เคนตะเงยหน้ามองผมก่อนยิ้มนิดๆส่ายหน้า ไอ้ทักยืนมองอยู่อีกแป๊บเห็นท่าว่าไม่ได้เรื่องก็แยกออกไป ก่อนไปยังพูดกับกูเบาๆ

"อย่านึกนะไอ้ต้นว่ามึงจะได้แดกไอ้เคนตะคนเดียว" สาดแม่ง รู้งี้กูหนีบไอ้โทนมาคุมมันซะหน่อยดีกว่า แววเหี้ยเริ่มออกแล้วไหมล่ะ ผมช่วยไอ้เคนตะเก็บของจนหมดก่อนจะเดินตามมันไปทิ้งขยะ "เมื่อกี้มีอะไร" ผมถามไอ้เคนตะที่หน้าตาไม่ค่อยดีเท่าไหร่ "ไม่มีอะไร ต้นซังอย่ารู้เลย"

ผมเริ่มจับอาการผิดปรกติของเคนตะได้ มันถอนหายใจแรงแล้วก็สะบัดหัวเหมือนกำลังไล่ความคิดในหัวออกไป ผมเอื้อมมือจับมือมันบีบเบาๆ "เคนตะ มีอะไรคุยกับผมได้นะ" เคนตะยังคงยิ้มและส่ายหน้าเหมือนเดิม ผมเลยเอื้อมมือตบบ่ามัน มันก็ยิ้มมากขึ้นและเดินพาผมไปล้างมือ

ผมกลับเข้ามาในโรงยิมอีกครั้ง ไอ้ทักมันจ้องตั้งแต่ผมเดินเข้ามาแล้ว แต่ผมทำเป็นไม่สนใจ เคนตะเดินห่างออกไปนั่งตรงเก้าอี้ที่พวกโค้ชนั่ง ผมเริ่มตะหงิดใจแล้วว่ามันอาจจะรู้สึกไม่ดีที่ไอ้ทักพูดอะไรแบบนั้นออกมา ผมเลยตรงไปหาไอ้ทัก

"พี่ทัก เรื่องกูกับเคนตะไม่มีอะไรนะเว้ย" ผมบอกไอ้ทัก ถึงจะโกหกแต่ก็น่าจะดีกว่า ไอ้ทักทำหน้ากวน "ไอ้ขี้โม้ อย่างมึงอ่ะนะ จะไม่เอามัน เหี้ย หวงของล่ะสิ" สัดเว้ยยย แล้วมันเรื่องอะไรของมึงด้วยล่ะ กูก็มีสิทธิ์หวงของกูนี่หว่า ไม่ใช่ว่ามันโดนกูเย็ดแล้วต้องโดนมึงเย็ดด้วยรึไง

"สัด จะเก็บไว้ให้ไอ้ต้าอ่ะสิ" ไอ้ทักมันพูดแทงใจดำ แม่งถ้าจะให้กูบอกตามตรงก็คือ ถ้าจะมีใครได้ไอ้เคนตะต่อจากกู ก็ขอให้เป็นไอ้ต้าเหอะ "มึงหุบปากไปเลย แล้วอย่าให้กูได้ยินมึงพูดเรื่องนี้อีก" ผมบอกไอ้ทักแบบแค้นๆ ไอ้ห่านี่แม่งร้าย รู้ทันความคิดกูไปหมด

ผมเดินแยกออกมาจากไอ้ทักอีกครั้งแล้วเราก็เริ่มซ้อมต่อ จนเกือบเที่ยงพี่ป้องก็ให้พวกเราไปพักกินข้าว มีเวลาพักช่วงบ่ายจนถึงสามโมงเย็น ผมกับไอ้เคนตะนั่งกินข้าวกับเพื่อนๆ ไอ้เคนยังสีหน้าไม่ดีเท่าไหร่ ผมล่ะก็เป็นห่วงใจมันจริงๆ ไม่รู้ว่ามันคิดอะไร หัวใจมันไม่มีภาษาแบ่งแยกก็จริง แต่เพราะเรารู้จักกันน้อยไปหน่อย กูก็เลยไม่เข้าใจว่าภาษาใจของไอ้เคนตะมันกำลังบอกอะไรหรือเปล่า

ผมกินข้าวเสร็จก็เตรียมกับที่พักเพื่อย่อยและรอซ้อมต่อช่วงบ่าย เพื่อนๆไอ้คนตะมองมันอยู่ไกลๆแล้วก็เดินไป ไอ้เคนมันก็มองตาม สีหน้าเศร้าๆยังไงไม่รู้ ไอ้ทักกับเพื่อนๆก็เดินตามพวกผมมา เหมือนมันจะรู้ว่ากูจะกลับไปทำอะไร ไอ้ห่านี่ ไอ้เคนหน้ามันเศร้าอยู่ไม่เห็นรึไง ต้องทำให้มันหายก่อน

ผมเดินเลาะริมโรงยิมไปเรื่อย พยายามจะหาอะไรมาคุยให้ไอ้เคนมันยิ้มออกมาให้ได้ จังหวะที่เราเดินลอดทางเดินระหว่างอาคาร มันมีสลิงเส้นใหญ่พอสมควรขึงป้ายผ้าอะไรสักอย่างที่กูอ่านไม่ออก กูก็คิดมุกขึ้นมาได้กะว่าไอ้เคนมันต้องขำ ผมเลยโหนสลิงขึ้นไป

"นินๆๆๆๆ จาาาาาาา" แหะๆ ดูการ์ตูนตอนเด็กมากไปหน่อยหรือเปล่าวะไอ้ต้น ผมโหนสลิงแล้วลอยตัวขึ้นตีลังกากลับหลัง ไอ้เคนหัวเราะออกมาแล้ว ผมเลยโชว์ม้วนหน้าอีกรอบ แล้วก็ม้วนหลังอีกรอบกะว่ากูเหมือนนินจาเต็มที่ แต่ไม่ทันที่นินจาจะตั้งตัว ตีนก็มากลางหลังกู

"โอ๊ยยยยยยยยยยย" ผมร้องลั่นตัวรูดไปกับสายสลิง แขนที่รั้งสายสลิงไว้ถูกสายสลิงครูดจนเป็นรอยแดงไปหมด แถมรู้สึกเจ็บแปลบที่หัวไหล่ ไอ้เคนร้องอย่างตกใจเข้ามาประคองผมที่หล่นไปกองร้องโอดโอยอยู่กับพื้น เลือกที่แขนไหลซิบๆ

ผมเงยหน้ามองตีนต้นเหตุ ไอ้ห่าทักอ้าปากค้าง มันก็คงไม่คิดว่าจะทำให้ผมเจ็บตัวแบบนี้ พี่ป้องเดินตามมาวิ่งมาดูเหตุการณ์ ก่อนจะด่าไอ้ทักจนมันอ้าปากไม่ออก ส่วนกูก็โดนด่าไปด้วยที่เล่นอะไรไม่ดู แม่งเอ้ยเจ็บก็เจ็บ แซ่บก็แซ่บ เอ้ย แสบก็แสบ ไอ้เคนตะประคองจับผมให้ลุกขึ้น

ความเจ็บแล่นไปทั่วหัวไหล่จนผมต้องล้มตัวลงอีกรอบ พี่ป้องตรงเข้ามาดู "เคนตะ พาต้นมันไปโรงพยาบาลหน่อย" พี่ป้องร้องสั่ง ไอ้เคนตะรีบพยักหน้าก่อนเข้าประคองแขนอีกข้างนึง ผมใจเสียไปแล้ว โหย เกิดมากูไม่เคยเจ็บตัวแบบนี้เลยนี่หว่า

เคนตะพาผมไปนั่งพักที่เก้าอี้แถวนั้นก่อนวิ่งหน้าตาเป็นไอ้ยุ่นตื่นควยไป สักพักมันก็กลับมาพร้อมกับรถตู้ของมหาลัย พี่ป้องสั่งไอ้ทักให้ไปรอแกที่ห้องพัก ผมก็สงสารมันนะ มันคงหมั่นไส้ที่กูหวงของมากจนขอถีบกูสักที แต่กลับกลายเป็นว่ากูเจ็บตัวซะงั้น ผมพี่ป้องและก็เคนตะนั่งรถตู้ไปด้วยกัน ท่าทางพี่ป้องเครียดมากจนผมไม่กล้าพูดอะไร ส่วนไอ้เคนอ่ะหน้าตายิ่งกว่ากังวลอีก

เราไปถึงโรงพยาบาล ไอ้เคนก็วิ่งวุ่นไปเอารถเข็นมารับผมที่ตอนนี้แขนเจ็บจนชาไปหมดแล้ว ผมถูกพาเข้าห้องฉุกเฉิน พี่ป้องรออยู่ข้างนอก ส่วนไอ้เคนตะเข้ามาด้วย ปากก็ร้องถามตลอด "เจ่บม้ายๆๆๆ" เจ็บดิวะ คิดถึงไอ้ต้าด้วย ถ้าไอ้ต้ารู้ป่านนี้มันคงเต้นเป็นลิงไม่แพ้มึงหรอกไอ้เคน

หมอเข้ามาดูอาการผม ไอ้เคนตะก็คอยเป็นล่ามให้ สรุปผลได้ว่า กูหัวไหล่หลุดเพราะตอนกูร่วงลงมานั้นไหล่มันอยู่ผิดท่า ฉิบหายเอ้ยมาแค่วันที่สองกูก็เกิดเรื่องจนได้ อยู่ใกล้ไอ้ทักนี่เจ็บตัวตลอด ไม่เฉพาะกูหรอก ไอ้โทนก็ด้วย

ขอแวบเข้าเรื่องไอ้โทนเจ็บตัวเพราะไอ้ทักก่อนแล้วกัน เดี๋ยวค่อยเล่าเรื่องตัวเองต่อ ไอ้โทนอ่ะมันได้กัดไอ้ทักทุกวันก็จริง แต่มันก็เจ็บตัวให้ไอ้ทักไม่เว้นแต่ละวัน ไม่นับเจ็บตูดนะเว้ย อย่างเช่นวันนึงผมกับไอ้ต้าไปงานบวชเพื่อนคนนึงของผม ไอ้ทักก็พาไอ้โทนไปด้วย พี่แกกะเปิดตัวน้องชายว่างั้นเหอะ งานบวชต่างจังหวัดก็ไม่มีอะไรมาก กลางวันก็ตั้งโต๊ะเลี้ยงโต๊ะจีน ผมกับไอ้ต้านั่งกินเหล้ากันอยู่ สักพักไอ้โทนก็หิวกระเป๋งน้ำแข็งไปเติม ไอ้ทักมันก็อาสาไปช่วย

ได้ยินอีกที เสียงไอ้โทนร้องลั่นงาน ผมกับไอ้ต้าวิ่งไปดู เห็นไอ้โทนตกไปอยู่ในถังน้ำแข็งใบเบ้อเริ่ม หัวแตกเลือดนองเลย ไอ้ทักยืนหน้าซีดอยู่ ถามไปถามมาได้ความว่า ตอนน้องโทนตักน้ำแข็ง ไอ้ทักมันอาสาถือฝาที่เป็นเหล็กไว้ให้ เป็นแบบฝาพับอ่ะนะ แล้วอยู่ดีๆไอ้ทักมันก็เหม่อต้องน้องโทนก้มหน้าก้มตาโกยน้ำแข็งอยู่ แล้วมันก็ทำฝาหลุดมือ ผลก็คือฝาถังฟาดเข้ากลางหัวน้องโทนจนแตก น้องมันก็เสียหลักหน้าทิ่มตกลงไปในถัง เวรจริงๆ

กลับมาดีกว่า นอกเรื่องไปไกล ผลที่ผมหัวไหล่หลุดหลังจากที่หมอจับไหล่เข้าที่แล้วมันก็ค่อยยังชั่วแต่เจ็บแขนอยู่มาก ไอ้เคนหน้าเสียตลดเวลาที่ผมอยู่ในห้อง ก่อนมันจะเข็นรถเข็นออกมา พี่ป้องที่ยืนรออยู่ตรงเข้ามาถามอาการ พอรู้ว่าผมหัวไหล่หลุดแกก็หน้าไม่ดี

"โอเค ไม่เป็นไรต้น" พี่ป้องบอก หน้าตาแกก็ไม่ดีเท่าไหร่ ก่อนแกจะบกมือบอกไอ้เคนตะให้พาผมไปรอที่รถ ตอนนี้ผมนอกจากจะเจ็บแขนแล้ว ใจยังลอยไปถึงไอ้ต้าด้วย ไม่อยากให้มันรู้เลยว่ากูเจ็บตัว กลัวมันเป็นห่วง แต่อีกใจก้อยากให้มันรู้ มันจะได้มาหา คิดถึงมึงโว้ย ถ้าคนที่ประคองกูอยู่ตอนนี้เป็นมึงก็คงดี

พี่ป้องจ่ายค่ารักษาแล้วก็เดินกลับมาที่รถ หน้าตาไม่ดีเอาซะเลย ผมพยายามยกมือ "พี่ป้อง ผมขอโทษครับ" ผมน้อมรับความผิด ไอ้ทักไม่เกี่ยวหรอก ถ้ากูไม่ปีนก็คงไม่เจ็บตัวแบบนี้ แทนที่จะช่วยให้ไอ้เคนมันหายเศร้า กลับเป็นว่ามันกังวลเพิ่มไปอีก "เออ แล้วอย่าซนอีกนะต้น ไอ้ตัวแสบ" พี่ป้องพูดก่อนส่ายหน้า คงระอาผมเต็มแก่แล้ว

ไอ้เคนยิ้มบางๆ "ไอ้ตัวแซ่บ" เย้ยยย ไม่ใช่แล้ว ผมกำลังจะแก้ให้ พี่ป้องก็หันมา "ไอ้ต้น แล้วจะซ้อมยังไงเนี่ย เจ็บมากเปล่าวะ" พี่ป้องถาม ผมก็ยอมรับตามตรงว่ามันเจ็บจริงๆ แล้วจริงๆอีกอย่างคือกูไม่อยากซ้อม กูอยากเย้ดไอ้เคนตะที่นั่งหน้าหล่อข้างๆกูนี่ตะหาก

"เออ งั้นมึงพักแล้วกัน สองอาทิตย์ก็คงพอมั้ง พวกมึงนี่มีแต่เรื่อง" พี่ป้องบ่นก่อนเอนเบาะ ผมกับไอ้เคนมองหน้ากัน "พี่ป้อง ผมไม่ต้องกลับไทยเหรอ" ผมถาม ใจที่คิดอีกอย่างคือ ถ้ากูอยู่ซ้อมไม่ได้แล้วกูจะอยู่ที่นี่ทำไม กลับไปหาควยต้าดีกว่า

"กลับทำไม ไม่ต้องกลับหรอก มึงก็ให้เคนตะมันพาเที่ยวแล้วกัน" ป๊าดดดดดดดดด เสร็จกู สองอาทิตย์นี้มึงเตรียมตัวตูดรั่วได้เลยไอ้เคน ไอ้ทักมันต้องอิจฉากูจนอกแตกแน่ๆ แต่ถ้าให้กูกลับกูก็กลับนะ ไปให้ไอ้ต้าใส่ยาพันแผลให้ โอย สวรรค์ชัดๆ

"เจ่บมากมั้ย" ไอ้เคนหันมากระซิบถาม มือแตะที่แขนผมเบาๆ ผมพยักหน้าแต่ก็ฝืนยิ้มให้มัน ไอ้เคนก้มหน้าแล้วก็ไม่พูดอะไรอีก จนรถกลับมาถึงแคมปัสที่เราพัก ไอ้เคนตะมันก็พาผมขึ้นห้องพัก ส่วนพี่ป้องก็เรียกทีมรวมอีกครั้ง ไอ้ทักมองผมอยู่ผมเลยโบกมือข้างที่ไม่เจ็บให้มัน ก็กะว่าจะบอกมันว่าไม่เป็นไร

"ทาเคะซังเค้าหึงต้นซังเหรอ" เคนตะถามผมเบาๆ ผมรีบส่ายหน้า "ไม่ใช่แล้ว มันไม่หึงหรอก มันอิจฉาผมตะหาก" ผมบอก ไอ้เคนตะยิ้มบางๆ "อิจฉาทำไม" แน่ะ ยังจะมาถาม "มันอิจฉาที่ผมได้เย็ดเคนตะ" ง่าาา ไอ้เคนตะมันอายม้วนเลย ท่าทางมันจะหายเศร้าแล้ว

"แล้วถ้ามีใครมาเย็ดผม ต้นซังจะหึงไหม"

***************************************************

***************************************************

วันนี้มีนัดทำฟันอีกแล้ว ถ้าไม่ปวดจะมาเล่าต่ออีกรอบดึกๆคร้าบบบ

ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ 234 อั้ยเจี้ยวโตอินโตเกียว 4

วันนี้กลับดึกอ่ะ เลยไม่คุยนะเว้ยยเล่าเลยดีฝ่าาาาาาา
*******************************************
ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ 234 อั้ยเจี้ยวโตอินโตเกียว 4

"โอ้ววว ต้นซัง แซ่บตูดมั่กๆๆ" อร้ายยยยย แถวบ้านกูเนี่ย ถ้าบอกว่าแซ่บแปลว่าอร่อยมา อิอิ แม่งอดดีใจไม่ได้ที่ควยกูเปี่ยมคุณภาพเหมือนเดิม ผมอัดควยใส่เข้าไปอีก ไอ้เคนตะแหกปากร้อง "แซ่บๆ" ดังลั่นจนกูต้องเอามือปิดปากมัน

"แซ่บมั่กๆๆ เลย" ไอ้เคนตะร้องหน้าตาเหยเก อร่อยขนาดนั้นเลยเหรอวะ ดูดิ ขาสั่นตัวบิดเป็นเกลียวเลยทีเดียว ตูดก็ตอดควยกูไม่ยั้ง สงสัยจะอร่อยรูตูดเหลือหลาย "ต้นซังหยุ๊ดก่อน พ่มแซ่บตูด" ไอ้เคนตะมึงจะบ้าหรือเปล่าวะ แซ่บขนาดนี้มึงยังจะร้องออกมาให้กูหยุดทำไม

"แซ่บไปถึงไส้เลย" ไอ้เคนร้องอีก ผมทำคิ้วขมวด ควยกูกลายเป็นไส้กรอดอีสานไปแล้วมั้ง ไอ้ห่านี่ถึงได้ร้องเป็นชาวที่ราบสูงแบบนี้ สองมือไอ้เคนมันจับขาผมกดไว้ไม่ให้กระเด้า ปากก็สูดลมเข้าออกเหมือนกินของเผ็ด ถึงว่า พี่แกถึงร้องว่าแซ่บๆ ไม่หยุดปาก

"รู้เปล่าว่าทำแบบนี้ภาษาไทยเรียกว่าอะไร" ผมถามยิ้มๆ ให้ไอ้เคนตะมันลดความแซ่บที่ตูดฟิตๆของมัน จะว่าไปกูก็แซ่บควยไม่น้อย ไอ้เคนตะส่ายหน้าพรืด "ไม่รู้ รู้แต่ว่าแซ่บไปหมดแล้ว" แง่งงง ไอ้ทักมันสอนไม่หมดนี่หว่า "แบบนี้เขาเรียกว่าเย็ด เคนตะกำลังโดนผมเย็ดอยู่" ผมสอนภาษาไทยสมัยพ่อขุนให้ไอ้เคนตะฟัง

"ต้นนี่ต้าจริงๆนะ" ไอ้เคนตะพูดอายๆ คิ้วยังกระตุก ปากบางๆเม้มสลับผ่อนหายใจ ว่าแต่มันเรียกเมียกูทำไมเนี่ย "ทาเคะมันสอนมั่วแล้ว จริงๆแล้วที่เสียบตูดมึง เขาเรียกว่าควย" ผมบอก ไอ้เคนตะทำหน้าเหวอๆ "ข่วย" พ่อเมิงเส่ ควยเว้ย ขนาดโดนไปเต็มตดแล้วยังออกเสียงผิดอีก

"ควย คอ วอ ยอ ควย แปลว่าควย เอาไว้เย็ด" ผมบอกยิ้มๆ มันจะเข้าใจเปล่าก็ช่างแม่งเหอะ ไอ้เคนพยักหน้าเหมือนจะเข้าใจ "แล้วต้าแปลว่าอะไร ถ้าภาษาจีนแปลว่าใหญ่นะ" ไอ้เคนมันถามกลับ อ้าว ใครจะไปเถียงมึงล่ะ "ถ้าควยใหญ่ก็ต้องเรียกควยต้า" ผมบอกยิ้มๆ ไอ้เคนร้องอ๋อปากหวอเลย

"งั้นต้นซังก็มีควยต้าใช่ไหม" สาดดด หมายความว่าไงวะ เดี๋ยวเหอะ แซวกูเรอะ เดี๋ยวพ่อเย็ดให้แหกเลยนิ "ถูก แล้วถ้าเห็นควยต้าแล้วต้องร้องว่าไงรู้เปล่า" ผมพูดยิ้มๆ ไอ้เคนทำหน้างงๆ ก่อนส่ายหน้า "ถ้าเห็นควยต้า ก็ต้องร้องว่าเสี้ยนจัง" ผมพูดยิ้มๆ ใจลอยมาจากโตเกียวมาตกแถวกรุงเทพแล้ว คิดถึงว้อย อยากเจอควยต้า อยากร้องว่าเสี้ยนจัง

"เสี้ยนจัง เหมือนชื่อเลย" ไอ้เคนพูดยิ้มๆ ผมหัวเราะเบาๆก่อนก้มหน้าไปดูดหัวนมเล็กๆของมัน ไอ้เคนตะตัวยืดเอวบิดอัดควยกูแน่นกว่าเดิม "มันแซ่บจริงๆนะ" ไอ้เคนบอก อะไรวะ ยังไม่ทันกระเด้าก็ร้องแซ่บๆ ใหญ่แล้ว "รู้จักด้วยเหรอแซ่บอ่ะ" ผมถามก่อนกระดกควยในตูดมันทักทาย

"รู้จักสิ แซ่บที่เวลาโดนอะไรถูไง" สาดดดดดดดดดดดดดดด แบบนั้นบ้านกูเรียกแสบเว้ยย ไอ้ห่านี่ก็ร้องให้กูหลงดีใจ "ไม่ใช่แล้ว ถ้าแซ่บแปลว่าอร่อย แต่แบบที่เคนตะบอกอ่ะ มันเรียกว่าแสบ" ผมบอก ไอ้เคนตะมองหน้างงๆ คงคิดอยู่ว่ามันต่างกันตรงไหน "แสบแซ่บ" มันพยายามทวน กูขี้เกียจรอ กระเด้าแม่งให้เห็นความแตกต่างดีกว่า

ผมจับขาไอ้เคนกดลงกับหน้าอกตัวเอง พร้อมไม่พร้อมก็เรื่องของมึงแหละ ตอนนี้กูเงี่ยนเต็มแก่แล้ว จอมหื่นแห่งประเทศไทยมาเยือนโตเกียวทั้งที จะให้เสียชื่อธนากรศิษย์สัทธาได้ไง ผมถอนควยออกช้าๆ ถูกยางรูดผนังรูตูดดังพรืด หน้าไอ้เคนยังกะแดกสัมตำปลร้ามาสักสิบจาน

ผมกดควยเข้าไปใหม่ ไอ้เคนสะดุ้งเฮือกโผขึ้นมากอดผมแน่น ปากเม้มเกร็งไม่พูดอะไรอีก ได้แต่ร้องเย เย เย อิอิ ผมถอนควยออกช้าๆอีกครั้ง ความหนืดยิ่งกว่าตังเมเล่นเอากูเสียววาบไปทั้งลำ "ชอบควยคนตายไหม" ผมถามยิ้มๆ ไอ้เคนเม้มปากแน่นตาเอ่อไปด้วยน้ำตา

"ช่อบคั่บ คนตายเก่ง พ่มชอบควยต้ามาก" สาดดด กูไม่ให้ชอบเว้ยย สมบัติส่วนตัวของกู "เจอควยต้าต้องร้องยังไง" ผมถามอีก ไอ้เคนร้องดังๆ "เสี้ยนจังๆ" แม่งเอ้ย แล้วจะไม่ให้กูเงี่ยนได้ไง กระเด้าป๊าบๆประสานเสียงเงี่ยนจังที่ดังต่อเนื่อง

ผมอัดควยแหวกรูตูดไอ้เคนตะที่ร้องเสี้ยนจังสลับกับแซ่บจังไม่หยุดจนเกือบครึ่งชั่วโมง ทั้งพลิกหงายทั้งยืน กะว่าท่ากูเยอะพอที่จะไม่ทำให้คนไทยเสียหน้า กระเด้าอัดหน่วงๆอีกไม่กี่ที สวรรค์แดนปลาดิบก็มาจ่อคอควยรำไร ผมเลยเปลี่ยนท่าจับไอ้เคนมันพลิกนอนคว่ำ สองมือดึงรั้งมือไอ้เคนตะขึ้นมาจนหลังแอ่นก่อนรวบมือมันจับไว้ด้วยมือข้างเดียว มือขวาก็ล้วงเข้าไปชักว่าวให้มันด้วย

ไอ้เคนตัวบิดดิ้นเร่าๆอยู่พักใหญ่น้ำมันก็แตกทะลักล้นเต็มมือผม ผมกระเด้าหนักๆ อีกชุดน้ำกูก็แตกออกมาชุดใหญ่ ไม่เสียแรงที่กูลงทุนหิ้วกระโปกมาจากเมืองไทย ไอ้เคนล้มตัวลงนอนกับพื้น ควยผมหลุดจากตูดมันดังพลัวะ น้ำเงี่ยนไหลออกมาจนถุงยางป่อง เสียดายเว้ยย ถ้าแตกในไม่ถุงป่านนี้พวกมึงคงมีหลานเป็นลูกครึ่งแล้ว แม่งออกเยอะซะยังกะกูผสมพันธ์กะไอ้เคนได้

ผมแหกตูดไอ้เคนดู่องรอยบอบช้ำจากฝีควยตัวเอง ในรูตูดแดงแจ๋น่าอัดซ้ำฉิบหาย แถวโหว่เป็นรูโบ๋เชียว ผมดูรูตูดไอ้เคนจนหนำใจแล้วก็ล้มตัวลงนอนหอบหายใจข้างๆ ไอ้เคนเงยหน้ามองผมก่อนเข้ามาจูบปากอย่างดูดดื่ม "พ่มชอบคนตาย คาตายควยต้า" ไอ้เคนพูดยิ้มๆ ผมสวมกอดมันเบาๆไอ้เคนมันก็เลยแนบหน้ามาหนุนอก

ผมนอนกอดไอ้เคนอยู่แต่ใจคิดถึงไอ้ต้า ป่านนี้มันจะทำอะไรอยู่วะ อยากให้มันมาอยู่ด้วยจังเลย กูเย้ดไอ้เคนตะคนเดียวไม่สนุกเลย สู้มีมึงมาอยู่ด้วยก็ไม่ได้ ต่อให้กูต้องแลกด้วยรูตูดก็เหอะ ผมกับไอ้เคนนอนกอดกันได้พักเดียว ก็มีเสียงเคาะประตู

ผมกับไอ้เคนมองหน้ากัน ไอ้เคนทำมือบอกให้ผมเข้าไปห้องน้ำก่อน มันรีบใส่กางเกงแล้วเปิดประตูออกไป ผมกำลังล้างควยอยู่ก็ได้ยินเสียงไอ้ทัก "ต้นยังไม่ตื่นเหรอ" เสียงไอ้ทักดังขึ้น ไอ้เคนตะตอบเบาๆ "ต้นซังอาบน้ำอยู่" ไอ้เหี้ย ไปโกหกแบบนั้นกูก็เดือดร้อนดิ ผมลองเปิดน้ำแม่งเย็นเจี้ยบเลยวุ้ย เลยเอาน้ำดีดๆใส่หน้าแล้วปล่อยสักพักก่อนโผล่หน้าออกไป

ไอ้ทักนั่งยิ้มเผล่อยู่ในชุดวอร์ม สายตามันส่อมากเลยว่ามันกำลังสำรวจร่องรอยการต่อสู้ ถ้าจมูกมันไวหน่อยมันคงได้กลิ่นน้ำเงี่ยนแล้วล่ะ "เฮ้นต้น พี่ป้องให้มาตามไปซ้อม" ไอ้ทักบอกผม อ้าว กูต้องซ้อมด้วยเหรอ กูนึกว่ามาเที่ยว ผมแกล้งทำหน้าเหนื่อยๆ

"ไม่ค่อยสบายว่ะ แค่กๆ สงสัยอากาศเปลี่ยน แค่กๆ" ผมตอแหลใส่ไอ้ทัก ไอ้ทักเหล่ตามอง ทำไมวะ กูจะป่วยบ้างไม่ได้รึไง ก็กูไม่อยากไปซ้อมนี่หว่า ไอ้เคนตะแม่งน่าเย็ดขนาดนี้ กูยังไม่ได้ลงดาบสองเลย "งั้นเดี๋ยวกูไปเรียกพี่ป้องมาดู" ไอ้ทักบอกพลางขยับตัว ซวยละสิ เกิดพี่ป้องรู้ว่ากูแหลมีหวังได้แดกยำตีนเป็นอาหารเช้า

"ไม่ต้องแค่กๆ กูไหว แค่กๆ" ผมบอก ไอ้ทักเหล่ตา ผมเลยไล่มัน "มึงไปก่อน เดี๋ยวกูตามไป" ผมบอกไอ้ทัก ไอ้ทักหันมองไอ้เคนที่ทำหน้าเป็นญี่ปุ่นโดนควยไปหมาดๆ ก่อนจะลุกออกไป "ต้นซังนี่ พูดไม่เพาะเลย" สาดด เพื่อนกันต้องพูดอะไรเพราะวะ "สนิทกันไม่ต้องพูดเพราะหรอก" ผมบอกพลางหยิบเสื้อผ้าจะเปลี่ยน

"แล้วพ่มกับต้นซังนี่ เรียกว่าสนิทรึยัง" ไอ้เคนถาม โหยพี่ค้าบบ อยากจะอุทานเป็นภาษาญี่ปุ่น สนิทจนควยแนบรูตูดกันขนาดนี้ยังจะถาม "ยางงง เคนตะต้องโดนผมเย็ดเช้าเย็น ถึงจะเรียกว่าสนิท" กูบอกยิ้มๆ ไอ้เคนหน้าแดง "ต้นซังนี่ ล้อเล่นหรือเป่า" อิอิ ล้ออ่ะไม่ล่อหรอก จะล่ออ่ะเส่

"จริงๆนะ ไม่เชื่อกลับมาปล้วให้ผมเย็ดอีกทีดิ" ผมบอกยิ้มๆ ไอ้เคนหน้าแดงกว่าเดิมก่อนพยักหน้าเบาๆ ผมเลยหอมแก้มมันไปที โหย นี่ถ้าไอ้ต้ารู้มันคงอิจฉากูแน่ๆที่ปลาดิบสดๆรสเยี่ยมมาเสิร์ฟถึงที่ ผมแต่งตัวเสร็จแล้วก็ออกไปซ้อม พอไปถึงพี่ป้องก็ถามหาเคนตะเลย

"ไอ้ต้น แล้วเคนตะล่ะ" ผมก็งงๆดิ มันไม่ได้มาซ้อมด้วยไม่ใช่เหรอ แต่พอจะรู้ว่าพี่ป้องเรียกหาเพราะอะไร ก็ไอ้พวกยุ่นตอนนี้มันรออยู่ในสนามแล้ว กำลังเริ่มวอร์ม พี่ป้องคงต้องการจะคุยกับไอ้พวกนั้นมั้ง แต่ตอนนี้กูหิวโคตร มัวแต่แดกตูด ไม่ได้แดกข้าวเหมือนคนอื่น

พี่ป้องสั่งให้เราซ้อมได้พักนึง ไอ้เคนตะมันก็โผล่มา ในมือถือห่ออะไรไม่รู้มาด้วย ผมซ้อมไปก็มองมันไป มันก็แอบยิ้มให้ผมเป็นระยะ สักพักพี่ป้องไปคุยอะไรกับมันไม่รู้ไอ้เคนตะก็วิ่งไปทำหน้าที่ล่ามกับทีมญี่ปุ่น ส่วนพี่ป้องก็เดินมาหาพวกเรา

"เดี๋ยวเราแบ่งเป็นสองชุด เอาทีมสำรองลงก่อน" พี่ป้องบอก กูมันตัวจริงนี่หว่า ก็เลยเดินไปนั่งบนอัฐจรรย์ ไอ้เคนมันก็ถือห่อที่มันถือมาด้วยมาส่งให้ "หิวไหม" หิวสิ หิวจนแดกตูดมึงได้อีกรอบแล้วล่ะ ผมรับห่อที่มันส่งมาให้แล้วเปิดดู ข้างในมีข้าวห่อสาหร่ายก้อนเบ้อเริ่มอยู่สองก้อน

"พ่มซื้อมาฝาก แซ่บนะ" ไอ้เคนพูดยิ้มๆ เออเว้ย คราวนี้มันใช้ภาษาถูกแล้ว แต่ที่ไม่ถูกอ่ะ คือทำไมกูรู้สึกดีกับมันแบบนี้วะเนี่ย ไอ้เคนมันจะน่ารักเกินไปแล้ว ผมหยิบข้าวขึ้นมาก้อนนึงส่งให้ไอ้เคน "กินไหม" ไอ้เคนมองข้าวแล้วเงยหน้ามองผมยิ้มๆแล้วส่ายหน้า "ต้นซังกินเหอะ ต้นซังต้องใช้แรงเยอะ" อิอิ พูดแบบนี้มีเคลียร์กันหน่อยเหอะ ใช้แรงเล่นบาสไม่เท่าไหร่ ใช้แรงเย็ดมึงอ่ะเหนื่อยกว่าอีก ไอ้ต้าอยู่ไหนวะ ไม่มาผ่อนแรงกูเลย

ผมนั่งกินข้าวปั้น แม่งอร่อยตรงไหนวะ จืดสัดๆ แต่ไอ้เคนมันยิ้มตลอดเวลาที่กูกิน ไอ้ทักมันแอบมองๆอยู่เหมือนกันแต่ผมทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ผมกัดกินข้าวปั้นด้วยความหิว พอหมดไปก้อนนึงไอ้เคนมันก็หยิบน้ำมาให้ขวดนึง ผมก็ซัดเต็มคราบ

เงยหน้ามาอีกที ไอ้ทักโผล่มายืนข้างหน้า ตามองผมกับไอ้เคนแทบไม่กระพริบ "ไอ้ต้น มึงมีอะไรไม่แบ่งกูเลย" สาดนี่ หิวก็ไม่บอก เอาดิวะ แค่ก้อนเดียวกูก็จุกคอหอยแล้ว ผมยื่นข้าวส่งให้ไอ้ทักที่ยืนจ้องอยู่ "อ่ะ อร่อยนะ" กูก็พูดไปงั้นๆ แหละ เดี๋ยวไอ้เคนมันเสียใจ

"เปล่า กูหมายถึงเคนตะ มึงได้กันแล้วใช่ไหม"

***************************************************

***************************************************

ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ 233 อั้ยเจี้ยวโตอินโตเกียว 3

ทำไมกูพิมพ์ตอนนี้ไป แล้วคิดถึงไอ้ต้าเหมือนตอนนั้นเลยวะ ทั้งๆที่ไอ้ต้ามันก็นั่งยิ้มอยู่ข้างๆ เอ๊ะ หรือกูจะบ้า

*******************************************
ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ 233 อั้ยเจี้ยวโตอินโตเกียว 3

"ต้าาาาาาาาาาาาาาาาาาา" ไอ้ห่าเคนตะร้องครางออกมา ผมรีบเอามือปิดทั้งควยทั้งรอยสัก เอ๊ะ แม่งทำไมร้องแบบนี้วะ จะว่าไปที่พวกมึงสงสัยกันว่าทำไมคนญี่ปุ่นถึงออกเสียงคำนี้ว่าต้า ทั้งที่ตัวนี้ถ้าเป็นภาษาญี่ปุ่นมันจะออกเสียงได กูว่ามันต้องมีอะไรแหม่งๆแล้วล่ะ

ไอ้เคนเอื้อมมือไปปิดน้ำที่พ่นควันฉุย ผมกลับลงไปนั่งข้างๆมันอีกครั้ง หน้าไอ้เคนแดงเป็นลูกตำลึง ผมทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ค่อยๆปรับความร้อนของก็อกน้ำใหม่ แล้วเปิดเบาๆ ไอ้เคนยังก้มหน้าก้มตาอยู่ ผมเลยค่อยๆ ขยับปากถามมัน

"อ่านภาษาจีนได้เหรอ" ผมถามเสียงต่ำ ก่อนเงยหน้ามองไอ้เคน ไอ้เคนพยักหน้าช้าๆ "พ่อผมเป็นคนจีน" ไอ้เคนตอบเบาๆ เหมือนมันไม่อยากบอกเท่าไหร่ ไม่รู้ว่าจริงๆแล้วคนญี่ปุ่นกับคนจีนมันถูกกันหรือเปล่า เหมือนมันจะไม่อยากบอกใครเรื่องนี้

ผมไม่อยากให้มันอึดอัดเลยไม่ถามต่อ แต่แค่นี้ก็เป็นชนวนให้กูรู้สึกแปลกๆ กับไอ้เคนตะมันแล้ว จะว่าไปคนเราทุกคนมันก็มีดีเทลของแต่ละคนเป็นเหมือนเสน่ห์เฉพาะตัว กูว่าเรื่องของกูมันก็คงเป็นอะไรที่ทำให้ไอ้เคนมันคิดเหมือนกันแหละ ไม่งั้นมันจะก้มหน้าอายกูทำไมวะ

ผมเอาผ้าขนหนูที่นุ่งวางพาดตรงหน้าขา แล้วค่อยๆเปิดน้ำลูบไล้ไปตามตัว น้ำอุ่นจัดผสมกลิ่นแร่ธาตุอ่อนๆ ไหลโชย พอกระทบพื้นก็พ่นควันคลุ้งไปหมด ไอ้เคนตะค่อยๆฟอกสบู่แล้วเอาผ้าถู ผมแอบมองควยมันใต้ฟอง ควยไอ้เคนแม่งขาวกว่าควยอีกเว้ย เรื่องขนาดไม่ต้องพูดถึง ห่างจากควยกูไกล

"ต้นซังมองอาราย" ไอ้เคนมันพูดเขินๆ อ้าว กูจ้องจนตาถลนไปตั้งแต่เมื่อไหร่วะเนี่ย "ถูหลังให้หน่อยดิ" ผมพูดเขินๆ แม่งเอ้ยจับได้เปล่าวะว่ากูอยากเห็นควยมัน ไอ้เคนพยักหน้าผมก็เลยขยับนั่งหันหลังให้มัน ไอ้เด็กน้อยที่นั่งข้างๆผมอีกฟากเสือกหันมามองควยกูจนกูต้องเอามือสองข้างกุมควยไว้ กลัวเด็กมันตกใจ

ไอ้เคนตะถูหลังให้ผมเบาๆด้วยผ้าขนหนู ไม่เหมือนตอนไอ้ต้าถูให้หรอก แต่ก็พอถูไถแก้คิดถงได้บ้างล่ะน่า ป่านนี้มันกินข้าวหรือยังหว่า กลับบ้านแล้วจะเปิดคอมไหมนะ ถ้ามันไม่ตอบเอ็มกูคืนนี้กูคงเหงาแย่เลย ผมคิดไปเรื่อยเปื่อยจนไม่ได้ยินที่ไอ้เคนตะมันบอก จนมันต้องบอกซ้ำ

"ต้นซัง เสร็จแล้วครับ" ไอ้เคนพูดยิ้มๆ นี่แบบชัดๆนะ ถ้าไม่ชัดก็เป็น "ต้นซัง เซ็กแล่วคั่บ" อิอิ ชวนกูคิดอีกไอ้เคนมึง เดี๋ยวกลับไปเดือดร้อน ผมหันกลับมาไอ้เคนก็หันหลังให้ผม ผมก็นึกว่ามันจะให้กูถูหลังให้มันบ้าง เลยดึงผ้าเช็ดตัวมาลากไปตามแผ่นหลังขาวๆของมัน

ไอ้เคนตะสะดุ้งเฮือก มือรีบปิดควยมัน ผมก็สงสัยว่ามันเป็นอะไรของมันเลยแอบดูจากใต้แขน แต่ไม่เห็นควยมันเพราะมือมันปิดไว้ "ส่งสบู่ให้หน่อยสิ" ผมบอกไอ้เคน ไอ้เคนมันพยักหน้าก่อนปล่อยมือข้างนึงออกจากควย ผมเลยเห็นเต็มตาว่าไอ้เคนจังเนี่ยมันควยโด่เต็มมือ อร้ายย แอบใหญ่เหมือนกันนะมึง กูก็เห็นตอนหดอันติ๊ดเดียว ใครจะคิดว่าตอนใหญ่จะเจี้ยวเบิ้มยังกะกล้วยน้ำว้า

ไอ้เคนส่งขวดสบู่เหลวมาให้ผมโดยไม่ยอมหันหลังมา ผมขยับตัวเข้าไปใกล้เอาผ้าขนหนูพาดควยตัวเองไว้กันคนแตกตื่นก่อนจะเอามือลูบไล้สบู่เหลวลงบนแผ่นหลัง ฟองสบู่ไหลย้อยมาจนถึงก้นขาวผ่องของมัน แค่เห็นไอ้ต้นก็กลืนน้ำลายเอื้อก ไอ้จากที่ไม่คิดกลายเป็นคิดแล้ว ไม่ใช่คิดอยากได้ แต่คิดหาวิธีได้มันแล้วเว้ย

ผมลูบสบู่ไปบนตัวลื่นๆของไอ้เคน แม่งเอ้ย แตะตรงไหนแดงตรงนั้นเลยเชียว ผมเลื่อนมือไปจนถึงก้นมัน ไอ้เคนตะขยับตูดหลบ "พอแล่วคั่บ" ไอ้เคนร้องพลางดึงผ้ามาปิดควย ผมอมยิ้มก่อนปล่อยให้มันล้างเนื้อล้างตัวจนสะอาด "ไปแช่น้ำกัน" ไอ้เคนบอก หน้ามันไม่รู้แดงเพราะไอน้ำหรือเพราะอาย แต่แม่งยิ่งแดงยิ่งน่ารัก

ผมเดินตามไป้เคนที่กระย่องกระแย่งไปตรงบ่อน้ำร้อนที่เพื่อนมันแช่กันอยู่ บางคนก็กำลังคุยกัน แต่ส่วนใหญ่จะพักผ่อนกับตัวเองด้วยการนอนแช่น้ำตัวเหยียดยาว เอาผ้าขนหนูผืนเล็กพับแล้วพาดไว้บนหน้าผาก ผมก่อนๆแหย่เท้าลงในน้ำ ความอุ่นจัดแล่นผ่านมาตั้งแต่ปลายตีน

ไอ้เคนมันหันไปพูดอะไรกับเพื่อนมันไม่รู้แล้วชี้มาทางผม เพื่อนมันแต่ละคนเลยโค้งให้ผมกันในน้ำ อะไรกันวะ หรือมันกำลังแนะนำตัวกู กูก็เลยโค้งตอบเบาๆ บางคนยื่นมือจให้ผมจับ ผม็เลยยอมปล่อยควยข้างนึง โดยมืออีกข้างต้องกุมผ้าบังทั้งควยทั้งรอยสักเต็มที่ ผมจับมือกับเพื่อนๆไอ้เคนแล้วก็เดินลุยน้ำตามมันไปนั่งขอบบ่ออีกฟาก

ผมคันปากอยากถามว่าทำไมมันไม่นั่งกับเพื่อน แหะๆ ไม่ใช่อะไร ก็ตรงโน้นมันมีแต่คนหน้าตาน่ากินนี่หว่า ส่วนตรงที่กูนั่งมีแต่ลุงแก่ๆ กับเด็กเล็กๆเหมือนตากับหลาน แต่แม่งก็คงมีเหตุผลของมันมั้ง เอาวะ แช่น้ำให้สบายใจ ไม่คิดก็ได้วะ ผมแช่น้ำร้อนที่อุ่นจัดเสียจนเหงื่อกูออกที่หน้าผาก แต่แม่งโคตรสดชื่นเลย เข้าใจแล้วล่ะว่าทำไมคนญี่ปุ่นถึงชอบ

ผมกับไอ้เคนแช่น้ำกันอยู่นานพอควร เพื่อนมันก็ทยอยกลับกันไปแล้ว ไอ้ลุงกับไอ้หลานก็กลับไปแล้ว เหลือไม่กี่คนที่ยังแช่อยู่ ผมเริ่มคิดถึงไอ้ต้ากลัวมันออนแล้วไม่เจอกัน เลยชวนไอ้เคนตะมันกลับห้อง ไอ้เคนกับผมอาบน้ำกันอีกรอบก่อนจะเดินตัวเบาออกจากโรงอาบน้ำ แต่พอเจอลมหนาวอีกครั้งข้างนอก กูก็กลับมาสั่นเหมือนเดิม

ไอ้เคนตะมันยิ้มที่เห็นว่าผมตัวสั่นเพราะความหนาว มันจับมือผมเดินลากเข้าไปร้านนึง แต่โผล่หัวเข้าไปกูก็ได้กลิ่นเหล้าโชยมาแล้ว ไอ้เคนมันสั่งอะไรไม่รู้ ก่อนที่เขาจะมาวางสิ่งที่สั่งไปลงบนโต๊ะข้างหน้า สาเกอุ่นๆ กินสิ อุ่นดีนะ" ไอ้เคนบอกก่อนรินของตัวเอง ผมก็เอามั่ง รินปื้ดเทพรวดซดอึ๊ก อ๊าาาาาาาา เสียงคงเหมือนกูพ่นไฟแหละ แม่งเอ้ย เหล้าขาวหรือเปล่าวะ บาดคอดีจริง แต่แม่งก็ทำให้ตัวอุ่นขึ้นมาทันทีอย่างที่ไอ้เคนว่า ผมซัดที่เหลือจากขวดโดยไม่ต้องเทใส่จอกแล้ว ไอ้เคนเห็นถึงกับหัวเราะออกมา

"ต้นซังนี่ตลกจัง" แง่งงงงง กูไม่ได้มาเล่นตลกให้มึงดูนะไอ้เหี้ย เสือกขำทำไม เดี๋ยวก็ได้ผัวเป็นตลกแบบไอ้โทนมันหรอก ผมยิ้มกวนๆให้มันก่อนซดที่เหลือจนหมด หน้าร้อนผ่าวไปทั้งหน้า แม่งเอ้ย กูชักชอบญี่ปุ่นแล้วสิ เสียอย่างเดียวที่นี่ไม่มีไอ้ต้า

ผมกับไอ้เคนเดินโต้ลมหนาวกลับที่พัก เพื่อนๆคนอื่นคงอยู่ในห้องกันหมดมั้งเพราะอากาศหนาวมาก ผมไปถึงห้องก็รีบตรงไปเปิดหน้าจอคอมพิวเตอร์ที่เปิดทิ้งไว้ ไอ้ต้ายังออฟไลน์อยู่เลย ไม่มีเสียงตอบ ไม่มีการตอบกลับ อะไรของมันวะเนี่ย กูชักเป็นห่วงแล้วนะ ผมมองดูนาฬิกา ตอนนี้สี่ทุ่ม ที่เมืองไทยก็ต้องสองทุ่มไปแล้วไอ้ต้าทำอะไรอยู่วะ

ไอ้เคนตะมันเห็นผมกระวนกระวายใจ มันก็เลยส่งบุหรี่ให้ ก่อนถามยิ้มๆ "แฟนเหรอ" ไอ้เหี้ย รู้ได้ไงวะ "พี่ชาย" ผมบอกพยายามทำตัวนิ่งๆ ไอ้เคนยิ้มหน้าบานขึ้นมาทันตา ผมเหล่ตามองมัน พอมันรู้ว่าผมมองมันก็หลบสายตา

ผมถามไอ้เคนเรื่องตู้โทรศัพท์สาธารณะแถวนี้ ไอ้เคนมันก็บอกแต่ท่าทางมันอยู่ไกล ต้องเดินข้ามสนามไปอีกฟาก แล้วลมหนาวๆแบบนี้ไม่เอาดีกว่า ถึงจะคิดถึงไอ้ต้ามาก แต่กูก็เจอมันเมื่อเช้า ตอนนี้ก็ต้องถือว่าเป็นช่วงอิสระของมันด้วย กูบอกไปแล้วว่ากูไม่อยู่เดือนนึง ไอ้ต้าจะทำอะไรก็ได้ตามใจ แล้วกูจะไปกังวลอะไรนักหนา

ไอ้เคนเร่งเครื่องฮีทเตอร์จนในห้องเริ่มร้อน ผมก็เลยถอดเสื้อ ไอ้เคนมันคงนึกว่าผมจะนอนมั้ง มันเลยถอดเสื้อบ้างแล้วปีนขึ้นไปบนเตียงมันชั้นสอง ผมก็คิดถึงไอ้ต้าจนไม่อยากจะคุยอะไรกับใครเลยปิดไฟแล้วเคลิ้มหลับไป

ผมรู้ตัวตื่นอีกทีก็เช้าวันใหม่ สำรวจตัวเองเรียบร้อยแล้วว่าไม่มีอะไรหลุดรุ่ยออกมาให้ขายขี้หน้าเจ้าของ ชะโงกไปมองไอ้เคนยังหลับคลุมโปงเหมือนเด็กๆ ผมเลยค่อยๆเดินไปนั่งที่โต๊ะคอมแล้วเปิด ไอ้เคนมันน่ารักมาก มันเขียนยูสเซอร์พาสเวิร์ดแล้วแปะไว้ให้เรียบร้อย ผมก็เข้าระบบแล้วเปิดเอ็มเช็คทันที

ข้อความจากไอ้ต้าป๊อบอัพขึ้นมา "ว่าไงไอ้เสือ" ผมอมยิ้มก่อนอ่านบรรทัดถัดไป ข้อความมันถูกส่งมาแบบออฟไลน์ ไอ้ต้าคงยังไม่ตื่นมั้ง ผมก็ไม่เคยได้ตื่นเช้าแบบนี้มานานแล้ว สงสัยเมื่อคืนนอนเร็วเลยตื่นเช้า บรรทัดที่สองมันเขียนว่า "คิดถึงมึงจัง" อร้ายย อย่าสิคะผัวขา กูเขิน

ผมอมยิ้มอ่านข้อความต่อ ไอ้ต้าเขียนว่า "ไม่ต้องเป็นห่วงกูนะ ช่วงนี้กลับดึก รักษาเนื้อรักษาตัวดีๆล่ะ แล้วคุยกัน" อ้าว จบแล้วเรอะ เฮ้ยย ยังไม่หายคิดถึงเอง แต่ไอ้ต้าก็คือไอ้ต้านะ พูดน้อยแต่รักเยอะ ผมพิมพ์ข้อความส่งทิ้งไว้ให้มันก่อนปิดเครื่อง เอาวะ ไม่ได้คุยกันสดๆ แค่นี้กูก็พอใจแล้ว

ผมเดินกลับจากโต๊ะคอมมาที่เตียง ไอ้เคนยังหลับปุ๋ย หน้าขาวซีดของมันเหมือนคนตายชิบ กูเอานิ้วจิ้มๆ ลงบนมือที่พาดบนหน้าท้องของมัน ตัวยังอุ่นๆอยู่คงยังไม่ตาย ไอ้ห่านี่ก็นิ้วตลกได้อีก มือซ้ายมีห้านิ้ว มือขวามัหกนิ้วแถมมีขนเต็มเลย คนบ้าอะไรวะ แต่เอ้ย เดี๋ยวนะ ขอกูดูชัดๆอีกที ฉิบหาย นิ้วที่กูจิ้มไปเม่อกี้แม่งไม่ใช่นิ้วนี่หว่า ควยชัดๆ แว๊กกก ไอ้เคน มึงนอนแก้ผ้าเหรอวะเนี่ย

ไอ้เคนขยับตัวนอนตะแคง ผมรีบหลบวูบไปอยู่ใต้เตียงใจระทึก เอาไงดีวะเนี่ย ทำเป็นไม่รุ้ไม่ชี้แล้วกัน ผมยังนั่งคิดอยู่เลยตอนที่ตีนไอ้เคนมันเหวี่ยงลงมาจากเตียงเกือบโดนหน้ากู ผมต้องรีบล้มตัวลงนอนกลัวมันรู้ว่าเมื่อกี้กูจับควยมัน ไอ้เคนเดินสะโหรสะเหรลงจากเตียงไปทางห้องน้ำ ห่าเอ้ย ฉี่ซะดังเลย เดี๋ยวคนเขาก็นึกว่าควยใหญ่หรอก

ผมหลับตาทำเป็นหลับ เสียงไอ้เคนเดินมาหยุดที่บันไดข้างๆเตียงผม เฮ้อ มันคงไม่สังเกตมั้งว่ากูตื่นอยู่ ผมกลั้นหายใจไม่ลืมตามอง กะว่าไอ้เคนคงปีนขึ้นเตียงไปแล้ว แต่แล้วก็ต้องสะดุ้ง เพราะไอ้เคนมันกลับปีนมานอนเบียดอยู่บนเตียงผม พอกูลืมตามันก็หอมแก้มกูฟอดใหญ่

"พ่มช่อบต้นซังนะ" ง่าาาาาาาา อะไรวะเนี่ย ไอ้เคนมันไม่แค่หอมแก้มกู แต่มันรุกโคตรไว แป๊บเดียวมันก็มาจูบปากกูแล้ว พอกูอ้าปากหายใจมันก็แหย่ลิ้นเข้ามาทันที ผมสะดุ้งเฮือกจับไหล่สองข้างของไอ้เคนดันไว้ "เดี๋ยวๆๆ อะไรกัน" ผมร้อง ทำหน้าแบบตกใจสุดๆเท่าที่กูจะทำได้

"ต้นซังชอบผมไม่ใช่เหรอ" ไอ้เคนพูดยิ้มๆ ผมก็ทำหน้างงๆ จะว่าไปกูก็รู้สึกดีๆกับมึงนะ แต่กูไม่รู้ว่าเรียกชอบหรือเปล่า "ใครบอก" ผมปฏิเสธคำถามด้วยคำถาม ไอ้เคนตะอมยิ้มเหมือนจับผิดกูได้ "ทาเคะซัง" สาดดด ไอ้ทักหรอกเรอะ เฮ้ยยย กูก็ไม่เคยบอกมันนี่หว่าว่ากูชอบไอ้เคนตะมัน แม่งมั่วเองกะแกล้งกูแหงๆ

"บอกเมื่อไหร่" ผมถาม ไอ้เคนมันเลยเล่าให้ฟังว่าตอนที่มันไปเอารูปคีย์บอร์ดที่กับกรรไกร มันเจอไอ้ทัก ที่ใส่ไฟกูซะเต็มเหนี่ยว แม่งบอกหมดเกลี้ยงเลยว่ากูเป็นเกย์ ควยใหญ่มาก บ้ากาม และที่สำคัญ เสือกบอกด้วยว่ากูมีแฟนชื่อต้า คำว่าต้าคนไทยแปลว่าควยใหญ่ กูถึงว่าทำไมไอ้ห่านี่มันถึงร้องว่าต้าาาออกมาตอนที่เห็นควยกูครั้งแรก

ไอ้เคนเล่าให้ผมฟังจนหมดแล้วมันก็นั่งเขินๆ เหมือนรู้ตัวว่าโดนหลอก ผมกลัวมันอายก็เลยเอามือจับบ่ามันตบเบาๆ "อย่าคิดอะไรมาก ทาเคะซังมันบอกถูกแล้ว" ผมบอกยิ้มๆ ไอ้เคนหันมามองงงๆ "ผมเป็นเกย์ บ้ากาม" ผมพูดยิ้มๆ ไอ้เคนตะหัวเราะเบาๆ พลางพยักหน้าเหมือนจะบอกว่ากูก็เป็นเกย์เหมือนกัน "แล้วต้นซังต้าไหม" เอาแน่ะ กูก็นึกว่าจะไม่ถาม "ต้าดิ ต้ามากๆเลยอ่ะ" ผมบอก ไอ้เคนยิ้มเขินๆ ผมเห็นมันแล้วอดยิ้มไม่ได้ เอื้อมมือไปจับมือมันมาจับควยกู

"คำว่าใหญ่คนญี่ปุ่นบอกว่า โอคี่ " ไอ้เคนร้องเบาๆ มือคลำไปตามควยกูที่แข็งตัวทันใจยิ่งกว่าไทยประกันภัย ผมอมยิ้มอิอิ จะได้เมียอีกแล้วเว้ยไอ้ต้น คราวนี้เล่นของนอกด้วย นึกขอบใจไอ้ทักแม่งเหมือนกันที่ปากหมา แต่แม่งเอ้ย แล้วถ้าไอ้เคนนี่มันไม่เป็นเกย์มันก็เกลียดกูเลยดิวะ "ต้นซังมีแฟนแล้วเหรอ ที่ชื่อต้า" ไอ้เคนตะกระซิบถามเบาๆ

ผมกลืนน้ำลายปล่อยความเลวลงท้องก่อนตอบ "ไม่ใช่ ผู้ชายรักกันแบบนี้คนไทยเรียกพี่ชายตะหาก" ผมบอกยิ้มๆ โกหกอีกแล้วกู แต่ไอ้ต้ามันคงเข้าใจว่าทำไมกูต้องโกหก ไอ้เคนขยับตัวเบียดผมแน่นขึ้น มือกำควยกูบีบแน่น

"ต้นซังมาเป็นพี่ชายผมด้วยได้ไหม" โหยย ไอ้เคนตะ มึงอย่าดิ แม่งพูดไปทำตาไปด้วย กูใจจะอ่อนอยู่แล้วนะเนี่ย ไอ้ต้าเว้ยย กูมีกิ๊กเป็นญี่ปุ่นได้ไหมวะ "เป็นน้องต้องโดนนะ" ผมพูดยิ้มๆ แต่แล้วก็ต้องแปลกใจที่ไอ้เคนตะมันพยักหน้าช้าๆ "ครั้งแรกของผม ให้ต้นซัง" ไอ้เคนพูดแล้วก็ก้มหน้าแบบอายจัด เอาละเว้ย กูรับปากพี่ป้องแล้วว่าต้องไม่ทำให้เสียชื่อคนไทย ถ้ามายั่วให้เย็ดขนาดนี้แล้วไม่เย็ดนี่มันคงดูถูกเกย์ไทยทั้งชาติ กูปล่อยไปไม่ได้เพื่อปกป้องสถาบันของพวกเราเอาไว้

ผมไม่พูดต่อ จับไอ้เคนนอนลงบนเตียงช้าๆ ไอ้เคนตัวสั่นเหมือนจะไม่เคยจริงๆ ผมฝังจมูกเข้าตรงข้างแก้มก่อนไล่ลมหายใจเป่ารดลงบนซอกคอ ไอ้เคนตะตัวสั่นปากร้องครางเบาๆ ผมฟังไม่ออกหรอกว่ามันร้องว่าอะไร แต่มันหลับตาพริ้มแบบมีความสุขจัด ผมค่อยๆเลื่อนมือไปตามเนื้อตัวช่วงบนที่เปลือยเปล่าของมัน ไอ้เคนตะมันก็เป็นนักบาส แต่ปีนี้มันไม่ได้เล่นให้กับมหาลัย เพราะมันเพิ่งบาดเจ็บไปแล้วกลับมาฟิตไม่ทัน ทำให้ตัดตัวไม่ติดทีม แต่ก็ยังมีใจมาเป็นล่ามให้กระเหรี่ยงจากเมืองไทย แถมตอนนี้ก็ยังอุตสาห์มีใจมาเป็นเมียกูอีก

ผมงัดวิชาแม่ไม้ควยไทยจากสำนักดาบศิษย์สัทธามาใช้กับไอ้เคนตะจนมันสะดุ้งตัวกระตุกเป็นระยะ ปากคอสั่นตลอดเวลาที่ผมไล่ลิ้นโลมเลีย สองขาของมันกางอ้าออกจนบ็อกเซอร์ที่มันใส่ถอยร่นไปกองที่เอว ไอ้เคนตะมันผอมกว่าผมอีก แต่เนื้อตัวมันเย็นและเนียนน่าเย็ดมากๆ แตะตรงไหนครางตรงนั้นกันเลยทีเดียว

ผมจับไอ้เคนถอดกางเกงออก ควยแข็งโด่ของมันชูช่ออายๆอยู่ท่ามกลางดงหมอยสีน้ำตายเข้ม หน้าท้องแบนราบแอ่นรับลิ้นผมทันทีที่แตะโดน ผมเลื่อนหน้าไล่ลิ้นไปเรื่อย หัวควยไอ้เคนปล่อยน้ำเหนียวใสๆไหลเยิ้มออกมา ผมเอาลิ้นแตะที่ปลายควย ไอ้เคนร้องครางไม่เป็นภาษา มือขยุ้มหัวผมกดลงเข้าหาควยมัน แต่พออ้าปากครอบมันก็สะดุ้งเฮือกลุกขึ้นมานั่ง

"เสี่ยวมั่กๆคั่บ" เว้ยยย ไม่เสี่ยวว้อย เสียวเส่ ผมไม่สนใจกับภาษาไทยแปร่งๆของมัน อ้าปากกว้างแล้วดูดควยมันดังจ๊วบ น้ำควยที่เห็นเยิ้มๆเมื่อกี้หายวับไปกับตา แม่งเอ้ย อยากให้ไอ้ต้าอยู่กินอาหารญี่ปุ่นจานเด็ดจานนี้ด้วยกันจริงๆ ผมเลื่นตัวไปนั่งหว่างขาไอ้เคนโดยที่ไม่คายควยออกจากปาก ไอ้เคนก้มหน้ามองควยตัวเองแล้วหน้าสะบัดดิ้นพล่าน

ผมใช้ปากที่ฝึกจากสำนักศิษย์สัทธาจนชำนาญละเลงลิ้นเต็มที่ ไอ้เคนดิ้นไม่หยุดเอวบิดตูดส่ายขาสองข้างเดี๋ยวหุบเดี๋ยวอ้า ผมเลียจนมันเยิ้มเต็มที่ครางเหมือนคนน้ำจะแตก ก็เงยหน้ามาจูบมันอีกรอบก่อนลิ่นตัวงัดควยแข็งยังกะสากกระเบือแหย่ปากไอ้เคนที่อ้ารับแบบเก้ๆกังๆก่อนกระเด้าโหย่งๆเข้าไป ไอ้เคนหอบหายใจสลับกันดูดควยผมจนตาปี๋ บางทีกูกระเด้าแรงไปมันก็เอามือทุบที่หน้าขาผมเบาๆ

ผมกระเด้าใส่ปากมันพักใหญ่ก่อนจับควยตัวเองออกมาฟาดริมฝีปากมันเบาๆ ไอ้เคนมองควยผมด้วยตาฉ่ำเยิ้มเหมือนโดนสะกด ผมเลิ่นตัวลงต่ำอีกครั้งก่อนเปิดตู้เย็นไอ้เคนแล้วลากลิ้นล้างทันที แม่งเอ้ย อร่อยว่ะ ใครไปญี่ปุ่นขอให้ลอง ของเขาดีจริงๆ ขาสองข้างของมันยกให้ผมล้วงลิ้นอย่างเต็มใจ ถึงแม้เจ้าของตู้เย็นจะหอบหายใจอย่างหนัก

ผมล้างตู้เย็นทั้งล้วงทั้งควักจนสะอาดเอี่ยม พอเห็นว่าได้ที่แล้วกูก็กระซิบถาม "มีถุงยางไหม" ผมบอกไอ้เคน ไอ้เคนทำหน้างงๆ กูเลยต้องบอกซ้ำว่า "คอนดอม" ไอ้เคนพยักหน้าก่อนชี้มือไปทางเตียงของมันที่อยู่ข้างบน ไอ้ห่านี่เตรียมมาด้วยเหรอ ผมรีบโผล่หน้าขึ้นไปค้นเตียงมัน เจอถุงยางสองกล่อง ไอ้เคนแม่งก็ไม่ปล่อยควยกูเลย แค่กูมาหยิบถุงมันก็เลียควยกูใหญ่แล้ว

ผมลงมานั่งคุกเข่ามือแกะกล่องถุงยางมือไม้สั่นไปหมด ไอ้เคนก้มหน้าก้มตาเรียกน้ำเงี่ยนกูเต็มที่ ครั้งแรกจริงเปล่าวะเนี่ย แม่งไม่ใช้ถุงได้ไหมวะ ไอ้ต้ามันจะรู้ไหม "ไม่ใส่ได้เปล่า" ผมถามไอ้เคน ไอ้เคนตะทำหน้าเหวอรีบส่ายหน้า เออเว้ยย มันก็คงกลวกูเหมือนกันแหละ อย่างว่าไอ้ทักมันเสือกบอกว่ากูบ้ากามนี่หว่า มันก็คงอยากป้องกันไว้ก่อน

"ต้นซังใช้เหอะ ผมซื้อมาเพราะอยากให้ใช้" ไอ้เคนพูด ผมก็เลยยอม สวมถุงยางใส่ควยตัวเองอย่างชำนาญ ปากก็ถาม "ไปซื้อมาเมื่อไหร่" ไอ้เคนอมยิ้ม "เมื่อวานนี้" ไอ้เหี้ย แม่งต้องไปซื้อตอนที่แวะซื้อบุหรี่แน่เลย ไอ้ห่านี่พอเห็นควยกูแล้วอยากถูกเย็ดเลยใช่ไหม งั้นคราวนี้มึงสมใจแน่

ผมจับควยตัวเองจ่อรูตูดไอ้เคนที่ก้มหน้ามองแบบกลัวๆ ผมเอาหัวควยปาดร่องตูดมันเบาๆก่อนสองสามรอบ ตัวไอ้เคนสั่นระริกมือสองข้างจับแขนผมบีบแน่น ผมบอกให้มันจับขาสองข้างของมันให้แน่นแล้วแอ่นตูดเยอะๆ ไอ้เคนก็ทำตามอย่างว่าง่าย รูตูดสีชมพูอ่อนเงยยั่วท้าทาย ผมจับควยแปดนิ้วกว่าที่พ่อให้มาเพื่อการนี้โดยเฉพาะจ่อแล้วเสียบกดเข้าไปช้าๆ

"โอ้ววว ต้นซัง แซ่บตูดมั่กๆๆ"

***************************************************

***************************************************

ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ 232 อั้ยเจี้ยวโตอินโตเกียว 2

แง่งงงง ตอนก่อนเม้นกันน้อย น้อยใจนะเว้ยเฮ้ยยยยย เดี๋ยวกูก็เล่าสั้นๆน้อยๆ บ้างหรอก

*******************************************
ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ 232 อั้ยเจี้ยวโตอินโตเกียว 2

"ต้นซังนี่ พู๊ดม่ายเพาะเลยนะคั่บ" ไอ้เหี้ย กูพูดไม่เพราะแต่ก็ชัดนะเว้ย ไม่เหมือนมึงหรอกไอ้เคนตะ ตกลงมึงคนญี่ปุ่นแน่เหรอวะ เห็นพยายามพูดภาษาไทยเอาเป็นเอาตาย ว่าแต่แม่งรู้จักคำว่าเหี้ยด้วยเหรอวะ งั้นถ้ากูด่ามัน มันก็เข้าใจดี

"ทำไมถึงพูดไทยได้" ผมถามไอ้เคน มันทำหน้าเป็นหมางงแป๊บนึง คงแปลความหมายที่กูพูดอยู่ "ช่อบคนตาย คนตายน่ารั่ก" สาดแม่ง ไปไหนเลยไปไป๊ คนตายบ้านมึงสิน่ารัก แต่กูก็เข้าใจนะว่ามันหมายถึงคนไทยน่ารัก แต่เหี้ยเอ้ย เพลาๆหน่อยเหอะ เดี๋ยวกูฮา

"เหรอ แล้วใครสอน" ผมถามอีก มันก็ยิ้ม "เพื่องคนตายที้นี่" โอย ไม่เอาแล้ว แม่งมีเพื่อนเป็นคนตายที่พูดภาษาไทยด้วยหรือไงวะ อ้าวแต่เอะ ที่นี่มีคนไทยเรียนด้วยเหรอ เอาไว้ถามมันทีหลังดีกว่า ตอนนี้กูปวดหัวจนกบาลจะแยกแล้ว คุยกับมันเหนื่อยฉิบโป๋ง

ผมเอามือชี้ไปที่คอมพิวเตอร์ที่เปิดค้างไว้ "อ่านไม่ออก ช่วยหน่อยสิ" คราวนี้ไอ้เคนแม่งยิ้ม แล้วมันก็ชี้บอกประมาณว่าให้ใส่ชื่อกับรหัสผ่าน แล้วกูจะมีไหนเนี่ย "จะเล่นเน็ทเหรอ" มันถาม เอาแบบเวอร์ชั่นชัดๆแล้วกันนะ กูจะได้ไม่ต้องแปลให้พวกมึงฟังอีกรอบ

"อือ จะคุยกับเพื่อนที่เมืองไทย" ผมตอบ ไอ้เคนพยักหน้าหงึกๆ ก่อนมันพิมพ์ชื่อมันเข้าไป ระบบเน็ทเวิร์คของที่นี่คงแบบใช้เครื่องไหนก็ได้มั้ง เพราะไอ้เคนแม่งพิมพ์แล้วก็เข้าหน้าจอวินโดวส์ภาษาญี่ปุ่นอีกแล้ว ไอ้เหี้ยเอ้ย ทำไมพี่ป้องไม่พาไปเมืองจีนวะ

ไอ้เคนตะมันช่วยคลิกช่วยเซ็ตอัพจนเครื่องสามารถเปิดเอ็มเอสเอ็นได้ แต่ไอ้ต้าแม่งอ๊อฟไลน์อยู่ มันคงไม่คิดว่าผมจะหาเครื่องออนได้เร็วแบบนี้มั้ง โหย ไม่รู้รึไงว่ามีคนคิดถึงอ่ะ ผมนั่งมองชื่อไอ้ต้าที่ยังออฟไลน์อยู่หน้าเป็นตูด แต่ตากูดันเหลือบไปเห็นเงาสะท้อนในหน้าจอคอม ไอ้เคนมันกำลังจ้องหน้ากูอยู่นี่หว่า

ผมตัวเกร็งแข็งทื่อไม่กล้าขยับ ไอ้ห่าเอ้ย จ้องกูทำไมวะเนี่ย เดี๋ยวกูคิดขึ้นมามึงเดือดร้อนนะ พี่ป้องยิ่งสั่งอยู่ว่าอย่าทำอะไรให้เสียชื่อคนไทย แม่งเอ้ย จับญี่ปุ่นเย็ดแม่งจะเสียหายไหมวะเนี่ย จ้องไม่จ้องเปล่า แม่งเอื้อมมือมาแล้วด้วย

"ทำอะไรอ่ะ" ผมร้องเบาๆ ไอ้เคนมันเลื่อนมือไปวางแหมะบนคีย์บอร์ด แล้วมันก็พิมพ์ในเวบบราวเซอร์ว่า "Thai Keyboard" พักเดียวรูปคีย์บอร์ดคอมพิวเตอร์ภาษาไทยขึ้นมา แล้วมันก็คลิกเลือกภาพที่ดูชัดที่สุด ก่อนสั่งพิมพ์ออกมา

"ต้นจะได้พิมพ์ไทยได้ครับ" ไอ้เคนตะพูดยิ้มๆ แล้วมันก็ลุกวิ่งออกไปนอกห้อง ก่อนกลับมาพร้อมกับกระดาษเอสี่ที่ถูกสั่งพิมพ์เป็นรูปแป้นกดมาเรียบร้อย ในมือถือกรรไกรกับกาวมาด้วย ไอ้เคนตะวางของที่มันถือมาลงบนโต๊ะแล้วก็สั่งเพิ่มภาษาไทยให้ ตอนนี้กูพิมพ์ไทยได้แล้ว เหลือแค่คีย์บอร์ดที่ต้องโทนิดหน่อย

เคนจังนั่งลงกับพื้นแล้วค่อยๆตัดกระดาษเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยตามรูปคีย์บอร์ด ผมยังอ้าปากค้างกับความคิดสุดตีนของไอ้เคนมัน แต่ยอมรับเลยว่าสิ่งที่มันทำให้เล่นเอาผมซึ้งน้ำใจไปเลย อย่างน้อยกูก็ดีใจที่มันเป็นเพื่อนนอนของกูคืนนี้แหละ

ผมลงไปนั่งช่วยไอ้เคนทากาวแล้วแปะลงคีย์บอร์ดทีละตัว กว่าจะเสร็จก็เล่นเอาตาลายไปเหมือนกัน แต่พอเสร็จแล้วลองพิมพ์ดู โอโห เจ๋งจริงวะ แม่งกลายเป็นคอมพิวเตอร์ภาษาไทยไปแล้ว "ขอบคุณนะ" ผมบอกไอ้เคนยิ้มๆ ส่วนไอ้เคนยิ้มหน้าบานเป็นกระด้งเชียว

ผมพิมพ์ข้อความในเอ็มหาไอ้ต้าทิ้งไว้ว่า "คิดถึงจัง" แล้วก็กดส่ง ให้ข้อความมันค้างไว้ ไอ้ต้ามาแล้วออนเมื่อไหร่คงได้เห็น ส่วนเครื่องผมก็ออนไว้ตลอดกะว่าถ้าไอ้ต้าเข้ามากูก็จะรู้ แต่ตอนนี้กูอยากขอบคุณไอ้เคนตะมันจัง ดูท่าทางมันก็อยากจะคุยกับผมด้วยเพราะมันมองหน้าผมบ่อยๆ

"ไปเดินเล่นไหม" ผมถามไอ้เคน แม่งช่างแสดงออกได้ตรงกับใจจริงๆ ไอ้ห่าเคนตะกระโดดยืนแล้วพยักหน้าไปโค้งไป เออ ไอ้เหี้ย กูก็อยากให้มึงพาเดินดูแถวๆนี้ว่ามีอะไรบ้างเท่านั้นแหละ แต่ดูเหมือนมันจะดีใจที่ได้พาผมเที่ยว รีบแต่งตัวใส่กางเกงยีนส์ทรงเท่ๆ แบบพวกญี่ปุ่นชอบใส่ ใส่เสื้อเชิ้ตทับเสื้อยืด ตามด้วยเสื้อกันหนาวอีกชั้น โหแม่ง เป็นแถวเมืองไทยตับแล่บ

ผมเปลี่ยนไปใส่กางเกงยีนส์เสื้อยืดตัวนึงแล้วก็เสื้อยืดแขนยาวทับอีกตัว กะว่าน่าจะอุ่น แต่ไอ้เคนมันก็ทำท่าแบบว่า ข้างนอกหนาวนะ แต่กูไม่เชื่อเอง ออกมาจากห้องก็ยังเย็นสบายดี ผมแวะไปหาไอ้ทัก ปรากฎว่าหลับคอห้อยอยู่ในห้อง วันนี้ยังไม่ซ้อมส่วนใหญ่ก็เลยพักผ่อนอยู่ในห้อง ผมอ่ะไม่ง่วง เพราะหลับมาเกินอิ่มบนเครื่องแล้ว เลยชวนไอ้เคนมันเดินไปตามถนนริมเขา

ญี่ปุ่นมันก็ไม่ได้สวยไปกว่าเมืองไทยหรอก เพียงแต่ว่าทัศนียภาพมันแปลกตาเท่านั้นเอง ป่านนี้ไอ้ต้าไปทำอะไรอยู่นะ นึกไปนึกมาอีกที ไอ้ต้ามันไปเรียนแหง เพราะเวลาที่ญี่ปุ่นมันเร็วกว่าในไทย ตอนนี้ที่ญี่ปุ่นสี่โมงเย็น เมืองไทยก็เพิ่งบ่ายสองเอง ถึงว่าทำไมมันไม่ออนไลน์ กลับไปบ้านเมื่อไหร่นะมึง จะบอกรักให้เต็มปอดเลยทีเดียว

ผมเดินไปอากาศเริ่มเย็นลงเรื่อยๆ พักเดียวกูก็เริ่มพ่นควัน ไอ้เคนมันก็คงหนาวเหมือนกันแต่มันก็พาผมเดินลัดเลาะไปตามซอกซอยที่มีบ้านคนเต็มไปหมด กูเดินไปหนาวจนปากสั่น ไอ้เคนมันคงเห็น มันเลยพาแวะร้านข้างทาง

"หิวมั้ย" ไอ้เคนถามผม พอพูดถึงเรื่องกิน ไอ้ต้นก็ท้องร้องทันที ไอ้เคนมันเลยบอกว่ามันจะพาไปกินโซบะร้านอร่อยที่สุดในย่านนี้ ผมเลยอาสาว่าจะเลี้ยงมันเองเพื่อเป็นการขอบคุณที่มันทำคอมพิวเตอร์ให้ ไอ้เคนยิ้มจนแก้มใสๆของมันแดงเหมือนลูกพลับ อร้ายยย กูจ้องหน้ามันมากไปหรือเปล่าวะ

ไอ้เคนพาผมไปกินโซบะร้านที่มันว่าซึ่งอยู่ห่างไปไม่ไกล โหยย อากาศเย็นๆ ท้องหิวๆ โซบะร้อนๆ นี่แม่งเข้ากันยังกะอะไร แล้วขอบอกเลยว่าอร่อยสุดยอด หวังใจว่ากูกลับเมืองไทยเมื่อไหร่จะขอซื้อใส่ถุงไปให้ไอ้ต้าชิม อิอิ

หลังจากอิ่มแปล้แล้วพวกเราก็ออกเดินอีกครั้ง คราวนี้ไอ้เคนพาไปเดินดูของกระจุกกระจิก ผมก็มองมันเพลิน จะว่าไปไอ้เคนนี่มันก็น่ารักดีนะ เห็นไปไหนมาไหนมันก็ยิ้มทักคนอื่นไปตลอดทาง แถมยังมีแก่ใจถามผมบ่อยๆว่าหนาวไหมๆ อยากบอกเหมือนกันว่าหนาว ถ้าแขนกูเอื้อมถึงคงเอื้อมมากอดคนที่เมืองไทยไปแล้ว คิดถึงมึงเว้ยไอ้ต้า

ผมเดินดูของกับไอ้เคนจนเริ่มค่ำ อากาศเริ่มเย็นจัดจนมือผมชา ไอ้เคนมันคงเห็นว่าผมหนาวมันเลยชวนกลับทั้งๆที่มันยังเลือกของไม่เสร็จ แต่กูไม่ไหวแล้ว ก็เลยเดินย้อนกลับมาตามทางเดิม แสงไฟข้างทางส่องเป็นระยะ ผมเดินเหม่อไปคิดถึงไอ้ต้าไป ไอ้เคนมันก็หันมาถามยิ้มๆ

"คิดถึงแฟนเหรอ" แง่งงงงง แล้วมาพูดให้กูคิดทำไม "เปล่า คิดถึงบ้าน" ผมเฉไฉ นี่ขนาดกูไปแบบรู้วันกลับยังโฮมซิคขนาดนี้ แล้วคนที่ไปนานๆ นี่ทนได้ไงวะ ไอ้เคนไม่พูดอะไร มันเดินช้าๆ เตะก้อนหินไปด้วย "ผมก็คิดถึงบ้าน" ไอ้เคนพูด ทำไมคำพูดมันเหงาๆ แบบนี้วะ

"ไม่ได้อยู่ที่นี่เหรอ" ผมถาม ไอ้เคนมันหยุดยืนพยักหน้า แล้วมันก็เล่าด้วยสำเนียงกระท่อนกระแท่นว่าบ้านมันไม่ได้อยู่ในเมือง ปรกติมันจะอยู่หอพัก เวลาจะกลับบ้านทีก็จะนั่งรถไฟกลับบ้านก็จะกลับเฉพาะปิดเทอม ผมไม่อยากละลาบละล้วงเรื่องส่วนตัวของมันมาก เพราะไม่รู้ว่าผิดธรรมเนียมคนญี่ปุ่นเค้าหรือเปล่า เลยไม่ได้ถามอะไรอีก

เรากลับมาถึงห้องอีกครั้งลมหนาวพัดโชยมาอย่างแรง พอกลับเข้าห้องได้ผมก็ไปดูที่คอมพิวเตอร์เป็นอย่างแรก ไอ้ต้าคงยังไม่ถึงบ้าน ป่านนี้ทำอะไรอยู่นะ มันจะไปรอรับผมที่มหาลัยอีกหรือเปล่า กลัวมันลืมจังว่ากูไม่ได้อยู่ใกล้ๆมัน ตอนอยู่ด้วยกันไม่เคยมีโอกาสได้คิดถึงกันแบบนี้เลย

ไอ้เคนนั่งจุดบุหรี่แล้วก็สูบช้าๆ ผมนั่งมองมัน มันก็เลยส่งบุหรี่ให้ผมตัวนึง จะเปิดทีวีดูมันก็ดูไม่รู้เรื่องจะเล่นคอมก็ไม่รู้จะเล่นอะไร มันเหงาจนไม่อยากทำอะไรไปหมด ไอ้เคนมันก็นั่งสูบบุหรี่ไปมองผมไปจนหมดไปหลายมวนมันก็ถาม

"ไปอาบน้ำกันไหม" ไอ้เคนูพลางมองหน้าผม แม่งหนาวจนไข่สั่นแบบนี้ยังจะชวนกูไปอาบน้ำ ไอ้เคนมันก็บอกอีกว่าแถวนี้มีห้องอาบน้ำแบบออนเซ็น เป็นบ่อน้ำร้อน แช่แล้วสบายตัว เอาวะ ชักน่าสนใจ แต่ไอ้ออนเซ็นนี่เป็นยังไงวะ ว่าจะถามแต่ถามไม่ทัน เผลอพยักหน้าไปแล้ว ไอ้เคนมันหน้าตาสดใสขึ้นแล้วก็ไปหยิบอุปกรณ์ในห้องน้ำ ผมก็เดินไปดูว่าจะช่วยอะไรมันได้บ้าง แต่แม่งก็เรียบร้อยแล้ว

ไอ้เคนบอกให้ผมใส่เสื้อไปเพิ่มเพราะข้างนอกจะหนาวมาก ผมก็เลยใส่ตามมันบอก พอออกจากห้องก็เจอพวกไอ้ทักกับเพื่อนๆกำลังเดินกลับมา "ไอ้ต้น ไปไหนวะมึง กูไปกินข้าวกันมาแล้ว ตามหามึงไม่เจอ" ไอ้ทักบอก ผมเลยชวนมันไปอาบน้ำด้วย แต่ไอ้ทักส่ายหน้า "ไม่เอาอ่ะ หนาวจนขี้แข็งไปหมดแล้ว อีกอย่างควยกูเล็กโชว์ใครไม่ได้" ไอ้ทักพูดยิ้มๆ แล้วทำไมเกี่ยวกับควยเล็กไม่เล็กด้วยวะ

ผมเดินจากไอ้ทักมาเดินตามไอ้เคนต้อยๆ ไอ้เคนมันได้ยินที่ไอ้ทักพูดหมดแหละ แต่ไม่รู้ว่ามันเข้าใจไหม เราเดินโต้ลมหนาวย้อนไปทางหมู่บ้านอีกครั้งสักพักก็ถึงบ้านหลังใหญ่หลังนึง ไอ้เคนพาผมเดินเข้าไป จ่ายเงินเรียบร้อยมันก็พาไปห้องแต่งตัวที่ปรับฮีทเตอร์ไว้จนอุ่นสบาย

ผใชะโงกหน้าเข้าไปดูในห้องอาบน้ำ เห็นมีคนอยู่เกือบสิบคนทั้งเด็กทั้งผู้ใหญ่ มีวัยรุ่นอยู่หลายคน แค่เห็นกูก็พอจะเข้าใจแล้วว่าทำไมไอ้ทักมันถึงไม่ยอมไป ไอ้ห่าก็แต่ละคนเดินแก้ผ้าควยแกว่งก้นขาวกันเชียว หันกลับมาอีกทีไอ้เคนแม่งก็ถอดเสื้อผ้าจนหมดเกลี้ยงแล้ว ตายละวา ถึงตากูแล้วดิ

ไอ้เคนมันเอาผ้าเช้ดตัวผืนเล้กปิดควยไว้แล้วหันมาบอกผม "ต้นซังแก้ผ้าดิ จะได้ไปอาบน้ำกัน" โหยย ไอ้เหี้ยยย กูต้องมาแก้ผ้าให้มึงดูควยตั้งแต่วันแรกเนี่ยนะ อยากเห็นทำไมไม่บอ พ่อจะแก้ให้ดูตั้งแต่ในห้อง ไม่ต้องเดินหิ้วควยมาถึงนี่หรอก

ผมถอดเสื้อผ้าออกใส่ตะกร้าที่วางในล็อกเกอร์ ไอ้เคนมันยืนรอผมหรือยืนมองไม่รู้ พอจะถอดบ็อกเซอร์ผมก็เลยเอาผ้าพันไว้ก่อน แหะๆ หนาวแบบนี้เกิดควยกูหดเป็นได้อายมันเส่ ผมถอดกางเกงที่เหลือออกจนเหลือแค่ผ้าผืนเดียว แล้วก็เดินหนีบควยตามไอ้เคนที่เดินอมยิ้มนำไป

เสียงโวยวายร้องทักมาจากบ่อน้ำร้อนข้างใน ไอ้เคนหันไปมันก็ยกมือทักทายก่อนหันมากระซิบกับผมว่าเป็นเพื่อนมันเอง อ้าวไอ้ห่า เพื่อนก็เยอะแยะแล้วทำไมเหงา ผมก็นึกว่ามันจะเดินไปหาเพื่อนเลย แต่มันก็นั่งลงตรงก๊อกน้ำที่เรียงรายอยู่ตรงฝาผนังตรงหน้า ก่อนจะหยิบเก้าอี้มานั่งแล้วเปิดก๊อกน้ำร้อนควันฉุย

"อาบน้ำก่อนครับ เดี๋ยวค่อยไปแช่" ไอ้เคนบอก ผมก็เดินงุ่มง่ามเพราะควยพันขา หัวควยกูเกือบโผล่มาตรงชายผ้าอยู่แล้ว ไอ้เคนเห็นหรือเปล่าไม่รู้เพราะแม่งนั่งต่ำกว่า เอาวะ เห็นก็เห็น เพราะยังไงกูคงต้องแก้ผ้าให้มันได้เห็นสักวันอยู่แล้ว ผมลงนั่งข้างมันก่อนแล้วก็เปิดน้ำ น้ำร้อนจี๋ไหลพรวดออกมาจนผมต้องกระโดดเหยง ผ้าหลุดไปกองกับพื้น ไอ้เคนเงยหน้ามาดู พอเจอะกับควยผมที่ความหนาวทำอะไรมันไม่ได้เลยแม้แต่น้อยก็ตาค้างก่อนร้องออกมา

"ต้าาาาาาาาาาาาาาาาาาา"

***************************************************

***************************************************

ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ 231 อั้ยเจี้ยวโตอินโตเกียว 1

วันนี้รีบเล่าเพราะไอ้ต้นจะไปเล่นบาส หมอบอกว่าไม่ต้องห่วงลูกในท้องเพราะในท้องกูมีแต่ข้าวเม่า ฮ่าๆๆๆ ปล่อยมาลอยฟ่องทุกเช้าอยู่แล้ว ใครจะกินข้าวเย็นก็เชิญอ้วกกันตามสบาย หุหุ

*******************************************
ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ 231 อั้ยเจี้ยวโตอินโตเกียว 1

"พี่ชายกูเจ๋งที่สุดในโลกกกกกกกกกกกกกก" กูแหกปากลั่นจนไอ้ต้ามันต้องเอามือมาปิดปากไว้ หน้าตามันแดงเขินๆ "ไอ้ต้น มึงจะโวยวายทำไมเนี่ย" ไอ้ต้าปรามยิ้มๆ อ้าวไอ้ห่านี่ ก็กูอยากให้คนเขารู้กันนี่หว่าว่าพี่ชายกูเจ๋งขนาดไหน กูโชคดีแบบนี้แล้วจะไม่บอกให้คนอื่นรู้ได้ไง

"ก็กูอยากให้คนอื่นรู้นี่" ผมพูดเสียงดัง ไอ้ต้าหันมองซ้ายขวาก่อนยิ้มกริ่ม "แน่จริงตะโกนว่าผัวกูเจ๋งที่สุดในโลกดิ" อะเจ้ยยยยยยย ใครจะกล้าวะ ผมหน้าจ๋อย ไอ้ต้าห้วเราะชอบใจที่แกล้งกูได้ "โด่เอ้ยย กูก็นึกว่าจะแน่" ไอ้ต้ากวนอีก "ไอ้บ้า ใครจะกล้า กลับไปบ้านก่อนเหอะ เดี๋ยวตะโกนให้ฟัง" ผมพูดเขินๆ

หลังจากวันนั้นผมก็ต้องเตรียมตัวไปญี่ปุ่นเต็มที่ เริ่มด้วยการให้ไอ้ต้าเย็ดสั่งลา แผนที่อยากให้ไอ้ต้าได้ไปญี่ปุ่นด้วยโดยจะไปขอพี่ป้องนั้นถูกไอ้ต้าห้ามไว้ เหตุผลที่มันบอกก็คือ ถ้าพี่ป้องให้มันไป คนอื่นก็อยากจะเอาญาติพี่น้องไปด้วย ซึ่งคงทำให้พี่ป้องลำบากใจพอสมควร มันเลยบอกว่าจะอยู่บ้านรอดีกว่า แถมบอกให้กูเที่ยวฝากมันด้วย แงๆๆ ก็เค้าเหงานิ ตัดควยมึงไปใช้ที่โน่นได้เปล่าอ่ะ

ไอ้ต้าเย็ดสั่งลาคืนสุดท้ายก่อนกูไปญี่ปุ่นกี่ดอกจำไม่ได้ แต่ตอนเช้าไอ้ต้นเดินขาถ่างเลย เรียกได้ว่ากูหายคิดถึงควยมันไปได้หลายวันอยู่ นอนก็ไม่ค่อยหลับขนาดหนุนอกมันทั้งคืนแล้วนะ สัญญากับไอ้ต้าไว้ว่าจะโทรมาหามันบ่อยๆ ไปแค่เดือนเดียวกลับมาธนกรไม่เป็นอื่นแน่ๆ

ผมไปถึงญี่ปุ่นแล้วก็โทรมาหาไอ้ต้า แค่จะบอกว่ามาถึงแล้วและก็คิดถึงมันมาก โทรศัพท์ก็ดูดเงินในบัตรกูจนกูหน้าซีด โหย เข้าใจหัวอกเลยเว้ยคนที่แฟนอยู่เมืองนอกนานๆ ทำไมถึงเลิกกันได้ ไอ้จะโทรหากันทุกวันมันก็ยากเพราะค่าโทรแพง ดีที่สมัยนี้อินเตอร์เน็ทมีอีเมลล์ถึงแล้วน่าจะสื่อสารได้ง่ายหน่อย กูซ้อมเล่นเอ็มมาจากเมืองไทยแล้วด้วย หา ใครหาว่ากูเชยวะ ก็แต่ก่อนกูไม่มีเหตุให้ต้องเล่นเอ็มเล่นแชตนี่หว่า ผัวอยู่ใกล้ๆ สะกิดนิดเดียวก็ได้เสียวแล้ว เอ็มเอิมเคยกะเขาที่ไหน แต่ไอ้ต้าก็สอนก่อนมาแล้วล่ะ

ที่สนามบิน มีเจ้าหน้าที่ของมหาลัยที่ญี่ปุ่นมารอรับอยู่ กูผ่าน ตม มาได้ก็เดินมารวมกลุ่ม ไอ้เจ้าหน้าที่นั่นเห็นกูมันก็ส่งภาษาญี่ปุ่นเจี้ยวจ้าวให้ กูก็เกาหัวแกรกๆ ดิ อะไรของมันวะ อิโต๊ะ อิโม๊ะ อิเมะ ไอ้ทักที่เดินตามมาแอบกระซิบ "กูว่ามันนึกว่ามึงเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นแหงเลย" ไอ้เหี้ย หน้ากูมันออกแนวตี๋มากกว่านะเว้ยย แต่จะว่าไป ตี๋กะบูชิโดมันก็คล้ายๆกันเหมือนกัน

"คนไทยโว้ยยย" ผมพูดยิ้มๆ ไอ้เจ้าหน้าที่นั่นมันทำหน้าเหวอไป หันไปหาอีกคนที่สงสัยจะเป็นล่าม ไอ้บ่ามก็หันไปหาพี่ป้อง พี่ป้องมาแปลให้กูฟังอีกที เวรจริงๆ "อ่อ เค้านึกว่าต้นเป็นคนญี่ปุ่นน่ะ" พี่ป้องพูดยิ้มๆ สาดแม่งเอ้ย เดี๋ยวพอเห็นควยกูจะเข้าใจว่ากูเป็นนิโกรอีกเปล่าวะเนี่ย

ผมกับคณะออกจากสนามบินตรงไปยังแคมปัสของมหาลัยเจ้าภาพ อากาศที่ญี่ปุ่นแม่งแปลกๆ ตอนไปเป็นช่วงต้นฤดูใบไม้ผลิหรือฮารุถ้าเป็นเมืองไทยก็ร้อนตับห้อยเตรียมสาดน้ำกันแล้ว แต่ที่ญี่ปุ่นแม่งยังหนาวจนน้ำแข็งเกาะไข่ อาจจะเป็นเพราะหน้าหนาวมันยังผ่านไปไม่พ้นดีละมั้ง

ผมนั่งมองสองข้างทางที่รถวิ่งไป ความตื่นตาตื่นใจกับทิวทัศน์ใหม่แปลกตาไม่ได้พาให้หัวใจหายเหี่ยวเลย ข้างนอกฤดูใบไม้ผลิ แต่ในใจกูตอนนี้เป็นฤดูใบไม้ร่วงเตรียมเข้าสู่ฤดูหนาวเพราะต้องนอนเหงาคนเดียว งืดๆๆ คิดถึงสามีง่ะ ไม่อยากได้คนใหม่ด้วย อยากได้คนเดิมที่นั่งควยโตอยู่ไทยแลนด์

แคมปัสของมหาลัยที่เราไปอยู่นอกเมือง บอกรายละเอียดมากไม่ได้เดี๋ยวไอ้เม้มรู้ อิอิ เอาเป็นว่าพอกูไปถึงก็มีเจ้าหน้าที่ของมหาลัยอีกชุดออกมาต้อนรับ มีทีมบาสมาด้วย แต่ละคนสูงๆทั้งนั้นเลย ที่สำคัญคือหน้าตานี่น่าน้ำแตกด้วยมากๆ โดยเฉพาะพ่อหนุ่มร่างสูงคนนึงที่ไม่ได้ชุดวอร์มเหมือนเพื่อน แต่ใส่เป็นชุดสูทเต็มยศเชียว

เจ้าหน้าที่พาพวกเราไปห้องประชุมเพื่อต้อนรับอย่างเป็นทางการ อธิการบดีของมหาลัยกูก็ไป ดแม่งยังกะงานฉลองระดับประเทศ พอมันพูดอะไรกันเสร็จมันก็ให้พวกเราทำความรู้จักกัน แต่พี่ป้องสั่งมาแล้วว่าให้ทุกคนอยู่ในระเบียบวินัย ห้ามแตกแถว เลยไม่มีใครกล้าขยับ จนเจ้าหน้าที่ผู้ใหญ่ออกไปจากห้องนะแหละถึงได้มีเสียงพูดคุย

ไอ้รูปหล่อใส่สูทนั่นอยู่ดีๆก็เดินตรงมาทางพวกเราก่อนโค้งงามๆ แล้วก็พูดภาษาไทยกระท่อนกระแท่นจับความได้ว่า "ซาวัดดีคั่บ ฮินงีโต้นงับ" แม่งเอ้ยยยย กว่ากูจะเข้าใจเกือบทำต่อมลูกหมากกูแตก พวกเรายืนขึ้นแล้วก็ไหว้มันสวยๆ "สวัสดีคร้าบบบบ โอไฮโย่วววว โกววไซมาสสสส"

ไอ้หนุ่มนั่นยิ้มเขินๆ ก่อนโค้งอีกที แม่งหันตูดมาทางนี้ดิวะกูจะได้เสียบแม่ง "พ้มมจื่อเคนตะ เพ็นล่ามคั่บ" อ่อ มันบอกว่ามันชื่อเคนตะ แล้วก็เป็นล่าม เหี้ยเอ้ย มึงพูดกูยังต้องแปล อย่างงี้ไม่เรียกล่ามแล้ว เอาเป็นว่าต่อไปให้นึกว่าไอ้เคนตะ หรือไอ้เคนมันพูดภาษาไทยชัดก็แล้วกันนะ แต่ที่จริงแล้วไอ้เคนตะมันพูดภาษาจีนได้ ความที่มันเป็นลูกครึ่งจีนญี่ปุ่น กูมารู้ทีหลังตอนหลังเลยจ้อกันภาษาจีนยังกะเจ๊กเยาวราช

ไอ้เคนมันหันไปหาเพื่อนๆ ทีมญี่ปุ่นแล้วพูดเหี้ยไรไม่รู้ชุดใหญ่ ไอ้พวกนั้นก็เดินออกมาเรียงแถวหน้ากระดอ เอ้ยหน้ากระดานโค้งพวกผมอย่างสวยงาม แล้วไอ้หัวแถวก็เริ่มแนะนำตัว เหงื่อกูเริ่มตกกีบอีกแล้ว แม่งพูดอะไรกันวะ เดี๋ยววะ เดี๋ยวโอ๊ะ แม่งแนะนำจนครบทีม กูก็ยังจำไม่ได้สักชื่อ แต่มันถึงทีทีมกูแล้วดิ

"วาตาชิวะ ทาเคะ เดส" ไอ้ทักเริ่มก่อน ห่าอะไรของมึงวะเนี่ย เอาละสิ คนที่สองก็เสือกแนะนำตัวเป็นภาษาอังกฤษ แล้วกูยืนเป็นคนที่ห้า กูจะภาษาจีนได้ไหมวะ ไอ้เหี้ยเอ้ย งานเข้าเต็มตีนเลยกู เสียงเพื่อนๆกูแนะนำตัวทีละคน ไอ้พวกญี่ปุ่นมันก็ทวนชื่อแต่ละคนช้าๆ ไอ้ทักอ่ะไม่ยาก ผ่านสบายเพราะแม่งเล่นภาษาญี่ปุ่นเลย คนถัดมาก็ภาษาอังกฤษ มันก็ทวนกันได้ แต่พอมาถึงกู

"หวัดดี กูชื่อต้น" ฮ่าๆๆๆๆ เอาแล้วไง พี่ป้องเหล่มองกูเข้าแล้วพร้อมกับเพื่อนๆในทีมปล่อยฮากันใหญ่ ไอ้พวกญี่ปุ่นทำหน้างงเหมือนแดกปลาดิบมีพยาธิตัวจี๊ด ยกเว้นไอ้เคนตะที่หัวเราะไปกะเขาด้วย "ไอ้ต้น มึงแนะนำตัวดีๆหน่อย" เสียงพี่ป้องตะคอกมาจากหน้าห้อง อ้าวไอ้เหี้ย กูแนะนำแบบนี้ไม่ดีตรงไหน ไทยแท้แต่โบราณเชียวนะเว้ยยย

"มายแหนมอีส ต้นนนนน" กูแนะนำใหม่ ไอ้พวกญี่ปุ่นทำหน้าเหมือนกินยาถ่ายพยาธิเข้าไป เอาไงดีวะเนี่ย "ท่อน?" ท่อนพ่อเมิงเส่ ไม่ใช่ว้อยยย อย่ามาทวนชื่อกูแบบมั่วๆนะเว้ยย เดี๋ยวพ่อเอาท่อนเสียบตูดจริงด้วย "ต้น ที โอ เอ็น" ผมสะกดเป็นภาษาอังกฤษให้มันด้วย เสือกมีไอ้หน้าจืดทวนชื่อกูใหม่ "ตัน" ไอ้เวงงง ชื่อไม่เป็นมงคลแบบนั้นใครเขาจะใช้ รูกูถูกทะลวงเกือบทุกวันจะมาตันได้ไง

ผมเริ่มกดดัน เอาไงดีวะ ทำไมแม่กูไม่ตั้งชื่อให้ไอ้พวกนี้เข้าใจง่ายๆหน่อยวะ เอางี้แล้วกัน สะกดใหม่ตามเสียง จะได้เข้าใจถูก "โน้วๆๆๆ มายเนมอีส ต้น ที โอ เอ็น อี" สะกดแบบนี้ละกัน มันน่าจะออกเสียงถูก T O N E อ่ะ เข้าใจไหม ไอ้พวกญี่ปุ่นส่งเสียงครางพยักหน้าให้กัน "โทนนนน" กรรม!

โอค โทนก็โทน สัดแม่งกูไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ไว้หาชื่อใหม่แล้วกัน ไอ้ห่าทักเสือกยิ้มกวนตีน ตอนเราแนะนำตัวกันเสร็จมันยังเสือกกระซิบ "ไม่รู้นะเนี่ย ว่าเมียมาด้วย คืนนี้ให้กูเอานะ" ไอ้สาดดดด กูไม่ใช่ไอ้โทนของมึงนะเว้ยยยยย ไอ้เคนเดินมายิ้มให้ "ชื่อต้นเหรอ" บอกแล้วว่าให้นึกว่ามันพูดชัด แต่มันก็ออกเสียงคำว่าต้นชัดจริงๆแหละ ผมยิ้มให้มันไปทีนึงก่อนมันจะมาบอกให้พวกเราเก็บของตามมันไปที่พัก

ผมเดินจากอาคารที่มีห้องประชุมแล้วมองหาห้องที่มีคอมพิวเตอร์ เผื่อจะใช้แชทกับไอ้ต้าได้แต่ก็ยังหาไม่เจอ ไม่แน่ที่ห้องพักอาจจะมี หรือไม่ไว้ถามไอ้เคนมันทีหลังก็ได้ ผมเดินข้ามสนามบอลผ่านโรงยิมที่อยู่ไม่ไกลนัก อากาศเย็นสบายแต่มันมีความเหงาลอยมาในอากาศหรือเปล่าวะ มันถึงได้ดูเศร้าๆแบบนี้

ไอ้เคนพาพวกผมมาถึงห้องพักที่กำหนดให้พักคนละสองห้อง แต่ผมมัวแต่เดินหาคอมพิวเตอรือยู่เลยไปเอากุญแจช้ากว่าคนอื่น ดอกที่เหลือเป็นดอกสุดท้าย เอาอีกแล้ว ไอ้ต้นอยู่คนเดียวอีกแล้ว แง่งๆๆๆ ไอ้ทักมันก็มีเพื่อนมันก็ไม่ได้อยู่กับกูหรอก เอาวะ อยู่คนเดียวก็ได้ ผมเอากุญแจไขห้องที่อยู่ห้องริมสุดท้ายปลายทางเดิน โห หาตั้งนาน ในที่สุดกูก็เจอคอมพิวเตอร์ในห้องนอนจริงๆด้วย ถ้ากูไปซ้อมที่ซิมบับเวคงไม่มีแบบนี้ แต่ที่นี่คือญี่ปุ่นขนาดขี้ยังไมโครชิพฝังเลย

ผมโยนกระเป๋าตัวเองลงบนเตียงชั้นล่าง เตียงที่ให้เป็นเตียงสองชั้นครับ แต่เรื่องอะไรกูจะปีนขึ้นปีนลงล่ะ กูก็นอนข้างล่างไปแหละ นอนคนเดียวไอ้ต้นไม่มีปัญหาหรอกขออย่ามีผีแล้วกัน ผมจัดการเก็บเสื้อผ้าแล้วก็หันไปเปิดคอม

"ฉิบหาย" ผมสบถอย่างอารมณ์เสีย ไม่รู้ว่าเพราะมันเป็นญี่ปุ่นด้วยหรือเปล่า พอกดเปิดคอมปุ๊บ หน้าจอก็เป็นญี่ปุ่นไปกับเขาด้วย ตัวหนังสือภาษาญี่ปุ่นขึ้นเต็มพรืดไปหมด เริ่มเหงื่อตกแล้วกู แถมคีย์บอร์ดแม่งก็ภาษาญี่ปุ่นกับภาษาอังกฤษ แล้วกูจะคุยกับเมียกูรู้เรื่องไหมเนี่ย ถึงกูจะคุ้นๆหลายตัวก็เหอะ แต่พ่อมึง กูอ่านไม่ออกเว้ยยย

กำลังร่ำๆ ว่าจะเอาควยฟาดคอมให้แหลกเพราะความขัดใจดีไหม เสียงประตูต้องก็เคาะเบาๆ สงสัยจะเป็นไอ้ทักมันมาหาแน่ๆเลย ไอ้เหี้ยอย่าคิดว่ากูเป็นเมียมันนะ แต่พอเปิดไปก็ต้องงงเพราะกลายเป็นไอ้เคนตะยืนโค้งในมือถือกระเป๋าเดินทาง ปากก็พูดกระท่อนกระแท่น "รบกวนด้วยนะคับ"

ผมยืนเหวออยู่ไอ้เคนมันก็เดินตัวงุ้มเข้ามาในห้อง มันเอากระเป๋าใครมาส่งหรือเปล่าวะ ผมชะโงกไปมองข้างนอกเห็นพี่ป้องกำลังเดินมา ซวยแล้ว นอนกับพี่ป้องเหรอวะกู แง่งงงง ไม่ดีมั้ง พี่ป้องเดินมาถึงห้องก็เรียกผมไปหน้าห้อง

"ต้น พี่ฝากเจ้าเคนตะมันนอนด้วยนะ เห็นทางญี่ปุ่นเค้าบอกว่าเคนตะมันต้องวิ่งรอกไปมาระหว่างหอที่มันอยู่กับตึกที่เราพัก พี่เลยบอกให้มันย้ายของมาพักกับเราที่นี่เลย จะได้ไม่เหนื่อยมาก" อ้าวเฮ้ยยย แล้วกูจะคุยกับมันรู้เรื่องไหมวะเนี่ย แต่ก็ดีกว่าพักกับพี่ป้องละวะ กูกลัว อิอิ

ผมกลับเข้าไปในห้องอีกรอบ ไอ้เคนตะมันกำลังเอาเสื้อสูทแขวน โหย แม่งสูงพอกับกูเลย แต่ทำไมขาวกว่ากูวะ กูว่ากูขาวแล้วนะ ไอ้เคนมันแต่งตัวเรียบร้อยมากแถมยังทำตัวเรียบร้อยอีก กูมองมันพักนึกมันก็เงยหน้ามายิ้มให้ ซวยละสิ เขินเว้ย ผมเลยปิดประตูห้องน้ำกะจะหลบไปสงบสติอารมณื แต่แล้วก็ "โครมมมมมมมมม"

ไอ้เหี้ยเอ้ย พวกญี่ปุ่นมันขี้ในถังแมวรึไงวะ กูเปิดประตูเข้าไปนึกว่าห้องน้ำเมืองไทยเลยเดินเข้าไปเต็มแรง แม่งเอ้ยใครจะรู้ล่ะว่าพ้นประตูไปกูจะเจอชักโครกเลย หันขวาปุ๊บเจอกระจก หันซ้ายเจออ่างน้ำแบบนั่งอาบได้อย่างเดียว เล็กกว่าศาลพระภูมิบ้านกูอีกมั้ง

ไอ้เคนโผล่หน้ามาดูว่าผมเป็นอะไรหรือเปล่า ผมเอามือลูบหัวเข่าที่กระแทกกับชักโครกเต็มแรง แม่งเอ้ย เจ็บตัวตั้งแต่วันแรกที่มาถึงเลย ผมโบกมือเป็นสัญญาณว่าไม่เป็นอะไร ก่อนจะเดินออกไปนั่งบนเตียง หน้าจอคอมพิวเตอร์ที่เปิดทิ้งไว้ยังด่ากูด้วยภาษาญี่ปุ่นเต็มหน้าจอ ไอ้เคนกำลังจะเปลี่ยนชุด ถามมันดีกว่า

"เคนตะ" ผมเรียกพลางเอามือชี้ไปทางคอมพิวเตอร์แล้วทำหน้าโง่ๆ เผื่อมันจะเข้าใจ ไอ้เคนมันหันมามองแล้วก็พยักหน้ายิ้มๆ แล้วมันก็ถอดเสื้อของมันต่อ ไอ้เหี้ย กูไม่ได้ถามว่าเปิดคอมได้ไหมนะเว้ยย แต่กูจะถามว่ามันใช้ยังไง ไอ้เคนตะยังง่วนอยู่ ผมเลยย้ายไปนั่งหน้าคอม ลองจิ้มมั่วๆดู

"ปี๊ดๆๆๆ" อะไรของมึงอีกวะไอ้คอมหัวกล้วยยย กูจิ้มผิดแล้วมึงจะทำลายตัวเองรึไง หน้าจอขึ้นห่าอะไรไม่รู้เต็มไปหมด ผมเซ็งจัดเลยบ่น "ไอ้เหี้ย แล้วแม่งจะคุยยังไงวะ" ไอ้เคนตะมันคงได้ยิน มันเลยเดินมาใกล้แล้วทำหน้านิ่วคิ้วขมวด อย่าเข้ามานะเว้ย กูแพ้ความขาว

"ต้นซังนี่ พู๊ดม่ายเพาะเลยนะคั่บ"


***************************************************

***************************************************

ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ 230 พี่ชายกุเจ๋งสาดดดดดดดดดดดด

ไม่รู้เป็นเหี้นอะไรนักหนาวะช่วงนี้ กูถึงได้เจ็บโน่นป่วยนี่ตลอดเวลา หรือว่าจะเพราะเข้าเบญจเพศวะ มันถึงได้มีอะไรแปลกๆแบบนี้ หวังว่ากูคงไม่ได้ท้องนะเว้ยย อิอิ ตอนนี้โอเคดีแล้วครับ หายปวดหัวแล้วเลยมาเล่าต่อละกัน

*******************************************
ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ 230 พี่ชายกุเจ๋งสาดดดดดดดดดดดด

"เป็นไงวะต้น กูแมนเปล่า" โอ้โห กล้าถาม แมนได้ที่ชะนีได้กล้วยกันเลยทีเดียว ว่าแต่ทำไมมึงทำตาเยิ้มหยาดหยดย้อยแบบนั้นวะเนี่ย แถมมีมองหน้ากูไปแอบเลียริมฝีปากไปอีก "มองอารายอ่าาา" ผมถามเขินๆ ไม่ค่อยคุ้นกับสายตาแบบนี้ของไอ้ต้าเท่าไหร่ ทั้งๆที่มันก็มองูอย่างหื่นๆออกจะบ่อย แต่ก็ไม่เคยหื่นมากเท่าวันนี้

"รักต้นจัง" ไอ้ต้าพูดแล้วผลักผมไปชิดผนังลิฟท์ อย่านะเว้ย ในลิฟท์เลยเร้อ ไม่ดีม้างงงงง ผมผลักไอ้ต้าออกทันตอนที่ลิฟท์ลงมาถึงชั้นล่างพอดี แต่ไอ้ต้าเหมือนจะอยากอยู่ในลิฟท์ต่อ แต่กูกลัวพี่ซันตามมาเอาเรื่องกูเลยทั้งดึงทั้งลากไอ้ต้าออกจากลิฟท์

"ต้น.." เสียงไอ้ต้าครางกระเส่าข้างหู แม่งเอ้ยยังไม่พ้นลอบบี้คอนโดเลยนะเว้ยย เป็นเหี้ยอะไรวะเนี่ย ไอ้ต้าล้วงมือมาจับตูดผม ไอ้ห่าเอ้ย ยามก็มอง พอผมมองเห็นรถก็ทั้งดึงทั้งลากไอ้ต้าจนให้มันมาอยู่บนที่นั่งคนขับจนได้

"กูเงี่ยน" ไอ้ต้าส่งเสียงอีก แม่งไม่ส่งเสียงอย่างเดียวด้วยดิจับหัวผมกดใส่เป้าแข็งโด่ของมัน ผมเลยถึงบางอ้อว่า ไอ้ต้าหื่นแตกเพราะน้ำยาห่านั่นที่มันรดตัวไอ้ต้าจนชุ่ม ก็ขนาดกูถูกกดหน้ากับควยไอ้ต้าขนาดนี้ กูยังได้กลิ่นน้ำยาจากเสื้อไอ้ต้ามันเลย

"เดี๋ยวก่อนดิ กลับบ้านก่อน" ผมร้องบอกก่อนดันตัวออกจากขามัน ไอ้ต้าทำหน้าวิงวอน แต่กูใจอ่อนไม่ไหวเว้ยย แค่นี้ยามก็ส่องไฟมาดูแล้ว "น่านะครับ กลับบ้านก่อนนะ เดี๋ยวต้นให้รางวัล" ผมพูดไปทำตาหวานไปด้วย ไอ้ห่าเอ้ย ทำไมวันนี้กูต้องตอแหลแบบนี้วะ ตอนพี่ซันก็รอบนึงแล้ว ตอนนี้ก็ไอ้ต้าอีก อิมเมจเสียหมดเลยกู

ไอ้ต้าพยักหน้าเข้าใจก่อนกระทืบคันเร่ง แม่งกลัวจะตายก่อนไม่ได้เอาสิวะ พ่อมันขับรถยังกะฟอร์มูล่าวัน อะไรแม่งจะเงี่ยนเสี้ยนขนาดนั้นวะเนี่ย ขอกูเสียตูดอย่างไม่เสี่ยงตายได้ไหมวะ เหมือนไอ้ต้ามันจะรู้แม่งเลี้ยวรถเข้าข้างทาง

"ต้น พี่ไม่ไหวแล้ว" ไอ้ต้าพูดพลางแกะเข็มขัดออก ฉิบหาย บนรถเลยเหรอวะ "อย่าเพิ่ง ใจเย็นนนนนนน" ผมร้องเสียงหลง แม่งเอ้ยคนออกจะเต็มถนนขนาดนี้แม่งจะล่อกูโชว์ชาวบ้านรึไงวะ ไอ้ต้าไม่ฟังเสียงงัดควยแข็งโด่ออกมา เหี้ยเอ้ย เอาไงดีวะเนี่ย

"พี่ต้า " ผมร้องเสียงหลง ไอ้ต้าคว้าหัวจะให้ผมลงมาอมควยมันให้ได้ ผมตรงเข้าไปจับไอ้ต้าถอดเสื้อออก ไอ้ต้ายิ้มอย่างพอใจ ไอ้เหี้ย กูยังไม่พร้อมเว้ย ชายสี่หมี่เกี้ยวยังลวกก๋วยเตี๋ยวอยู่ข้างรถเลย ผมเอาเสื้อไอ้ต้าเช็ดหน้าเช็ดตาให้มัน เผื่อจะช่วยเจือจางคราบน้ำยาที่รดตัวมันได้

"พี่ต้าฟังต้นนะ ใจเย็นๆ ขับรถดีๆ ไปถึงบ้านเมื่อไหร่ต้นจะไม่ปฏิเสธเลย" ผมบอกไอ้ต้าช้าๆอย่างเป็นห่วง จะขับเองกูก็กลัวว่าระหว่างขับไปไอ้ต้าเกิดของขึ้นแล้วจับกูปล้ำขึ้นมาจะได้เกิดอุบัติเหตุอีก ไอ้ต้าฟังผมแต่หน้ามันบ่งบอกเลยว่าไม่อยากรอ

ผมจับมือมันบีบแน่นไว้ข้างนึง มืออีกข้างกดเปิดกระจกให้อากาศถ่ายเท ไอ้ต้าออกรถอีกครั้ง ลมเย็นๆพัดผ่านเข้ามาช่วยลบล้างกลิ่นน้ำยาปอบอิมจนจางหายไปในที่สุด ไอ้ต้ากลับมายิ้มให้ผมอีกครั้งโดยไม่มีแววความหื่นหลงเหลือ เฮ้อ รอดตัวไปแล้วกู

"เป็นไรต้น ทำหน้าแปลกๆ" ไอ้ต้าหันมาถามผมที่อมยิ้มแบบลืมตัว กูควรจะบอกไหมวะว่ากูดีใจแค่ไหนที่มีพี่ชายแบบนี้ สำหรับบางคนอาจจะเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่สำหรับกูแล้วมันมากกว่าพี่ชายคนนึงทำอะไรเพื่อน้องชาย ผมจับมือไอ้ต้าแน่น

"โกรธต้นหรือเปล่าครับ" ผมถามเบาๆ ไอ้ต้าดึงหัวผมไปซบที่ไหล่มัน "ต้นมีเรื่องอะไรให้พี่โกรธด้วยเหรอ" เหวยๆๆๆ ไม่อยากจะคุย "มีดิ ตั้งหลายเรื่องง่ะ" ผมบอกเขินๆ ไอ้ต้าหัวเราะเบาๆ "แล้วพี่ชายมีสิทธิ์โกรธน้องชายด้วยเหรอ" ไอ้ต้าถามอีก ผมเงยหน้ามองมันนิดนึง

"ทำไมจะไม่มีสิทธิ์ พี่น้องโกรธกันเยอะไป" ผมพูดยิ้มๆ ไอ้ต้าเหลือบมอง "แล้วสามีมีสิทธิ์โกรธภรรยาหรือเปล่า" ไอ้ต้าถามแบบมีเลศนัยอีก ไอ้หอยนี่ก็ลูกเล่นเยอะจริงว้อย "ไม่มีเด็ดขาด" ผมพูดยิ้มๆ ไอ้ต้าเลิกคิ้วมอง "อ้าว ทำไมอ่ะ เห็นผัวเมียตั้งหลายคู่เค้าโกรธกันทะเลาะกันออกจะบ่อย" ไอ้ต้าทักท้วง

"โกรธไม่ได้ เพราะถ้าสามีโกรธ ภรรยาก็ไม่ให้เอาไง" ผมบอกเขินๆ ไอ้ต้าหัวเราะร่วนก่อนกระทืบคันเร่งจนเราถึงบ้านในอีกสิบนาทีต่อมา พอถึงบ้านเท่านั้นแหละ ไอ้ต้าก็ลากกูไปสำเร็จโทษซะสี่ดอก ไม่รู้แม่งเพราะน้ำยาปอบอิมหรือเพราะอะไรวะ แต่ที่รู้คือกูแทบคลานลงจากเตียง รายละเอียดท่าเย็ดไม่เล่านะเว้ย ของมันเคยๆกันอยู่แล้ว

เช้าวันรุ่งขึ้นผมตื่นมาก็เจอข้าวต้มหมูร้อนๆมาจ่อที่เตียงอยู่แล้ว ยังงี้ละน้า โบราณว่าไว้ ได้ผัวดีมีชัยไปกว่าครึ่ง ยกขาให้ไวแล้วความสบายจะมาเอง อิอิ ผมนั่งซดข้าวต้มกับไอ้ต้าสองคน ไอ้ต้าดูจะเอาอกเอาใจผมเป็นพิเศษ จะเอาอะไรก็วิ่งไปหยิบให้หมด ขนาดกูจะไปขี้มันยังจะไปขี้แทนให้เลย

"มีอะไรเปล่าครับ" ผมถามไอ้ต้าที่นั่งกุลีกุจออยู่ข้างเตียง ไอ้ต้านั่งยิ้มไม่ยอมพูดอะไร "ว่าไงอ่ะ ทำไมมายิ้มแบบนี้" ผมถามเขินๆ เพราะไอ้ต้ามันยิ้มจนเหงือกจะบานอยู่แล้ว ผมดึงมันมานั่งพิงหัวเตียงข้างกัน "มีอะไรบอกมาดิ" ผมถามไอ้ต้า ไอ้ต้ามันแอบเหลือบตามองก่อนหลบตา

"คือว่าาา.." ไอ้ต้าพูดแล้วอำอึ้งก่อนจะพูดต่อ "พี่ป้องเค้าจะว่าไหมอ่ะ ถ้ารูปที่พวกต้นไปถ่ายทำปฏิทินมันเกิดใช้ไม่ได้ทั้งหมด" ไอ้ต้าพูดเบาๆ อ้าว แล้วกูจะรู้ไหมเนี่ย ไอ้ต้าก้มหน้าเหมือนจะกลัวความผิด "ทำไมอ่ะ" ผมย้อนถาม ไอ้ต้าค้อมตัวลงต่ำเหมือนลูกแมว "เมื่อเช้าไอ้ทักมันโทรมาหาต้น ต้นหลับอยู่พี่เลยรับแทน มันบอกว่าพี่ซันเค้าโทรไปบอกมันว่ารูปที่จะใช้ทำปฏิทินน่ะเสียหมดแล้ว มันอยู่ในคอมตัวที่ระเบิดไปเมื่อวานด้วย" ไอ้ต้าพูดแบบคนกลัวความผิด

"ไม่เห็นเป็นไรเลยอ่ะ ก็ถ่ายใหม่ก็ได้นี่" ผมออกความเห็น ไอ้ต้าเงยหน้ามองผมแวบนึงอีกแล้ว "เห็นทักบอกว่าพี่ซันโกรธมาก ไม่ยอมถ่ายให้พวกต้นแล้ว" ไอ้ต้าพูดไปตัวยิ่งหงอไป ผมอมยิ้มเอื้อมมือไปโอบมันมานอนหนุนอก "ช่างแม่งมัน ไปถ่ายกับมันคงได้เสียตูดกันทั้งทีม" ผมพูดยิ้มๆ ไอ้ต้าเงยหน้ามามอง ผมเลยพูดต่อ "เพราะพวกมันไม่มีพี่ชายที่แสนดีแบบที่ต้นมี" ผมพูดเบาๆ ไอ้ต้าหน้าแดงกอดผมแน่น

"แล้วเรื่องเงินล่ะ" ไอ้ต้าพูดอีก ผมก็นึกขึ้นมาได้ เออเว้ย ทำให้เพื่อนอีกห้าคนไม่ได้ไปญี่ปุ่นหรือเปล่าวะเนี่ย ค่าบัตรบาสการกุศลขายได้เต็มที่ก็ไม่กี่หมื่นหรอก ยังดีที่ทางมหาลัยให้มาแสนนึง กูขอสละสิทธิ์ไม่ไปละกัน โทษฐานทีทำให้งานเขาเสีย อีกอย่างกูจะได้จึ๊กกระดึ๋ยกับสุดที่รักของกูได้ทุกวันด้วย

"ต้นไปสละสิทธิ์ดีกว่า ไม่ต้องไป เค้าจะได้หาเงินเพิ่มน้อยลงหน่อย" ผมบอกไอ้ต้า ไอ้ต้าเลิกคิ้ว "อย่านะต้น อย่าทำแบบนี้ พี่อยากให้ต้นไป" ไอ้ต้าพูดเสียงจริงจัง "ไม่เป็นไรหรอก ต้นจะได้อยู่กับพี่ต้าไง" ผมบอกยืนยัน แต่ไอ้ต้าก็ยืนกราน "ถ้าต้นไม่ไปด้วยเหตุนี้ พี่จะโกรธต้นจริงด้วยๆ" โอ้โห ผัวกูหนักแน่นดีแท้ "โกรธก็ไม่ให้เอา ไม่เห็นจะยาก" ผมพูดยิ้มๆ ไอ้ต้าเลิกคิ้วอีก

"ไม่ให้ก็ข่มขืน" แว๊กกกกกกกกกกกกกกกก อะไรวะ ไหงกลายเป็นแบบนี้ได้วะเนี่ย ไอ้ต้าหอมแก้มผมเบาๆ "ไม่ต้องห่วงหรอก เดี๋ยวพี่ช่วยหาเงิน" ไอ้ต้าพูดยิ้มๆ เหมือนมันจะนึกอะไรได้ แต่มันไม่ยอมบอก แต่ผมก็วางใจได้ระดับนึงว่าวิธีหาเงินของไอ้ต้ามันจะไม่เสียงแบบวิธีของผมเป็นแน่

วันรุ่งขึ้นผมไปเรียนเจอหน้าไอ้ทักที่กำลังเครียดเรื่องปฏิทินที่ล้มเหลวไปโดยปริยาย แต่พอมันรู้ว่าเหตุผลที่ต้องเสียรูปไปคืออะไร มันก็ด่าพี่ซันอย่างแค้นๆ "ดีแล้วว่ะต้น กูก็นึกไม่ถึงว่ามันจะเล่นสกปรกแบบนี้" เล่นสกปรกแบบที่ว่าคือใช้ทั้งยากินยาทาในหลอดเดียวกัน เย้ยยไม่ใช้ หมายถึงใช้ยากินใส่ในเบียร์ ใช้ยาทาให้กูดมตะหาก ไปไหนมาไหนระวังปอบอิมไว้ให้ดีแล้วกัน เด็กและสตรีมีคันควรระมัดระวังก่อนเกา

ผมยังไม่กล้าไปบอกเรื่องปฏิทินให้พี่ป้องรู้ เพราะช่วงนี้แกกำลังเครียดหลายเรื่อง ซ้อมบาสเสร็จวันนั้น ไอ้ต้ามันก็มารอรับที่มหาลัยเหมือนเคย แต่คราวนี้มันมากับสีหน้าแววตาดีใจมากกว่าทุกที ผมกับไอ้ทักเดินไปหามัน ไอ้ต้าก็รีบบอก

"ต้น พี่หาเงินให้ต้นได้แล้วนะ" ไอ้ต้าบอก โอ้โห เมียกูหาเงินเก่งแท้ ผมขมวดคิ้วงงๆ ไอ้ต้าก็รีบบอก "พ่อไอ้โอ๊ตอ่ะ ที่เป็น สส. ต้นจำได้ใช่ไหม" จำได้ดิไอ้พี่โอ๊ตผัวพี่โอห์มไงล่ะ "พี่ไปบอกให้โอ๊ตช่วยพูดกับพ่อมันให้ พ่อมันเลยเซ็นเช็คให้เลย" ไอ้ต้าบอกน้ำเสียงลิงโลด มือถือกระดาษเช็คใบนึงส่งให้ผมกับไอ้ทักที่กำลังดีใจอยู่

"โห ตั้งสามแสน" ไอ้ทักร้องคราง ผมยังแทบไม่เชื่อหู ดึงเช็คจากมือไอ้ทักมาดู สามแสนบาทถ้วนจริงด้วย ผมพลิกดูด้านหลังเพื่อจะหาสปริงแต่ไม่เห็นมี งั้นก็พอจะวางใจได้ว่าเช็คใบนี้มันคงไม่เด้ง ผมดีใจมากเลยกระโดดหอมแก้มไอ้ต้าไปฟอดใหญ่ กว่าจะรู้ตัวไอ้ทักก็ต้องสะกิดหลายที ตอนนี้เท่ากับว่านอกจากเงินจะพอแล้ว ยังเหลืออีกแสนนึงที่มหาลัยให้มา แถมถ้าจัดบาสการกุศลแล้วก็คงได้ตังค์เพิ่มอีก

"มีเงื่อนไขนิดเดียว พ่อไอ้โอ๊ตมันขอให้ต้นช่วยสกรีนชื่อเค้าเป็นสปอนเซอร์ที่หลังเสื้อให้หน่อย แค่นั้นเอง" ไอ้ต้าพูดยิ้มๆ ไม่ใช่ปัญหาหรอก ดีซะอีกที่จะมีคนสนับสนุนทีมบาสของเรา พี่ป้องรู้คงจะดีใจ ไม่เสียแรงเลยที่กูกับไอ้ต้าช่วยกันลุ้นให้พี่โอ๊ตกับพี่โอห์มได้เป็นแฟนกัน ทั้งที่คนละมหาลัยแต่พี่โอ๊ตก็เต็มใจช่วย

ผมลากไอ้ต้ากลับไปที่โรงยิมเพื่อบอกข่าวดีกับพี่ป้อง ไม่รู้ว่าเงินเหลือแบบนี้จะขอหนีบไอ้ต้าไปด้วยคนได้ไหมน้าาาา ถือว่าเป็นรางวัลของพ่อสาลิกาลิ้นทองที่ช่วยจนหาเงินมาได้ ผมเดินไปบอกพี่ป้องโดยไอ้ต้ารออยู่ข้างนอก โดยผมสารภาพกับพี่ป้องหมดเลยว่าปฏิทินที่คิดจะทำนั้นมันต้องล้มเลิกไปเพราะอะไร แล้วเราหาเงินมาได้ด้วยวิธีไหน พี่ป้องอึ้งกับเรื่องพี่ซัน แต่ก็ยินดีที่ได้รับการสนับสนุนจากพ่อพี่โอ๊ต

"ต้นไปเรียกพี่ชายมาหน่อยไป พี่อยากขอบคุณเขา" พี่ป้องบอกผม อิอิ คืนนี้กลับไปกูจะให้รางวัลอะไรไอ้ต้าดีวะ ผมเดินคิดไประหว่างออกมาตามไอ้ต้า ไอ้ต้าดูเกร็งๆเมื่อรู้ว่าพี่ป้องอยากเจอ แต่พอเข้าไปพี่ป้องกลับเป็นฝ่ายขอบคุณไอ้ต้าเสียยกใหญ่ยังกะมันเป็นคนให้เงินเอง

"พี่ฝากต้าไปบอกเพื่อนด้วยนะว่า ถ้าท่านว่างวันไหน พี่จะพาทีมไปกราบขอบคุณ" พี่ป้องพูดยิ้มๆ ก่อนที่เราจะร่ำลาออกมาโดยทิ้งเช็คไว้กับพี่ป้อง ไอ้ต้าดูจะดีใจที่เห็นผมยิ้มอย่างมีความสุขขนาดนี้ ผมกอดมันแน่นๆอีกทีนึง ก่อนจะตะโกนกับท้องฟ้า

"พี่ชายกูเจ๋งที่สุดในโลกกกกกกกกกกกกกก"

***************************************************

***************************************************