แง่งงงง ตอนก่อนเม้นกันน้อย น้อยใจนะเว้ยเฮ้ยยยยย เดี๋ยวกูก็เล่าสั้นๆน้อยๆ บ้างหรอก
*******************************************
ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ 232 อั้ยเจี้ยวโตอินโตเกียว 2
"ต้นซังนี่ พู๊ดม่ายเพาะเลยนะคั่บ" ไอ้เหี้ย กูพูดไม่เพราะแต่ก็ชัดนะเว้ย ไม่เหมือนมึงหรอกไอ้เคนตะ ตกลงมึงคนญี่ปุ่นแน่เหรอวะ เห็นพยายามพูดภาษาไทยเอาเป็นเอาตาย ว่าแต่แม่งรู้จักคำว่าเหี้ยด้วยเหรอวะ งั้นถ้ากูด่ามัน มันก็เข้าใจดี
"ทำไมถึงพูดไทยได้" ผมถามไอ้เคน มันทำหน้าเป็นหมางงแป๊บนึง คงแปลความหมายที่กูพูดอยู่ "ช่อบคนตาย คนตายน่ารั่ก" สาดแม่ง ไปไหนเลยไปไป๊ คนตายบ้านมึงสิน่ารัก แต่กูก็เข้าใจนะว่ามันหมายถึงคนไทยน่ารัก แต่เหี้ยเอ้ย เพลาๆหน่อยเหอะ เดี๋ยวกูฮา
"เหรอ แล้วใครสอน" ผมถามอีก มันก็ยิ้ม "เพื่องคนตายที้นี่" โอย ไม่เอาแล้ว แม่งมีเพื่อนเป็นคนตายที่พูดภาษาไทยด้วยหรือไงวะ อ้าวแต่เอะ ที่นี่มีคนไทยเรียนด้วยเหรอ เอาไว้ถามมันทีหลังดีกว่า ตอนนี้กูปวดหัวจนกบาลจะแยกแล้ว คุยกับมันเหนื่อยฉิบโป๋ง
ผมเอามือชี้ไปที่คอมพิวเตอร์ที่เปิดค้างไว้ "อ่านไม่ออก ช่วยหน่อยสิ" คราวนี้ไอ้เคนแม่งยิ้ม แล้วมันก็ชี้บอกประมาณว่าให้ใส่ชื่อกับรหัสผ่าน แล้วกูจะมีไหนเนี่ย "จะเล่นเน็ทเหรอ" มันถาม เอาแบบเวอร์ชั่นชัดๆแล้วกันนะ กูจะได้ไม่ต้องแปลให้พวกมึงฟังอีกรอบ
"อือ จะคุยกับเพื่อนที่เมืองไทย" ผมตอบ ไอ้เคนพยักหน้าหงึกๆ ก่อนมันพิมพ์ชื่อมันเข้าไป ระบบเน็ทเวิร์คของที่นี่คงแบบใช้เครื่องไหนก็ได้มั้ง เพราะไอ้เคนแม่งพิมพ์แล้วก็เข้าหน้าจอวินโดวส์ภาษาญี่ปุ่นอีกแล้ว ไอ้เหี้ยเอ้ย ทำไมพี่ป้องไม่พาไปเมืองจีนวะ
ไอ้เคนตะมันช่วยคลิกช่วยเซ็ตอัพจนเครื่องสามารถเปิดเอ็มเอสเอ็นได้ แต่ไอ้ต้าแม่งอ๊อฟไลน์อยู่ มันคงไม่คิดว่าผมจะหาเครื่องออนได้เร็วแบบนี้มั้ง โหย ไม่รู้รึไงว่ามีคนคิดถึงอ่ะ ผมนั่งมองชื่อไอ้ต้าที่ยังออฟไลน์อยู่หน้าเป็นตูด แต่ตากูดันเหลือบไปเห็นเงาสะท้อนในหน้าจอคอม ไอ้เคนมันกำลังจ้องหน้ากูอยู่นี่หว่า
ผมตัวเกร็งแข็งทื่อไม่กล้าขยับ ไอ้ห่าเอ้ย จ้องกูทำไมวะเนี่ย เดี๋ยวกูคิดขึ้นมามึงเดือดร้อนนะ พี่ป้องยิ่งสั่งอยู่ว่าอย่าทำอะไรให้เสียชื่อคนไทย แม่งเอ้ย จับญี่ปุ่นเย็ดแม่งจะเสียหายไหมวะเนี่ย จ้องไม่จ้องเปล่า แม่งเอื้อมมือมาแล้วด้วย
"ทำอะไรอ่ะ" ผมร้องเบาๆ ไอ้เคนมันเลื่อนมือไปวางแหมะบนคีย์บอร์ด แล้วมันก็พิมพ์ในเวบบราวเซอร์ว่า "Thai Keyboard" พักเดียวรูปคีย์บอร์ดคอมพิวเตอร์ภาษาไทยขึ้นมา แล้วมันก็คลิกเลือกภาพที่ดูชัดที่สุด ก่อนสั่งพิมพ์ออกมา
"ต้นจะได้พิมพ์ไทยได้ครับ" ไอ้เคนตะพูดยิ้มๆ แล้วมันก็ลุกวิ่งออกไปนอกห้อง ก่อนกลับมาพร้อมกับกระดาษเอสี่ที่ถูกสั่งพิมพ์เป็นรูปแป้นกดมาเรียบร้อย ในมือถือกรรไกรกับกาวมาด้วย ไอ้เคนตะวางของที่มันถือมาลงบนโต๊ะแล้วก็สั่งเพิ่มภาษาไทยให้ ตอนนี้กูพิมพ์ไทยได้แล้ว เหลือแค่คีย์บอร์ดที่ต้องโทนิดหน่อย
เคนจังนั่งลงกับพื้นแล้วค่อยๆตัดกระดาษเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยตามรูปคีย์บอร์ด ผมยังอ้าปากค้างกับความคิดสุดตีนของไอ้เคนมัน แต่ยอมรับเลยว่าสิ่งที่มันทำให้เล่นเอาผมซึ้งน้ำใจไปเลย อย่างน้อยกูก็ดีใจที่มันเป็นเพื่อนนอนของกูคืนนี้แหละ
ผมลงไปนั่งช่วยไอ้เคนทากาวแล้วแปะลงคีย์บอร์ดทีละตัว กว่าจะเสร็จก็เล่นเอาตาลายไปเหมือนกัน แต่พอเสร็จแล้วลองพิมพ์ดู โอโห เจ๋งจริงวะ แม่งกลายเป็นคอมพิวเตอร์ภาษาไทยไปแล้ว "ขอบคุณนะ" ผมบอกไอ้เคนยิ้มๆ ส่วนไอ้เคนยิ้มหน้าบานเป็นกระด้งเชียว
ผมพิมพ์ข้อความในเอ็มหาไอ้ต้าทิ้งไว้ว่า "คิดถึงจัง" แล้วก็กดส่ง ให้ข้อความมันค้างไว้ ไอ้ต้ามาแล้วออนเมื่อไหร่คงได้เห็น ส่วนเครื่องผมก็ออนไว้ตลอดกะว่าถ้าไอ้ต้าเข้ามากูก็จะรู้ แต่ตอนนี้กูอยากขอบคุณไอ้เคนตะมันจัง ดูท่าทางมันก็อยากจะคุยกับผมด้วยเพราะมันมองหน้าผมบ่อยๆ
"ไปเดินเล่นไหม" ผมถามไอ้เคน แม่งช่างแสดงออกได้ตรงกับใจจริงๆ ไอ้ห่าเคนตะกระโดดยืนแล้วพยักหน้าไปโค้งไป เออ ไอ้เหี้ย กูก็อยากให้มึงพาเดินดูแถวๆนี้ว่ามีอะไรบ้างเท่านั้นแหละ แต่ดูเหมือนมันจะดีใจที่ได้พาผมเที่ยว รีบแต่งตัวใส่กางเกงยีนส์ทรงเท่ๆ แบบพวกญี่ปุ่นชอบใส่ ใส่เสื้อเชิ้ตทับเสื้อยืด ตามด้วยเสื้อกันหนาวอีกชั้น โหแม่ง เป็นแถวเมืองไทยตับแล่บ
ผมเปลี่ยนไปใส่กางเกงยีนส์เสื้อยืดตัวนึงแล้วก็เสื้อยืดแขนยาวทับอีกตัว กะว่าน่าจะอุ่น แต่ไอ้เคนมันก็ทำท่าแบบว่า ข้างนอกหนาวนะ แต่กูไม่เชื่อเอง ออกมาจากห้องก็ยังเย็นสบายดี ผมแวะไปหาไอ้ทัก ปรากฎว่าหลับคอห้อยอยู่ในห้อง วันนี้ยังไม่ซ้อมส่วนใหญ่ก็เลยพักผ่อนอยู่ในห้อง ผมอ่ะไม่ง่วง เพราะหลับมาเกินอิ่มบนเครื่องแล้ว เลยชวนไอ้เคนมันเดินไปตามถนนริมเขา
ญี่ปุ่นมันก็ไม่ได้สวยไปกว่าเมืองไทยหรอก เพียงแต่ว่าทัศนียภาพมันแปลกตาเท่านั้นเอง ป่านนี้ไอ้ต้าไปทำอะไรอยู่นะ นึกไปนึกมาอีกที ไอ้ต้ามันไปเรียนแหง เพราะเวลาที่ญี่ปุ่นมันเร็วกว่าในไทย ตอนนี้ที่ญี่ปุ่นสี่โมงเย็น เมืองไทยก็เพิ่งบ่ายสองเอง ถึงว่าทำไมมันไม่ออนไลน์ กลับไปบ้านเมื่อไหร่นะมึง จะบอกรักให้เต็มปอดเลยทีเดียว
ผมเดินไปอากาศเริ่มเย็นลงเรื่อยๆ พักเดียวกูก็เริ่มพ่นควัน ไอ้เคนมันก็คงหนาวเหมือนกันแต่มันก็พาผมเดินลัดเลาะไปตามซอกซอยที่มีบ้านคนเต็มไปหมด กูเดินไปหนาวจนปากสั่น ไอ้เคนมันคงเห็น มันเลยพาแวะร้านข้างทาง
"หิวมั้ย" ไอ้เคนถามผม พอพูดถึงเรื่องกิน ไอ้ต้นก็ท้องร้องทันที ไอ้เคนมันเลยบอกว่ามันจะพาไปกินโซบะร้านอร่อยที่สุดในย่านนี้ ผมเลยอาสาว่าจะเลี้ยงมันเองเพื่อเป็นการขอบคุณที่มันทำคอมพิวเตอร์ให้ ไอ้เคนยิ้มจนแก้มใสๆของมันแดงเหมือนลูกพลับ อร้ายยย กูจ้องหน้ามันมากไปหรือเปล่าวะ
ไอ้เคนพาผมไปกินโซบะร้านที่มันว่าซึ่งอยู่ห่างไปไม่ไกล โหยย อากาศเย็นๆ ท้องหิวๆ โซบะร้อนๆ นี่แม่งเข้ากันยังกะอะไร แล้วขอบอกเลยว่าอร่อยสุดยอด หวังใจว่ากูกลับเมืองไทยเมื่อไหร่จะขอซื้อใส่ถุงไปให้ไอ้ต้าชิม อิอิ
หลังจากอิ่มแปล้แล้วพวกเราก็ออกเดินอีกครั้ง คราวนี้ไอ้เคนพาไปเดินดูของกระจุกกระจิก ผมก็มองมันเพลิน จะว่าไปไอ้เคนนี่มันก็น่ารักดีนะ เห็นไปไหนมาไหนมันก็ยิ้มทักคนอื่นไปตลอดทาง แถมยังมีแก่ใจถามผมบ่อยๆว่าหนาวไหมๆ อยากบอกเหมือนกันว่าหนาว ถ้าแขนกูเอื้อมถึงคงเอื้อมมากอดคนที่เมืองไทยไปแล้ว คิดถึงมึงเว้ยไอ้ต้า
ผมเดินดูของกับไอ้เคนจนเริ่มค่ำ อากาศเริ่มเย็นจัดจนมือผมชา ไอ้เคนมันคงเห็นว่าผมหนาวมันเลยชวนกลับทั้งๆที่มันยังเลือกของไม่เสร็จ แต่กูไม่ไหวแล้ว ก็เลยเดินย้อนกลับมาตามทางเดิม แสงไฟข้างทางส่องเป็นระยะ ผมเดินเหม่อไปคิดถึงไอ้ต้าไป ไอ้เคนมันก็หันมาถามยิ้มๆ
"คิดถึงแฟนเหรอ" แง่งงงงง แล้วมาพูดให้กูคิดทำไม "เปล่า คิดถึงบ้าน" ผมเฉไฉ นี่ขนาดกูไปแบบรู้วันกลับยังโฮมซิคขนาดนี้ แล้วคนที่ไปนานๆ นี่ทนได้ไงวะ ไอ้เคนไม่พูดอะไร มันเดินช้าๆ เตะก้อนหินไปด้วย "ผมก็คิดถึงบ้าน" ไอ้เคนพูด ทำไมคำพูดมันเหงาๆ แบบนี้วะ
"ไม่ได้อยู่ที่นี่เหรอ" ผมถาม ไอ้เคนมันหยุดยืนพยักหน้า แล้วมันก็เล่าด้วยสำเนียงกระท่อนกระแท่นว่าบ้านมันไม่ได้อยู่ในเมือง ปรกติมันจะอยู่หอพัก เวลาจะกลับบ้านทีก็จะนั่งรถไฟกลับบ้านก็จะกลับเฉพาะปิดเทอม ผมไม่อยากละลาบละล้วงเรื่องส่วนตัวของมันมาก เพราะไม่รู้ว่าผิดธรรมเนียมคนญี่ปุ่นเค้าหรือเปล่า เลยไม่ได้ถามอะไรอีก
เรากลับมาถึงห้องอีกครั้งลมหนาวพัดโชยมาอย่างแรง พอกลับเข้าห้องได้ผมก็ไปดูที่คอมพิวเตอร์เป็นอย่างแรก ไอ้ต้าคงยังไม่ถึงบ้าน ป่านนี้ทำอะไรอยู่นะ มันจะไปรอรับผมที่มหาลัยอีกหรือเปล่า กลัวมันลืมจังว่ากูไม่ได้อยู่ใกล้ๆมัน ตอนอยู่ด้วยกันไม่เคยมีโอกาสได้คิดถึงกันแบบนี้เลย
ไอ้เคนนั่งจุดบุหรี่แล้วก็สูบช้าๆ ผมนั่งมองมัน มันก็เลยส่งบุหรี่ให้ผมตัวนึง จะเปิดทีวีดูมันก็ดูไม่รู้เรื่องจะเล่นคอมก็ไม่รู้จะเล่นอะไร มันเหงาจนไม่อยากทำอะไรไปหมด ไอ้เคนมันก็นั่งสูบบุหรี่ไปมองผมไปจนหมดไปหลายมวนมันก็ถาม
"ไปอาบน้ำกันไหม" ไอ้เคนูพลางมองหน้าผม แม่งหนาวจนไข่สั่นแบบนี้ยังจะชวนกูไปอาบน้ำ ไอ้เคนมันก็บอกอีกว่าแถวนี้มีห้องอาบน้ำแบบออนเซ็น เป็นบ่อน้ำร้อน แช่แล้วสบายตัว เอาวะ ชักน่าสนใจ แต่ไอ้ออนเซ็นนี่เป็นยังไงวะ ว่าจะถามแต่ถามไม่ทัน เผลอพยักหน้าไปแล้ว ไอ้เคนมันหน้าตาสดใสขึ้นแล้วก็ไปหยิบอุปกรณ์ในห้องน้ำ ผมก็เดินไปดูว่าจะช่วยอะไรมันได้บ้าง แต่แม่งก็เรียบร้อยแล้ว
ไอ้เคนบอกให้ผมใส่เสื้อไปเพิ่มเพราะข้างนอกจะหนาวมาก ผมก็เลยใส่ตามมันบอก พอออกจากห้องก็เจอพวกไอ้ทักกับเพื่อนๆกำลังเดินกลับมา "ไอ้ต้น ไปไหนวะมึง กูไปกินข้าวกันมาแล้ว ตามหามึงไม่เจอ" ไอ้ทักบอก ผมเลยชวนมันไปอาบน้ำด้วย แต่ไอ้ทักส่ายหน้า "ไม่เอาอ่ะ หนาวจนขี้แข็งไปหมดแล้ว อีกอย่างควยกูเล็กโชว์ใครไม่ได้" ไอ้ทักพูดยิ้มๆ แล้วทำไมเกี่ยวกับควยเล็กไม่เล็กด้วยวะ
ผมเดินจากไอ้ทักมาเดินตามไอ้เคนต้อยๆ ไอ้เคนมันได้ยินที่ไอ้ทักพูดหมดแหละ แต่ไม่รู้ว่ามันเข้าใจไหม เราเดินโต้ลมหนาวย้อนไปทางหมู่บ้านอีกครั้งสักพักก็ถึงบ้านหลังใหญ่หลังนึง ไอ้เคนพาผมเดินเข้าไป จ่ายเงินเรียบร้อยมันก็พาไปห้องแต่งตัวที่ปรับฮีทเตอร์ไว้จนอุ่นสบาย
ผใชะโงกหน้าเข้าไปดูในห้องอาบน้ำ เห็นมีคนอยู่เกือบสิบคนทั้งเด็กทั้งผู้ใหญ่ มีวัยรุ่นอยู่หลายคน แค่เห็นกูก็พอจะเข้าใจแล้วว่าทำไมไอ้ทักมันถึงไม่ยอมไป ไอ้ห่าก็แต่ละคนเดินแก้ผ้าควยแกว่งก้นขาวกันเชียว หันกลับมาอีกทีไอ้เคนแม่งก็ถอดเสื้อผ้าจนหมดเกลี้ยงแล้ว ตายละวา ถึงตากูแล้วดิ
ไอ้เคนมันเอาผ้าเช้ดตัวผืนเล้กปิดควยไว้แล้วหันมาบอกผม "ต้นซังแก้ผ้าดิ จะได้ไปอาบน้ำกัน" โหยย ไอ้เหี้ยยย กูต้องมาแก้ผ้าให้มึงดูควยตั้งแต่วันแรกเนี่ยนะ อยากเห็นทำไมไม่บอ พ่อจะแก้ให้ดูตั้งแต่ในห้อง ไม่ต้องเดินหิ้วควยมาถึงนี่หรอก
ผมถอดเสื้อผ้าออกใส่ตะกร้าที่วางในล็อกเกอร์ ไอ้เคนมันยืนรอผมหรือยืนมองไม่รู้ พอจะถอดบ็อกเซอร์ผมก็เลยเอาผ้าพันไว้ก่อน แหะๆ หนาวแบบนี้เกิดควยกูหดเป็นได้อายมันเส่ ผมถอดกางเกงที่เหลือออกจนเหลือแค่ผ้าผืนเดียว แล้วก็เดินหนีบควยตามไอ้เคนที่เดินอมยิ้มนำไป
เสียงโวยวายร้องทักมาจากบ่อน้ำร้อนข้างใน ไอ้เคนหันไปมันก็ยกมือทักทายก่อนหันมากระซิบกับผมว่าเป็นเพื่อนมันเอง อ้าวไอ้ห่า เพื่อนก็เยอะแยะแล้วทำไมเหงา ผมก็นึกว่ามันจะเดินไปหาเพื่อนเลย แต่มันก็นั่งลงตรงก๊อกน้ำที่เรียงรายอยู่ตรงฝาผนังตรงหน้า ก่อนจะหยิบเก้าอี้มานั่งแล้วเปิดก๊อกน้ำร้อนควันฉุย
"อาบน้ำก่อนครับ เดี๋ยวค่อยไปแช่" ไอ้เคนบอก ผมก็เดินงุ่มง่ามเพราะควยพันขา หัวควยกูเกือบโผล่มาตรงชายผ้าอยู่แล้ว ไอ้เคนเห็นหรือเปล่าไม่รู้เพราะแม่งนั่งต่ำกว่า เอาวะ เห็นก็เห็น เพราะยังไงกูคงต้องแก้ผ้าให้มันได้เห็นสักวันอยู่แล้ว ผมลงนั่งข้างมันก่อนแล้วก็เปิดน้ำ น้ำร้อนจี๋ไหลพรวดออกมาจนผมต้องกระโดดเหยง ผ้าหลุดไปกองกับพื้น ไอ้เคนเงยหน้ามาดู พอเจอะกับควยผมที่ความหนาวทำอะไรมันไม่ได้เลยแม้แต่น้อยก็ตาค้างก่อนร้องออกมา
"ต้าาาาาาาาาาาาาาาาาาา"
***************************************************
***************************************************
ชอบมากๆๆ
ตอบลบ