ขอบคุณสำหรับทุกๆความห่วงใยและกำลังใจที่มอบให้เราสองคนนะครับ ผมกับพี่ต้าดีขึ้นมากแล้ว พวกเรายอมรับความจริงกับสิ่งที่เกิดขึ้นได้ แต่เรื่องของความเสียใจคงต้องใช้เวลาเยียวยาสักหน่อย
ผมรู้ว่าตลอดเวลาที่พี่ต้ากำลังทำหน้าที่ส่งพ่อไปสู่สวรรค์นั้น พี่ต้าเองก็ต้องเก็บความรู้สึกเสียใจไว้ข้างใน ทุกครั้งที่พี่ต้าอยู่กับผมสองคน พี่ต้าจะแอบน้ำตาไหลทุกครั้ง หน้าที่ของผมนอกจากจะทำเพื่อพ่อแล้ว ก็คือต้องดูแลพี่ต้าให้ดีที่สุดเช่นกันด้วย
พ่อของเราจากไปอย่างสงบเมื่อคืนวันอังคารที่ผ่านมา อย่างที่ผมบอกไว้ว่าถ้าไม่ติดอะไรจะมาเล่าเรื่องให้ฟังต่อ จากนั้นไม่นานพี่โตก็โทรมาบอกว่าพ่อเจ็บหน้าอกมาก กำลังพาไปส่งโรงพยาบาล
พ่อคงรอผมกับพี่ต้าอยู่ ถึงแม้อาการเจ็บหน้าอกจะทุเลาลงไปแล้ว แต่พ่อก้อิดโรยอย่างเห็นได้ชัด พวกเราพยายามให้กำลังใจพ่อ แต่ถึงพ่อจะอยากสู้แค่ไหน หัวใพ่อก็ไม่ยอมทำตาม จนเกือบเที่ยงคืน หัวใจพ่อก็หยุดเต้น มือที่จับมือพวกเราไว้ก็หมดแรงลง
ผมให้สัญญาครั้งสุดท้ายกับพ่อไว้ว่า จะรักและดูแลทุกคนในครอบครัว เหมือนที่พ่อและครอบครัวได้ดูแลพวกเรามาตลอด โดยเฉพาะตัวผมเอง ที่แม้ไม่ใช่ลูกแท้ๆ พ่อก็ยังให้ความรักเสมือนลูกคนนึง
ผมมีโอกาสได้บอกรักพ่อมากมายหลายครั้ง ทุกครั้งพ่อจะยิ้มและลูบหัวผมอย่างเอ็นดู แต่ครั้งล่าสุดที่ผมบอกพ่อ พ่อคงไม่ได้ยินด้วยหู แต่คงได้รับรู้มันด้วยใจ เสียงในใจผมที่ตะโกนก้องดังกว่าทุกครั้งว่าผมรักพ่อ และขอบคุณที่ทำให้ผมมีวันนี้ พ่อเต็งแม้ไม่ใช่ผู้ให้กำเนิด แต่เป็นผู้ให้ชีวิตผมจริงๆ
วันพรุ่งนี้พวกเราจะส่งพ่อครั้งสุดท้าย ผมและพี่ต้าจะบวชเพื่อให้พ่อจับชายผ้าเหลืองขึ้นสวรรค์ พี่โตถึงอยาจะบวชด้วย แต่เนื่องจากต้องรับหน้าที่เป็นเจ้าภาพคอยต้อนรับแขกจึงทำให้ทำอย่างที่ใจต้องการไม่ได้
หลังเสร็จงานของพ่อแล้ว ผมคงมีอะไรอีกหลายอย่างที่ต้องทำ อาจไม่ได้มาคุยกับพื่อนๆพักใหญ่นะครับ
สุดท้าย ผมคงไม่มีอะไรจะบอกมากไปกว่าที่จะบอกว่าขอบคุณจริงๆที่เป็นห่วงเป็นใยพวกเรามาตลอด ถ้าพ่อรู้คงจะดีใจว่า ลูกๆของพ่อมีคนรักและเป็นห่วงมากขนาดไหน ถึงแม้พวกเราไม่รู้จักกัน แต่ความรู้สึกก็ถ่ายทอดถึงกันได้ใช่ไหมครับ
รักพ่อและเพื่อนๆทุกคนครับ
