ไม่รู้เป็นเหี้นอะไรนักหนาวะช่วงนี้ กูถึงได้เจ็บโน่นป่วยนี่ตลอดเวลา หรือว่าจะเพราะเข้าเบญจเพศวะ มันถึงได้มีอะไรแปลกๆแบบนี้ หวังว่ากูคงไม่ได้ท้องนะเว้ยย อิอิ ตอนนี้โอเคดีแล้วครับ หายปวดหัวแล้วเลยมาเล่าต่อละกัน
*******************************************
ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ 230 พี่ชายกุเจ๋งสาดดดดดดดดดดดด
"เป็นไงวะต้น กูแมนเปล่า" โอ้โห กล้าถาม แมนได้ที่ชะนีได้กล้วยกันเลยทีเดียว ว่าแต่ทำไมมึงทำตาเยิ้มหยาดหยดย้อยแบบนั้นวะเนี่ย แถมมีมองหน้ากูไปแอบเลียริมฝีปากไปอีก "มองอารายอ่าาา" ผมถามเขินๆ ไม่ค่อยคุ้นกับสายตาแบบนี้ของไอ้ต้าเท่าไหร่ ทั้งๆที่มันก็มองูอย่างหื่นๆออกจะบ่อย แต่ก็ไม่เคยหื่นมากเท่าวันนี้
"รักต้นจัง" ไอ้ต้าพูดแล้วผลักผมไปชิดผนังลิฟท์ อย่านะเว้ย ในลิฟท์เลยเร้อ ไม่ดีม้างงงงง ผมผลักไอ้ต้าออกทันตอนที่ลิฟท์ลงมาถึงชั้นล่างพอดี แต่ไอ้ต้าเหมือนจะอยากอยู่ในลิฟท์ต่อ แต่กูกลัวพี่ซันตามมาเอาเรื่องกูเลยทั้งดึงทั้งลากไอ้ต้าออกจากลิฟท์
"ต้น.." เสียงไอ้ต้าครางกระเส่าข้างหู แม่งเอ้ยยังไม่พ้นลอบบี้คอนโดเลยนะเว้ยย เป็นเหี้ยอะไรวะเนี่ย ไอ้ต้าล้วงมือมาจับตูดผม ไอ้ห่าเอ้ย ยามก็มอง พอผมมองเห็นรถก็ทั้งดึงทั้งลากไอ้ต้าจนให้มันมาอยู่บนที่นั่งคนขับจนได้
"กูเงี่ยน" ไอ้ต้าส่งเสียงอีก แม่งไม่ส่งเสียงอย่างเดียวด้วยดิจับหัวผมกดใส่เป้าแข็งโด่ของมัน ผมเลยถึงบางอ้อว่า ไอ้ต้าหื่นแตกเพราะน้ำยาห่านั่นที่มันรดตัวไอ้ต้าจนชุ่ม ก็ขนาดกูถูกกดหน้ากับควยไอ้ต้าขนาดนี้ กูยังได้กลิ่นน้ำยาจากเสื้อไอ้ต้ามันเลย
"เดี๋ยวก่อนดิ กลับบ้านก่อน" ผมร้องบอกก่อนดันตัวออกจากขามัน ไอ้ต้าทำหน้าวิงวอน แต่กูใจอ่อนไม่ไหวเว้ยย แค่นี้ยามก็ส่องไฟมาดูแล้ว "น่านะครับ กลับบ้านก่อนนะ เดี๋ยวต้นให้รางวัล" ผมพูดไปทำตาหวานไปด้วย ไอ้ห่าเอ้ย ทำไมวันนี้กูต้องตอแหลแบบนี้วะ ตอนพี่ซันก็รอบนึงแล้ว ตอนนี้ก็ไอ้ต้าอีก อิมเมจเสียหมดเลยกู
ไอ้ต้าพยักหน้าเข้าใจก่อนกระทืบคันเร่ง แม่งกลัวจะตายก่อนไม่ได้เอาสิวะ พ่อมันขับรถยังกะฟอร์มูล่าวัน อะไรแม่งจะเงี่ยนเสี้ยนขนาดนั้นวะเนี่ย ขอกูเสียตูดอย่างไม่เสี่ยงตายได้ไหมวะ เหมือนไอ้ต้ามันจะรู้แม่งเลี้ยวรถเข้าข้างทาง
"ต้น พี่ไม่ไหวแล้ว" ไอ้ต้าพูดพลางแกะเข็มขัดออก ฉิบหาย บนรถเลยเหรอวะ "อย่าเพิ่ง ใจเย็นนนนนนน" ผมร้องเสียงหลง แม่งเอ้ยคนออกจะเต็มถนนขนาดนี้แม่งจะล่อกูโชว์ชาวบ้านรึไงวะ ไอ้ต้าไม่ฟังเสียงงัดควยแข็งโด่ออกมา เหี้ยเอ้ย เอาไงดีวะเนี่ย
"พี่ต้า " ผมร้องเสียงหลง ไอ้ต้าคว้าหัวจะให้ผมลงมาอมควยมันให้ได้ ผมตรงเข้าไปจับไอ้ต้าถอดเสื้อออก ไอ้ต้ายิ้มอย่างพอใจ ไอ้เหี้ย กูยังไม่พร้อมเว้ย ชายสี่หมี่เกี้ยวยังลวกก๋วยเตี๋ยวอยู่ข้างรถเลย ผมเอาเสื้อไอ้ต้าเช็ดหน้าเช็ดตาให้มัน เผื่อจะช่วยเจือจางคราบน้ำยาที่รดตัวมันได้
"พี่ต้าฟังต้นนะ ใจเย็นๆ ขับรถดีๆ ไปถึงบ้านเมื่อไหร่ต้นจะไม่ปฏิเสธเลย" ผมบอกไอ้ต้าช้าๆอย่างเป็นห่วง จะขับเองกูก็กลัวว่าระหว่างขับไปไอ้ต้าเกิดของขึ้นแล้วจับกูปล้ำขึ้นมาจะได้เกิดอุบัติเหตุอีก ไอ้ต้าฟังผมแต่หน้ามันบ่งบอกเลยว่าไม่อยากรอ
ผมจับมือมันบีบแน่นไว้ข้างนึง มืออีกข้างกดเปิดกระจกให้อากาศถ่ายเท ไอ้ต้าออกรถอีกครั้ง ลมเย็นๆพัดผ่านเข้ามาช่วยลบล้างกลิ่นน้ำยาปอบอิมจนจางหายไปในที่สุด ไอ้ต้ากลับมายิ้มให้ผมอีกครั้งโดยไม่มีแววความหื่นหลงเหลือ เฮ้อ รอดตัวไปแล้วกู
"เป็นไรต้น ทำหน้าแปลกๆ" ไอ้ต้าหันมาถามผมที่อมยิ้มแบบลืมตัว กูควรจะบอกไหมวะว่ากูดีใจแค่ไหนที่มีพี่ชายแบบนี้ สำหรับบางคนอาจจะเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่สำหรับกูแล้วมันมากกว่าพี่ชายคนนึงทำอะไรเพื่อน้องชาย ผมจับมือไอ้ต้าแน่น
"โกรธต้นหรือเปล่าครับ" ผมถามเบาๆ ไอ้ต้าดึงหัวผมไปซบที่ไหล่มัน "ต้นมีเรื่องอะไรให้พี่โกรธด้วยเหรอ" เหวยๆๆๆ ไม่อยากจะคุย "มีดิ ตั้งหลายเรื่องง่ะ" ผมบอกเขินๆ ไอ้ต้าหัวเราะเบาๆ "แล้วพี่ชายมีสิทธิ์โกรธน้องชายด้วยเหรอ" ไอ้ต้าถามอีก ผมเงยหน้ามองมันนิดนึง
"ทำไมจะไม่มีสิทธิ์ พี่น้องโกรธกันเยอะไป" ผมพูดยิ้มๆ ไอ้ต้าเหลือบมอง "แล้วสามีมีสิทธิ์โกรธภรรยาหรือเปล่า" ไอ้ต้าถามแบบมีเลศนัยอีก ไอ้หอยนี่ก็ลูกเล่นเยอะจริงว้อย "ไม่มีเด็ดขาด" ผมพูดยิ้มๆ ไอ้ต้าเลิกคิ้วมอง "อ้าว ทำไมอ่ะ เห็นผัวเมียตั้งหลายคู่เค้าโกรธกันทะเลาะกันออกจะบ่อย" ไอ้ต้าทักท้วง
"โกรธไม่ได้ เพราะถ้าสามีโกรธ ภรรยาก็ไม่ให้เอาไง" ผมบอกเขินๆ ไอ้ต้าหัวเราะร่วนก่อนกระทืบคันเร่งจนเราถึงบ้านในอีกสิบนาทีต่อมา พอถึงบ้านเท่านั้นแหละ ไอ้ต้าก็ลากกูไปสำเร็จโทษซะสี่ดอก ไม่รู้แม่งเพราะน้ำยาปอบอิมหรือเพราะอะไรวะ แต่ที่รู้คือกูแทบคลานลงจากเตียง รายละเอียดท่าเย็ดไม่เล่านะเว้ย ของมันเคยๆกันอยู่แล้ว
เช้าวันรุ่งขึ้นผมตื่นมาก็เจอข้าวต้มหมูร้อนๆมาจ่อที่เตียงอยู่แล้ว ยังงี้ละน้า โบราณว่าไว้ ได้ผัวดีมีชัยไปกว่าครึ่ง ยกขาให้ไวแล้วความสบายจะมาเอง อิอิ ผมนั่งซดข้าวต้มกับไอ้ต้าสองคน ไอ้ต้าดูจะเอาอกเอาใจผมเป็นพิเศษ จะเอาอะไรก็วิ่งไปหยิบให้หมด ขนาดกูจะไปขี้มันยังจะไปขี้แทนให้เลย
"มีอะไรเปล่าครับ" ผมถามไอ้ต้าที่นั่งกุลีกุจออยู่ข้างเตียง ไอ้ต้านั่งยิ้มไม่ยอมพูดอะไร "ว่าไงอ่ะ ทำไมมายิ้มแบบนี้" ผมถามเขินๆ เพราะไอ้ต้ามันยิ้มจนเหงือกจะบานอยู่แล้ว ผมดึงมันมานั่งพิงหัวเตียงข้างกัน "มีอะไรบอกมาดิ" ผมถามไอ้ต้า ไอ้ต้ามันแอบเหลือบตามองก่อนหลบตา
"คือว่าาา.." ไอ้ต้าพูดแล้วอำอึ้งก่อนจะพูดต่อ "พี่ป้องเค้าจะว่าไหมอ่ะ ถ้ารูปที่พวกต้นไปถ่ายทำปฏิทินมันเกิดใช้ไม่ได้ทั้งหมด" ไอ้ต้าพูดเบาๆ อ้าว แล้วกูจะรู้ไหมเนี่ย ไอ้ต้าก้มหน้าเหมือนจะกลัวความผิด "ทำไมอ่ะ" ผมย้อนถาม ไอ้ต้าค้อมตัวลงต่ำเหมือนลูกแมว "เมื่อเช้าไอ้ทักมันโทรมาหาต้น ต้นหลับอยู่พี่เลยรับแทน มันบอกว่าพี่ซันเค้าโทรไปบอกมันว่ารูปที่จะใช้ทำปฏิทินน่ะเสียหมดแล้ว มันอยู่ในคอมตัวที่ระเบิดไปเมื่อวานด้วย" ไอ้ต้าพูดแบบคนกลัวความผิด
"ไม่เห็นเป็นไรเลยอ่ะ ก็ถ่ายใหม่ก็ได้นี่" ผมออกความเห็น ไอ้ต้าเงยหน้ามองผมแวบนึงอีกแล้ว "เห็นทักบอกว่าพี่ซันโกรธมาก ไม่ยอมถ่ายให้พวกต้นแล้ว" ไอ้ต้าพูดไปตัวยิ่งหงอไป ผมอมยิ้มเอื้อมมือไปโอบมันมานอนหนุนอก "ช่างแม่งมัน ไปถ่ายกับมันคงได้เสียตูดกันทั้งทีม" ผมพูดยิ้มๆ ไอ้ต้าเงยหน้ามามอง ผมเลยพูดต่อ "เพราะพวกมันไม่มีพี่ชายที่แสนดีแบบที่ต้นมี" ผมพูดเบาๆ ไอ้ต้าหน้าแดงกอดผมแน่น
"แล้วเรื่องเงินล่ะ" ไอ้ต้าพูดอีก ผมก็นึกขึ้นมาได้ เออเว้ย ทำให้เพื่อนอีกห้าคนไม่ได้ไปญี่ปุ่นหรือเปล่าวะเนี่ย ค่าบัตรบาสการกุศลขายได้เต็มที่ก็ไม่กี่หมื่นหรอก ยังดีที่ทางมหาลัยให้มาแสนนึง กูขอสละสิทธิ์ไม่ไปละกัน โทษฐานทีทำให้งานเขาเสีย อีกอย่างกูจะได้จึ๊กกระดึ๋ยกับสุดที่รักของกูได้ทุกวันด้วย
"ต้นไปสละสิทธิ์ดีกว่า ไม่ต้องไป เค้าจะได้หาเงินเพิ่มน้อยลงหน่อย" ผมบอกไอ้ต้า ไอ้ต้าเลิกคิ้ว "อย่านะต้น อย่าทำแบบนี้ พี่อยากให้ต้นไป" ไอ้ต้าพูดเสียงจริงจัง "ไม่เป็นไรหรอก ต้นจะได้อยู่กับพี่ต้าไง" ผมบอกยืนยัน แต่ไอ้ต้าก็ยืนกราน "ถ้าต้นไม่ไปด้วยเหตุนี้ พี่จะโกรธต้นจริงด้วยๆ" โอ้โห ผัวกูหนักแน่นดีแท้ "โกรธก็ไม่ให้เอา ไม่เห็นจะยาก" ผมพูดยิ้มๆ ไอ้ต้าเลิกคิ้วอีก
"ไม่ให้ก็ข่มขืน" แว๊กกกกกกกกกกกกกกกก อะไรวะ ไหงกลายเป็นแบบนี้ได้วะเนี่ย ไอ้ต้าหอมแก้มผมเบาๆ "ไม่ต้องห่วงหรอก เดี๋ยวพี่ช่วยหาเงิน" ไอ้ต้าพูดยิ้มๆ เหมือนมันจะนึกอะไรได้ แต่มันไม่ยอมบอก แต่ผมก็วางใจได้ระดับนึงว่าวิธีหาเงินของไอ้ต้ามันจะไม่เสียงแบบวิธีของผมเป็นแน่
วันรุ่งขึ้นผมไปเรียนเจอหน้าไอ้ทักที่กำลังเครียดเรื่องปฏิทินที่ล้มเหลวไปโดยปริยาย แต่พอมันรู้ว่าเหตุผลที่ต้องเสียรูปไปคืออะไร มันก็ด่าพี่ซันอย่างแค้นๆ "ดีแล้วว่ะต้น กูก็นึกไม่ถึงว่ามันจะเล่นสกปรกแบบนี้" เล่นสกปรกแบบที่ว่าคือใช้ทั้งยากินยาทาในหลอดเดียวกัน เย้ยยไม่ใช้ หมายถึงใช้ยากินใส่ในเบียร์ ใช้ยาทาให้กูดมตะหาก ไปไหนมาไหนระวังปอบอิมไว้ให้ดีแล้วกัน เด็กและสตรีมีคันควรระมัดระวังก่อนเกา
ผมยังไม่กล้าไปบอกเรื่องปฏิทินให้พี่ป้องรู้ เพราะช่วงนี้แกกำลังเครียดหลายเรื่อง ซ้อมบาสเสร็จวันนั้น ไอ้ต้ามันก็มารอรับที่มหาลัยเหมือนเคย แต่คราวนี้มันมากับสีหน้าแววตาดีใจมากกว่าทุกที ผมกับไอ้ทักเดินไปหามัน ไอ้ต้าก็รีบบอก
"ต้น พี่หาเงินให้ต้นได้แล้วนะ" ไอ้ต้าบอก โอ้โห เมียกูหาเงินเก่งแท้ ผมขมวดคิ้วงงๆ ไอ้ต้าก็รีบบอก "พ่อไอ้โอ๊ตอ่ะ ที่เป็น สส. ต้นจำได้ใช่ไหม" จำได้ดิไอ้พี่โอ๊ตผัวพี่โอห์มไงล่ะ "พี่ไปบอกให้โอ๊ตช่วยพูดกับพ่อมันให้ พ่อมันเลยเซ็นเช็คให้เลย" ไอ้ต้าบอกน้ำเสียงลิงโลด มือถือกระดาษเช็คใบนึงส่งให้ผมกับไอ้ทักที่กำลังดีใจอยู่
"โห ตั้งสามแสน" ไอ้ทักร้องคราง ผมยังแทบไม่เชื่อหู ดึงเช็คจากมือไอ้ทักมาดู สามแสนบาทถ้วนจริงด้วย ผมพลิกดูด้านหลังเพื่อจะหาสปริงแต่ไม่เห็นมี งั้นก็พอจะวางใจได้ว่าเช็คใบนี้มันคงไม่เด้ง ผมดีใจมากเลยกระโดดหอมแก้มไอ้ต้าไปฟอดใหญ่ กว่าจะรู้ตัวไอ้ทักก็ต้องสะกิดหลายที ตอนนี้เท่ากับว่านอกจากเงินจะพอแล้ว ยังเหลืออีกแสนนึงที่มหาลัยให้มา แถมถ้าจัดบาสการกุศลแล้วก็คงได้ตังค์เพิ่มอีก
"มีเงื่อนไขนิดเดียว พ่อไอ้โอ๊ตมันขอให้ต้นช่วยสกรีนชื่อเค้าเป็นสปอนเซอร์ที่หลังเสื้อให้หน่อย แค่นั้นเอง" ไอ้ต้าพูดยิ้มๆ ไม่ใช่ปัญหาหรอก ดีซะอีกที่จะมีคนสนับสนุนทีมบาสของเรา พี่ป้องรู้คงจะดีใจ ไม่เสียแรงเลยที่กูกับไอ้ต้าช่วยกันลุ้นให้พี่โอ๊ตกับพี่โอห์มได้เป็นแฟนกัน ทั้งที่คนละมหาลัยแต่พี่โอ๊ตก็เต็มใจช่วย
ผมลากไอ้ต้ากลับไปที่โรงยิมเพื่อบอกข่าวดีกับพี่ป้อง ไม่รู้ว่าเงินเหลือแบบนี้จะขอหนีบไอ้ต้าไปด้วยคนได้ไหมน้าาาา ถือว่าเป็นรางวัลของพ่อสาลิกาลิ้นทองที่ช่วยจนหาเงินมาได้ ผมเดินไปบอกพี่ป้องโดยไอ้ต้ารออยู่ข้างนอก โดยผมสารภาพกับพี่ป้องหมดเลยว่าปฏิทินที่คิดจะทำนั้นมันต้องล้มเลิกไปเพราะอะไร แล้วเราหาเงินมาได้ด้วยวิธีไหน พี่ป้องอึ้งกับเรื่องพี่ซัน แต่ก็ยินดีที่ได้รับการสนับสนุนจากพ่อพี่โอ๊ต
"ต้นไปเรียกพี่ชายมาหน่อยไป พี่อยากขอบคุณเขา" พี่ป้องบอกผม อิอิ คืนนี้กลับไปกูจะให้รางวัลอะไรไอ้ต้าดีวะ ผมเดินคิดไประหว่างออกมาตามไอ้ต้า ไอ้ต้าดูเกร็งๆเมื่อรู้ว่าพี่ป้องอยากเจอ แต่พอเข้าไปพี่ป้องกลับเป็นฝ่ายขอบคุณไอ้ต้าเสียยกใหญ่ยังกะมันเป็นคนให้เงินเอง
"พี่ฝากต้าไปบอกเพื่อนด้วยนะว่า ถ้าท่านว่างวันไหน พี่จะพาทีมไปกราบขอบคุณ" พี่ป้องพูดยิ้มๆ ก่อนที่เราจะร่ำลาออกมาโดยทิ้งเช็คไว้กับพี่ป้อง ไอ้ต้าดูจะดีใจที่เห็นผมยิ้มอย่างมีความสุขขนาดนี้ ผมกอดมันแน่นๆอีกทีนึง ก่อนจะตะโกนกับท้องฟ้า
"พี่ชายกูเจ๋งที่สุดในโลกกกกกกกกกกกกกก"
***************************************************
***************************************************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
ช่วยเม้นต์กันหน่อยนะค้าบบบบ