ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ 236 อั้ยเจี้ยวโตอินโตเกียว 6

มาต่อแว้วววววค้าบบบบบบบบ
*******************************************
ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ 236 อั้ยเจี้ยวโตอินโตเกียว 6

"แล้วถ้ามีใครมาเย็ดผม ต้นซังจะหึงไหม" ชะอุ๋ยว้ยเว้ยยยย ทำไมเหมือนกูงานเข้าไม่รู้เว้ย ถ้าตอบว่าไม่หึงมันจะงอนไหมเนี่ย แล้วกูจะง้อมันภาษาอะไรวะ "ทำไมถามงี้อ่ะ" ผมย้อน พยายามเลี่ยงที่จะไม่ตอบคำถาม เคนตะมองหน้าผมยิ้มๆ "ก็ต้นซังทำเหมือนจะหึงผมตอนที่ทาเคะซังมาคุยด้วย" อ่ะแน่ รู้นี่หว่า แต่ไม่ได้หึงหรอก หวงล่ะมากกว่า

ผมได้แต่ยิ้มรับก่อนจะทำหน้าอ้อนๆ "พยุงหน่อยดิ ปวดแขนจัง" อูยยย ไอ้เคนตะมันก็แสนดี ตรงรี่เข้ามาพยุงผมจนถึงห้องพัก มันก็จะวางผมลงบนเตียง แต่ผมไม่ยอมปล่อยมือดึงเคนตะมากอดไว้ก่อนหอมแก้มมันเบาๆ

"ไอ้ตัวแซ่บ" เคนตะพูดยิ้มๆ อ๊อยๆๆๆๆ อย่าพูดคำนี้ได้ไหม คนที่พูดคำนี้แล้วกูไหวหวั่นก็มีแค่ไอ้ต้าคนเดียว แล้วมึงจะมาพูดให้กูคิดถึงมันทำไม ว่าแล้วเปิดคอมดีกว่า เผื่อไอ้ต้ามันส่งข้อความอะไรมาบ้าง ผมปล่อยแคนตะออกจากอ้อมกอดแล้วตรงไปที่คอม เคนตะเดินตามมาด้วย

"คิดถึงแฟนเหรอ" เคนตะพูดยิ้มๆ แต่ตาเศร้าๆ "พี่ชายครับ พี่ชาย" ผมบอก ก่อนเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋าตังค์ที่มีรูปไอ้ต้ากับผมนั่งกอดคอกันอยู่ ผมเปิดรูปให้ไอ้เคนตะดู "พี่ชายต้นซังหล่อจริงๆเลย" เคนตะพูดยิ้มๆ แต่พอมันพลิกกลับไปดูอีกด้านที่มีข้อความภาษาจีนเขียนไว้ มันก็หน้าเจื่อนๆ

ผมเห็นก็รีบเก็บรูปคืน ไม่น่าเลยกูลืมไปได้ไงวะ "แฟนต้นซังตะหาก" เคนตะพูดเสียงเหมือนน้อยใจ ผมเลยถาม "อ่านภาษาจีนออกด้วยเหรอ" เคนตะพยักหน้า ไม่ใช่ลูกครึ่งทุกคนนี่หว่าที่อ่านได้สองภาษา บางคนพูดได้อ่านไม่ออกก็มี แต่เคนตะมันก็เก่งอ่ะ อ่านภาษาจีนออกด้วย

"อยากมีคนรักแบบต้นซังจัง" เคนตะพูดเศร้าๆ ผมกำลังจะเปิดเอ็มก็เลยชะงัก มองหน้าเคนตะ "แอบชอบใครอยู่หรือเปล่า" ผมถาม เคนตะยิ้มนิดๆ ก่อนทำไม่รู้ไม่ชี้ จะลุกเดินหนีผมคว้าแขนไว้ "บอกมานะชอบใครอยู่" ผมพูดแล้วเอามือจี้เอว ไอ้เคนตะหัวเราะร่าเอามือฟาดแขนผมเต็มแรง

"โอ๊ยยยยยยยย" ไอ้ต้นแหกปากร้องลั่นอีกแล้ว ไอ้เคนตะทำหน้าเสีย "เจ็บไหมๆๆ" ไอ้ห่า ยังมาถาม อายกูก็ฟาดซะเต็มแรงเชียวมึง แขนกูเจ็บไปหมดแล้ว "ก็ต้นซังแกล้งผมนี่" ไอ้เคนตะร้องเหมือนเด็ก ผมหัวเราะออกมาจนได้ "ตกลงไม่บอกเหรอว่าชอบใคร" ผมถามย้ำ เคนตะทำหน้าเจ้าเล่ห์ "ไม่ใช่ต้นซังแล้วกัน" แง้ววววว แต่ก็ดีแล้วที่ไม่ใช่ ไม่งั้นชีวิตกูยุ่งไปกว่านี้แน่ๆ

ผมหันกลับมาดูเอ็มต่อ ไอ้ต้าออฟไลน์อีกแล้ว ไม่มีข้อความส่งมาด้วย ไอ้เหี้ย ไอ้เวร รู้ไหมว่ากูคิดถึง ไหนบอกว่าจะออนเอ็มทุกวันไง ไม่เคนได้คุยกันสดๆสักที ผมมองหน้าจอหงุดหงิด หรือไอ้ต้ามันจะเป็นอะไรวะ งืดๆๆ ไม่ส่งข่าวคราวมาเลยง่ะ ปวดปอดตึ๊บๆเลยกู

"กูแขนเจ็บ หัวไหล่หลุด" ผมพิมพ์ข้อความกะว่าเรียกร้องความสนใจมันเต็มที่ ป่านนี้ไปตีกลองน้องโทนอยู่หรือเปล่าไม่รู้ ไอ้คนนั้นผัวก็หนีมาแรดอยู่โตเกียวเหมือนกัน แต่พอกดส่งไปแล้วก็ต้องมานั่งพิมพ์อีกข้อความ "ไม่เป็นอะไรมาก ไม่ต้องเป็นห่วงนะ คิดถึงมึงมาก" ผมส่งข้อความเรียบร้อยก็มานั่งบนเตียงโดยเปิดคอมออนไลน์เอ็มทิ้งไว้

ไอ้เคนตะเดินออกมาจากห้องน้ำ ในมือถือกะละมังมาด้วย แผล่บเดียวมันก็วิ่งออกไปนอกห้อง แล้วก็กลับมาพร้อมกาน้ำร้อนควันฉุย ผมก็มองอยู่ว่ามันจะทำอะไร ไอ้เคนตะมันเอาน้ำร้อนผสมกับน้ำเย็นในกาละมัง ก่อนเอาผ้าขนหนูลงชุบ "ต้นซังแก้ผ้าสิ ผมจะเช็ดตัวให้" โหยย เคนตะทำไมมึงเป็นคนน่ารักแบบนี้วะเนี่ย ถ้าเป็นไอ้ต้ามันก็คงทำแบบนี้เหมือนกัน

ผมแก้ผ้าช้าๆ แต่ตอนเอาแขนออกเนี่ยเจ็บโคตร แต่ตอนควักควยออกไม่เห็นเจ็บ ได้แต่โด่อย่างเงี่ยนสัดๆ "ไอ้ตัวแซ่บ ไอ้ควยต้า" เคนตะร้องขำๆ ก่อนเอาผ้ามาเช็ดตัวผมเบาๆ "เห็นควยต้าแล้วต้องบอกว่าไง" ผมถาม ไอ้เคนมันทำหน้านึกนิดเดียวก็ยิ้ม "เสี้ยนจัง" ฮ่าๆๆๆ กูชอบ

ผมดึงมือเคนตะขึ้นมานั่งบนเตียงด้วยกัน ไหนๆจะเช็ดตัวแล้วก็ต้องเช็ดควยด้วย เช็ดให้น้ำแม่งแตกไปเลยดีกว่า ว่าแล้วผมก็จับเคนตะแก้ผ้าโดยง่าย งานถนัดกูอยู่แล้ว เคนตะทำหน้าเขินนิดหน่อยก่อนยอมให้ผมขึ้นขี่โดยดี

ผ่านไปเกือบชั่วโมงไอ้ต้นก็น้ำแตกอีกดอกสำหรับวันนี้ แฮ่ๆ ไม่เล่าเว้ย เดี๋ยวเรื่องกูไม่จบ มัวแต่เล่าฉากเย็ดกันอยู่ น้ำแตกเหงื่อท่วมตัวเลยกู ทั้งๆที่หนาวจับปอด เคนตะเองก็เหงื่อชุ่ม แต่พอเสร็จแล้วมันก็เริ่มเช็ดตัวให้ผมใหม่ น้ำอุ่นเมื่อกี้กลายเป็นเย็นเฉียบ

"หนาวววว" ผมร้องเบาๆ เคนตะยิ้ม "ก็ต้นซังอ่ะ ซนทำไม น้ำเย็นหมดแล้ว" โอยน่ารักว้อย ถ้ากูไม่มีไอ้ต้ากับไอ้อาร์ต กูจะรักมึงให้หนำใจเชียว ถ้าเรียงลำดับกัน ไอ้ต้ามันเบอร์หนึ่งเป็นคู่รัก ไอ้อาร์ตตามมาที่สองเป็นเพื่อนรัก ส่วนเคนตะกูให้ลำดับสามเป็นชู้รักต่างแดน

ผมนั่งยิ้มให้เคนตะมันเช็ดตัวให้ ทั้งๆที่หนาวจนสั่นแต่ในใจก็พอได้ไออุ่นพอคลายหนาวจากการที่คิดถึงคนไกลได้ ป่านนี้ทำอะไรอยู่นะต้าซัง ผมนั่งยิ้มให้ไอ้เคนมันเช้ดตัวอยู่นานสักพักมันก็ลุกไปหยิบเสื้อผ้ามาให้ ผมมองเสื้อผ้าที่มันหยิบมาให้ เป็นชุดที่กูใส่เมื่อวานนี้ แต่ถูกซักเรียบร้อยแล้ว ผมมองหน้าเคนตะแบบงงๆ เคนตะมันยิ้มให้ "ผมซักเองแหละ ต้นซังใส่จนเหม็นไปหมดแล้ว" โหย อยากจะกอดมันแต่กลัวหัวใจกูมาร่วงแถวนี้ให้คนที่เมืองไทยแอบเคือง

ผมยิ้มแล้วใส่เสื้อผ้าที่เมียน้อยคนล่าสุดเตรียมให้ ไม่นึกเลยว่าคนญี่ปุ่นจะน่ารักขนาดนี้ ผมใส่เสื้อผ้าไปหลายชั้นตามคำสั่งของเคนตะ มันบอกว่ากลางคืนจะหนาวใส่ไว้ก่อน เผื่อฮีทเตอร์มีปัญหาจะได้ไม่เป็นหวัด ผมก็บอกมันไปว่า "ก็เคนตะให้ต้นซังกอดสิ จะได้ไม่หนาว" ผมพูดยิ้มๆ เคนตะอายหน้าแดง

"อยู่นี่นะ เดี๋ยวเอาอะไรมาให้กิน" เคนตะบอกแล้ววิ่งจู๊ดออกไป ผมหัวเราะกับความน่ารักของมัน อาจเป็นโชคของกูมั้งที่เจอแต่คนน่ารัก สักพักเคนตะก็กลับมาพร้อมถาดอาหารสองถาดวางซ้อนกันมา ผมช่วยรับมันไม่ยอม มันบอกว่าแขนผมเจ็บอยู่ แม่งเอ้ยทีเมื่อกี้กูจับมึงแหกขาไม่เห็นห้ามเลย

ผมกินข้าวเสร็จก็กินยาแล้วแปรงฟัน เปิดทีวีได้พักเดียวก็เริ่มง่วงเพราะไม่ใช่ภาษากู ฟังไม่รู้เรื่อง แต่ไอ้เคนตะมันหัวเราะไม่หยุด แต่พอเห็นผมง่วงมันก็รีบปิดทีวี ผมก็เกรงใจมันอยากให้มันดูต่อ เคนตะมันก็ไม่ยอม ผมเลยดึงมันมานอนกอดบนเตียงเดียวกัน อ้อมกอดเคนตะไม่อุ่นเท่าแขนไอ้ต้า ไม่ใช่สิ เทียบไม่ได้เลยตะหาก ได้แต่กอดคลายหนาวกาย แต่ไม่หายหนาวใจ

"ขอบคุณนะเคนตะ" ผมพึมพำข้างหูมันก่อนจะพูดกับตัวเองในใจ "รักมึงนะพี่ต้า" แล้วก็เคลิ้มหลับไป จำได้ว่าฝันถึงไอ้ต้าด้วยสิ ผมหลับไปเพราะความเพลียบวกกันแขนเริ่มอักเสบ พอรู้สึกตัวตื่นมาอีกทีก็คงสายแล้ว เคนตะไม่อยู่แล้ว คงออกไปทำหน้าที่ล่ามมั้ง ผมนึกในใจ หรือไม่ก็คงออกไปหาอะไรมาให้ผมกินเหมือนเคย ผมเดินไปดูคอมแขนสองข้างปวดร้าวไปหมด ยกขึ้นแต่ละทีต้องกลั้นใจ

ไอ้ต้าออฟไลน์เหมือนเคย คราวนี้ช้ำหนัก ไม่มีข้อความตอบกลับ ทำอย่างกะเมื่อคืนไม่กลับบ้านแน่ะไอ้ผัวเฮงซวย แต่ตอนนั้นใจไม่ดีแล้ว กลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไอ้ต้าไม่เคยทำให้ต้องเป็นห่วงแบบนี้นี่หว่า

"เป็นอะไรรึเปล่า คิดถึงมาก" ผมส่งข้อความไปอย่างหงุดหงิด อยากจะเอาหัวมุดผ่านอินเตอร์เน็ทไปโผล่เมืองไทยจริงเชียว นั่งรออยู่นานก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น อารมณ์น้อยใจเริ่มพุ่ง "ไม่คิดถึงกูใช่ไหม กูอยู่ตั้งไกลนะ" เอาแล้วไอ้ต้น เริ่มเลวแล้ว "ถ้าไม่คิดถึงก็ไม่ต้องส่งมา จำไว้เลย" เอาอีก ยังเลวไม่พอ ชอบจริงเลยมึงเนี่ย ประชดผัวน่ะ

"ก๊อกๆๆ" เสียงเคาะประตูดังขึ้น สงสัยว่าจะเป็นไอ้เคนตะมันคงลืมเอากุญแจไปมั้ง ผมเดินแขนห้อยไปเปิดประตู ไอ้เคนตะจริงด้วย แต่คราวนี้มันยิ้มแปลกๆ พอมันเดินเข้าห้องมามันก็อมยิ้มใหญ่ แถมไม่ปิดประตูปล่อยให้ลมหนาวพัดมาอยูนั่นแหละ

ผมเอื้อมมือจะไปปิดประตู ก็เห็นว่ามีใครคนนึงยืนอยู่ ใส่หมวกปิดหน้าปิดตาคงเพราะข้างนอกหนาวมาก เอ๊ะ หรือว่าจะเป็นคนที่ไอ้เคนตะมันแอบชอบอยู่วะ มันเลยพามาให้กูดูควย เอ้ยดูตัว ผมก็มองๆ แม่งญี่ปุ่นคนนี้ท่าทางหล่อเว้ย ถึงจะปิดหน้าปิดตาหัวใส่หมวกคลุมกูก็เดาออกว่ามันหล่อแหละ ผมหันไปหาเคนตะจะถามว่าใคร แต่แล้วเสียงคุ้นหูก็ดังขึ้น

"ว่าไงไอ้ตัวแสบ คิดถึงกูไหม"

***************************************************

***************************************************