ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ 237 อั้ยเจี้ยวโตอินโตเกียว 7

มาต่อแว้วววววค้าบบบบบบบบ
*******************************************
ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ 237 อั้ยเจี้ยวโตอินโตเกียว 7

"ว่าไงไอ้ตัวแสบ คิดถึงกูไหม" แว๊กกกกกกกกกกกกกก หรือว่า แว๊กกกกกกกกกกกกกกกก มาไงวะเนี่ย ไอ้หนุ่มคนนั้นเปิดหน้าออกมา แม่งเอ้ย คนที่กูคิดถึงสุดชีวิตมันยืนอยู่ตรงนี้นี่เอง "พี่ต้าาาาา" ไอ้ต้นแหกปากลั่นแล้วกระโดดกอดไอ้ต้าทันที ไอ้ต้าไม่ทันตั้งตัวเซแซ่ดๆ ถอยหลังเหมือนจะล้ม

"มายังไง คิดถึงจังงง" ผมร้องอย่างดีใจสุดขีด ไอ้ต้ายิ้มหน้าบาน "มาถึงเมื่อเช้า" ไอ้ต้าพูดแค่นั้นแล้วก็พูดอะไรไม่ได้อีก เพราะโดนกูขโมยจูบไปเต็มปาก ไอ้ต้ามันต้องจับไหล่ผมให้หยุด "เดี๋ยวก่อนๆ ไปข้างในก่อน" ไอ้ต้าพูดหน้าระรื่น ส่วนกูอ่ะเหรอหน้าบานยิ่งกว่ากระด้งอีกละมั้ง

ผมเดินจับมือไอ้ต้าลากเข้ามาในห้อง อยากจะกอดให้หายคิดถึงจริงๆเล้ยยย ไอ้เคนตะยิ้มร่าที่เห็นผมดีใจขนาดนี้ ผมจับมือไอ้ต้าไว้ไม่ปล่อย ปากก็ถามไม่หยุด "แล้วมาได้ยังไงเนี่ย จะมาทำไมไม่บอก" ไอ้ต้ายิ้มก่อนนั่งลงบนเตียง "มากับไอ้โอ๊ตไอ้โอห์ม" ไอ้ต้าพูดยิ้มๆ ชะอุ้ย มีมาอีกสองหรือเนี่ย เหนื่อยควยกูแหงๆ

"ไอ้คู่นั้นมันมาฮันนีมูนกันเหรอ" ผมถามยิ้มๆ ไอ้ต้ายิ้มร่า "เออ ไอ้โอ๊ตมันขอพ่อมาเที่ยว แล้วมันบอกว่าจะมาช่วยพ่อดูว่าเงินสามแสนที่ขอมา ได้ใช้จริงหรือเปล่า" อ่ะแน่ะ พี่โอ๊ตแม่งร้ายไม่ใช่เล่น หลอกพ่อได้อีก "โอ๊ตมันเลยชวนพี่มาด้วย เผื่อจะมาหาต้นไง" ไอ้ต้าเล่าต่อ ส่วนผมอ่ะหน้าบานยิ้มไม่หุบอยู่

"แล้วปล่อยให้คิดถึงตั้งนาน มาทำไมไม่บอก" ผมถามแอบแกล้งงอนเล็กๆ ไอ้ต้าหัวเราะอีก "จริงๆแล้วพี่รู้ตั้งแต่ก่อนต้นมาที่นี่อีก แต่ไม่อยากบอก กลัวไม่เซอร์ไพรซ์" โหย ไอ้คุณพี่ครับ เซอร์ไพรซ์เต็มรักเลยครับ โดนกูด่าเก้อไปด้วยล่ะมึง "ร้ายนะเนี่ย" ผมพูดยิ้มๆ ตาเหลือบไปเห็นไอ้เคนตะมันกำลังมองยิ้มๆอยู่เหมือนกัน

"เออพี่ต้า ลืมแนะนำ" ผมพูดแล้วชี้ไปทางเคนตะ "นี่เคนตะ เป็นล่ามประจำทีม" ผมบอกยิ้มๆ ไอ้เคนตะรู้หน้าที่ กระโดดลุกขึ้นยืนมาโค้งไอ้ต้า ไอ้ต้าหันมาถามยิ้มๆ "ล่ามหรือเมียคนล่าสุดแน่วะ" แว๊กกกก รู้ได้ไงวะเนี่ย ไอ้เคนตะมองหน้าผมยิ้มๆ "เคนตะมันสารภาพหมดแล้วตั้งแต่พี่เจอมัน มันบอกขอโทษด้วยที่มายุ่งกับแฟนพี่" ไอ้ต้าพูดยิ้มๆ ไอ้เคนตะหน้าแดงเชียว เดี๋ยวเหอะ

"อะไรวะ แม่งบอกหมดเลยเหรอ" ผมถาม ไอ้ต้ายิ้ม "อือม์ บอกหมดแหละ" สาดดด ไม่เหลืออะไรให้กูเซอร์ไพรซ์แฟนกูบ้างเลย "แล้วมึงว่ายังไง" ผมถามไอ้ต้า ไอ้ต้าเหล่ตามอง "กูก็บอกว่ากูไม่แปลกใจ ถ้ายังไม่เสร็จมึงนี่น่าแปลกใจมากกว่า" แสดดดดดดดด เอาเข้าไป สรุปว่ากูมันตัวกินกล้วยว่างั้นเหอะ

"แล้วแขนไปทำอะไรมาเนี่ย" ไอ้ต้ามันถามผมบ้าง แม่งเพิ่งสังเกตเห็นหรือไง ผ้าพันแผลยังกะมั่มมี่แบบนี้ ผมเลยเล่าให้ไอ้ต้าฟังว่าไปโดนอะไรมา ไอ้ต้ามันเลยหัวเราะ "กูถึงว่า ทำไมตอนไอ้ทักมันเห็นหน้ากู มันถึงวิ่งป่าราบแบบนั้น" ไอ้ต้าพูดไปหัวเราะไป โอ๊ยๆๆ มีฟามสุขจริงเว้ยย คิดถึงเสียงหัวเราะแบบนี้มาหลายวันแล้ว

"แล้วอย่างนี้จะซ้อมได้เหรอ" ไอ้ต้าถามอีก ผมก็บอกไปว่าพี่ป้องก็บอกว่าไม่ต้องให้ไปเที่ยวแทน "พี่ป้องสั่งให้เคนตะพาเที่ยวด้วยนะ ไปด้วยกันนะพี่ต้า" ผมบอก ไอ้ต้าหันไปหาเคนตะ "เคนตะซัง พาพี่เที่ยวด้วยได้ไหม" เคนตะรีบพยักหน้า อ่ะแน่ะ ทำหน้าเหมือนชอบแฟนกูซะงั้น เดี๋ยวมีได้เสีย

"แล้วพี่ต้านอนที่ไหน มาอยู่ด้วยกันไหม" ผมถาม ไอ้ต้ายิ้มเหล่ทั้งผมกับไอ้เคนตะ "มีแค่สองเตียงพี่จะนอนได้เหรอ" สาดด มีหน้ามาถาม "พี่จองโรงแรมไว้แล้ว เตียงใหญ่ด้วยนะ" อร้ายยยยยย จริงเร้ออออ "นอนสามคนได้เปล่า" ผมถามอีก ไอ้ต้าพยักหน้ายิ้มกวนตีน ผมเลยลุกขึ้นยืน "เคนตะ เก็บของเร็ว เดี๋ยวคืนนี้ไปนอนโรงแรมกัน"

เคนตะมันทำหน้างงๆนิดๆ แต่ผมอ่ะไม่ยอมหรอก ยังไงก็ขอหอบหิ้วไปด้วย พอดีเสียงเคาะประตูดังขึ้นพอดี เคนตะเลยเดินไปเปิด พี่ป้องเดินเข้ามาพร้อมกับพี่โอ๊ตพี่โอห์มที่จ้องผมยิ้มๆ "เป็นไงบ้างไอ้ต้น คนมาเยี่ยมเยอะเลยนะ" พี่ป้องพูดยิ้มๆ เคนตะยืนเก้กังๆอยู่พี่ป้องเลยหันไปสั่ง "เดี๋ยวเคนตะช่วยเป็นไกด์พาต้นกับเพื่อนๆ เที่ยวด้วยนะ พี่ฝากด้วย ไม่ต้องเป็นห่วงพวกพี่หรอก พี่คุยกับโค้ชของเราแล้ว" พี่ป้องสั่งเสร็จสรรพเคนตะก็รีบพยักหน้าแข็งขัน

"ตามสบายนะครับคุณโอ๊ต จะพักที่นี่กันก็ได้ หรือจะไปที่ไหนตามสบายเลยนะครับ" โห บารมีพ่อพี่โอ๊ตแม่งเจ๋งสาดด อย่างว่าแหละพ่อเค้าให้เงินทีมมา แถมยังรับปากจะเป็นสปอนเซอร์ให้ตลอดพี่ป้องไม่เกรงใจก็แย่แล้ว งานนี้กูเลยได้รับอานิสงค์ไปด้วย

พี่ป้องเดินออกไปจากห้องแล้ว เคนตะมันก็หันมองทุกคนก่อนจะมาหยุดที่ผม "ต้นซัง ผมคุยอะไรด้วยหน่อยสิ" อ่าาา อะไรวะ ผมเดินตามไอ้เคนตะออกไปนอกห้อง เคนตะเดินตามมาช้าๆ "ต้นซังอยากให้ผมไปด้วยจริงๆเหรอ" เคนตะถามแบบเกรงๆ ผมพยักหน้า ก็กูอยากให้ไปจริงๆนี่หว่า "เคนตะไม่อยากไปเหรอ" ผมถาม เคนตะส่ายหน้า

"อยากไปครับ แต่ผม.." มันบอกแล้วมันก็ค้างไว้ อะไรของมันวะเนี่ย "ผมไม่มีคู่เหมือนคนอื่น ผมกลัวว่าจะทำให้ทุกคนไม่สนุก" เคนตะบอก หน้ายิ้มแต่ตาเศร้าตามเคย ผมเอามือจับบ่ามันเบาๆ "ไม่ต้องกลัวหรอก ไปกับพวกเราเหอะ รับรองว่าเคนตะสนุกแน่" ผมบอกยิ้มๆ เคนตะมองไปทางสนามบาสกลางแจ้งไกลๆ มีคนเล่นอยู่สี่ห้าคน

"ทำไมเหรอ หรือกลัวจะต้องอยู่ห่างคนที่แอบชอบ" ผมถามตรงๆ เคนตะรีบเบนสายตากลับมา "เปล่าครับ ไม่มีอะไร" โหย ไอ้เคนตะ มึงยังไม่รอดควยกู แล้วจะรอดสายตากูไปได้ยังไง "เอางี้ เคนตะบอกมาก่อน ว่าคนไหนที่เคนตะแอบชอบ" ผมถามอีก เคนตะมันหน้าแดง

"บอกมาเหอะ" ผมเร่ง แต่เคนตะมันปิดปากเงียบ แต่ผมพอจะรู้แล้วว่าใคร ถ้ากูเดาไม่ผิดนะ "โอเค ไม่เป็นไร งั้นเดี๋ยวผมขอคุยกับเพื่อนๆก่อนนะ" ผมบอก ปล่อยให้เคนตะมันยืนมองไปทางสนามบาสอย่างนั้น

ผมกลับเข้ามาในห้อง ไอ้ต้ากำลังสำรวจร่องรอยในห้องอยู่ "พี่ต้า งานเข้า" ผมบอกยิ้มๆ ก่อนเล่าเรื่องเคนตะให้ฟังสั้นๆ พี่โอ๊ตคกับพี่โอห์มยิ้ม "กามเทพจะทำงานอีกแล้วเว้ยยย" แหม ทำเป็นแซว มึงก็ได้กันเพราะกูไม่ใช่เหรอ เอ๊ะ หรือว่ากูไม่เกี่ยววะ

"เอางี้ เดี๋ยวคืนนี้ไอ้โอ๊ตกับไอ้โอห์มพวกมึงกลับไปโรงแรมก่อน กูจะอยู่นอนกับไอ้ต้นที่นี่" ไอ้ต้าร้องสั่ง อ่ะแน่ะ วางแผนอะไรไว้แล้วละสิ พี่โอ๊ตพยักหน้า มือจับแขนพี่โอห์ม "ไปโอห์ม เรากลับกันเหอะ ปล่อยให้ผัวเมียเค้าจู๋จี๋กัน" น่านน กูรู้นะเว้ยยว่าพวกมึงก็จะรีบไปล่อกันอ่ะเส่

ผมเดินไปส่งพี่โอห์มกับพี่โอ๊ตแล้วก็เรียกเคนตะกลับเข้ามาในห้องด้วย "เคนตะ คืนนี้พี่นอนที่นี่ด้วยคนนะ" ไอ้ต้าขออนุญาต เคนตะยิ้มรับก่อนโค้งอย่างสวยงาม แต่แล้วมันก็เดินเลยไปเปิดตู้แล้วหยิบกระเป๋า "อ้าว แล้วเก็บของทำไม" ผมถามเคนตะ มันหันมา "ผมไปนอนที่หอผมดีกว่า ต้นซังกับต้าซังจะได้อยู่กันสองคน" เว้ยยย ไม่ใช่แบบนั้นเส่

ผมเดินเข้าไปดึงกระเป๋ามันเก็บ "อยู่เฉยๆ ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น" ผมบอก เคนตะทำหน้างง ผมเก็บกระเป๋ามันคืนแล้วก็เดินไปที่เตียง "พี่ต้าช่วยหน่อย" ผมบอกไอ้ต้า ไอ้ต้ารู้ว่าผมจะทำอะไร ผมกับไอ้ต้าช่วยกันยกฟูกจากเตียงข้างบน และฟูกของเตียงข้างล่างมาวางต่อกัน "เห็นมะ นอนสามคนสบายเลย" ผมบอก แต่ได้นอนอย่างเดียวแน่ๆ ฟูกสองอันก็เต็มห้องแล้ว แต่เอาเหอะ กูก็กะนอนยกขา เอ้ย นอนอย่างเดียวอยู่แล้ว

พอจัดการเรื่องที่พักเสร็จ ผมก็บอกเคนตะ "เคนตะหิวแล้ว พาไปหาอะไรกินหน่อยสิ" ผมบอก เคนตะพยักหน้า แล้วพาพวกผมเดินตัดสนามไปทางร้านค้าที่เราไปกันมาเมื่อคืนก่อน แต่ผมจงใจที่จะเดินไปอีกทาง "ทางโน้นมีอะไรบ้าง" ผมชี้ไปทางภูเขาลูกย่อมๆที่เลยออกไป เคนตะหันไปมองแล้วมันก็ก้มหน้า "ไม่มีอะไร เป็นป่า" มันตอบเบาๆ แม่ง กูหมายถึงสนามบาสที่อยู่ก่อนถึงทางเดินไปภูเขาลูกนั้นตะหาก

"พาไปหน่อยสิ อยากไปดู" ผมบอก เคนตะเงยหน้ามองผมแล้วพยักหน้าแบบไม่ค่อยเต็มใจ แต่ผมไม่สนเดินจับมือทั้งเคนตะแล้วก็ไอ้ต้าเดินจ้ำอ้าว ไอ้ต้าถึงกับออกปาก "ไอ้ต้น แขนมึงเจ็บแน่เหรอวะ หรืออู้" สาดดด รู้ได้ไง แขนเจ็บเว้ยยย แต่ถ้าให้กูเล่นจริงก็พอทน แต่กูอยากเที่ยวมากกว่า ยิ่งมึงมาด้วยอย่างงี้รับรองเลย ว่ากูไม่ไปซ้อมแน่

ผมจงใจเดินเลียบเลาะสนามบาส ทีมญี่ปุ่นเล่นกันอยู่หลายคน แถมมีคนที่ผมหมายตาไว้ด้วย เฮ้ยๆๆๆ อย่าเพิ่งคิดว่ากูหมายตาว่าจะแดกเองนะ กูหมายตาว่าเป็นคนที่เคนตะมันแอบชอบตะหาก เคนตะเดินช้าลงเรื่อยๆเมื่อเข้าใกล้ ไอ้คนนั้นมันสังเกตเห็นพวกเราแล้ว ผมแกล้งจับมือเคนตะแน่นแล้วดึงเข้ามาใกล้ตัว หน้าก็ขยับทำเป็นกระซิบกระซาบกับเคนตะ

"เฮ้ยระวัง" เสียงไอ้ต้าร้องก่อนมันจะเคลื่อนตัวมารับลูกบาสที่ลอยมาทางผมอย่างจงใจ ผมเงยหน้ามอง เห็นไอ้คนที่มันทำข้าวปั้นกูกระจายเมื่อวานนี้แหละ มันวิ่งมาเอาลูกบาส ปากก็ร้องอะไรไม่รู้กับไอ้ต้า แต่สายตามองมาทางเคนตะกับกูแบบแค้นๆ เสร็จ ใช่แน่ ไอ้นี่แน่ๆ แต่ทำไมมันต้องทำเหมือนหึงด้วยวะ หรือว่า...

"คนนี้ใช่ไหมที่เคนตะชอบ" ผมถามกลางปล้องต่อหน้าไอ้นั่น มันฟังกูไม่รู้เรื่องหรอก มันมองเคนตะอยู่แป๊บนึงมันก็วิ่งกลับไป เคนตะหน้าเสีย "ต้นซัง ไปกันเหอะ" เคนตะบอกแล้วเดินนำไป ผมรั้งตัว "เดี๋ยวก่อนสิ คุยกันก่อน" แต่เคนตะไม่ยอม สะบัดตัวจนหลุดแล้วเดินนำลิ่วๆ ไอ้ต้ากระซิบข้างหูผม "แน่ใจเหรอว่าคนนี้ที่ชอบ กูว่ามันน่าจะเกลียดกันมากกว่านะ" ไอ้ต้าพูด แต่ผมส่ายหน้า

"ไม่เคยดูละครเหรอ แอบชอบแต่ทำเป็นเกลียดไง เป็นเกราะป้องกันตัว" ผมบอก ไอ้ต้าเบ้ปาก "น้ำเน่าชะมัด แล้วนางเอกก็หนีออกจากบ้าน ตอนที่เสียตูดให้พระเอกด้วยใช่ไหม" จะว้ากกกกกก ไม่ใช่แล้วเว้ยยยยย อันนั้นมันกูเองนี่หว่า เดี๋ยวเหอะไอ้ผัวตัวแสบ คืนนี้จะไม่ให้ควยมึงได้พักเลย

ผมลากไอ้ต้าวิ่งตามเคนตะที่เดินหนีไปไกลแล้ว พอไปทันมันผมก็เห็นเคนตะทำหน้าเศร้าอยู่ "ต้นซัง ต้าซัง ผมขอโทษนะ" เคนตะบอก ผมมองมันอย่างสงสาร คนดีๆแบบนี้น่าจะมีความสุขกว่านี้นะ เขาสองคนหัวใจน่าจะตรงกันแหละ แต่ไม่เคยได้บอกกัน

"ขอโทษทำไม ไม่เห็นมีอะไรเลย" ไอ้ต้าบอกยิ้มๆ มือตบไหล่เคนตะเบาๆให้กำลังใจ เคนตะยิ้มขึ้นมานิดนึง "คนนี้มันชอบแกล้งเคนตะเหรอ" ผมถามเคนตะตอนเริ่มเดินอีกรอบ เคนตะหันมามอง "เค้าชื่อคาชู เป็นเพื่อนผมเองแหละ" ไอ้ชื่อนี่กูไม่แน่ใจว่ามันออกเสียงแบบนี้หรือเปล่า รอไอ้เม้มมันมาบอกแล้วกันว่า Kashu มันออกเสียงยังไง แต่ที่แน่ๆ อ่ะกูว่าคู่นี้ต้องได้กันแหงๆ เพราะกี่คู่แล้วที่กูจับคู่มาให้ ชื่อมันจะพยัญชนะเดียวกันทั้งนั้น ตั้งแต่ทักโทน โอ๊ตโอห์ม ต้นต้า อิอิ งั้นก็คาเคน วุ้ยๆ คากันด้วยเว้ยย

เคนตะบอกแค่นั้นแล้วเดินออกไป แม่งเอ้ยอย่าเก็บไว้มากสิวะไอ้ความเครียดเนี่ย โยนทิ้งข้างทางบ้างก็ได้ ความเครียดของมึงยังหวงไว้อีก โยนมันทิ้งไปเหอะ ไม่มีใครมาเก็บไปทำอะไรหรอก ใครเขาจะอยากเครียดกัน "เพื่อนอะไรของมัน ทำไมต้องแกล้งกันด้วยวะ" ไอ้ต้าบ่น ผมก็ยิ้มแล้วรีบบอก

"ไม่เคยได้ยินรึไง 'เริ่มด้วยรบ จบด้วยรัก' ไง"

***************************************************

***************************************************