ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ ตอนที่ 123

คราวก่อนคงถามยากไปเว้ย เลยมีคนตอบจึ๋งเดียวเอง คราวนี้ถามคำถามใหม่ดีกว่า คำถามเดียวใช้ได้ทั้งสองเพศ

"ผู้ชายในสเปคพวกมึง เป็นแบบไหนวะ"

**********************************************************

ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ 123 ปลาฉลามขึ้นบก 456 จิ้งจกชักว่าว

"ขยันซ้อมจังเลยนะ เหนื่อยหรือเปล่า เป็นกำลังใจให้นะ" เย้ยยยยยยย ใครมาแหย่จดหมายน้อยไว้ในล็อกเกอร์กูวะ กูก็ไม่ได้เขียนชื่อไว้นัเว้ยว่านี่ล็อกเกอร์กู เอ๊ะ หรือว่ากูจะเข้าใจผิด แต่มันก็เดาไม่ยากนะว่าล็อกเกอร์ไหนของกุ เพราะเพื่อนๆไปหมดแล้ว มันก็เหลืออันที่ยังคงล็อกอยู่อันเดียว

ผมสอดส่ายสายตามองไปรอบๆ ไม่มีใครอยู่ตรงนั้นเลยสักคน ห้องล้อกเกอร์เงียบสนิท ห้องน้ำที่อยู่เลยเข้าไปก็ไม่มีเสียงอะไร แต่ไอ้ต้นไม่กล้าโผล่หัวไปดูหรอก กลัวผีดูดหัว แหะๆ

ผมจ้องลายมือเป็นระเบียบนั้นอีกครั้ง ลายมือน่ารักบ่งบอกว่าเจ้าของน่าจะเป็นผู้หญิง แต่นี่มันห้องล็อกเกอร์ชาย หรือว่าเป็นผู้ชายวะเนี่ย ผมจ้องมองลายมือนั้นงงๆ เอาไงดีวะเนี่ย ผมตัดสินใจพับกระดาษแผ่นนั้นเก็บใส่เป้มาด้วย เอาให้ไอ้ต้าช่วยดูดีกว่า ผมหยิบของเรียบร้อยแล้วก็เดินออกมาตรงประตู แล้วหน้าอกไอ้ต้นก็กระแทกเข้ากับหน้าอกแข็งๆของใครบางคนที่เดินเลี้ยวเข้ามาพอดี

"เฮ้ยยย" ผมร้องอย่างตกใจ แต่ที่ตกใจยิ่งกว่าเดินชนกันนั่นคือคนที่เดินเข้ามากลับเป็นไอ้ต้า "ทำอะไรอยู่วะ ไม่กลับบ้านสักที" ไอ้ต้าพูดไปคลำหน้าอกตัวเองไป ผมเกาหัวแกรกๆ งงว่าไอ้ต้ามาอยู่นี่ได้ยังไง "กำลังจะกลับ เพิ่งซ้อมเสร็จ แล้วมึงมาทำไมเนี่ย" ผมถามงงๆ ไอ้ต้ายังคงใส่ชุดเดิมเหมือนตอนที่มาส่งผม

ไอ้ต้ายืนมองผมเขินๆ ก่อนตอบมาว่า "พี่นอนรอต้นอยู่ในรถตั้งแต่ตอนมาส่งแล้ว ยังไม่ได้กลับบ้าน" โหยย ไอ้ต้า ผมแทบจะกระโดดกอดมันตรงนั้นเลย ระยะเวลาตั้งแต่มันมาส่งผม จนถึงตอนนี้มันเกือบห้าชั่วโมงแล้ว แต่ไอ้ต้ามันไม่ได้ไปไหน มันรอผมอยู่ข้างนอกนี่เอง

"รอต้นทำไมเนี่ย ทำไมไม่กลับบ้าน" ผมพูดเขินๆ ไอ้ต้ามองหน้าผมทำท่าอายไม่แพ้กัน "ไม่รู้อ่ะ พอสตาร์ทรถแล้วไม่อยากขับรถกลับนี่" หูยยย คิดถึงกูก็บอกมาเหอะ "แล้วกินอะไรยังอ่ะคับ" ผมถามไอ้ต้าพลางพามันเดินออกมาข้างนอกโรงยิม

"ยังเลย หิวไส้จะขาดแล้ว แต่.." ไอ้ต้าพูดแล้วนิ่งไป ผมมองหน้ามัน "แต่อะไร" ไอ้ต้ายังไม่ตอบทันที มันเงียบไปสักพัก ก่อนจะอ้อมแอ้มตอบ "หิวไส้ขาด มันก็สู้คิดถึงแทบใจขาดไม่ได้หรอก" อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ขากูสะนเลยเว้ยยย แม่งมาหวานกับกูอะไรนักหนาวะ เดี๋ยวเบาหวานกูขึ้น

ผมไม่พูดอะไรต่อ หันซ้ายหันขวาไม่เห็นมีใครเลยเอามือจับไหล่ไอ้ต้าไว้แล้วกระโดดขึ้นคร่อมหลังทันที ไอ้ต้าตกใจแต่ผมไม่ยอมปล่อย ล็อกคอไว้แน่น ปากก็แกล้งบ่น "เมื่อยจังเลยคับ เดินไม่ไหวแล้ว" ผมพูดแล้วก็กอดไอ้ต้าแน่นไม่ยอมให้ไอ้ต้าปล่อยผมลงได้ ถึงปล่อยผมได้ไอ้ต้าก็คงไม่ปล่อยหรอก มันจับขาสองข้างของผมแล้วเดินพาผมไปที่รถ

"นึกว่าเป็นเด็กหรือไงเนี่ย ตัวหนักยังกะควาย" ไอ้ต้าพูดไปหัวเราะไป แม่งว่ากูเป็นควายเรอะ "เคยอุ้มควายหรือไง ถึงรู้ว่าควายมันหนัก" ผมแซวกลับ ไอ้ต้าไม่ตอบ กลับเริ่มออกวิ่งอย่างเร็ว ผมล้อกคอไอ้ต้าแน่นกลัวตก แต่ไอ้ต้าไม่ยอมแพ้ ทั้งวิ่งทั้งเหวี่ยงจนพอมาถึงรถไอ้ต้าก้หอบตัวโยน

"ไม่เคยอุ้มควาย เคยอุ้มแต่แตง" แสรดดดดดดดดดดดดด มึงเป็นลิงเรอะ ถึงได้อุ้มแตง ไอ้ต้าพูดพลางปล่อยผมลง ผมพยายามยื้อแต่กลัวไอ้ต้ามันไม่ไหว เพราะตัวกูถึงจะเล็กกว่าควาย แต่ตัวกูก็เกือบเท่าม้า โดยเฉพาะควย หุหุ

ผมเปิดประตูเข้ารถไป ไอ้ต้าเอาเป้ผมไปเก็บหลังรถ เพราะมันมีทั้งถุงเท้ารองเท้าที่เหม็นขนาดว่าใครดมอาจจะเสียชีวิตได้ ระหว่างรอไอ้ต้ามา ผมก็คิดพิเรน (อีกแล้ว) ผมยกตัวออกจากเบาะ มานั่งเอาขาคร่อมเกียร์ไว้ แม่งเจ็บตูดฉิบเพราะเบรกมือแม่งเข้าร่องพอดี แต่เอาวะ เผื่องานนี้มีเฮ

ไอ้ต้าเข้ารถมาก็มองผมงงๆ ผมทำไม่รู้ไม่ชี้ "ออกรถไปดิ หิวแล้ว" ผมบอก ไอ้ต้ามองหน้าผมสลับกับขาสองข้างที่คร่อมเกียร์อยู่ ก่อนที่มันจะคว้าหมัยมาที่กระโปกกู เอ้ย กระปุกเกียร์ เฮ้ยย กระโปกกูนั่นแหละถูกแล้ว

"สงสัยรถจะเสียว่ะ เกียร์มันเหี่ยว" ป๊าดดดดด ไอ้เหี้ยต้า พูดออกมาได้ว่ารถเสีย อาการนี้จะซ่อมอู่ไหนวะเนี่ย ไงั้นรอแป๊บนึง" ผมพูดกับมันพลางถกกางเกงบาสที่ใส่อยู่ลง ปล่อยให้ควยโผล่ มันค่อยๆแข็งตัวทีละน้อยตามการสูบฉีดของน้ำมันเกียร์ ไม่ทันไรมันก็แข็งพร้อมใช้งาน

"อ่ะ พร้อมแล้ว" ผมบอกยิ้มๆ ไอ้ต้าคว้าหมับเข้าที่หัวบานแล้วโยก "ไหนวะ ไม่เห็นรถมันจะวิ่งเลย" ป๊าดดดดดดด เสือกรับมุกกูอีก "เฮ้ย อันนั้นมันเกียร์ โฟร์วิลล์ มึงต้องเข้าอันนี้" ผมพูดพลางจับมือมันให้มาจับเกียร์อันที่ถูกต้อง ไอ้ต้ายิ้มชอบใจก่อนจะโยกคันเกียร์ออโต้เบียดเข้าง่ามขาผมเต็มแรง รถกระตุกวูบก่อนจะทรงตัวได้แล้วไอ้ต้าก็พาผมกลับบ้านโดยคลึงทั้งเกียร์จริงเกียร์ปลอมไปตลอดทาง

ผมปล่อยให้ไอ้ต้าเปลี่ยนเกียร์ตามชอบใจ ก่อนจะซบลงที่ไหล่ของมัน "ขอบคุณนะครับที่'รอ'ต้น" ผมกระซิบที่ข้างหู ไอ้ต้าหันมาหอมผมที่หน้าผากทีนึงแล้วขับรถต่อ ผมเอนซบยิ้มไปอีกซักพัก ก่อนจะพูดอีก "ขอบคุณนะครับที่'ไม้หันอากาศ'ต้น" ผมพูดยิ้มๆ ไอ้ต้ามันคงงง "อะไรวะ ไม้หันอากาศ" ผมไม่ตอบคำถามมัน มือขวาวางแหมะที่ต้นขาไอ้ต้า

"ขอบคุณนะครับที่'กอ'ต้น" ผมพูดอีก ไอ้ต้าหันมาอีกครั้ง "อะไรวะต้น พี่งง" อ้าววว มึงก็หัดรวมกันบ้างเส่ เรื่องอะไรกูจะบอก บอกหมดทุกอย่างก็ไม่สนุกเส่ ผมไม่พุดอะไรต่อ มือไม้เริ่มลบามปามจากหัวเข่าข้ามไปเข่าอีกข้าง หน้าที่ซบก็เริ่มซุก มือลากขึ้นสูง โหยย แข็งเป็นลำเลยนะมึง ไอ้ต้าร้องอย่าๆ ไปตลอดทาง แต่เรื่องอะไรไอ้ต้นจะหยุด มืออีกข้างเอื้อมไปรูดซิบไอ้ต้าแต่มันไม่ยอม

"พอก่อนต้น เดี๋ยวรถคว่ำ" ไอ้ต้าร้องบอกเสียงสั่น ผมเลยจำใจปล่อยไว้แค่นั้น เอาแค่พอเสียวพอเว้ย เสือกเกิดเสียวมากเกินรถคว่ำไปได้ตายห่ากันพอดี "เออ มีเรื่องจะเล่าให้ฟัง" ผมนึกถึงเรื่องไอ้โป้งกับไอ้ต้อขึ้นมาได้ "วันนี้เห็นเพื่อนมันบอกว่า ไอ้โป้งกับไอ้ต้อหนีตามกันไปแล้ว" ผมบอกไอ้ต้า ไอ้ต้าหันมางงๆ มันรู้จักไอ้โป้งอยู่แล้ว ส่วนไอ้ต้อเนี่ยผมก็เคยเล่าให้มันฟังแล้ว มันก็พอรู้อยู่ว่าสองคนนี้ไม่ค่อยลงรอยกัน

"อ้าว ไหนมึงว่ามันเกลียดกันนี่" ไอ้ต้าถามผม เออ แล้วกูจะรู้ไหมวะ ก็ที่กูเห็นมันไม่มีทีท่าว่าจะชอบกันได้เลย แล้วไอ้ที่เพื่อนกูบอกมาเนี่ย จริงไม่จริงไม่รู้ "น่านสิ จากเกลียดกลายเป็นชอบได้ไงไม่รู้" ผมตอบ "เหมือนมึงกะกูมั้ง ที่แต่ก่อนเกลียดกัน" ผมแกล้งพูดยิ้มๆ

"ใครเกลียดต้นวะ พูดให้มันถูก คนที่เกลียดพี่อ่ะคือต้นไม่ใช่เหรอ" ไอ้ต้าย้อนเข้าให้ ใครบอกมึงล่ะว่ากูเกลียดมึง ไม่เค้ยไม่เคยจริงๆให้ดิ้นตาย "ไม่เคยเว้ย" ผมปฏิเสธไปเจ็บสีข้างไปเพราะแถไปเรื่อย ไอ้ต้าหันมาเขกหัวให้อีกที

"ปากดีจังนะ ทีตอนนั้นน่ะเกลียดพี่จนไม่อยากมองหน้าไม่ใช่เหรอ" ไอ้ต้าพูด ผมยิ้มให้ก่อนตอบ "แล้วใครบอกว่าตอนนี้ต้นอยากมองหน้าพี่ล่ะ ถ้าจะมองขอมองไอ้นี่ดีกว่า" ผมพูดพลางบีบควยมันเบาๆ ไอ้ต้าหัวเราะครืน "ทะลึ่งจริงเลยมึง สงสัยไอ้โป้งคงเหมือนต้นล่ะมั้ง" ไอ้ต้าพูดทิ้งท้าย ผมหันไปมอง

"เหมือนตรงไหน" ผมร้องถามงงๆ "ก็เหมือนตรงที่.." ไอ้ต้าเงียบไปแล้วหันหน้ามาทำท่าเจ้าเล่ห์ "ไม่เอาอ่ะ ไม่พูดดีกว่า เดี๋ยวต้นงอน" อ้าวเฮ้ยย เห็นกูเป็นคนขี้งอนไปได้ "เฮ้ย ไรอ่ะ บอกมาดิว่าเหมือนตรงไหน" ผมไม่ยอม แต่ไอ้ต้าก็ไม่ยอมตอบได้แต่หัวเราะ แม่งเอ้ยตอบมานะมึงว่ากูเหมือนไอ้โป้งตรงไหน ควยกูใหญ่กว่ามันอีกนะ หรือว่ามึงจะบอกว่ากูเหมือนไอ้โป้งตรงที่พอโดนควยแล้วก็เปลี่ยนจากเกลียดเป็นรัก หูยยย ถ้ามึงคิดยังงี้น้ำเน่าตาย แต่ปล่อยแม่งเหอะ ถึงกูจะเหมือนใคร แต่ขอให้เป็นหนึ่งเดียวไม่เหมือนใครของมึงแล้วกันวะไอ้ต้า

"เออ เมื่อกี้ลืมบอก" ผมพูดขณะที่ไอ้ต้ากำลังจะเลี้ยวรถเข้าบ้าน ไอ้ต้าจอดรถแล้วหันมามองอย่างสนใจ ผมล้วงควานไปในเป้แล้วก็เจอกระดาษที่ใส่ไว้หยิบส่งให้ไอ้ต้า "อะไรวะ" อ้าววว พี่ค้าบบบบ พี่ก็อ่านดูสิค้าบบบบบบ "ใครไม่รู้มันหย่อนใส่ตู้ล็อกเกอร์กูไว้" ผมตอบไปตามตรง

"ลายมือเหมือนผู้หญิงเลยว่ะ" ไอ้ต้าพิจารณา ผมจ้องมองมันก่อนจะเอานิ้วจิ้มจึกๆๆ "หึงรึเปล่าอ่ะ" ผมพูดเบาๆ เพราะเห็นไอ้ต้าเงียบไป ไอ้ต้าหันมามองหน้าผม "เปล่า ไม่ได้หึง แต่กูสงสัยว่าไอ้คนที่เขียนแล้วเอามาหยอดตู้มึงเนี่ย คงต้องไปตัดแว่นแล้วล่ะ" อ้าว อะไรของมึงวะ

"ทำไมอ่ะ มันเขียนคำไหนผิดเหรอ" ผมก้มไปมองบนกระดอ เอ้ย กระดาษ "เปล่า ไม่ได้เขียนผิด" ไอ้ต้าพูดยิ้มๆ "กูนึกว่ามีแต่กูคนเดียวซะอีกที่เห็นว่ามึงหล่อ" แสรดดดดดดดดดดดดดดดดด เออ กูไม่หล่อเท่ามึงอ่ะเส่ กล้าพูดนะมึง หน้าตากูหล่อแบบสาธารณะโว้ย คนตาถึงเท่านั้นแหละที่จะเห็นว่ากูหล่อ

"ต้นหล่อไม่หล่อไม่รู้ล่ะ แต่ถ้าไอ้คนเขียนมันเสี้ยน ขอต้นจัดการมันเองนะ" ผมพูดยิ้มๆ กึ่งขอกึ่งยั่ว ดูดิว่ามันจะหึงกูไหม ไอ้ต้าหันมาทำตาเขียวใส่ เย้ยยยยยยย ไหนมึงเคยบอกไว้ไงว่าจะไม่หึง แล้วมาทำตาเขียวใส่กูทำมายยยยยยย

"พูดงี้ได้ไงวะต้น เห็นแก่ตัวนี่หว่า มึงจะไม่ให้กูช่วยขจัดความเสี้ยนมันบ้างเลยเหรอ"