ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ ตอนที่ 72

เห็นเรียกร้องกันมามากมายว่าอยากให้ไอ้ต้าสุดเลิฟของทุกคน (แอบงอน) มาโพสต์แสดงความคิดเห็นบ้าง เอาไงดี ก็ไอ้ต้ามันบอกว่ามันเขิน แค่ที่ผมพิมพ์ให้ทุกคนอ่านเนี่ยมันก็เขินจะแย่แล้ว (ทีตอนแรกทำปากดีบอกว่าผมเล่าอ่ะไม่มีใครอ่านหรอก แล้วเป็นไง ไม่ได้คุยนะเฟ้ยยย

บรรทัดต่อจากนี้ไป ไอ้ต้าจะมาคุยกับทุกคนครับ เอ้าเส่ไอ้ต้า จะมาอายทำไม เดี๋ยวกูก็จับกดหรอก

"หวัดดีคับ ผมต้าคับ ขอบคุณทุกคนที่ติดตามนะคับ บายคับ"

แสรดดดดด เป็นแฟนกูได้ไงวะ คุยแค่นี้เอง (มันพิมพ์แค่นี้จริงๆ) สงสัยมันจะเขินอ่ะ เอาไว้ให้มันหายเขินก่อนแล้วกันนะครับจะเรียกมันมาพิมพ์อะไรยาวๆ กว่านี้

ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ 72

"ไอ้นี่มันตัวเล็กกว่า เรียกมันว่า ต้นเล็กแล้วกันนะ" แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ไอ้โค้ชตาต่ำ มาเรียกกูว่า "ต้นเล็ก" ได้ไง กูไม่เล็กนะว้อยยยย เอามาวัดกันก็ได้ สงสัยสาวๆเชียร์ลีดเดอร์ได้ยินที่พี่ป้องพูด หัวเราะคิกคักใหญ่เลย ไอ้ทักแม่งยังไม่เว้น ทั้งๆที่เห็นของกูแล้ว่าไม่เล็ก เช็ดแมร่งงง

"เอ่อ โค้ช เรียกผมว่าไผ่ก็ได้ครับ ชื่อผมอ่ะคือต้นไผ่" ผมบอกให้โค้ชเรียกอีกชื่อ เพราะถ้าต้นไผ่เลยก็ยาวไป ถ้าเรียกต้นเล็กกูก็เคือง เรียกชื่อไผ่ดีกว่า สะดวกกว่าเห็นๆ "เออ แล้วทำไมเพิ่งมาบอก ให้กูปวดหัวตั้งนาน" พี่ป้องพูดขำๆ ผมก็หัวเราะไปด้วย "แล้วไปไหนมาไอ้ไผ่ เมื่อวานไม่ซ้อม" เจี้ยกกกกก พี่ป้องเปลี่ยนโหมดกระทันหัน กูแทบตั้งตัวไม่ทัน จะโกหกไงดีวะเนี่ย

"มีธุระด่วนที่บ้านคับ" ผมพูดเสียงสั่น โดนเย็ดนี่ถือเป็นธุระไหมวะ เอาวะ ยังไงก็ต้องเอาตัวรอดให้ได้ก่อน ไอ้ทักมันมองเหล่ๆ ว่าผมจะหลุดพูดเรื่องน้องโทนมาหรือเปล่า กูรู้หรอก "เหลวไหลทั้งคู่ เป็นนักศึกษาทุนกีฬา แล้วโดดซ้อมถือว่าไม่มีความรับผิดชอบ ไม่เป็นตัวอย่..........." พี่ป้องเทศนาชุดใหญ่ แกเคยเล่าให้ผมฟังว่าตอนแกเล่นบาสนั้นวินัยเป็นสิ่งสำคัญมากๆ เพราะต้องฝึกซ้อมกับทีม กีฬาที่เล่นเป็นทีมต้องมีทีมเวิร์ค ต้องเล่นให้รู้ใจกัน อือม์ เวลากูเย็ดกับไอ้ต้าก็เป็นทีมเวิร์คนะ รู้ใจกัน เพราะเรามีวินัยดีมาก เย็ดกันทุกวันไม่ได้ขาด ยกเว้นใครคนนึงไม่อยู่

"มึงสองคนต้องโดนทำโทษ พอเพื่อนๆ ซ้อมเสร็จอย่าเพิ่งกลับนะ" พี่ป้องสั่งผมกับไอ้ต้น (จะรียกมันว่าไงดีอะ เดี๋ยวจะสับสน เอาเป็นว่าเรียกมันว่าไอ้ต้อแล้วกันนะ) ผมพยักหน้า ฮือๆๆๆ แทนที่กูจะได้รีบกลับไปอยู่กับแฟน ถูกลงโทษเลย จะได้กลับกี่โมงกี่ยามวะเนี่ย "ไปเข้าแถวไป" พี่ป้องสั่ง แล้วแกก็ให้ทั้งทีมเกือบสามสิบคน (เยอะนะ เพราะยังไม่ได้ตัดตัวออก และยังไม่ได้แบ่งเป็นทีมเอ ทีมบี) วิ่งรอบโรงยิม สามสิบรอบ เย็ดเข้ ดีนะที่กูฟิต ถึงไม่ได้ซ้อมโดยวิ่งเย็ดใครไปด้วยก็ไม่มีปัญหา

พอวิ่งกันเสร็จก็ซ้อมส่งลูกกันแหละครับ ก็มีทั้งวิ่งรับวิ่งส่ง เป็นเหมือนกับวอร์มอัพให้เรารู้จักกับทีม ผมก็ซ้อมไปดูสาวๆ เขาทำท่าคัดตัวลีดไปด้วย อูยคนนี้ก็สวย คนโน้นก็น่ารัก ไอ้นั่นก็หล่อ ไอ้โน่นก็ตี๋ โอ้ยยย กูเลือกไม่ถูก อยากได้แม่งหมดเลย ผมหันไปดูที่เราซ้อมกันไอ้ทักมันกำลังจะซ้อมขว้างลูกอยู่อีกฟาก เออ วันนี้เจอมันกูยังไม่เจ็บตัวเลยนี่หว่า สงสัยกูจะหายซวยแล้ว ผมหันกลับไปดูสาวๆใหม่ โอยกระโปรงสั้น ถุงเท้าขาว อูยกางเกงสแล็ค เป้าตึง โอ้ยยยสับสนจริงเลยกู

"ไอ้ไผ่ระวัง" พี่ป้องตะโกนบอก ผมยังงงๆ กับชื่อใหม่เลยไม่ได้หันไป แต่ไอ้ทักมันรู้มันร้องลั่น "ไอ้ต้น ลูกกกกก" ผมหันไปตามเสียงแต่ไม่ทันแล้ว ลูกบาสลอยโด่งข้ามฟากสนามกระแทกหน้าผมเต็มๆ "พลั้วะ" อูยยยย แม่งจมูกหักเปล่าวะเนี่ย ลูกบาสแม่งเบาซะที่ไหน ผมน้ำตาไหลพรากเลย ไม่ใช่เพราะความเจ็บหรอก แต่น้ำตามันไหลอัตโนมัติ "ใครขว้างมาวะ" ผมโวยวายเอามือกุมจมูกตัวเองลูบป้อยๆๆ

"กูเอง ขอโทษว่ะ ไม่รู้ว่ามึงเหม่ออยู่" ไอ้ทักพูดเบาๆ จ๊ากกกกก กูนึกว่าใครไอ้ตัวซวยของกูนี่เอง แม่งสงสัยอยู่ว่าวันนี้ทำไมกูยังไม่เจ็บตัว พี่ป้องวิ่งมาดู สงสัยจะเป็นห่วง "สำออยอยู่ได้ โดนแค่นี้ทำเป็นจะเป็นจะตาย" แง่งงงงง ไอ้พี่ป้อง ไมพูดงี้วะ ขอกูเอาลูกบาสกระแทกหน้ามึงบ้างได้ไหม ขนาดหน้าด้านๆ อย่างกูโดนไปยังเจ็บเลย สาวๆ ที่ซ้อมลีดหันมาดูกันใหญ่ว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่ได้การกูต้องแมน ผมผุดลุกขึ้นยืนทำเป็นไม่เจ็บ แล้วก็วิ่งไปซ้อมต่อ

วันนั้นเราซ้อมต่อจนถึงค่ำถึงจะเป็นซ้อมเบาๆ ก็เล่นเอาเหงื่อแตกไปเป็นลิตรเพราะอากาศร้อนอบอ้าวมากๆ เหมือนฝนจะตก ไม่ทันไรฝนก็เทมาห่าใหญ่เลย สาวๆเชียร์ลีดเดอร์กลับไปหมดแล้ว (หนุ่มๆด้วย) พอฝนหยุดสักพักโค้ชก็สั่งให้เลิกซ้อม ส่วนผมกับไอ้ต้อต้องอยู่ต่อ เพราะต้องโดนทำโทษ ผมเดินไปนั่งพักตรงอัฒจรรย์มองดูเพื่อนๆ ทยอยเดินไปห้องล็อกเกอร์ ที่โรงยิมเขามีห้องอาบน้ำไว้ให้ใช้เหมือนกันนะครับ ใครจะอาบก็ได้ แต่ผมไม่ได้ตามไปดูหรอกว่าใครอาบบ้าง ถึงบางคนจะน่าดูเนื้อในก็เหอะ

ผมนั่งรอโค้ชกับไอ้ต้ออยู่สองคน มันทำหน้าแหยๆ ดีนะที่หล่อ แหยยังไงก็ยังดูดี แต่ตัวมันนี่สูงจริงๆ เกือบสองเมตรได้มั้ง "สูงเท่าไหร่วะ" ผมหันไปถามไอ้ต้อ "ร้อยเก้าสิบห้า" โอยยย อีกห้าเซ็นต์แม่งได้สองเมตร กูสูงร้อยแปดสิบสามเอง แม่งสูงกว่ากูอย่างเยอะ "กินอะไรอ่ะ ทำไมสูงจังวะ" ผมชวนมันคุยต่อ เพราะโค้ชยังไม่ออกมา "กินนม แล้วก็เล่นบาส ก็เลยสูงอ่ะ" ไอ้ต้อตอบ น้ำเสียงมันผ่อนคลายลง ผมว่ามันคงกลัวผมด้วยละเพราะบุคลิกผมมันจะดูห่ามๆ แสบๆ แม่งแต่กินนมกับเล่นบาสนี่กูก็กินนะ แล้วทำไมมันไม่สูงกว่านี้วะ หรือมันเอาไปขยายตรงส่วนอื่นหมด อูยยยย เขินนนน

ผมคุยกับไอ้ต้อได้สักพัก โค้ชป้องก็เดินมา อ่าว แล้วทำไมโค้ชถึงเปลี่ยนชุดแล้วอ่ะ เมื่อกี้แกยังใส่กางเกงวอร์มเสื้อโปโลอยู่เลย ตอนนี้เปลี่ยนไปแต่งตัวเรียบร้อยเหมือนจะไปไหน "เดี๋ยวพี่ไม่อยู่นะ พอดีมีธุระ ต้นกับไผ่ไปวิ่งรอบสนามยี่สิบรอบแล้วกลับมาเปลี่ยนตาข่ายตรงแป้นด้วย" พี่ป้องสั่ง หุหุ แค่วิ่งรอบสนามบาสสิบร้อย ห้านาทีไอ้ต้นก็สบายแล้ว ผมรีบลุกยืนแล้วออกวิ่ง แล้วตีมุมโค้งตรงมุมโรงยิมอย่างสวยงาม เสียงพี่ป้องตะโกนไล่หลัง "ไอ้ไผ่ ใครบอกให้มึงวิ่งที่นี่ โน่นสนามบอลโน่น" จ๊ากกกกกกกกก สนามบอลเลยเร้อ แปดรอบ กี่กิโลวะ รอบนึงก็สี่ร้อยเมตร สองสี่แปด แปดสี่สามสิบสอง ผมคำนวณในใจ จ๊ากๆๆๆๆๆๆๆ สามกิโลกับอีกสองร้อยเมตร โหดไปหรือเปล่าครับพี่ป้อง ให้ผมทำอย่างอื่นได้ไหม เดี๋ยวกูกับไปไมีมีแรงเอาเมีย

ผมหันไปดูไอ้ต้อ มันทำหน้าแหยๆ อีกแล้ว ไอ้เหี้ยนี่แสดงความรู้สึกมากกว่านี้ไม่เป็นรึไง เห็นได้แต่แหย "ไปวิ่งกันไป แล้วตาข่ายอยู่ตรงนี้นะ มึงเปลี่ยนกันให้เรียบร้อยทั้งสองแป้นแล้วปิดโรงยิมด้วย" อ้าวเฮ้ยไอ้พี่ป้อง กูเป็นนักศึกษา นักกีฬา หรือภารโรงกันแน่วะ แม่งให้กูทำทุกอย่าง ผมวิ่งเหยาะๆ ออกไปเบาๆ เชี่ยแมร่งสามกิโลกว่า ขากูยกไม่ขึ้นแน่ๆ เอาวะ ไอ้พี่ป้องมันไม่อยู่แกล้งทำเป็นวิ่งแล้วก็แอบเลิกก็ได้ มันไม่รู้หรอก "เฮ้ย ห้ามขาดนะมึง แปดรอบ ถ้าวิ่งไม่ครบสายกูมาฟ้อง มึงโดนหนักกว่าเก่าแน่" เชี่ยแมร่งมีสายสืบด้วยเหรอวะ เอาไงดีวะเนี่ย

ผมกับไอ้ต้อวิ่งคู่กับไปสองคนช้าๆ วิ่งระยะไกลนี่โหมไม่ได้เลยต้องแบ่งแรงให้ดี ไม่งั้นอาจจะไม่ไหว ดีนะที่กูฝึกเย็ดเนิบๆมานาน ผมวิ่งเหยาะคุยกับไอ้ต้อไปตลอดทาง เห็นพี่ป้องมายืนดูได้พักนึงก็เดินกลับออกไป ผมยังวิ่งต่อ ไฟสปอร์ตไลท์ของสนามบอลฉายสว่าง แต่มีแค่ผมกับไอ้ต้อเท่านั้นที่ยังอยู่ในสนาม สภาพสนามหลังฝนตกนี่เละเป็นโคลนเลยโดยเฉพาะตรงลู่วิ่งเพราะมันไม่ได้เป็นยางสังเคราะห์ มันเป็นดินละเอียดอัดแน่น แต่พอโดนฝนมันก็เลยเละเทะ

ผมวิ่งไปคุยไปได้สักสี่รอบก็เริ่มเหนื่อย ตาก็ต้องคอยมองพื้นไปด้วยเพราะมันลื่นมากๆ แม่งเอ้ยแค้นไอ้พี่ป้องว่ะ ทีมันมีธุระมันจะไปก็ไปได้ แล้วธุระกูไม่สำคัญหรือไง มันเป็นเรื่องของครอบครัวนะโว้ย "แพร่ดดดดดดดด พลั่ก" ไม่ใช่ใครตดหรอก แต่ไอ้ต้นมันมัวแต่คิดเลยเหยียบพลาดลงไปในแอ่งดินลื่นๆ เท้ามันเลื่อนไถลไปข้างหน้า แต่ตัวมันมีแรงเฉื่อยฉุดไว้เลยหงายท้องลงไปกองในกองโคลน ไอ้ต้อที่วิ่งตามมาติดๆก็เลยล้มตามไปด้วยกันหน้าทิ่มโคลนเลย

"เหี้ยเอ้ย แม่งเหนื่อยก็เหนื่อย ยังเละเทะอีก" ผมสบถออกมา ไอ้ต้อนั่งหอบทำตาปริบๆ หัวมันเปื้อนโคลนไปครึ่งนึง ส่วนชุดที่เราใส่น่ะเละยิ่งกว่าเละ โคลนลามตั้งแต่ตีนยันหัวขนาดนี้ มันจะสะอาดอยู่ได้ก็แย่แล้ว นั่งหอบอยู่ "ไปวิ่งต่อเหอะ จะได้รีบกลับบ้าน" ไอ้ต้อพูดพลางดึงผมให้วิ่งต่อ ผมก็เหนื่อยนะ แต่ไม่รู้ว่าพี่ป้องแม่งมีสายจริงหรือเปล่า เกิดกูโดนซ่อมขึ้นมาอีกจะหนักกว่าเดิม เลยตัดสินใจลุกวิ่งกันต่อ

ผมวิ่งไปได้สักพักก็เริ่มรำคาญเสื้อที่ใส่อยู่เพราะมันอุ้มโคลนที่เปียกๆไว้ เลยถอดเสื้อโยนไว้ในสนาม ไอ้ต้อเห็นก็เอาบ้าง อูยยยยย ไอ้ต้อ มึงก็แอบซ่อนรูปนี่หว่า เอวมันคอดนิดเดียวหน้าอกผายมากๆ แถมขาวจั๊วะอีก หน้าอกเป็นก้อนเลยสงสัยมันจะเล่นฟิสเนสด้วย แถมขนน่ะครับขน แม่งลามตั้งแต่อกยันสะดือแล้วหายเข้าไปใต้กางเกงบาสตัวโคร่ง เห็นแล้วขนลุกเลย หน้าท้องแม่งชัดกว่ากูอีก ขนาดกูซิตอัพบ่อยๆ ยังไม่ค่อยเห็นเป็นลูกแบบมัน

"หุ่นดีนี่หว่า แม่งกล้ามโคตรชัดเลย" ผมวิ่งกับไอ้ต้อต่อคุยกับมันไปด้วย "อ่อ ผมเล่นฟิตเนสอ่ะ" น่านไงกูว่าแล้ว หุ่นอย่างนี้ไม่ใช่นักกีฬาปรกติเขาเป็นกัน มันต้องบริหารกล้ามเนื้อถึงจะชัดขนาดนี้ "เฮ้ย ไม่ต้องมาใช้คำว่าผมกับกูหรอก เรียกมึงกูอ่ะสนิทกันดี" ผมรีบบอกไอ้ต้อที่แม่งพูดกับผมอย่างเพราะ มันคงลดความเกรงกลัวผมไปเยอะเพราะมันคุยมากขึ้น แถมมันก็ใช้มึงกูกับผมด้วย "อีกแค่รอบเดียวว่ะ" ผมร้องครางหอบแฮ่กๆ วิ่งคู่กับไอ้ต้อไปจนครบแปดรอบ แล้วก็ต้องทรุดตัวลงนั่งตรงที่เราโยนเสื้อทิ้งกันไว้

ผมนั่งหอบตัวโยน ไอ้ต้อก็หอบ แม่งเหนื่อยจริงๆ ผมให้สัญญากับตัวเองเลยว่าจะไม่โดดซ้อมอีกเลยถ้าไม่จำเป็น (อิอิ) "ตกลงเมื่อวานมึงลืมจริงเหรอวะ" ผมถามไอ้ต้อที่นั่งหอบอยู่ "เปล่าหรอก ขี้เกียจบอกโค้ชอ่ะ" ผมพยักหน้า ไอ้ต้อมันคงมีเรื่องส่วนตัวที่ไม่อยากบอกเหมือนกัน ผมนั่งพักจนหายเหนื่อย เดินลากขากลับไปโรงยิมช้าๆ เสื้อเราสองคนยังพาดอยู่บนไหล่ชุ่มเหงื่อ

โรงยิมปิดไฟบางส่วนไว้แล้ว แต่ประตูไม่ได้ล็อก เหลืออีกอย่างที่ผมกับไอ้ต้อต้องทำคือต้องเปลี่ยนตาข่ายตรงแป้นบาส จริงๆของเก่ามันก็มีนะครับ แต่มันขาดไปแล้วบางส่วน ปรติผมก็เคยเปลี่ยนมันบ่อยเลยไม่รู้สึกว่าเป็นงานหนักหนาอะไร แต่คราวนี้มันไม่เหมือนอย่างนั้น ปรกติแป้นบาสทั่วไปก็จะมีแท่นให้ตั้งจากพื้นยื่นออกมา แค่ปีนขึ้นไปแล้วไปยืนหลังแป้มก้มตัวลงมาเปลี่ยนก็ได้แล้ว แต่แป้นที่นี่มันทำเป็นแบบยึดติดจากผนังห้อยออกมา ไม่มีฐาน จะเปลี่ยนได้คือต้องหาบันไดมาเปลี่ยนเท่านั้น

ผมกับไอ้ต้อเลยพากันเดินหาบันไดจนทั่วทั้งในโรงยิมทั้งห้องเก็บของ แต่มันล็อกหมดแล้ว แม่งเหมือนโดนแกล้งเลยว่ะ โต๊ะสักตัวก็ไม่มีแล้วกูจะเปลี่ยนได้ยังไงเนี่ย ไอ้ต้อมันก็คิดจนหน้าเริ่มแหยอีกแล้ว ข้างนอกก็มืดมากแล้วด้วย น่าจะเกือบสองทุ่มได้แล้วมั้ง "เอางี้ มึงขี่คอกูแล้วกัน จะได้รีบเปลี่ยนรีบกลับ" ผมนึกขึ้นได้ ถ้าให้ไอ้ต้อมันขี่คอก็คงเอื้อมถึงเปลี่ยนได้สบาย ไอ้ต้อมองหน้าผมเหมือนชั่งใจ ก่อนจะตอบ "เออ ก็ดี กูอยากกลับแล้ว"

ผมกับไอ้ต้อคว้าตาข่ายที่วางอยู่บนอัฒจรรย์แล้วเดินกันไปตรงใต้แป้นบาส ไฟนีออนส่งแสงสว่างให้เห็น ถึงแม้มันจะไม่สว่างแบบสปอร์ตไลท์ก็เหอะ แต่มันก็พอให้เราสองคนมองเห็จุดที่จะต้องเปลี่ยนได้ชัดเจน ผมหยุดยืนใต้แป้น "หนักเท่าไหร่วะ" ผมถามไอ้ต้อ แม่งตัวยังยักษ์เลย มันดูผอมนะ แต่เนื้อมันดูแข็งๆแน่นๆ ไงไม่รู้ "แปดสิบโล" เย้ยยยยยย คนหรือว่าควายวะ กูหนักแค่หกสิบเอง คิดถูกคิดผิดว่ะเนี่ยที่จะให้มันขี่คอ

"ทำไมหนักจังวะ หนักเนื้อเหรอ" ผมถามมัน กูถอดใจดีกว่ามั้ย ยังไม่อยากแบน "อือม์มั้ง เล่นฟิตเนสก็เงี้ย" ไอ้ต้อตอบเสียงเรียบ ผมเลยเอานิ้วลองจิ้มหน้าท้องมันดู "เหี้ย แข็งเป็นหินเลย" แม่งเนื้อมันแน่นแข็งจริงๆ น่าลองเอาไม้หน้าสามฟาดท้องดู ไอ้ต้อมันยิ้มเขินๆ แต่มัน็ยอมให้ผมจิ้มท้องมันเล่น "จะเปลี่ยนใจก็ได้นะ เดี๋ยวคอมึงหัก" ไอ้ต้อพูดขำๆ ถ้ามันไม่ขี่กู กูก็ต้องขี่มันอ่ะเส่ แต่มันเด็กกว่ากูนะ จะดีเหรออออ "ดูถูกว่ากูไม่แข็งแรงอ่ะเส่ แค่นี้กูสบาย มาเลยดีกว่า" ผมส่งตาข่ายให้ไอ้ต้อถือแล้วย่อตัวลง ไอ้ต้อมันโยนเสื้อลงที่พื้น ยกขาจะพาดหลัง "เอ้ยยยย เดี๋ยวๆๆๆ" ผมรีบร้องห้ามเสียงดัง

"กางเกงมึงอ่ะ มีแต่โคลนนะมึง" ผมร้องบอกไอ้ต้อมันเลยก้มดูกางเกงตัวเอง ไอ้ต้อใส่กางเกงบาสสีดำที่ตอนนี้มีแต่โคลนสีน้ำตาลเปียกอยู่เต็ม ความชื้นมันคงทำให้กางเกงไอ้ต้อมันหนักเพราะมันถ่วงจนมองเห็นขอบกางเกงในยี่ห้อดังโผล่ออกมา หุ่มแม่งอย่างเซ็กส์เลย "เออ กูลืมไปว่ะ แล้วจะทำไงอ่ะ" ไอ้ต้อถามผม อ้าว ถามกูก็เข้าทางกูดิ "ก็ถอดกางเกงเด่ะ แม่งเดี๋ยวโคลนเปื้อนหัวกู" ผมบอกมัน

ไอ้ต้อหน้าแหยอีกแล้ว มันทำท่าแบบเขินๆ "ทำไมวะ หรือว่าควยเล็ก" ผมใส่ต่อ ไอ้ต้อมองหน้าผม "กูว่าควยมึงเล็กแน่ๆ เลยอายกูใช่ป่ะ สงสัยกูต้องไปบอกโค้ชแล้วว่าให้เปลี่ยนมาเรียกกูว่าต้นใหญ่แทน ส่วนมึงก็เป็นต้นเล็ก" ไอ้ต้อมองหน้ากวนตีน "แม่งพูดอย่างงี้ได้ไงวะ ไม่เล้กว้อย กูว่าโค้ชเขาดูออกว่ามึงเล็กแน่ๆ" ไอ้ต้อสวนกลับ "อ้าว ถ้ามึงไม่เล็กแล้วจะอายทำไม เร็วๆ กูอยากกลับบ้านแล้ว" ผมร้องบอก จริงๆ จะบอกว่า เร็วๆ กูอยากเห็นแล้ว

ไอ้ต้อมันจำนนเลยยอมถอดกางเกงบาสสีดำที่ใส่ออก เป้านูนในกางเกงในสีเทาตัดกับผิวขาวๆของมัน กางเกงในมันก็ชุ่มน้ำไม่น้อยเลยเห็นร่องรอยเป็นยวงได้ชัดเจน ไอ้ห่านี่ไม่เบาแฮะ สงสัยจะมีของดีเหมือนกัน ยังไม่ทันตั้งตัว ไอ้ต้อก็เอาขาพาดบ่าผมไว้ข้างนึงแล้วโถมอีกข้างขึ้นตาม ผมเกร็งร่างยันขาขึ้นเหยียดตรง "แม่งคนหรือควายว่ะเนี่ยนักชิบหายเลย" ผมร้องตะโกนขาสั่นพั่บๆ "นิ่งๆ สิ เดี๋ยวกูตก" ไอ้ต้อร้องบอก นอกจากขาผมสั่นแล้วใจผมยังสั่นด้วย ก็เพราะตรงท้ายทอยผมอ่ะแม่งถูกก้อนอะไรสักอย่างนิ่มๆ เบียดอยู่จนผมต้องก้มหน้ามองพื้น

"เร็วๆ ว้อยยย กูหนัก" ผมเกร็งขาเต็มที่ไม่ให้ขยับไปไหน หน้าก้มเพราะโดนควยไอ้ต้อยันไว้จนปวดต้นคอ ไอ้ต้อโยนตาข่ายเก่าลงพื้นแล้ว มันคงเสร็จไปครึ่งทางแล้วมั้ง ผมฝืนคอเงยหน้าขึ้นดู ท้ายทอยเลยเบียดแน่นเข้ากับกระเปาะควยไอ้ต้อมันเต็มๆ ไอ้ต้อทำเหมือนจะเสียหลักเพราะผมเงยหน้ามันรีบคว้าหัวผมไว้ "กูบอกให้อยู่เฉยๆไง แม่งกูตกไปมึงจะรับผิดชอบไหมเนี่ย" ไอ้ต้อโวยวาย เรื่องอะไรกูจะรับผิดชอบมึงล่ะไอ้ฟาย กูเป็นคนมีครอบครัวแล้ว นอกจากไอ้ต้าจะยอมให้กูรับผิดชอบเท่านั้น โอ้วววว นึกถึงไอ้ต้า ป่านนี้มันกำลังรอสุดที่รักกลับบ้านแหงๆ รออีกแป๊บนะ เดี๋ยวกูกับไอ้ต้อก็เสร็จแล้วล่ะ

"ปล่อยกูลงได้แล้ว เสร็จแล้ว" ไอ้ต้อร้องบอก ผมรีบย่อตัวให้ขามันหย่อยถึงพื้นแล้วหลบออก แม่งควยมันเล่นซะหลังคอกูร้อนเลย ดีนะแม่งไม่แข็ง ถ้าแข็งขึ้นมานี่กูหัวทะลุแน่ๆ ไอ้ต้อมันยิ้มชอบใจ "กูบอกแล้วไงว่าไม่เล็ก ไม่เชื่อกูเอง" ค้าบบบบ ไอ้คุณต้อ กูรู้แล้วว่ามึงไม่เล็ก แต่ไม่ได้แปลว่ามึงใหญ่ไปกว่ากูนี่ "มาเร็วๆ เหลืออีกแป้นเดียวแล้ว" ไอ้ต้อพูดพลางเดินนำผมไปอีกฟากสนาม ร่างขาวโพลนใส่กางเกงในสีเทาตัวเดียวเดินอย่างเท่ไปเลย แม่งนึกว่าตัวเองเป็นนายแบบเดินบทแคทวอล์คหรือไงวะ

"มึงยังไหวป่ะ" ไอ้ต้อมันถามทันทีที่ผมเดินตามไปถึง เอาไงดีว่ะ เมื่อกี้แม่งเล่นกูซะขาสั่นเลย คนเหี้ยอะไรหนักเหมือนควายจริงๆ ผมยังไม่ทันตอบ "เอางี้ ตานี้มึงขี่กูบ้างจะได้ไม่เสียเปรียบ" อ๊างงงงงงง ไอ้ต้อมันจะให้กูขี่ ขอกูกลับไปบอกไอ้ต้าก่อนได้ป่ะว่ามันให้ไหม จะได้แวะซื้อถุงยางด้วย หุหุหุ เยิ้มเลยสิกู "เอ้า เร็วๆเส่" ไอ้ต้อเรียก เอาไงก็เอาวะ เพราะถ้ากูโดนมันขี่คออีกหนสงสัยกูคงเดินไม่ได้แน่ๆ คิดดูดิ เมื่อคืนก็เสียตูดยังไม่หายแสบ มาวันนี้ก็โดนทั้งวิ่งทั้งขี่ ไม่ไหวแล้วโว้ย ผมคาดตาข่ายอันใหม่ไว้ แล้วยกขาจะขี่คอไอ้ต้อที่นั่งยองๆอยู่

"เฮ้ย กางเกงมึงอ่ะ" ไอ้ต้อร้อง อ้าว ผมเลยก้มดู อุ้ย แม่งเละกว่าของไอ้ต้ออีก แถมเสือกใส่สีขาวด้วยสิกู "ถอดเลยมึง" ไอ้ต้อสั่ง ไอ้ผมมันว่าง่ายอยู่แล้ว ใครสั่งให้ถอดก็ถอด ว่าแล้วไอ้ต้นก็ถอดกางเกงบาสไว้เหลือแค่กางเกงในสีขาวตัวจิ๋วตัวเดียว ดีนะที่ควยกูยังไม่แข็งสงสัยมันจะเหนื่อยมากแน่ๆ "อย่าทำกูตกนะ เดี๋ยวแฟนกูเป็นหม้าย" ผมบอกไอ้ต้อพลางเอาขาพาดคอมัน ขอแม่งยังแข็งเลย แต่ไหล่มันนั่งสบายเพราะไอ้ต้อมันไหล่กว้างมากๆ

"สบายว่ะมึง เบาจะตาย หนักกว่ามึงกูยกมาแล้ว" ไอ้ต้อพูดพลางยกตัวขึ้น ตัวผมเลื่อนลงไปข้างหน้าเป้ามันเลยไปอัดกับท้ายทอยไอ้ต้อแล้วตัวผมก็ถูกดันลอยขึ้นสูง ผมทำเป็นไม่สนใจควยที่เบียดคอไอ้ต้ออยู่ แม่งแน่นชิบหาย เอ้ยๆๆ กูหมายถึงปมเชือกที่ผูกตาข่ายเก่าไว้ ไม่ใช่ตรงเป้า ถึงแม้มันจะแน่นเหมือนกันก็ตามที "เสร็จยางงงงง" ไอ้ต้อส่งเสียงมา "ยังโว้ย ของเก่ามันผูกเงื่อนตาย" ผมร้องบอก รู้สึกคันยิบๆที่ควยเริ่มก้มไปมอง เห็นแต่หัวไอ้ต้อที่มันตัดผมสกินเฮดอยู่ อะไรมันแทงควยกูวะ เย้ยยยยยยยยย ต้องเป็นผมมันแน่ๆ เพราะสกินเฮดไอ้ต้อมันเริ่มยาวแล้ว มันเลยแทงกับควยกูใหญ่

"เสร็จยางงงงง" ไอ้ต้อร้องมาอีก ผมเอื้อมแกะผมตาข่ายเก่าออกได้แล้ว ใจไม่คิดถึงควยตัวเองที่อัดกับคอไอ้ต้อ แต่กายมันไม่เป็นไปตายใจ ควยผมขยายตัวขึ้นมาช้าๆยิ่งโดนผมไอ้ต้อทิ่มผสมกับแรงอัดมันก็เลยขยายตัวโด่เด่อย่างรวดเร็ว ไอ้ต้อเริ่มโงนเงนผมต้องเอาขาไขว้หลังมันไว้ แล้วโยนตาข่ายอันเก่าลงมา ไอ้ต้อขาสั่นจนผมรู้สึกได้ มันพยายามเงยหน้าขึ้นมองหลายครั้งแต่เพราะโดนควยผมอัดไว้ ผมเริ่มอายแล้วแม่งเสือกมาโด่อะไรตอนนี้วะเนี่ย ผมรีบเอาสายไนล่อนของตาข่ายอันใหม่ร้อยพันกับห่วงแล้วมัดปมแน่น ยังไม่ทันร้องบอกว่าเสร็จไอ้ต้อมันก็ทรุดลงนั่งกับพื้น ผมกลิ้งหล่นจากมันไปนอนหงายท้องอยู่ "เหี้ยกูเกือบตาย ทีตอนกูให้มึงขี่กูยังเอามึงลงดีๆ เลย" ผมโวยวายใส่ไอ้ต้อที่นั่งมองผมหน้าเครียด

"ไอ้เหี้ย ก็ตอนกูขี่มึงน่ะ ควยกูโด่เหมือนกับตอนที่มึงขี่กูรึเปล่าล่ะ"

หน่อไม้ไผ่ตง หวานอร่อยจริงๆคับ