ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ ตอนที่ 34

แบบว่าว่างว่ะ ไม่มีไรทำ เพื่อนๆก็ไม่มีใครอยู่ซักคน เลยไม่มีเพื่อนเล่นบาส อ่านันต่อดีกว่าเนอะ หุหุหุ

ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ 34

"มึงไงไอ้ต้น"

"ไอ้ต้า มึงอย่าพูดอะไรหมาๆนะ" ผมโวยวาย ทั้งชีวิตไม่เคยคิดจะมีอะไรกับพี่ชายแท้ๆ ของตัวเอง จะเป็นใครก็ได้แต่ต้องไม่ใช่พี่แท้ๆ ของตัวเองแบบนี้ ผมกระชากรูปออกจากมือไอ้ต้าแล้วเก็บอัลบั้ม "มึงเงี่ยนก็ไปหาดาวเส่ มาทำหื่นกะกูทำไม" ผมโวย ไอ้ต้าหน้าถอดสีเลย อ้าว เป็นเหี้ยอะไรอีกวะมึง แค่พูดชื่อดาวทำเป็นใบ้แดก "กูเลิกกับดาวแล้วว่ะ" ไอ้ต้าพูดเสียงเบา ควยมันที่โดเด่เมื่อกี้ก็คงยังด่เด่อยู่ต่อไป แล้วกูจะไปมองมันทามมมายยยยยยย ควยพี่มึงนะไอ้โต้นนนนนนนนนนนนนนนน

"นานยังวะ เลิกกันไมอ่ะ" อ้าว ไอ้ห่าต้น ถามอะไรไม่ดูหน้าคนถูกถามเลย ไอ้ต้าหน้าสลด แม่งมันก็หล่อดีนะ ทำไมดาวถึงเลิกวะ หรือว่าทนรับควยใหญ่ๆ ไม่ไหว "มันท้อง" ไอ้ต้าพูดสั้นๆ เชี่ย "มึงทำมันท้องแล้วเลิกเหรอ ไอ้หน้าตัวเมีย" ผมด่าไอ้ต้าแบบมันปาก คนเหี้ยอะไรไม่มีความรับผิดชอบ แม่งก็น่าท้องหรอก คราวก่อนที่กูแอบดูมึงแม่งล่อสดไม่ใส่ถุงแตกในน้ำเงี่ยนนองขนาดนั้น ไม่ท้องก็ต้องมีคนเป็นหมันละวะ

"เปล่า ไม่ใช่กู" ไอ้ต้าตอบ ผมเห็นตามันแดงๆ อย่าร้องนะมึง ลูกผู้ชายเลิกกับเมียแค่นี้ไม่ตายหรอก "หา อะไรวะ มันมีชู้เหรอ" ไอ้ต้าหน้าเครียดอย่างเห็นได้ชัด กูพยายามคุยทะลึ่งให้มันสนุก แต่ใจคอกูก็ไม่ดีแล้ว "เอาไม่มันล่ะสิมึง มันเลยไปหาผัวใหม่" ไหนวะไอ้ต้นที่มึงบอกว่าสนุก แม่งสนุกตรงไหนวะไอ้สาด

"งั้นมั้ง" ไอ้ต้าพูดถอนหายใจ "กูเอามันเสร็จแค่ครั้งนั้นครั้งเดียว" ไอ้ต้าพูดต่อ ครั้งนั้นครั้งเดียวของมึงมันครั้งไหนวะ มันคงเห็นผมทำหน้างงๆ "ก็วันที่มึงแอบดูกูไง" อ้อ วันนั้นนี่เอง อ้าว เฮ้ย แม่งรู้ว่ากูแอบดูเหรอ ชิหายแล้ว "วันนั้นกูเห็นมึงล่อกันสามยกนะ ครั้งเดียวตรงไหน" ไอ้ต้ายิ้มอายๆ อ้าว หมดกันไอ้ต้น ปากพาไปอีกแล้ว ไอ้ต้ามันเลยรู้เลยว่ามึงแอบดูมันล่อทั้งสามยก

"เฮ้ย แต่นั่นมันสี่ปีกว่าแล้วนะมึง แล้วไมเพิ่งมาเลิกกัน" ผมถามเพราะงง จำได้ว่าที่ไอ้ต้ามันเย็ดโชว์คราวนั้นมันนานมากแล้ว ตอนนั้นมึงยังดูเป็นเด็กอยู่เลย ไม่เห็นมึงจะหล่อเหมือนตอนนี้ อาจเป็นเพราะมันเป็นหนุ่มเต็มตัวแล้วมั้ง "เออ ก็มันเพิ่งท้องนี่หว่า" ไอ้ต้าตอบก่อนพูดต่อ " แล้วคราวนั้นที่กูเอาเสร็จน่ะ เพราะกูรู้ว่ามึงแอบดูอยู่" ผมเอ๋อเลย เกี่ยวไรกะกูวะ "มึงจำได้ป่าววะต้น ก่อนหน้านั้นมึงให้กูสอนชักว่าวให้" ไอ้ต้าถาม ทำไมกูจะจำไม่ได้ ผมเลยพยักหน้า แม่งจะมาทวงบุญคุณกันหรือไงวะ "ภาพควยมึงยังติดตากูอยู่เลยนะ แม่งสลัดไม่ออกเลย" ไอ้ต้าพูดหน้าตาเฉย แต่ผมเห็นหน้ามันเริ่มแดงแล้ว อย่านะไอ้ต้น มึงอย่านะ "พอกูจะเอาดาวทีไร กูก็เห็นแต่มึง ทำยังไงกูก็เอาแม่งไม่เสร็จสักที" อ้าวเฮ้ยไอ้ต้า มีงอย่าทำงี้ดิ กูไม่เกี่ยวน้า

ผมได้แต่นั่งนิ่งเงียบ มองไอ้ต้าที่กำลังพูดกับหัวเข่าตัวเอง หน้าแดงๆของมันทำเอากูฝ่อไปเลย พี่กูทำไมมันเป็นไปได้แบบนี้วะ ดาวทั้งสาวทั้งเอ็กส์ ให้กูเอา กูจะปี้แม่งให้หีแหกเลย กูพูดอะไรไม่ออก ไอ้ต้าก้มหน้าพูดต่อ "หลังจากนั้นนานๆ กูถึงมีอะไรกับดาวสักครั้ง แต่ก็ มึงก็รู้ ผู้ชายถ้ามันไม่แข็ง จะไปทำอะไรได้" ผมยังอึ้งกับสิ่งที่มันบอกเล่าอยู่ "เค้าก็เลยไปมีคนใหม่ กูก็เพิ่งรู้ตอนมันท้อง มันคบกับคนใหม่มาสองปีกว่าแล้ว" ผมอ้าปากจะพยายามพูดอะไร แต่ผมก็เงียบไปอีก อะไรวะที่ทำพี่ชายกูเป็นไปได้ขนาดนี้ "เฮ้ย แล้วมึงไม่คิดว่าเป็นลูกมึงเลยเหรอ" ผมถามเพราะสงสัย "ไม่ใช่หรอก เพราะกูไม่ได้มีอะไรกับมันเลย มันก็ยอมรับว่าไม่ใช่ลูกกู"

ไอ้ต้าพูดแล้วนิ่งเงียบเหมือนคนจะร้องไห้ เฮ้ย พี่ชายกูไม่เคยอ่อนแออย่างนี้นี่หว่า คราวก่อนยังจำได้เลยว่าแม่งยังต่อยกับกูอยู่เลย ไอ้ต้านั่งมองเข่าตัวเองนิ่งเงียบไม่พูดอะไรต่อ ผมอึดอัดทำอะไรไม่ถูก ถ้าเป็นจริงอย่างที่ไอ้ต้ามันว่า กูกลายเป็นคนที่ทำให้เค้าเลิกกันโดยที่กูไม่ได้ทำอะไรเลย "แต่...พี่..มึงก็คิดอะไรกับกูอย่างนี้ไม่ได้นะ" ผมบอกไม่ถูกเลยว่าเกิดอะไรขึ้น ที่รู้ๆมันมีเส้นใยบางๆ กั้นกลางระหว่างเราสองคนเสียแล้ว ผมอึดอัดที่ถูกคนที่ผมรักเขาแบบพี่น้องแบบบริสุทธิ์ใจคิดกับผมไปอีกแบบนึง ไม่ใช่สิ มันต้องไม่ใช่แบบนี้ ไอ้ต้น มึงมันคนเลว แต่เลวแค่ไหนมึงก็ไม่ทำแบบนี้แน่ๆ ไอ้ต้ามันก็ต้องไม่ทำด้วย

ผมอึดอัดจนทนไม่ไหว เลยเดินออกจากห้องมานั่งข้างล่าง พ่อก็ไม่อยู่ ไอ้โตก็ไม่อยู่ ในหัวผมเริ่มสับสนว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับครอบครัวผมวะ ไอ้ห่าต้าแม่งแมนจะตาย กูจำได้ตอนที่มันเย็ดดาวคราวนั้นล่อกูน้ำแตกไปหลายยก แล้วมึงมองดูควยไอ้ต้าหรือหีดาววะไอ้ต้น จิตใต้สำนึกส่งเสียงถามมา ผมนั่งเหม่อ กูดูทั้งสองคนแหละ คนนึงหีสวยน่าเย็ด คนนึงควยใหญ่น่าดูด อ้าว ไอ้ต้นคนที่ควยใหญ่น่าดูดอ่ะ พี่ชายมึงนะ ไอ้สัด ไอ้เลว มึงก็คิดกับเขาไม่ดีเหมือนกันแหละ โอ้ย หัวกูจะแตกตาย

ผมนั่งอยู่ข้างล่างพักใหญ่กำลังกลุ้มๆ คนวัยอย่างผมหาอะไรแก้กลุ้มก็มีทางเลือกไม่กี่ทาง ทางออกนึงที่เลือกใช้บ่อยคือเมากันไปให้ลืมให้หมด ผมเดินไปที่ตู้เย็นรู้ดีว่าในตู้นั้นมีเบียร์อยู่เพียบ เพราะปรกติก็กินกันทั้งพ่อทั้งลูก ผมหอบเบียร์ขึ้นไปสองโหลใส่ถุงขึ้นไปนะ ถือไม่ไหวหรอกแล้วเปิดประตู ไอ้ต้ากำลังนอนหันหลังให้ผมเห็นมันแอบทำเหมือนเช็ดน้ำตา อย่าร้องไห้นะมึง พี่ชายกูไม่เคยอ่อนแอนะ

"มาแดกให้ลืมกันดีกว่า" ผมเรียกไอ้ต้ามัน มันหันมาช้าๆ ตายังแดงอยู่ ผมไม่พูดพล่ามเปิดซดอย่างกะน้ำเปล่า ไอ้ต้ามันก็แข่งกันซัดกับผมจนหมดกันไปคนละโหล พอเบียร์มันซึมเข้าเซลล์สมอง เรื่องยุ่งๆก็เหมือนจะเดินหลบหนีหายไป ดีแล้ว วันนี้กูไม่อยากทำอะไร ไอ้ต้าเองมันก็นั่งตาเยิ้ม คงเพราะเมา ผมมองมันแล้วบอกความรู้สึกตัวเองไม่ถูก เรานั่งมองหน้ากันไม่รู้จะหาเรื่องอะไรมาคุย ผมตอบตัวเองไม่ถูกว่าคิดยังไงกับไอ้ต้ามันตอนนี้ รู้แต่ว่าตอนนี้กูอยากอ้วก

"แพร่ด" เฮ้ย ไอ้ต้น เสียงอ้วกใครจะอุบาทว์ขนาดนี้ อ้วกนะไม่ใช่ตด สัด กูไม่รู้แล้วว่าอ้วกเสียงเป็นยังไง รู้แต่ว่าตอนนี้อ้วกเต็มตัวกูเลย เบียร์เค้าให้ค่อยๆกิน ใครแดกอย่างมึงเป็นอ้วกทุกราย แถมเมื่อเย็นคงแดกหนักมาอีก มันเลยออกมาหมด ผมอ้วกออกมาได้แบบว่ามึนหัวมาก แล้วผมก็รู้สึกว่ามีคนลากผมไปไหนสักที่ แล้วความรู้สึกถัดมาก็คือตัวผมเปียกโชกเพราะน้ำเย็นๆ ที่ไหลท่วม ผมถูกลากอีกทีมานอนบนอะไรนุ่มๆสักอย่าง สักพักก็รู้สึกว่ามันหนาว แป๊บเดียวความหนาวก็หายไปแล้วมีความอบอุ่นเข้าแทนที่

ผมยังไม่หลับแต่ในหัวคิดอะไรไม่ออก ลืมเรื่องราวทุกอย่างที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ผมรู้สึกถึงอะไรอุ่นๆที่ซอกคอ อะไรชื้นๆที่ริมฝีปาก อะไรบางอย่างกำลังเคลื่อนผ่านร่างกายเปลือยเปล่าของผม ตัวผมกลับมาหนาวอีกครั้ง เพียงแป๊บเดียวความอบอุ่นก็เข้ามาแทนที่ อะไรวะที่เกิดขึ้นกับกูตอนนี้ ความรู้สึกอย่างเดียวคือรู้สึกว่ามันดีจัง ผมกำลังฝันไปหรือเปล่า

ผมนอนเพ้อกับความรู้สึกตัวเอง ในหัวตอนนี้คิดอะไรไม่ออกจริงๆ เมื่อกี้กูทำอะไรวะ ชักว่าว ไม่ใช่สิ นั่นมันนานมาแล้ว นานมากใครวะสอนกูชัก แม่งทำกูนิสัยเสีย กูชักแม่งทุกวันจนติดเป็นสันดาน ใครวะสอนกูตอนนั้น ไอ้บอยเหรอ ไม่ใช่แล้ว ไอ้บอยนี่กูเพิ่งเจอ แล้วแฟนไอ้บอยล่ะ ไอ้เจคอ่ะเหรอ ไม่ใช่มั้ง กูว่าไม่ใช่หน้าตาแบบนี้นะ แล้วใครกันวะ พี่ดิวแน่ๆ นั่นไงภาพลอยมาแล้ว อ้าวแแล้วเดินไปไหนวะนั่น แสดงว่าไม่ใช่อ่ะเส่ ใครอีก พี่อ๋า ไอ้ก้อง ไอ้เอก มากันหมดเลยนะ โน้นๆ ทางโน้นพี่โอกับพี่เล็กก็มาอ้าวมีพี่ยศกับพี่อ๊อดคอยถือปืนคุ้มกันด้วย พี่ชัยควยใหญ่ก็มาด้วยควงกับอีเจ้มาเลย หวัดดีครับพี่ เห็นหลังไวๆ ไอ้ต้อมกับไอ้วิทย์ใช่ไหมนั่น อูย ขาวๆ นั่นไอ้อาร์ตชัวร์ น่ารักเหมือนเดิมเลยนะ แต่...ขาดใครวะ

"ไอ้ต้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา" ผมแหกปากลั่นตื่นจากภวังค์โดยไม่รู้ตัวพร้อมๆกับความเจ็บแปลบที่เกิดขึ้นแบบไม่คาดคิด ผมตัวชาไปทั้งร่างพยายามโงหัวตัวเองขึ้นแต่มันหนักมาก เปลือกตาหนักอึ้งเผยอช้าๆแสงไฟพล่าไปหมด ผมรู้สึกเจ็บชาไปทั้งตัวเหมือนร่างจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ เสียงหอบหายใจของใครบางคนดังถี่ ผมพยายามดิ้นให้ตัวเองหลุดจากสิ่งที่กำลังเป็นแต่เหมือนไม่สามารถคอนโทรลร่างกายได้ ความเจ็บแสบมันแสนสาหัสแต่ผมบอกไม่ได้ว่ามันเกิดที่ตรงไหน เหมือนมันถูกสร้างจากเบื้องลึกของจิตใจ พระเจ้ากำลังพิสูจน์ความอดทนของกูอยู่หรือเปล่า

ความเจ็บปวดที่แผ่ซ่านเมื่อกี้จู่ๆเหมือนมันถูกบรรเทาลง ผมตกลงมาอยู่ในภวังค์อีกครั้ง ใครกันนะที่กูเรียกเขาเมื่อกี้นี้ ใครวะ โลกทั้งโลกของผมหมุนติ้วอีกครั้งแล้วสงบลง แล้วโลกของผมก็ถูกกดลงต่ำ มันต่ำไปเรื่อยๆ ลึกลงไปเหมือนไม่มีที่สิ้นสุด ผมพยายามยื้อเหนี่ยวรั้งอากาศที่ว่างเปล่าไว้ ไม่มีอะไรให้ยึดจับ อะไรหนักๆกดทับหลังผมจนผมหายใจแทบไม่ออก ผมถูกฉุดกระชากจากเหวลึกนั้นด้วยมือที่มองไม่เห็น(ไม่เกี่ยวกับการเมืองนะ) แล้วผมก็ถูกจับเหวี่ยงลงอีกครั้ง อยู่ไหนวะความเจ็บปวดเมื่อกี้ มันหายไปไหนหมด ทำให้กูเจ็บ ทำให้กูสลบ ทำให้กูตายไปเลยได้ไหม อย่าทำให้กูทรมานอีกเลย

โลกของกูถูกจับหมุนอีกครั้ง แสงสีขาวสว่างจ้า นั่นไงกูเห็นแล้ว คนที่หายไป เงาที่กูเห็นกำลังวิ่งหรือเปล่านะ ทำไมมันถึงวิ่งมาไม่ถึงกูซักที ทั้งๆที่ใกล้แค่เอื้อม กูเอื้อมมือไขว่คว้าเงารางๆ นั้นเข้าใกล้ มันไม่มีตัวตนหรือเปล่า ใกล้แค่เอื้อมมือแต่ทำไมกูคว้าไว้ไม่ได้ ความเจ็บปวดที่เคยมีหายไปหมด แต่ตอนนี้ความรู้สึกใหม่เกิดขึ้น เหมือนใครบางคนเอาเบ็ดเกี่ยวสะดือกูแล้วเหวี่ยงลงน้ำ หนาวฉิบหายอะไรวะเนี่ย ร่างกายกูแข็งเกร็งไปหมดแล้ว ฉับพลับน้ำเย็นเฉียบก็เริ่มเดือดปุดๆ ทนไม่ไหวแล้วโว้ย ผมพยายามดิ้นรนหนีความร้อนที่พลุ่งพล่านมารอบตัวแบบไม่รู้ตัว นั่นไง มือใครบางคน คว้าไว้สิไอ้ต้น คว้าไว้สิ มือนั่นช่วยชีวิตมึงนะ ผมเอื้อมมือไขว่คว้ามือแข็งแรงที่ยื่นมา ใครกันนะที่มาช่วยกู ผมมองไม่เห็นหน้าเจ้าของมือนั้น แต่สัมผัสที่ได้รับมันอบอุ่น คุ้นเคย

มือนั้นฉุดผมขึ้นสูงขึ้นเรื่อยๆทิ้งความร้อนไว้เบื้องล่าง ผมลืมตาอีกครั้ง ฟ้าสว่างจนแสบตา ร่างกายที่อ่อนล้าถูกวางพักบนพื้นที่อ่อนนุ่ม กลิ่นอายที่คุ้นเคยโชยมา ความเจ็บปวดไม่มีแล้ว แต่มือที่ผมเกาะกุมไว้นั้นยังอยู่ข้างๆ ตัวเหมือนมันจะไม่จากไปไหน อยากเห็นเจ้าของมือนั้นจังแต่ไม่มีเรี่ยวแรงแม้แค่พลิกตัวไปมอง ความชื้นสัมผัสใบหูและแก้มผมอีกครั้ง เสียงนุ่มๆ คุ้นหูดังข้างหู ก่อนที่ผมจะเคลิ้มหลับไป

"ต้นไม่สงสัยบ้างเหรอ ว่าต้นเป็นลูกคนสุดท้อง แล้วทำไมถึงชื่อต้นเหมือนเป็นลูกคนแรก"