ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ ตอนที่ 55

ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ 55

"ไอ้ต้น มึงแลกพี่รหัสกับกูเหอะ กูเกลียดขี้หน้ามันวะ" ไอ้ฟ้าถามเสียงเครียด อะไรของมันนักหนาวะ พี่ทักมันยังไม่ทำอะไรมันซักหน่อย "เหอนะต้น กูกลัวกูเผลอต่อยหน้ามันว่ะ" อ้าวเฮ้ย มึงจะต่อยคนมึงต้องเผลอก่อนเหรอ แล้วอยู่ใกล้ๆ กูมึงเผลอบ่อยป่าววะ

"ไม่เอา อะไรของมึงวะ" ผมปฏิเสธ แม่งมันไร้สาระเกินไปว่ะ "เหอะน่า ถือว่าช่วยกู กูจะได้มีโอกาสจีบพี่รหัสมึงด้วยไง" ไอ้ฟ้าขอร้อง แม่งเค้าเปลี่ยนกันได้ด้วยเหรอวะไอ้พี่รหัสเนี่ย "จะม่อเค้าทำไมต้องเดือดร้อนกูด้วยวะ แล้วเค้าให้เปลี่ยนได้เปล่าก็ไม่รู้" ผมย้อนมัน "เออ มึงไม่ต้องโวยมาก ถ้าเค้าให้เปลี่ยน มึงเปลี่ยนกับกูนะ กูขอ กูเกลียดไอ้ทักแม่งเก๊ก" ไอ้ห่านี่เรื่องมากจริง "เออๆ ก็ได้ ถ้ามึงมีปัญญาไปขอเปลี่ยนมึงก็ไปเปลี่ยนเหอะ กูยังไงไก็ได้" ชักรำคาญแม่งแล้ว ช่างแม่งอยากขอเปลี่ยนก็ไปจัดการเอง กูว่าเค้าไม่ให้เปลี่ยนอยู่แล้ว ปล่อยไอ้ฟ้ามันบ้าไป

"เออ ขอบใจว่ะรูปหล่อ กูไปเปลี่ยนก่อนนะ" ดีนะที่ชมว่ากูหล่อ ไม่งั้นกูจะด่าต่อ ไอ้ฟ้าพูดเสร็จก็วิ่งกลับเข้าไปที่คณะ ไอ้ห่านี่เจอคนเก๊กหน่อยก็ไม่ได้ ทีกะกูมึงไม่เห็นเกลียดเลย อ่อ กูมันหล่อแบบไม่ต้องเก๊ก หุหุหุ ไอ้เจีกต้นเอ้ย กล้าพูดนะมึง

ผมเดินออกมาขึ้นรถเมลล์กลับบ้านคนเดียว ไม่ได้คิดเรื่องนั้นอีก เพราะนึกแล้วว่าไอ้ฟ้าไม่มีทางทำสำเร็จ พอกลับมาถึงบ้านไอ้ต้าก็ถามว่าเป็นไงบ้าง ก็เล่าให้มันฟังไปว่าวันนี้ทำอะไรไปบ้าง ไอ้ต้าเสือกถามเพิ่ม "ที่คณะมีหล่อๆ ไหมอ่ะ" อ่า หึงกูเหรอ "นับกูด้วยเปล่า ถ้านับก็มีคนนึง ถ้าไม่นับก็ไม่มีเลย" เหอๆ เจอมุกกูเข้าไป ไอ้ต้าก็ตายได้วะ มันทำท่าอ้วก อ้วกแล้วอย่ามาสะกิดกูนะมึง "นึกว่ามีหล่อๆ ว้าน่าเสียดาย งั้นไม่ไปหามึงที่มอแล้ว" อ้าวซะงั้นไอ้ต้า

ผมรู้ว่าไอ้ต้าพูดเล่นไปอย่างงั้นแหละครับ แต่ยอมรับอย่างนึงนะว่ามันรักษาสัญญาว่าที่จะไม่ตรวจสอบความเสียหายของควยผมเช้าเย็นอย่างที่บอกไว้ งั้นกูก็ต้องรักษาสัญญาด้วยการหารูให้แมลงปอกูเที่ยวด้วยใช่มะ หุหุหุหุ พอกินข้าวเสร็จไอ้ต้ามันก็สะกิดผมขึ้นห้องอีกละ ไอ้นี่นิ ติดเชื้อบ้ากามจากใครป่าววะ เอะอะก็จะเอาอยู่นั่นแหละ กูดดนทุกคืนคืนละสองที แม่งขยันอะไรนักก็ไม่รู้ กลัวกูไม่ท้องหรือไง

เช้าวันรุ่งขึ้นผมก็ไปมหาลัยตามปรกติ เดินเข้าคณะเจอไอ้ฟ้ากำลังนั่งรออยู่ ยิ้มแป้นเชียวนะมึง "สำเร็จว่ะ" อะไรของมึงวะ สำเร็จความใคร่หรือไง "ไอ้ห่าเรื่องพี่รหัสไง" ไอ้เหี้ยนี่ถ้าไม่ติดว่ามันเป็นคนเดียวที่คุยกับผมจะจับตบปากแม่งแล้ว กูแก่กว่ามันยังเรียกกูไอ้ห่า ถ้ากูอายุเท่ามันนี่มันจะเรียกอะไรวะ "ยังไงวะ" ผมยังจำไม่ได้ เพราะไม่ได้ใส่ใจ "ก็พี่ทักเค้ายอมเปลี่ยนกับพี่รหัสมึง" อ้าวเฮ้ย ทำไมมันง่ายยังงี้อ่ะ

"จริงอ่ะ ทำไมพี่เค้ายอมวะ" ผมถามไอ้ฟ้างงๆ ไม่น่าเชื่อว่าจะยอมง่ายๆ "ไม่เห็นจะยากเลย กูก็ไปบอกพี่รหัสมึง ว่ากูอยากจีบเค้า" กล้ามากไอ้ฟ้า เค้าไม่ด่าให้ก็บุญแล้ว มันยังพูดต่อ "แล้วกูก็ไปบอกพี่ทักว่ามึงชอบเค้า เค้าก็เลยยอม" ผมอึ้งสองวินาที "ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย" แสรดดดดดดดดดดดดดดดดด "มึงไปพูดกับเค้าอย่างนั้นได้ไงวะ กูไม่ได้ชอบมันนะ มึงหาเหี้ยมาให้กูแล้วไอ้สัดฟ้า" ไอ้ฟ้าหัวเราะแหะๆ "ไม่รู้ล่ะ แต่ที่รู้ๆ เค้ายอมเปลี่ยนว่ะ สงสัยจะปิ๊งมึง" ขอเตะมันสักป๊าบได้ไหมเนี่ย เอากูไปขายอย่างนั้นได้ไง กูไม่ได้ชอบอะไรเค้านะ "แล้วทำไมมึงคิดว่ากูจะชอบผู้ชายวะ ไอ้ห่านี่แม่ง กูเสียหายนะ" เสียหายที่รู้ความจริง อร้ายยยยยย

"เฮ้ย กูไม่ได้คิดว่ามึงชอบผู้ชาย กูแค่อยากเปลี่ยน พี่ทักเค้าเสือกรับมุกกูเอง" อ้าวไอ้ห่าทักนี่มันคิดอะไรกับกูป่าววะเนี่ย แล้วกูจะไปสู้หน้ามันยังไง "เอ่อน่า ดีแล้ว หล่อๆ ก็ไปอยู่ด้วยกัน ปล่อยหน้าเยินๆ อย่างกูไปเหอะ" ไอ้ฟ้าพูด ขอต่อยแม่งให้เยินสมกับที่มันว่าได้ไหมวะ มหาลัยเดิมกูซวยวันแรก อยู่ได้ปีเดียว มาที่นี่กูซวยวันที่สอง แล้วกูจะรอดปีสองไหมเนี่ย

วันนั้นทั้งวันผมหลบหน้าไอ้พี่ทักตลอด แม่งไอ้ห่าฟ้าเอาเรื่องเครียดมาโยนให้กูแต่เช้า ฟังอาจารย์ไม่รู้เรื่องเลย แล้วตอนบ่ายรุ่นพี่เรียกหน้าคณะอีกแล้ว กูหนีกลับบ้านดีไหมเนี่ย ผิดกับไอ้ฟ้า อารมณ์ดีทั้งวัน แถมเร่งเวลาอยากให้ถึงบ่ายไวๆ เย็ดเข้ ปวดตับ โอ๊ย เครียดว้อยยยยยยยยย

ผมตัดสินใจแล้วว่าเรียนภาคเช้าจบ ผมจะหนีกลับ ไม่เอาอ่ะ ไอ้ฟ้ามันทำกูแสบ กูไม่กล้าสู้หน้าไอ้พี่ทักมันหรอก แม่งจะเดินออกจากห้อง ใครวะหน้าคุ้นๆ อ๊ากกกกกกกกกกกกก ไอ้ทักกี้ มึงมาทามมาาาาายยยย แม่มึงเรียนห้องเดียวกับกูรึไง แม่งทางออกมีทางเดียวซะด้วย ปีนหน้าต่างออกก็ไม่ได้แม่งเสือกอยู่ตั้งชั้นสี่ เอาไงดีวะ ไอ้ทักมันก็ยืนคุยกับเพื่อนๆ กูตรงทางออก สาธุ อย่าให้มันเห็นกูเลย

จนเพื่อนออกไปหมดแล้ว ผมยังนั่งหลบอยู่มุมห้องด้านในก้มหน้าทำเป็นอ่านหนังสือ กะว่ามันไม่เห็น เอามาร์กเกอร์มาทาพรางหน้าดีไหมวะ เผื่อมันจะจำไม่ได้ ไอ้ฟ้าแม่งก็แสนดี หนีกูไปเลย ภาวนาขอให้มันไปซักที เจ้าประคู๊ณณณณณณณณณ อย่าจองเวรซึ่งกันและกันเลย

"ขยันจังนะครับ ไม่กินข้าวเหรอ" เอาแล้วไง ความซวยมาเยือนบ้านกูอีกแล้ว กูย้ายบ้านแล้วมึงก็ยังไม่เลิกมาหากูอีกนะ ผมนั่งนิ่งอึ้งไม่ตอบอะไร ในใจคิดอย่างเดียว อย่ามายุ่งกับกู กูไม่ได้ชอบมึง ไอ้ฟ้ามันโกหก "อ่อ รุ้แล้ว ที่เค้าบอกว่าต้นเป็นนักเรียนพิเศษนี่เพราะหูหนวกแน่ๆ เลย" แสรดดดดดดดดดดดดดดดดด บ้านเมิงเส่ เดี๋ยวกูกลับไปฟ้องไอ้ต้านะโว้ย มันต่อยหนักนะมึง นักเรียนพิเศษของกูคือโควต้านักกีฬาโว้ย แม่งกูไม่ได้พิการนะ ถึงกูจะมีสามขาก็เหอะ

"ไม่หิว" ผมตอบสั้นๆ แม่งทำไมกูต้องเขินด้วยวะ เกิดมาไม่เคยโดนใครจีบ ไอ้ห่านี่แม่งจีบกูเปล่าเนี่ย "ไปเหอะ ไปกินเป็นเพื่อนพี่หน่อย พี่อุตส่าห์มารอ" น่านไง กูว่าแล้ว มึงมาหากูจริงๆ ด้วย ไอ้ต้าช่วยกูด้วย กูโดนข่มขืนนนนนนนนนนนนนนนน(จิตใจ)

"ไม่สบายป่าวคับ" ไอ้ทักพูดพลางเอามือทำท่าจะมาแตะหน้าผากผม ผมรีบลุกเดินออกจากโต๊ะ เสียงไอ้ทักวิ่งตามมา "กินไรดีอ่ะ" อ้าวเชี่ย ถ้ากูเป็นมึงกูไม่อยู่แล้ว กุเดินลิ่วๆๆ เหมือนตามควาย แต่จริงๆ มีความตามมากกว่า "ต้นหยุดก่อน" ไอ้ควายเดินตามไม่ทันกูล่ะสิ สมน้ำหน้า ผมเดินลิ่วๆ ตรงไปที่ประตูกระจกตรงทางออก "เฮ้ยบอกให้หยุดก่อนไง" ผมยิ้มในใจ ฮ่าๆ มึงตามกูไม่ทันแล้วสิ

"โครมมมมมมมม ตึงๆๆๆๆ" ด้วยความมั่นใจ ไอ้ต้นเดินลิ่วไปประตูอย่างเร็ว เอามือผลักแต่มันล็อก แล้วกูเดินมาเร็วจัดจนกูเบรคไม่อยู่ หัวโขกกระจกเต็มๆ ผมนั่งก้มหน้ากุมหน้าผากที่เอาไปกระแทกกระจกเมื่อกี้ แม่งร้าวไปทั้งหัวเลย เสียงไอ้ทักวิ่งตามมา "บอกให้หยุดแล้วไม่เชื่อ เป็นไงล่ะ ทางนี้ใครเขาออกกัน ประตูออกน่ะอยู่ตรงโน้น" ไอ้ทักพูดขำๆ แต่กูขำไม่ออก ทั้งเจ็บทั้งหน้าแตก ขนาดกูอายยากๆ กูยังอายเลย

"ไหนดูหัวดิ แตกเปล่า" ไอ้ทักมันเอามือมาจับมือผมที่ปิดหน้าผากไว้ ผมรีบสะบัดมือมันออก แต่มันก็จับหัวผมดูจนได้ "นี่ล่ะเข้าถึงต้องมีพี่รหัสเอาไว้ดูแลน้องใหม่ เจ็บไหมเนี่ย" เจ็บซีวะ ถามได้ ดาวขึ้เต็มฟ้ากูยิบยับเลย ไอ้ต้าอยู่ไหนมาเป่ากะโหลกกูที

"โอ๋ๆๆ หายเจ็บนะคับ" เอ้ย กูเรียกหาไอ้ต้า แล้วไอ้ทักมาเป่าหัวกูทามมมายยยยยย ผมรีบขยับตัวลุกขึ้นยืน โหแม่งเกือบมึน "โห หัวโนเลยวุ้ย" ไอ้ทักพูด ผมก็รีบหันไปมองในกระจกเส่ โนจริงป่าววะ เมื่อกี้กูจับมันไม่มีไรนี่ "ไม่โนซักหน่อย" ผมเผลอหลุดปากไป ไอ้ทักยิ้มกริ่ม

"ไม่โน ก็แปลว่าโอเคสิ ไปกินข้าวกัน พี่เลี้ยงเอง" แม่งตีความคำพูดกูเข้าข้างตัวเองได้อีก ว่าแล้วไอ้ทักก็กระชากแขนผมให้เดินตามมันไป ไอ้ห่านี่ หัวกูก็เจ็บ แล้วมึงจับแขนกูเดินซะยังกะกูเป็นเด็กๆ "ปล่อย เดินเองได้" ผมสะบัดมือหลุดจากมันแล้วก็เดินตามันไปช้าๆ กรรมและเวร เวรและกรรมจริงๆ ไอ้ฟ้านะไอ้ฟ้า เจอหน้าขอเตะให้หายแค้นหน่อยเหอะ

ผมกับไอ้ทักเดินมาจนถึงโรงอาหารของคณะ เห็นไอ้ฟ้านั่งอยู่กับพี่รหัสคนเก่ากู เห็นมีที่ว่างอยู่ที่นึง ผมรีบปรี่ไปหาเลย เอาละวะ สลัดไอ้ทักมันหลุดได้ซะที พอผมนั่งได้ ปากก็ด่าไอ้ฟ้าก่อนเลย "ไอ้เหี้ยฟ้า มึงจำไว้เลยนะ อย่าให้ถึงทีกูบ้างนะมึง" ไอ้ฟ้ายังไม่ทันพูดอะไร ผมก็รีบลุกจะไปซื้อข้าว

"โป๊กกกกก โอ๊ยยยย" เสียงไอ้ต้นร้องลั่นโรงอาหารประสานกับเสียงใครอีกคน น้ำตาแม่งไหลอัตโนมัติ ใครตีหัวกูวะ โคตรเจ็บเลย หันไปมอง อ้าวทำไมไอ้ทักไปนอนกุมคางอยู่กับพื้นวะน่ะ ผมนั่งกุมหัวอยู่นาน เพื่อนก็รุมมาดูทั้งผมกับไอ้ทัก ไอ้ทักไม่พูดอะไรมือเอาแต่ชี้ผมอยู่ อะไรวะเนี่ย แต่เสียงพี่รหัสผมดังขึ้นมาก่อน "ต้นลุกไม่ดูเลยนะ เจ็บไหมเนี่ย หัวโขกเข้าคางทักมันเต็มๆ เลย"

ผมมองหน้าไอ้ทักแค้นๆ แม่งอยู่กับมันไม่ถึงสิบห้านาที หัวกูจะแตกสองรอบแล้ว แม่งมึงหรือเปล่าวะที่เป็นตัวซวยของกู เจอหน้ามึงความซวยเข้ามาถี่ยิบเลย เพื่อนๆช่วยกันประคองไอ้ทักให้มานั่งข้างกูแทนที่ไอ้ฟ้า "เอ้า นั่งนี่แล้วกันทัก พักก่อน ทักกับต้นจะกินอะไรล่ะ เดี๋ยวพี่ไปซื้อมาให้" ผมนั่งกุมหัวอยู่คิดอะไรไม่ออก เอาง่ายๆแล้วกันวะ "คะน้าหมูกรอบราดข้าว" ผมพูดออกมาพร้อมๆ กับไอ้ทัก เฮ้ย มึงจะใจตรงกับกูหาห่าอะไรเนี่ย กูเป็นคนมีครอบครัวแล้วนะโว้ยย

ไอ้ฟ้ากับพี่รหัสกุวิ่งไปซื้อข้าวให้ ตอนนี้กิจกรรมในโรงอาหารเป็นปรกติเหมือนเดิมแล้วหลังจากที่หยุดไปเพราะเสียงกูกับไอ้ทักร้องเมื่อกี้ ผมนั่งลูบหัวป้อยๆ ไอ้ทักมันก็นั่งลูบคางอยู่ จะโกรธก็โกรธ จะขำก็ขำ เรื่องมันเกิดเพราะความซุ่มซ่ามของกูเองแหละ จะไปโทษมันก็ไม่ถูกหรอก ไอ้ทักมันก็มองหน้าผมแบบสำนึกผิด จะยิ้มให้มันดีไหมเนี่ย ไม่เอาดีกว่า กูยังไม่อยากมีเมียใหม่

ไอ้ฟ้ากับพี่รหัสเก่ากูยกข้าวมาให้ ผมกำลังจะกิน ไอ้ทักมันก็เอาส้อมมาจิ้มหมูกรอบในจานผมไปหน้าตาเฉย "เฮ้ย ไรอ่ะ" ผมร้อง เรื่องกินนะมึง กูจะยอมได้ไง ไอ้ทักทำหน้าเรอร๋า "อ้าว เป็นดาราเค้าต้องรักษาหุ่นไม่ใช่เหรอ" เฮ้ย อะไรวะ "ใครเป็นดารา" ผมถามงงๆ ไอ้ทักชี้มาที่ผม จะบ้าเหรอ กูไม่ใช่ดารา เคยเป็นแต่ผัวดาราเข้าใจป่ะ "เฮ้ย ผมไม่ใช่ดารา พี่เอามาจากไหนเนี่ย" ไอ้ทักเปลี่ยนนิ้วจากที่ชี้ผมอยู่ไปชี้ไอ้ฟ้าที่ยืนยิ้มแห้งๆ อยู่แทน

"ก็ฟ้าเขาบอกพี่ว่าต้นเป็นดารา แล้วกลัวมีข่าวกับพี่รหัสที่เป็นผู้หญิง ก็เลยขอให้มันมาเปลี่ยนให้เป็นผู้ชายแทน" ผมมองหน้าไอ้ฟ้าที่กำลังหัวเราะแหะๆ "บ้าเหรอ ผมไม่ใช่นะพี่" ไอ้ฟ้านะไอ้ฟ้า ทำกูแสบหลายเรื่องมากนะมึง เดี่ยวกูต้องเอาคืนแม่งให้น่วมเลย "พี่ก็ว่าอยู่ ดาราอะไรวะหน้าเป็นปลากะโห้" เดี๋ยวมึงอีกคนไอ้ทัก ปากดีมาว่ากูเป็นปลากะโห้ "ก็ไอ้ฟ้ามันอยากเปลี่ยน มันบอกว่าพี่ทักเก๊ก กวนตีน บ้าอำนาจ เผด็จการ ใช้อำนาจในทางที่ผิด ไม่ถือศีลห้า ผิดลูกผิดเมียชาวบ้าน" ไอ้ต้นใส่เป็นชุด ไอ้ฟ้ายืนหน้าซีดลงเรื่อยๆ แต่ไม่ทันกูหรอก กูยังว่าต่อ "ตียุง ฆ่าแมลงวัน ฟันไม่แปรง ขับรถย้อนศร นอนแก้ผ้า ชักว่าวไม่ใช่ถ...." ผมชะงักเพราะไอ้ทักเอามือมาปิดปากผม "กูว่าไอ้ฟ้ามันคงพูดแค่ว่ากูเก๊ก ที่เหลือคงเป็นมึงเองล่ะไอ้ต้น" อ้าว ความแตกซะแระ อ๊ายยย อายยย

"ตกลงมึงไม่ใช่ดารา?" ไอ้ทักถามอีกรอบ "เออเส่ หนังโป้ก็ไม่ได้เล่นนะ" ผมรีบพูดกลัวมันคิดเฉไฉ ไอ้ทักยิ้ม "แน่เหรอ พี่ว่าต้นเล่นได้นะ แล้วใช้ชื่อว่า ต้นไผ่ หน่อไม้โต" เออ เพราะดี เฮ้ยยยย ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย มายุ่งกะหน่อไม้กู ไอ้ต้ามันจองแล้วนะโว้ย "อ่ะคืน" ไอ้ทักมันจิ้มหมูกรอบในจานมันมาคืนผม อะไรของมันวะ "เอ้า ก็ไม่เป็นดาราก็กินไปเยอะๆ สิ เดี่ยวเล่นบาสไม่ไหวนะ" อ้าวเฮ้ย แล้วมันรู้ด้วยเหรอ ว่ากูเล่นบาส "อ้าว พี่ยังไม่ได้บอกเหรอ ว่าพี่ก็เล่นเหมือนกัน" อ๊ากกกกกก ไอ้ทัก มึงไม่ได้บอกกู แล้วนี่หมายความว่ากูต้องเจอมึงตลอดเลยเหรอวะเนี่ย ไอ้ต้า ช่วยกูด้วยยยย มันจะข่มขืนกูแน่แล้วววววว
ผมนั่งนิ่งเงียบไม่พูดอะไรต่อ กินข้าวไปเรื่อย ไอ้ทักมันก็ชวนคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้ไปเรื่อย พอกินเสร็จกำลังจะลุกไป (ไอ้ฟ้ากับพี่รหัสกูหายไปแล้วทั้งคู่ ทิ้งกูกันหมด เวรจริงๆ) ต้นรู้เปล่า ต้นไผ่ภาษาญี่ปุ่นเค้าเรียกว่าอะไร ผมส่ายหน้า มันจะมาถามอะไรกูวะเนี่ย กูจะไปรู้ได้ไง บ้านกูคนจีนนะ

"เค้าเรียกว่า ทาเคะ" ผมงงว่ามันพูดอะไร ไม่ได้สนใจลุกจากโต๊ะถือจานข้าวเดินจะไปเก็บ มันบอกอะไรกูวะ ทาเคะ ทาเคะ ทาเคะ ทา... ท...ท...ท...ทัก!!!!!!