ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ ตอนที่ 71

เห็นมีคนบอกว่าชอบให้ใช้พื้นที่ก่อนเล่าเรื่องพูดคุยกัน ก็เอาเป็นว่าคุยกันตอนละนิดละหน่อยแล้วกันนะครับ

เรื่องนี้ผมเริ่มเล่าตั้งแต่ปีที่แล้วแต่ต้องทิ้งช่วงไปนานเพราะไปช่วยโค้ชที่มหาลัยทำทีมบาสตอนแข่งบาสยูลีก กลับมาเล่าอีกครั้งก็เมื่อต้นปีนี้ นึกว่าจะไม่มีคนอ่านแล้ว แต่เสียงตอบรับดีเกินคาดจริงๆ

ช่วงเวลาที่หายไป เก็บเกี่ยวประสบกามไว้เพียบ รับรองว่าได้อ่านแน่ๆคับ แต่นั่นมันอีกนานเลยนะ เพราะตอนนี้ผมเพิ่งเล่าได้แค่ตอนอายุ 19 เอง กว่าไอ้ต้นจะฝ่าฟันอุปสากมาถึงทุกวันนี้ มันเจออะไรมาบ้างก็น่าจะเดาได้ ตามอ่านต่อไปแล้วกันนะคับ

ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ 71

"ไอ้บ้า บอกแล้วไงว่าไม่หึง ที่ถามน่ะเพราะน้องโทนเค้าฝากถามมา" ไอ้ต้าพูดยิ้ม ผมสะดุ้งเลย "เฮ้ยมึงก็พูดเป็นเล่น มันถามฝากมึงมาเนี่ยนะ" ผมถามกลับ อูยย ไอ้โทนมันจะเก่งกล้าเกินแล้ว อยากเย็ดกับแฟนคนอื่นแล้วฝากถามแฟนคนนั้นมาเนี่ยนะ "จริงโว้ย จะหลอกทำไม ว่ายัง ยังอยากอยู่เปล่า" ไอ้ต้ายืนยัน ถ้ากูบอกว่าอยาก มันจะงอนกูไหมเนี่ย หรือจะเสี่ยงดี โอ้ยยยย คิดไม่ออกโว้ย

"มึงว่าไงอ่ะ" ผมถามไอ้ต้า ไม่ยอมบอกความจริงว่าอยากฟันน้องโทนเต็มแก่ "อ้าว ก็ต้องแล้วแต่มึงสิ ถ้ามึงอยากจะได้ไปบอกมันให้" ไอ้ต้าพูดหน้าตาเฉย งอนไม่งอนวะ เดาไม่ออกเลยวุ้ย "แล้วมึงอยากลองกับโทนมันมั่งป่ะวะ" ผมถามไอ้ต้าย้อนกลับ อยากรู้เหมือนกันว่าอย่างน้องโทนเนี่ยจะเข้าตาไอ้ต้ามันบ้างไหม

"อือม์ มันก็น่ารักดีนะ แต่มันเป็นน้องที่มหาลัยกูนะสิ มันจะดีเหรอ" ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยต้า ขอด่ายาวๆ สักดอกแล้วกัน แล้วกูเป็นใครวะ มึงฟันกูกี่รอบแล้วเนี่ย ไม่เห็นคิดว่ากูเป็นน้องบ้างเลย "ไม่รู้อ่ะ ถ้ามึงเอากูก็เอา" ผมตอบไอ้ต้าไปตามตรง ไหนๆ จะมีเนื้อมาให้เสือสองตัวได้กินแล้ว แบ่งกันกินก็ได้วะ มันคงไม่ว่าอะไรหรอก "เออ แต่ห้ามให้ไอ้ทักรู้เด็ดขาดนะ" ไอ้ต้ากำชับ แปลว่าเราสองคนพี่น้อง เอ๊ะ หรือว่าผัวเมีย ฮึ่ยย พี่น้องอ่ะดีแล้ว เรียกผัวเมียกูเขิน เป็นอันว่าเราสองคนพี่น้องจะแท็คทีมล่อน้องโทนด้วยทวินควยสิบห้านิ้ว ( กูแปด ไอ้ต้าเจ็ด รวมกันสิบห้าพอดี)

"เออ ถ้าไอ้ทักรู้ มึงเตรียมต่อโลงให้กูด้วยนะ เอาถุงยางตักบาตรเยอะๆ กูจะได้ไว้ใช้ในนรก" ผมพูดยิ้ม ไอ้ต้าเอามือเขกหัวผมหนึ่งที "ปากหมา คิดเหรอว่านรกจะรับมึงไหว" ผมหัวเราะแหะๆ นรกอาจต้องเปิดขุมพิเศษ เพื่อรับกูโดยเฉพาะ เราคุยกันต่อนิดหน่อยเรื่องแผนปฏิบัติการคู่หูถล่มถ้ำน้องโทน

เช้าวันรุ่งขึ้นผมไปเรียนด้วยหัวใจชุ่มชื่น แต่ขากูไม่ชื่นไปด้วย แม่งขึ้นขย่มเองกะว่าจะคอนโทรลได้ซะหน่อย เล่นซะกูแสบเดินขาถ่างเลย เจอหน้าไอ้ทัก หน้าตาแม่งเหมือนไม่ได้นอน "เป็นไรวะ" ผมร้องถามไอ้ทักที่นั่งทำหน้าเพลียๆ อยู่ "เมื่อเย็นวานมึงแอบไปทำอะไรกับน้องโทนป่าววะ" ผมอึ้งเลย อะไรของมันวะ อยู่ดีๆ มาถามกูได้ไง ขยับปากจะพูด ไอ้ทักก็พูดก่อน "มึงแน่ๆ เลยไอ้ต้น เมื่อวานมึงแอบนัดโทนไปใช่ไหม ถึงรีบไปขนาดนั้น" เย้ยยยยยยย ไอ้ทัก อยู่ดีๆ มึงก็โยนขี้ให้กูซะแล้ว กูยังไม่ได้ทำอะไรแฟนมึงนะ แต่ไม่ได้บอกว่ากูไม่คิด "ไอ้บ้า กูกลับบ้าน ทำไมโทนมันไม่อยู่รึไง" ผมถามมัน

"มันปิดเครื่อง กูโทรทั้งคืน บ้านมันก็ไม่อยู่ มันเพิ่งรับเมื่อเช้าบอกว่าแบตหมด เหี้ยกูไม่เชื่อแม่งหรอก อย่าให้กูรู้นะไอ้ต้นว่ามันไปกับมึง ไม่งั้นมึงหน้าแหกแน่" เอาเส่ ตูดกูแหกแล้วหน้าแหกอีกสักอย่างจะเป็นไร มึงทำกูกูก็เอาคืนแน่ๆ "เฮ้ยย มึงก็เชื่อใจโทนมันบ้างสิ มันบอกเองว่าจะไม่ให้กูเอานะ มึงก็ได้ยินอยู่" ผมรีบพูด ไอ้ทักมองหน้า เหี้ย จะแดกกูเลยไหมเนี่ย "เออ กูยอมเชื่อ แต่ถ้ากูรู้ระแคะระคายมึงกับไอ้ต้าไม่รอดแน่" เย้ยยยยยย ไอ้ต้ามาเกี่ยวไรด้วยวะ

ผมขี้เกียจพูดกับไอ้ทักอีก เลยเดินหนีไป เจอไอ้ฟ้ากำลังนั่งกุ๊กกิกอยู่กับรุ่นพี่ที่เป็นพี่รหัสคนเก่าของผม แม่งเอ้ยหวานกันเห็นๆ สงสัยจะไม่รอดไอ้ฟ้าแน่ๆ นี่ขนาดทันนั่งที่คณะมือไม้มันยังเยอะขนาดนี้ ถ้าอยู่กันสองต่อสองนี่ไอ้ฟ้ามันคงจับกดไปแล้ว "อ้าวๆๆๆ หวานกันจริงนะคู่นี้" ผมอดไม่ได้ที่จะแซว ไอ้ฟ้าเงยหน้ามาเขินๆ "เอ้า ก็คนมีความรักนี่ ถ้ามึงมีแฟนกูว่ามึงหนักกว่ากูอีก" ไอ้ฟ้าพูดยิ้มๆ หุหุหุ ใครว่ากูไม่มีวะแฟนอ่ะ มีเส่ แต่กูมาหวานโชว์อย่างมึงไม่ได้หรอก

"เป็นเกย์ป่าวเนี่ยต้น หน้าตาก็ดีทำไมไม่มีแฟน" เย้ยยยย ทำไมพี่รหัสคนเก่า (ต่อไปเรียกชื่อแล้วกันนะ พี่รหัสเก่าผมชื่อนก ไอ้ฟ้ามันปลื้มมากๆ ว่าเหมาะกับมันมาก ถุยยยย จู๋ต้าเหมาะกว่าตั้งเยอะ) พี่นพูดยิ้มๆ งานเข้าอีกแล้วสิกู "เกี่ยวไรอ่ะพี่ หน้าตาดีไม่มีแฟนแล้วต้องเป็นเกย์" ผมแกล้งโวย "อ้าว พี่ก็เห็นคนเป็นเกย์ก็ต้องแบบต้น แบบทักนี่ เออ แอบชอบไอ้ทักมันหรือเปล่า พี่ช่วยได้นะ" อูยยยยย ไอ้คุณพี่นก รบกวนคุณพี่ไปจัดการกับไอ้คุณฟ้าเหอะคร้าบบบ เรื่องนี้ผมจัดการเองได้

"บ้าไปแล้วพี่ ถ้าผมจะเป็นเกย์ผมก็ไม่เอาพี่ทักหรอก" ผมเถียง "จริงอ่ะ" เย้ยยย ใครวะ เย้ยยยยยย ไอ้ท้ากกกกกก มึงจะเดินมาทำมตอนนี้ กูไม่อยู่แล้วเว้ยยย วิ่งแน่บขึ้นตึกไปทันที เสียงพี่นกกับไอ้ฟ้าหัวเราะกันครื้นเครง ไอ้ทักนะไอ้ทัก มึงพูดงั้นได้ไงวะ เดี๋ยวเขาก็รู้กันหรอกว่ามึงโดนกูเอาไปแล้ว แก้ข่าวเองนะเว้ยย วันนั้นผมนั่งเรียนไปจนเย็น ลืมไปเลยว่ามีซ้อมบาส เมื่อวานก็โดดไปแล้วทีนึง วันนี้คงโดดยากแล้ว ไม่งั้นซวยแน่ๆ แค่โดดไปวันแรกกูก็แย่แล้ว คงโดนโค้ชถล่มแน่ๆ ผมเดินไปที่โรงยิม ไอ้ทักเดินมาไกลๆ โน่นแล้ว ง่าาาา ไม่อยากเจอมันเลยอ่ะ เกิดมันบ้ามาหาเรื่องกูกูก็แย่อ่ะเดะ

ผมเข้าโรงยิมไปเปลี่ยนชุดเป็นชุดซ้อม แม่งไม่มีใครรู้จักเลย แต่ละคนมันก็มองผมแบบ ไอ้ตี๋นี่มันใครวะ พอเปลี่ยนชุดเสร็จไอ้ทักก็เดินตามมาถึงพอดี (บอกแล้วว่าเรื่องแก้ผ้าใส่ผ้าเรื่องถนัดของไอ้ต้น กูทำได้ในเวลาสิบวินาที) สีหน้าไอ้ทักดีกว่าเมื่อเช้าเยอะ เหมือนมันไม่กังวลแล้ว "ดีขึ้นยังวะ" ผมกระซิบถามไอ้ทักที่นั่งลงล็อกเกอร์ข้างๆ ไอ้ทักพยักหน้าแต่ไม่ยอมเปลี่ยนชุดเหมือนมันนั่งรออะไร จนเพื่อนๆ ออกไปหมดแล้ว ไอ้ทักเลยถอดเสื้อออก

"เฮ้ย มึงเป็นอะไรเนี่ย" ผมร้องถามไอ้ทักทันทีที่เห็นเนื้อตัวมันเต็มไปด้วยรอยแผล แผลรูปโค้งทีใครเห็นก็ต้องมองออกว่าเป็นรอยกัด มันกระจายเต็มทั่วตัว ทั้งแขน หน้าอก แผ่นหลัง เรียกได้ว่าเนื้อตรงไหนที่สามารถเอาปากกัดลงไปได้ มันเต็มไปด้วยแผล ไอ้ทักยิ้มเขินๆ "ไอ้โทนมันกัดกูว่ะ แม่งชอบ" ผมอึ้งเลย อูยยย แม่งเล่นอะไรกันวะเนี่ย แต่เอ๊ะ เมื่อวานมึงไม่ได้เจอกันนี่ "อ้าว ไหนบอกเมื่อวานไม่เจอกับโทนไม่ใช่เหรอ" ผมร้องถามไอ้ทักที่ใส่เสื้อผ้าอยู่ ขนาดขาแม่งยังไม่เว้น ดีหน่อยตรงที่อยู่นอกร่มผ้า รอยกัดแทบไม่มีให้เห็น

"แผลเก่า ตั้งแต่วันอาทิตย์แล้ว" ไอ้ทักพูดเบาๆ "แล้วมึงหายโกรธโทนมันยังวะ" ผมถาม ไอ้โทนพยักหน้า "อือ ไม่โกรธมันแล้ว กูแม่งคิดมากไปเอง" เออ ช่ายยยยย มึงน่ะคิดมากจริงๆ ยิ่งถ้ามึงรู้แผนที่กูกับไอ้ต้าวางไว้ มึงจะคิดหนักกว่านี้อีก "เออ ไอ้ต้น มึงรู้ยังวะว่าอาทิตย์นี้เขาจะมีรับน้องทีมบาสอ่ะ" ไอ้ทักหันมาถามผม เหี้ยเส่ กูจะรู้ได้ไง เมื่อวานกูไม่ได้มา "จริงอ่ะ" ผมถามงงๆ ไอ้ทักมันเลยเล่าให้ฟังยืดยาวว่าจะต้องไปรับน้องที่ไหนไปกี่วัน แล้วมันกำชับ "อย่าให้โค้ชรู้นะ" เย้ยยยยย แปลว่าพวกมึงวางแผนจะไปกันเองเหรอ แม่งหาเรื่องใส่ตัวอีก ขนาดน้องในคณะมหาลัยยังไม่ให้รับกันเลยเพราะหลายปีก่อนหน้าดีแม่งเล่นซะรุ่นน้องถึงตาย แล้วมึงยังจะเสือกจัดรับน้องเฉพาะทีมบาสอีก กูทำให้ความแตกดีไหมเนี่ย ก็กูไม่อยากไป กูอยากอยู่กะแฟน
ไอ้ทักแต่งตัวเสร็จก็เดินออกไปพร้อมๆ กับผม เพื่อนๆ หลายคนกำลังวิ่งเหยาะๆ รอบโรงยิม บนอัฒจรรย์มีคนนั่งอยู่หลายคน อูยยยย สาวๆ สวยๆทั้งนั้นเลย แม่งมารวมตัวทำอะไรวะ ผู้ชายก็หล่อผู้หญิงก็สวยเต็มไปหมด "อ่อ พวกที่มาคัดตัวเชียร์ลีดเดอร์อ่ะ" ไอ้ทักกระซิบบอกผมเพราะมันเห็นว่าผมยืนดูอยู่ โอ้วววว แต่ละคน แม่งทำไมมันน่าล่อขนาดนั้นวะนะ สาวสวยๆหุ่นดีๆเต็มไปหมด ผู้ชายแต่ละคนก็ช่างอ้อนแอ้น เย้ยยย ไม่ใช่ละ เหมือนมันเป็นงานรวมตัวเกย์เลยว่ะ แต่ละคนแม่งมีแสงออรัล เอ้ย ออร่า (ออกทะเลเรื่อยเลยนะมึง)
"ปี้ดดดดดดดดดด เข้าแถวปฏิบัติ" ไอ้ต้นสะดุ้งเฮือกเลย ใครวะ ผมหันไปมอง อ้าวโค้ชกูเองนี่หว่า ผมรู้จักโค้ช หรือที่จริงคืออาจารย์นั่นแหละเพราะเป็นคนสอบสัมภาษณ์ผมเอง ผมรีบวิ่งไปเข้าแถวกับเพื่อนๆ โค้ชหรือจริงๆ พวกเราจะเรียกแกว่าพี่ป้องเป็นคนตัวสูงใหญ่ เคยเป็นนักบาสทีมชาติมาก่อน พอเลิกเล่นแล้วก็ผันตัวมาเป็นอาจารย์ พี่ป้องจะค่อนข้างเข้มงวดมากเรื่องการฝึกซ้อม แต่ตอนนั้นผมยังไม่สนิทกับแกก็เลยโคตรกลัว

"เมื่อวานมีคนขาดซ้อม ใครรู้ตัวออกมาหน้าแถวเดี๋ยวนี้" พี่ป้องสั่งเสียงเฉียบขาด ผมสะดุ้งเฮือกเลย กูเองนี่หว่า ผมเดินก้มหน้าออกไปหน้าแถว เสียงกลุ่มที่มรอคัดตัวลีดเดอร์อีกฟากสนามดังคิกคัก กูโคตรอายเลย ทำไมวะ กูกลับไปให้แฟนเย็ดเนี่ยมันผิดตรงไหน เอ๊ะ แล้วทำไมมีคนมายืนข้างผมด้วย ผมเงยหน้าไปมอง ไอ้เด็กนี่มันใครกันวะ ทำไมเมื่อกี้กูไม่เห็น คนหน้าตาดีๆ ไม่น่ารอดสายตากูไปได้ ไอ้น้องคนนี้มันคงเป็นปีหนึ่งเหมือนกัน แต่ตัวมันสูงกว่าผมเกือบสิบเซ็นต์ได้มั้ง โคตรสูงเลย หน้าใสๆบ่งบอกเลยว่ากำลังกลัวพี่ป้องมากๆ

"ชื่ออะไร หันไปแนะนำตัวกับเพื่อน" พี่ป้องสั่งผมกับไอ้น้องคนนั้น ผมเลยหันหลังกลับเผชิญหน้าเพื่อนๆ กลุ่มที่มาคัดตัวลีดเดอร์จ้องมองอย่างสนใจ "ผมชื่อต้นครับ เรียนคณะ....." ผมยืนอ้าปากค้างอยู่ ไม่ใช่อะไร ไอ้น้องคนที่มันขาดไปเมื่อวานเหมือนผมมันก็ดันเสือกชื่อต้นเหมือนกูอีก อ๊างงงงงง แม่งชื่อกูมันขายเป็นโหลหรือไงวะ หรือคนหน้าตาดีมันต้องชื่อนี้ หุหุหุหุ "เอ้า ยืนเหม่ออยู่ได้ ชื่ออะไร" ผมสะดุ้งโหยง เพราะเสียงพี่ป้องที่ตะคอก เพื่อนๆ อมยิ้มกันใหญ่ "ต..ต..ต้นครับ เรียนคณะ..." ผมพูดเสียงสั่น แม่งอย่าตะคอกกูนักสิ ยิ่งขวัญอ่อนอยู่ เดี๋ยวต้องกลับไปให้ไอ้ต้ารับขวัญซะหน่อยแล้ว

"อ้าว แม่งเสือกชื่อเดียวกันอีก พ่อแม่ไม่มีปัญญาตั้งเหรอวะ" เสียงพี่ป้องพูด นี่ละครับโค้ชกู ปากหมาไม่ต่างจากพวกกูหรอก แต่แกนิสัยดีมากๆๆๆ เป็นโค้ชที่ทั้งผมและเพื่อนๆรักมาก "ไปไหนกันมาวะไอ้สองต้น เมื่อวานถึงไม่มาซ้อม" พี่ป้องถามเสียงเข้ม ไอ้น้องต้นพูดขึ้นมาก่อน "ลืมครับ ผมลืมว่ามีซ้อม" อ๊างงงง ไอ้น้องต้น มึงใช้เหตุผลเดียวกับกูได้ไงเนี่ย "เหลวไหล แค่ซ้อมยังลืม ว่าไงวะไอ้ต้น" พี่ป้องพูดเสียงดัง ผมกับไอ้น้องต้นยืนเฉย มึงก็ตอบๆ พี่เขาไปเส่ เดี๋ยวแกโกรธขึ้นมากูเดือดร้อนไปด้วย นั่นไงพี่ป้องเดินมาหยุดตรงหน้ากูแล้ว "ว่าไงไอ้ต้น ผมถามไม่ได้ยินเหรอ" อ้าว เมื่อกี้มันถามกูตอนไหนวะ "โค้ชไม่ได้ถามไอ้นี่เหรอครับ" ผมทำหน้าเอ๋อ ชี้มือไปที่น้องต้นที่ยืนหน้าซีดอยู่

"โอ๊ย กูปวดหัววว" พี่ป้องโวยวายเสียงดังเอามือกุมหัวหันมามองผมกับไอ้น้องต้น เพื่อนคนอื่นหัวเราะคิกคัก ความบังเอิญเรื่องชื่อเหมือนนี่ทำให้ปวดหัวได้เสมอ พี่ป้องเดินมาหยุดหน้าผมกับน้องต้นแล้วเอามือชี้น้องต้นไว้ "เอางี้ ผมเรียกไอ้โย่งนี่ว่าต้นใหญ่แล้วกัน" น้องต้นพยักหน้า ส่วนกูยังไม่รู้ตัว " ส่วนไอ้ต้นนี่" ะป้องพูดพลางเอามือมาชี้ที่ผม

"ไอ้นี่มันตัวเล็กกว่า เรียกมันว่า ต้นเล็กแล้วกันนะ" แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

++++++++++++++++++++++++++
ต้นไผ่ออกลูกเป็นกล้วย