มาถึงตอนนี้ได้ไงวะเนี่ย เยอะชิบเป๋งเลย แล้วเรื่องกูจะจบเมื่อไหร่เนี่ย..ในฐานะที่ตอนนี้เป็นตอนที่ห้าสิบก็ขอชี้แจงอะไรบางอย่างเพิ่มเติมแล้วกันครับ
เดิมทีผมตั้งใจจะเล่าเฉพาะเรื่องโชว์ของผมเท่านั้น แต่พอเล่าตอนแรกๆ เมื่อสักปลายปีที่แล้วก็มีเพื่อนๆ ขอให้เล่าเรื่องประสบการณ์ทุกอย่างที่ผมเคยประสบพบเจอด้วย เรื่องมันก็เลยขยายยาวอย่างที่เห็น จากเดิมที่ตั้งใจว่าจะแค่เรื่องโชว์ประมาณยี่สิบตอนก็น่าจะจบแล้ว กลายเป็นห้าสิบตอนก็ยังไม่จบ (หน่อไม้เพิ่งงอก ยังไม่ขึ้นลำเป็นต้นไผ่เลย หุหุหุ)
เรื่องที่สองคือในส่วนของคำพูดคำจาของคนในเรื่อง ก็ต้องบอกว่ามันเป็นสำนวนของผมเองครับ เพราะกูไม่เก่งขนาดจำที่พวกมันพูดไว้ได้หรอกว่ะ นอกจากคำบางคำที่ผมฝังใจนั้นถึงจะจำได้ แต่ผมยังคงสไตล์การพูดจาจริงๆ ของคนนั้นไว้ ใครกวนตีนยังไง ใครน่ารักยังไง ตัวจริงมันก็เป็นอย่างนั้น (โดยเฉพาะ........กูเอง แฮ่...)
มาอ่านกันเลยดีกว่าค้าบบบบบ
ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ 50
"ใช่ครับ คำนี้ภาษาจีนกลางอ่านว่า "ต้า" แปลว่า "ใหญ่" ครับ" ผมบอกพี่สักอย่างภูมิใจ เหอๆ ไงล่ะคำคำเดียวได้สองความหมาย อวยเมียก็ได้ อวยตัวเองก็ได้อีก เหอๆ ตอนนี้กูมองข้ามช็อตถึงของรางวัลที่ไอ้ต้าจะตกรางวัลกูแล้วววววววว คิดแว้วววววน้ำลายไหลเยยยยยยยยย
"ชื่อแฟนเหรอ" พี่สักถาม เอ้ย รู้ได้ไงอ่ะ "อ่าาาาา คับ" พี่สักพยักหน้า "แฟนเห็นคงปลื้มน่าดูเนอะ เกิดเปลี่ยนแฟนใหม่นี่ต้องไปลบปล่าวเนี่ย" อ้าว ไอ้พี่สักทอง ไมมึงพุดหมาๆ อย่างงี้ล่ะ ของกูสักแล้วสักเลยเว้ยไม่มีลบ ส่วนเรื่องแฟนถ้าไม่จำเป็นไม่เปลี่ยนโว้ย ที่กูเลือกสักภาษาจีนก็เพราะคนทั่วไปอ่านไม่รู้เรื่อง ใครถามกูก็บอกว่าแปลว่าใหญ่ หมายถึงควยใหญ่ ไม่เกี่ยวกับไอ้ต้าสักหน่อย แต่ถ้ามึงลองสักภาษาไทยว่า "ต้า" เสะ มึงแก้ตัวไม่ขึ้นแน่ๆ
"ท่าทางแฟนสวยน่าดู ได้เค้าแล้วสิ ถึงจะสักตรงนั้น" โอวววว พี่สาก เอ้ย พี่สักครับอย่างไอ้ต้านี่ผมบอกไม่ถูกครับพี่ว่ามันสวยหรือเปล่า แต่ถ้าถามว่าได้เค้าแล้วไหมเนี่ย คืนนี้ไอ้ต้นจะเผด็จศึกไอ้ต้าให้ได้ หลังจากที่โดนมันยำมาสองคืนติด อ้าว ก็ไม่ได้สักที่ควยนี่หว่า แสดงว่ากูก็ใช้งานควยกูได้ตามปรกติเส่
"อ่ะเสร็จแล้ว" โอววว ซู๊ดยอดดดดดดดดดดดดด สวยอย่างที่อยากได้เลย โดยเฉพาะสี ตอนแรกผมกลัวมันจะออกเขียวๆ เหมือนลายเสื้อเผ่นของคนอื่น แต่พี่สักแกยืนยันว่าไม่เขียวแน่เพราะแกใช้หมึกของญี่ปุ่นซึ่งหมึกคุณภาพจะดีกว่า โดยเฉพาะเวลาทำสีสันหลายๆ สีจะสวย ผมก้มมองดุด้วยความภูมิใจ (ไม่ได้ทำเหี้ยอะไรเลย นอนให้เขาจึ๊กๆๆ) อ้าวไมมีไรแดงๆ ด้วยวะ พี่สักแกแถมสีให้กูป่าวเนี่ย
"อ่ะ เอาสำลีคอยซับเลือดไว้นะ แล้วห้ามเกา ห้ามโดนน้ำสองอาทิตย์" กูลืมไปเลยว่าพอสักเสร็จแล้วมันก็จะมีแผลอยู่เพราะเข็มมันจะทิ่มเข้าไปใต้ชั้นผิวหนัง ตอนโดนจิ้มก็เจ็บๆ แต่น้อยกว่าตอนที่ควยโดน เลยไม่รู้สึกเจ็บมากมายอะไร เลือดออกเยอะเหมือนกันนะเนี่ย (ปอดกูแหกไปเองแหละ) ผมรับสำลีจากพี่สักมาซับๆเลือด แล้วแกก็เดินไปเอาแผ่นอะไรไม่รู้ คล้ายผ้าโปร่งๆ มาปิดรอบรอยสัก แล้วติดเทปทำแผลรอบๆ
"ห้ามกัด ห้ามเกา ห้ามโดนน้ำ" อ้าว ห้ามเหมือนกูเป็นหมาที่มีเห็บเต็มตัวและเป็นโรคกลัวน้ำเลย ทำไมไม่ห้ามกูเห่าด้วยล่ะ "อีกสองอาทิตย์แผลหายแน่นะพี่" ผมถามพี่สักย้ำ เอ้าไอ้ต้น มึงยังแก้ผ้าอยู่เลยนะ ไม่คิดจะอายบ้างเลยเหรอ "เออ ถ้าทำตามกูบอกก็หาย ทำไม จะเซอร์ไพร์สแฟนอ่ะสิ" ถูกกกกกกกกกกกกกกกกกกก "ใช่เลยครับพี่ วันเกิดมันพอดี" ผมยิ้มดีใจเหอๆ หายทันเว้ย "งั้นก็ต้องไม่มีอะไรกันดิ ถึงจะได้ไม่เห็น" เอี้ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด พี่สักใส่เบรกจนหัวกูคะมำ เออ จริงเส่ ลืมไป อีกตั้งสองอาทิตย์แน่ะถึงจะถึงวันเกิดมัน ตายละหวาแปลว่าคืนนี้กูอดเส่
ผมจ่ายเงินให้พี่สักแล้วเดินคอตกออกจากร้าน (ใส่เสื้อผ้านะเว้ย) แม่งเอ้ย อุตสาห์เอาตัวเข้าแลกนึกว่าจะได้ตูด ดันต้องรออีกตั้งสองสัปดาห์ แล้วคนอย่างไอ้ต้าเนี่ยน่าไว้ใจที่ไหน กูกลัวมันทำอะไรฆ่าเวลาระหว่างที่รออ่ะเด่ะ แม่งก้นกูขมิบหากันเองโดยอัตโนมัติ เอาไงดีวะ ไปนอนกับไอ้ก้อง เฮ้ย ตั้งสองวีคแน่ะ พ่อด่าตายห่า ออกจากโรงบาลมาวันแรกกูก็ไปแดกเหล้าอยู่หอไอ้ก้องทั้งคืน ไม่กลับวันนี้พรุ่งนี้ก็ไปเจอกูที่วัดเหอะ
ผมเหลือบมองนาฬิกา ทุ่มกว่าแล้วเว้ย แผลรอยสักไม่เจ็บนะ แต่มันเหมือนแผลถลอกอ่ะ ผมก็เดินคอยระวังไม่ให้กลัวมันแนบติดกางเกงเดี๋ยวโดนเลือด จริงๆแล้วมันก็ออกไม่มากหรอก แต่ความที่ผมไม่ค่อยอยู่นิ่งมั้ง มันก็เลยซึมอยู่เรื่อย อีกอย่างเลือดลมกูดีด้วย แหะๆๆ ผมตัดสินใจกลับบ้าน เอาวะกลับไปเผชิญชะตาชีวิตกูดูอีกวัน ถ้าไอ้ต้ามันกวนหนักๆ กูเผ่นไปนอนกับพี่โตหรือกับพ่อก็ได้
ระหว่างทางนั่งรถกลับบ้าน ผมคิดมาตลอดเลยว่าจะปิดไอ้ต้ายังไง อยากเย็ดมันก็อยาก อยากโดนก็อยาก เอ้ย ไม่ใช่ละ ในเมื่อเราตั้งใจที่จะทำให้มันขนาดนี้แล้วก็ต้องสุดๆไปเลย เอาวะสิบสี่วันนี้กูจะว่าวอย่างเดียว เนื้อตัวก็ไม่ให้ไอ้ต้ามันแตะมันจะได้ไม่รู้ เหอๆ อดเปรี้ยวไว้กินหวาน อดเจี้ยวไว้กิน.........
ซู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
กลับมาถึงบ้าน พ่อผมนั่งกินข้าวอยู่กับพี่โต อ้าวแล้วเมียกูล่ะ พี่โตเหมือนรุ้ใจชี้นิ้วขึ้นข้างบน อ้อ อยู่บนห้องแหงมๆ ผมค่อยๆ เดินขึ้นห้องตัวเองแม่งตอนแรกก็ไม่ทันเจ็บเท่าไหร่ แต่พอขึ้นบันไดมันเสียดสีกับกางเกงยีนส์อ่ะ เสือกใส่แบบพอดีตัวไปหน่อย นี่ดีน่ะ ถ้าสักที่ควยกูคงเดินขาถ่าง เดินขัดๆ อย่างนั้นพอถึงหน้าห้องเปิดประตูเข้าไป ไอ้ต้ามันกำลังเล่นเนทอยู่ เอาไงดีวะ ถ้าแก้ผ้าอาบน้ำตอนนี้ไอ้ต้าอาจเห็นได้
"ต้นมานี่ดิ" อะไรวะ เรียกกูไปทำไมเนี่ย ผมขยับเดินเข้าไปช้าๆ มันก็มองๆ แต่ไม่พูดอะไร อาจจะนึกว่าผมยังเจ็บอยู่มั้ง "อะไรวะ" ผมถามันพลางดูหน้าจอ "อ่ะ สนใจป่ะ" ไอ้ต้นชี้ให้ดูข้อความหน้าจอ ผมอ่านแล้วยิ้มเลย ข้อความในนั้นมัยเขียนบอกว่ามีหมาวิทยาลัยเอกชนแห่งนงเขารับนักเรียนความสามารถพิเศษด้านกีฬาสอบชิงทุนของมหาวิทยาลัย เรียนก็ฟรี แถมได้เล่นกีฬาอีก โดยเฉพาะบาส ผมเคยแข่งบาสกับทีมของมหาลัยนี้มาก่อนจำได้เลยว่ามันเก่งขนาดไหนเพราะว่าทีมกูแพ้ แหะๆ
"สนป่ะ" ไอ้ต้าถามต่อ ผมเห็นแต่หัวข้อข่าวอยากได้รายละเอียดเพิ่ม "มีรายละเอียดอะไรบ้างอ่ะ เปิดให้ดูหน่อยจิ" เหอๆ เวบพวกความรู้ไอ้ต้นเปิดไม่เป็นหรอก เปิดเป็นแต่เวบโป้ ผมยืนก้มตัวดูหน้าจอคอมอยู่รอให้มันแสดงข้อมูลเพิ่มเติมก็นึกขึ้นได้ "ยังไม่กินข้าวเหรอ" ไอ้ต้าพยักหน้า โห แม่งไม่กินข้าวกินปลามานั่งเปิดดูเรื่องเรียนให้กูซะอีก กูเจ้าของเรื่องแท้ๆ ยังไปหาเรื่องโดนส้นตีนมาทั้งวัน ถ้ากูไม่รักมึงแล้วจะไปรักใครวะเนี่ย
"เมื่อยอ่ะ" ผมแกล้งบ่น ตรงหน้าคอมมีเก้าอี้ตัวเดียวครับ แต่เป็นเก้าอี้ไม้ตัวใหญ่มีพนักพิง ไอ้ต้าทำท่าหมือนจะเขยิบลุกให้ผมนั่ง ผมกดขามันไว้ "ไม่ต้องลุก นั่งด้วย" ผมจะแกล้งนั่งเบียดมัน แต่ไอ้ต้าเสือกไวกว่า ถอยเอวเข้าชิดผนังแล้วอ้าขากว้าง เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย มึงเหลือที่ให้กูทำไมตรงน้านนนนนน กูเข้าไปนั่งก็ลงล็อกมึงเส่ ว่าแล้วไอ้ต้นก็นั่งพรวดลงไป แหะๆ เอาใจมันหน่อยมันอุตสาห์หาที่เรียนให้
พอผมนั่งไปไอ้ต้าก็กอดผมไว้เอาคางมาพาดบ่า ขนลุกเลยกู กล้ายมันเต้นตื้บๆอยู่ข้างหลังกูเนี่ย "หายเจ็บยังคับ" ไอ้ต้าถาม เอาไงดีวะ เอ้ย ต้องห้ามมันรู้เรื่องสัก ต้องเก็บไว้ก่อน แต่ว่าเอาไงดีวะ "ยังเจ็บอยู่เลยอ่ะ" ผมแกล้งทำเสียงอ่อย "คืนนี้ห้ามทำไรกูนะ" ผมรีบออกตัวไว้ก่อน ไอ้ต้ากอดผมแน่นขึ้น มันจะเชื่อไหมวะเนี่ย "อือม์ ก็กะไว้แล้วว่าคืนนี้จะยอมให้มึงบ้าง" ปู๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน รถไฟไอ้ต้นคึกทันที เหอๆ เอาเลยมะ เอาเลยปะ ลืมเรื่องสักไปสนิทเลยกู ฉิบหายแล้ว แม่งมาไฟเขียวอะไรวันนี้วะ ตอนกูพร้อมแม่งก็ขึ้นป้ายห้ามเข้าซะงั้น
"เมื่อวานโกรธกูป่าว" ไอ้ต้าถาม ผมก็งงๆ โกรธมัน เรื่องอะไรวะ จำได้แต่ว่าเมื่อคืนกูไปนอนหอไอ้ก้อง โป๊ะเชะ ไอ้ต้ามันต้องคิดว่ากูโกรธมันแล้วหนีไปนอนหอไอ้ก้องแน่ๆ "ก็โกรธอ่ะ ก็มึงมันเห็นแก่ตัว" เนียนไว้ไอ้ต้น อย่าให้มันรู้เชียวนะว่าเมื่อคืนมึงไม่กลับเพราะติดเหล้า ปล่อยให้มันเข้าใจผิดไปอย่างนี้แหละดีแล้ว สงสัยแม่งยอมให้กูเพราะคิดว่ากูโกรธแน่ๆ หาเรื่องโกรธแม่งทุกวันเลยดีกว่า เหอๆๆ
"เหรอ แล้วหายโกรธยัง" ไอ้ต้ากอดผมแน่นกว่าเดิม ลมหายใจเป่ารูหูผมแผ่วเบา อร้ายยย ขนลุกเว้ย แม่งมีขบติ่งหูกูด้วย "ยังไม่หายดี" ผมแกล้งพูด ไอ้ต้าคงรู้แหละ โกรธเหี้ยไรยอมให้มันกอดมันเลื้อยขนาดนี้ ตาผมที่จ้องหน้าจออ่านข้อมูลการรับสมัครอยู่ตอนนี้พล่าเลือนไปหมดแล้ว ไอ้ต้าชอนไชรุกล้ำ มือมันเกาะกุมควยผมไว้แล้วลากเลื้อยมาลูบไล้ตรงหน้าท้องกำลังจะล้วงเข้าไป
"โอ๊ย" ผมสะดุ้งเฮือกเลยเมื่อปลายนิ้วไอ้ต้ามันโดนแผล รีบจับมือไอ้ต้าไว้ไม่ให้ล้วงเข้าไป แม่งความลับกูจะแตกไหมเนี่ย ไอ้ต้ามันมองผมเหมือนสงสัย ผมเลือบมองมือมัน ตรงปลายนิ้วเลือดสีแดงๆ ติดอยู่เห็นได้ชัดเจน แม่งจะเห็นไหมวะ ผมเอามือจับมือมันไว้แล้วดึงมาใกล้ปาก จากนั้นก็อมนิ้วของมันที่เปื้อนเลือดผมเข้าไปทีละนิ้ว ไอ้ต้าครางฮือเอวกระดกอัดเข้าหลังผมใหญ่ ท่อนควยแข็งโด่ของมันเต้นตุบๆ ส่งไอร้อนผ่าวมาถึงตัวผมปากมันครางว่า "ดีจังเลย" แม่งคงนึกว่าไอ้ต้นมันเก่งขึ้น กูแก้ปัญหาเฉพาะหน้าอยู่เว้ย
"ไม่อยู่สองวัน ไปซนที่ไหนมาป่าวครับ" ผมโคตรชอบเลยเวลาไอ้ต้ามันมีอารมณ์กับผมแล้วพูดเพราะๆเนี่ย แต่กูก็พูดมึงกับกูเหมือนเดิมแหละ "ป่าวอ่ะ" ผมตอบสั้นๆ เพราะกำลังเกร็งอยู่ ไอ้นี่มันหื่นจังวะ ทีแต่ก่อนไม่เห็นเป็นอย่างนี้ พอได้กันหน่อยเดี๋ยว หื่นกะกูซะทุกวัน "จริงอ่ะ พิสูจน์หน่อยสิ" ไอ้ต้าพูดเสียงแหบพร่า ลมหายใจของมันผ่าวร้อนกู่เรียกความต้องการผมมาแต่ไกล ตอนนี้ผมเองก็พร้อมยิ่งกว่าจะพร้อมแล้ว ผมปลดซิปกางเกงยีนส์ที่ใส่อยู่ออกเหลือไว้เฉพาะเม็ดบนเม็ดเดียวปล่อยให้ควยแข็งๆ ของผมโผล่ออกมาตรงช่อง ไอ้ต้าเอื้อมมือมากำรูดไว้แผ่วเบา มือสั่นๆของมันทำให้ผมรู้ได้ว่าความต้องการไม่ได้น้อยไปกว่าผมเลย
ผมลุกขึ้นแล้วกลับหลังหันให้ควยตัวเองตรงกับปากไอ้ต้า มันแข็งโด่ผงกหัวท้าทายไอ้ต้าอยู่ตรงกลางท่อนพอดีมีรอยจุดแผลเล็กๆที่โดนพี่สักเจาะไว้ ไอ้ต้าก้มหน้ามาช้าๆ จูบไล้ท่อนลำเขื่องตั้งแต่ปลายจรดโคนผมเผยอปากอ้าด้วยความเสียวซ่านที่ไอ้ต้ามอบให้ ไอ้ต้าเอามือมาแตะรอยแผลเล็กๆนั้นไว้แต่ไม่ถามอะไร (สงสัยจะนึกว่าผมรูดซิบกางเกงหนีบควยตัวเอง) ควยผมเปียกชึ้นด้วยน้ำลายลื่นๆ ที่อาบโชลมทั่วลำ
ผมเผยอปากครางเบาๆ ลิ้นลากไล้ลงมาที่ปลายเงี่ยงที่น้ำอยากใสๆเอ่อท้น ก่อนไอ้ต้าจะตวัดลิ้นรัวตรงเงี่ยงนั้นจนผมต้องสูดปากอย่างแรง ตามืดพร่าด้วยแรงรักที่ไอ้ต้ามอบให้ ผมเกร็งตัวปลดปล่อยอารมณ์ตัวเอง ในความคิดใครบางคนกำลังร่วมรักกับผมอยู่ด้วยความรู้สึกเผ็ดร้อน ท่อนแขนกำยำไขว่คว้าร่างกายทุกส่วนของผมไว้เหมือนจะกลืนกินไปทั้งตัว ร่างขาวเนียนได้รูปกำลังคืบคลานขึ้นมาช้าๆ ผมเอื้อมมือเหนี่ยวรั้งแขนแกร่งบรรจงแต่งเติมด้วยรอยสักสวยงามนั้น ร่างนั้นเงยหน้าขึ้นมาคือพี่ต้าจ้องมองผมอยู่ ผมผงะออกอย่างตกใจ
ผมไม่ได้ตกใจไอ้ต้า แต่ที่ผมตกใจคือทำไมในความคิดของผมกลับมีภาพของคนคนนึงลอยมา จะว่าไปตอนนั้นผมจำหน้ามันไม่ได้ด้วยซ้ำ แต่รอยสักบนต้นแขนนั้นกลับฝังลึกในความทรงจำของผม "เป็นอะไร เจ็บเหรอ" ไอ้ต้าถามผมเบาๆ ผมรู้สึกผิดกับมันมากๆ ที่กำลังมีความสุขกับมันแต่ในหัวดันมีอีกเข้าแทรก ไอ้ต้าขมวดคิ้วเหมือนสงสัย เอาวะไอ้ต้า หายกันแล้วกันเนอะ ตอนไอ้โทนมันดูดควยกู ภาพมึงก็เข้ามา คราวนี้ตอนมึงดูดควยกู ภาพไอ้โทนก็เข้ามา ถึงมาแค่แขนเดียวก็เหอะ ก็ถือซะว่าเจ๊ากันไป
ผมทรุดตัวลงนั่งคุกเข่าลงกับพื้นเบื้องหน้าไอ้ต้าก่อนค่อยๆถอดกางเกงขาสั้นที่มันใส่อยู่ ไอ้ต้าหายใจถี่ๆ ตาจับจ้องอยู่ตลอดเวลาว่าผมจะทำอะไร ผมดึงร่างไอ้ต้าให้เลื่อนสะโพกมาที่ขอบเก้าอี้ ก่อนแทรกตัวเข้ากลางหว่างขา ผมจ้องตามันไว้แทบไม่กระพริบระหว่างที่กดริมฝีปากของผมเข้ากับริมฝีบางอุ่นๆของมันเสียงหายใจกระชั้นแผ่วเบาที่ข้างหู ผมโอบหลังมันไว้ด้วยมือทั้งสองข้างแล้วกดหน้าซุก
"จั๊กกะจี้" ไอ้ต้าหัวเราะเอิ้กจนเก้าอี้สั่นไปหมด ผมยักคิ้วให้มันทีนึงแล้วเปลี่ยนเป็นใช้ลิ้นเขี่ยวนทั่วแทบทุกตารางนิ้ว โดยเฉพาะรอนคลื่นลูกเล็กๆตรงหน้าท้องที่พอลิ้นแตะมันก็แอ่นเอวเฮือกมากอดหัวผมไว้แน่น "ชอบป่ะคับ" ผมเอาหน้าแนบหน้าท้องแกร่งนั้นแล้วกระซิบถาม ไอ้ต้าพยักหน้าช้าๆ แก้มแดงระเรื่อของมันตัดกับผิวขาวๆจนผมเองยังต้องแอบกลืนน้ำลาย
ผมจูบปูพรมบริเวณหน้าท้องมันอีกครั้งจนไอ้ต้าต้องเกร็งท้องเป็นจังหวะ ตามันหลับพริ้มบ่งบอกถึงความพึงพอใจ ผมไล้ลามเลียมาจนถึงพงขนเส้นเล็กละเอียด ผมเพิ่งเคยสักเกตเห็นว่าไอ้ต้ามันน่าทนุถนอมแค่ไหน โดยลักษณะนิสัยไอ้ต้ามันเป็นคนถึกๆ ลุยๆ อยู่แล้ว แต่เหมือนพระเจ้าจะสร้างรูปร่างหน้าตาของมันมาในทางตรงข้ามมากกว่า ผิวมันละเอียดเนียนเหมือนจะเปล่งแสงออกมาได้ ถ้าเป็นผู้หญิงผมจะไม่แปลกใจเลย แต่นี่มันผู้ชายชัดๆ เพราะความเป็นชายของมันก็ฟ้องอยู่ตรงหน้าผม แล้วมันเล็กซะที่ไหนล่ะ
ตั้งแต่รู้จักกับไอ้ต้ามาบอกตรงๆว่าไม่เคยเห็นไอ้ต้าเป็นสิว คือสิวแบบสิวเสี้ยนมันคงมีแหละ แต่สิวอักเสบนี่กูไม่เคยเหนจริงๆ ส่วนกูน่ะตอนยังชักว่าวไม่เป็นสิวขึ้นประจำ แต่พอน้ำแตกทุกวันหน้าก็ใสขึ้นทันที หุหุหุหุ เอ้า นอกเรื่องไปไกล มันแต่สักวาชมนางอยู่นั่น ไม่เย็ดกันสักที
ผมกดปากฝังรอยกับเนินเนื้อแน่นที่มีไรขนอ่อนๆ ขึ้นไล่เรียงกันมาจนมารกครึ้มรอบท่อนลำอวบอ้วน ไอ้ตัวร้ายผงกหัวสีชมพูจัดของมันท้าทาย ผมยิ้มให้มันก่อนจะสำรวจโลกของไอ้ต้าต่อ ขนเส้นเล็กละเอียดของมันชี้ตรงไปตามท่อนลำ กระโปกของมันยังถูกกดเบียบอยู่ตรงง่ามขา ผมเลยเอามือยกขาสองข้างของมันให้สูงขึ้นจนไข่สองไปของมันก็ไหลย้อยลงไปแกว่งไกวเบื้องล่าง ปิดช่องทางสู่คูหาลึกที่มีหญ้าขึ้นเต็ม
ผมเอามือแตะพวงไข่นุ่มนิ่มที่คลายตัวผ่อนเต็มที่ลูกกระโปกใหญ่ยังกะไข่เป็นสองใบถูกห่อรั้งไว้ในถุงเดียวกันที่หดตัวขึ้นทีนทีที่มือผมแตะ ผมมองเจ้าของถุงไข่ที่ยังคงหลับตาปี่อยู่ สองมือผมลูบไล้ไปตามท่อนขาแกร่งของมันที่ถูกยกไปวางพักตรงบริเวณเท้าแขนของเก้าอี้ ผมเอามือโอบอุ้มกระโปกสองใบช้าๆ ราวกับกลัวว่ามันจะแตก กลิ่นหอมรัญจวนใจของสบู่ที่คงถูกบรรจงฟอกล้างมาอย่างดีโชยกลิ่นจนผมต้องฝังจมูกเข้าประกบ ลิ้นผมทำงานต่อโดยอัตโนมัติ มันปาดขวางใต้ถุงไข่ผ่านฝีเย็บที่มีขนบางๆขึ้นปกคลุม ไอ้ต้าครางฮือตัวสั่นระริก ผมลากลิ้นกลับไปใหม่ในเส้นทางเดิมก่อนตวัดเอากระโปกใบโตอมไว้ข้างนึง มือที่ลูบไล้ท่อนขาอยู่ถูกย้ายมากำรอบกล้ามเนื้อที่แข็งแกร่งไมแพ้กัน ส่วนปลายของมันถูกห่อหุ้มด้วยหมวกใบใหญ่จนเหมือนดอกเห็ด
ผมกำรูดท่อนเนื้อนั้นเบาๆ ขณะที่ลิ้นยังคงสลับไข่ทั้งสองลูกนั้นเข้าปาก ไอ้ต้าครางไม่ขาดสาย แต่ผมไม่ปล่อยให้มันคุ้นชินกับสภาพนี้หรอก ผมยกขามันให้สูงขึ้น "จับไว้หน่อยนะ" ผมร้องบอกไอ้ต้าที่ยังคงหลับตา คิ้วเข้มๆ กระตุกสั่นแต่สองมือยังคงโอบรอบขาตัวเองไว้โดยดี ผมมองมือที่ยังคงเข้าเฝือกอ่อนๆ ของมันไว้ อีกเมื่อไหร่นะที่มันจะเอาออกได้ ไอ้ต้าไม่เคยบ่นว่าหรือโวยวายผมเรื่องที่ทำนิ้วมันเจ็บเลยสักครั้ง มันเลือกที่จะรับความเจ็บปวดนั้นไว้คนเดียว ผมไม่เคยถามมันสักครั้งว่าช่วงที่ผมหายไปจากบ้านนั้นมันรู้สึกยังไง หลายครั้งที่ผมไปอยู่ที่อื่นนานๆ แต่ผมจะบอกมัน จะบอกที่บ้านไว้เสมอว่าผมจะไปไหน แต่วันนั้นมันเป็นเหมือนครั้งแรกที่ผมออกไป โดยที่ไม่มีใครรู้ว่าผมจะไปไหน
ผมยังจำภาพที่ไอ้ต้าเดินหน้าบวมปูดถามคนโน้นคนนี้ที่หน้ามหาลัยผมได้ติดตา ในฐานะพี่ชายมันก็ดูแลผมอย่างดีมาตลอดตั้งแต่วันที่พ่อกับแม่ผมจากไปมาจนถึงวันนี้ ในฐานะเพื่อน มันเป็นคนที่อยู่ข้างผมเสมอเวลามีปัญหา ที่ผ่านมาไอ้ต้าไม่เคยแสดงออกให้เห็นว่ามันรักหรือห่วงใยผมแค่ไหน แต่ผมรู้ว่าถ้าเมื่อไหร่ผมต้องการ มันจะเป็นคนแรกที่เข้ามาหา ในฐานะของคนรัก มันไม่เคยแสดงออกให้ผมรู้เลยว่ามันรู้สึกกับผมแบบไหน ผมเองก็ไม่กล้าที่จะคิดกับมันแบบนี้มาก่อน แต่แค่เพียงสี่ห้าวันที่ผ่านมาผมกลับสัมผัสได้กับสิ่งที่ผมโหยหามาตลอดชีวิต พ่อแม่ผมตายตั้งแต่ยังเด็ก เด็กเกินกว่าที่จะรู้จักความรักว่าเป็นยังไง ในชีวิตของผมมีแค่พ่อ พี่โต และไอ้ต้าเท่านั้นที่โอบอุ้มความรู้สึกของผมให้ปราศจากคำว่า "ขาด" พวกเขาให้ผมหมดทุกอย่างเหมือนผมเป็นคนในครอบครัว แม้กระทั่งนามสกุลผมก็ยังใช้ของครอบครัวนี้
ผมซบหน้าร้องไห้ตรงหน้าขาไอ้ต้าอย่างหมดฟอร์ม ไอ้ต้ามันตกใจรีบประคองตัวผมให้ขึ้นมานั่งกับมัน "เป็นอะไรต้น ร้องไห้ทำไม" ผมพูดไม่ออก กอดไอ้ต้าแน่น มันพยายามปลอบผมใหญ่ ตอนนั้นบอกตรงๆว่าไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับตัวผมเองเหมือนกัน มันเหมือนมีอะไรที่ถูกฝังอยู่ในความคิดมานานจนวันนี้มันถูกกระตุ้นให้ตื่นขึ้นมา ผมซบหน้าลงกับอกไอ้ต้ากอดมันไว้ผมควรจะพูดอะไรกับมันดี เหมือนมีอะไรบางอย่างที่ผมควรจะทำแต่ไม่ได้ทำ การเป็นน้องคนเล็กของบ้านทำให้ผมถูกตามใจมาตลอด ผมมักจะได้รับแต่ความรู้สึกดีๆ จากคนในบ้านนี้ แต่เมื่อมีปัญหาอะไรเกิดขึ้นก็ตาม ผมจะถูกกันไว้อยู่หลังสุดเสมอ ผมร้องไห้ซบอกไอ้ต้าอยู่เกือบสิบนาทีจนความอึดอัดหัวใจถูกบีบคั้นออกมาจนหมด ผมปล่อยตัวเองผ่อนคลายใช้หัวใจนำทางอีกครั้ง พอความอึดอัดที่เคยมีอยู่แน่นในหัวใจสลายไป สิ่งใหม่ก็เข้ามายึดครองไว้แทนจนเต็มหัวใจ ผมเงยหน้าอาบน้ำตามองไปตรงหน้า สายตาห่วงใยจ้องกลับออกมา ผมรู้แล้วว่ามีอะไรที่ผมยังไม่ได้ทำ
"พี่ต้า พี่ไม่เคยทำร้ายแมลงปอตัวนั้นะครับ แต่มันไม่เคยรู้เลยว่าพี่รู้สึกกับมันยังไง" ผมเว้นระยะ "ถ้ามันรู้สักนิดว่าพี่รักมันแค่ไหน มันก็คงไม่ไปไหน เพราะมันก็รักพี่เหมือนกัน ต้นรักพี่ครับ"
จบบริบูรณ์..................................................
^
^
^
^
^
กูล้อเล่งงงงงงงงงงง เรื่องกูไม่ใช่นิยายนะเฟร้ยยยยยย ถ้ากูยังไม่ตายมันก็ยังไม่จบ เพิ่งเขียนมาถึงตอนตัวเองอายุสิบเก้าเอง นับเอาเองแล้วกันว่าจะมีอีกกี่ตอน หุหุหุหุหุ แต่ว่าตอนนั้นอ่ะบอกรักไอ้ต้ามันแบบจริงๆจังๆเป็นครั้งแรก เขินเกือบตายแน่ะกู หุหุหุ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
ช่วยเม้นต์กันหน่อยนะค้าบบบบ