ซ๊าดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด จี้ดหัวใจเว้ยยยยยยยยยย
*******************************************
ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ 247 อั้ยละอ่อนเจี้ยวโตอินเจียงใหม่ 4
"ไอ้ต้น ถ้าไอ้บี้มันไม่รักกู มึงกับพี่ต้าอย่าทิ้งกูนะ" ผมกอดไอ้อาร์ตแน่น ไอ้ห่านี่ขี้แยไปหรือเปล่าวะ ถึงมึงกับไอ้บี้จะรักหรือไม่รักกัน กูกับไอ้ต้าก็ไม่มีทางทิ้งมึงอยู่แล้ว ยังไงมึงก็เป็นเพื่อนกู "มึงไม่ต้องห่วงนะอาร์ต กูกับไอ้ต้าสัญญาว่าจะเป็นเพื่อนมึงตลอดไป" ผมตอบไอ้อาร์ต
ไอ้อาร์ตกอดผมอยู่พักนึงก็เงยหน้ามอง "ไอ้ต้น มึงเอาอีกแล้วเหรอ" อะไรวะ เอาอะไร ยังไม่ได้เอาสักหน่อย ไอ้อาร์ตจ้องหน้าผมมือคว้าหมับเข้าที่ควย "แข็งโด่เชียวนะมึง ไอ้เหี้ย" อ้าวไอ้สัด แล้วกูผิดตรงไหน ก็มึงมายั่วเย็ดกูทำไมวะ แค่กอดควยกูก็แข็งแล้ว
"เย็ดมึงอีกได้ไหมอ่ะ" ผมพูดยิ้มๆ ไอ้อาร์ตหน้าแดงก่ำ "เพิ่งเอาไปเมื่อบ่าย เอาอีกแล้วเหรอ" งืดดดๆๆ ก็เค้าชอบของเค้านี่ ถ้าไอ้ต้าอยู่ด้วยมึงยิ่งจะโดนหนัด ตอนนี้ไอ้ต้าไม่มาก็ให้กูเย้ดมึงเล่นรอไอ้ต้าไปพลางๆก่อนดิ
"น่านะ ขอกูอีกทีนะ" ผมอ้อน ไอ้อาร์ตมองตาผมแล้วหลบตา "อือ แต่คราวนี้ใส่ถุงนะ" ไอ้อาร์ตบอก อ้าวอะไรวะ เมื่อบ่ายยังไม่ต้องใส่เลย แล้วทำไมคราวนี้กูต้องใส่ด้วย "ไม่อาววว ไม่ใส่ไม่ได้เหรอ" ผมร้องถาม กูก็พอรู้นะเว้ยย ว่าไอ้อาร์ตมันก็ชอบถูกกูเย็ดสดเหมือนกัน ความสากของควยมันเสียวกว่าความลื่นของถุงยางเป็นไหนๆ
"ไม่เอา กูไม่อยากทำผิดต่อพี่ต้า" ไอ้อาร์ตยืนยัน แม่งเอ้ย ขนาดกูเป็นแฟนไอ้ต้ามันแท้ๆ กูยังไม่เห็นห่วงเรื่องนี้เลย ควยใครควยมันสิวะ "จะเย้ดสดง่ะ ไม่เอาถุง" ผมอ้อนต่อ ไอ้อาร์ตแยกเขี้ยวยิงฟัน "จะเย็ดก็ต้องถุง ถ้าไม่ถุงก็ไม่ต้องเย็ด" อะจ๊ากกกกกกกก แล้วกูจะไปหาถุงที่ไหนวะ ถุงก็อปแก๊บก่อนไอ้เปล่าวะ มีห่วงไว้เกี่ยวกระโปกด้วย
"มึงก็ไปซื้อดิ แต่ถ้าไม่มีก็ไม่ต้องหวังเลยว่าจะได้เย็ดกู" เหี้ย เอาก็เอาวะ กลับมาจะเย้ดให้ตูดปลิ้นเลยไอ้สัด ผมรีบหยิบกระเป๋าตังค์แล้ววิ่งออกมาจากห้องไอ้อาร์ตไปเซเว่น ซื้อถุงยางมาหลายกล่องก่อนวิ่งตื๋อกลับมา แม่งเอ้ย หลอกให้กูเหนื่อยหรือเปล่าวะเนี่ย
ผมกำลังวิ่งขึ้นบันได ก็เห็นว่ามีคนคนนึงกำลังเดินขึ้นช้าๆ ผมมองไม่เห็น เกือบจะชนเข้าแล้ว ไอ้คนนั้นมันได้ยินเสียงเลยหันมาดู "อ้าว บี้นี่เอง" ผมพูด ไอ้บี้มองหน้าผม ในมือมันถือเบียร์มาหลายขวด "อ้าว ต้นเองเหรอ" ไอ้บี้ตอบ หน้าตามันดูเหมือนกำลังเมานิดๆ
ไอ้บี้ชะโงกมองหาบุคคลที่สาม คงเป็นไอ้อาร์ตแหงๆ "แล้วอาร์ตล่ะ" นั่นไง มันถามออกมาแล้ว ผมเดินขึ้นไปยืนพักบนชานพัก "ผมลงมาซื้อของนิดหน่อยน่ะ อาร์ตมันไม่ได้ลงมาด้วยหรอก" ผมตอบ ไอ้บี้พยักหน้า สายตามันชอนไชมาดูถุงที่ผมถืออยู่ ผมเลยต้องเหวี่ยงถุงใส่ถุงยางหลบไปข้างหลัง
"ดูท่าทางอาร์ตมันดีใจนะ ที่ต้นมา" ไอ้บี้พูด โอยยๆ กูอยากจะตาย มึงชอบไอ้อาร์ตก็ไปบอกมันสิวะ ผมยืนจ้องหน้าไอ้บี้ "เฮ้ย ขอคุยหน่อยได้ป่ะ" ผมบอกไอ้บี้ ไอ้บี้เลิกคิ้วแบบงงๆ แต่มันก็เดินนำผมไปที่ห้องมันโดยดี
ผมเดินตามไอ้บี้เข้าไปในห้อง ห้องไอ้บี้ดูจะไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าไหร่ ออกจะรกๆ นิดๆ ตามประสาห้องชายโฉด ผมเดินไปนั่งข้างเตียง ไอ้บี้จุดบุหรี่สูบแล้วเดินมานั่งตรงข้ามผม ขวดเบียร์หลายขวดวางอยู่ตรงมุมห้อง บางขวดยังมีไอน้ำเกาะอยู่เลย แสดงว่าเพิ่งเปิดและหมดไปไม่นานนี้
"เบียร์ป่ะ" ไอ้บี้ถามผม ผมพยักหน้า ไอ้บี้มันเลยจัดการรินให้ผมแก้วนึง "มีอะไรว่ามา" ไอ้บี้พูด ผมกระดกเบียร์หมดแก้ว ว่าแต่กูจะเริ่มยังไงดีวะเนี่ย ไอ้อาร์ตมันยิ่งกังวลเรื่องไอ้บี้ไม้รักมันอยู่ เกิดกูทำอะไรพลาดไปมีหวังความได้แตก แล้วถ้าเกิดแม่งคิดไม่ตรงกันขึ้นมาล่ะก็ กูฉิบหายแน่ๆ
"เอ่อ คืออออ" ผมพูดแล้วติดขัดในปาก ต้องกระดกเบียร์ตามไปอีกแก้ว ไอ้บี้มองจ้องหน้าผมแล้วรินแก้วใหม่ให้ ไอ้บี้มันก็ซดเบียร์มันไปด้วย ตาจ้องมองดูว่าผมจะพูดอะไร "บี้กับไอ้อาร์ตรู้จักกันนานรึยัง" ผมเริ่มต้นด้วยเรื่องเบาๆก่อน ไอ้บี้จ้องตาผมแล้วซัดเบียร์เข้าปากรวดเดียวหมดแก้ว
"ก็ตั้งแต่เรียน เกือบสองปีแล้วมั้ง" ไอ้บี้ตอบ เออ แล้วกูจะถามทำไมวะเนี่ย ไอ้ข้อนี้กูก็รู้อยู่แล้วนี่หว่า แม่งเอ้ย ไม่น่ามาห้องมันเลยกู แม่งอึดอัดฉิบหาย "แล้วต้นล่ะ รู้จักกับอาร์ตมานานแล้วยัง" ไอ้บี้ถาม อ้าวเฮ้ย คำถามนี้มึงถามกูไปแล้วเมื่อตอนเย็นนี่หว่า
"นานแล้วล่ะ" ผมตอบ มือซัดเบียร์เข้าปากยังกะจะดวลกับไอ้บี้มัน "บี้คิดว่าอาร์ตมันเป็นไง" ผมพล่งไปอีกคำถาม ไอ้บี้มองจ้องตาผมเขม็ง "ดี นิสัยดี" ไอ้บี้ตอบสั้นๆ มันดับบุหรี่แล้วจุดมวนใหม่ "แล้วต้นล่ะ คิดว่าไอ้อาร์ตเป็นไง" อ้าวไอ้นี่ ย้อนคำถามกูได้อีก "อาร์ตมันเป็นคนโคตรดีเลย เป็นห่วงเป็นใยเพื่อน มันเป็นเพื่อนสนิทสุดๆของผมเลย" ผมพูดเสียงดัง
"แล้วต้นคิดกับไอ้อาร์ตยังไง" ไอ้บี้ถามคำถามผมเล่นเอาผมสะอึก "คิดอะไร เรื่องอะไร" ผมรีบถาม เหงื่อเริ่มแตกเพราะมันเริ่มถลำไปเร็วกว่าที่คิด "ทุกเรื่อง ผมอยากรู้" ไอ้บี้ถาม ผมกลืนน้ำลายเอื้อก แล้วทำไมมาถามกูแบบนี้วะหึงกูรึไง
"ผมว่าอาร์ตน่ารักดี" ผมตอบเบาๆ ไม่รู้ว่าไอ้บี้มันคิดอะไรอยู่ ไอ้บี้พ่นบุหรี่ใส่หน้ากูเต็มๆ "อือ แล้วไงอีก" อ้าวเฮ้ย กูตอบแล้วนะ ยังไม่พออีกเรอะ คำว่าน่ารักมันตอบโจทย์ไอ้อาร์ตได้เต็มที่แล้วนะ "แล้วต้นรักมันไหม" ไอ้บี้พูดอีก ตามันจ้องเขม็ง
"รักดิ เพื่อนกูนะ" แม่งชักไปใหญ่แล้ว กูไม่ไหวแล้ว ขอขึ้นมึงกูกับไอ้บี้หน่อยเหอะ ถามเหี้ยอะไรมาได้ "แล้วมึงล่ะ รักไอ้อาร์ตหรือเปล่า" ผมโพล่งคำถามออกไป ไอ้บี้อึ้งไปนิดนึง "มันเป็นเพื่อนที่กูรักที่สุด" ไอ้บี้ตอบ ผมจ้องหน้ามันเพื่อนรอเค้นความจริงจากปาก แต่ไอ้บี้ไม่พูดอะไรอีก
คำว่าเพื่อนที่รักมากที่สุด มันอาจฟังดูดี แต่คนที่ถูกรักแบบนี้มักจะเจ็บ เพื่อนรักกับแฟนมันมีเส้นแบ่งบ่างๆคั่นอยู่ คำว่าเพื่อนสำหรับบางคน อาจจะยิ่งใหญ่ แต่สำหรับบางคน แค่รู้จัก ก็เรียกได้ว่าเป็นเพื่อนแล้ว กูไม่รู้จริงๆนี่หว่าว่าไอ้บี้มันให้นิยามคำว่าเพื่อนแบบไหน ถ้าเพื่อนหมายถึงคนรู้จักที่รักมากที่สุด ไอ้อาร์ตมันจะต้องเสียใจแน่นอน
"เพื่อนเหรอ" ผมถามย้ำ ไอ้บี้จ้องหน้าผมกัดฟันจนกรามขึ้นเป็นสัน "แล้วมึงคิดว่าจะเป็นอะไรมากกว่าเพื่อน" ไอ้บี้ถามผมแล้วจ้องผมด้วยสายตาคมกริบ "กูไม่รู้ กูแค่ถามดู" ผมเฉไฉไปอีกทาง ไอ้บี้ยังจ้องหน้าผมอยู่ ผมกระดกเบียร์ที่เหลือหมดแล้วลุกขึ้นยืน แม่งเอ้ย กินเบียร์แบบดวลกันแบบนี้เมาฉิบหาย แค่นี้กูก็มึนแล้ว
ผมยืดตัวขึ้นตรง ยกมือให้ไอ้บี้ "เฮ้ย ขอบใจที่เลี้ยงเบียร์กู" ผมบอกแล้วหมุนตัวเดินออกมาทางประตู ในใจคิดสับสนเรื่องไอ้บี้กับไอ้อาร์ต ไอ้บี้ดูเหมือนจะมีใจ แต่คำว่าเพื่อนรักทำให้กูรู้สึกไม่น้อยว่ามันอาจไม่ใช่อย่างที่กูคิด
"เดี่ยวต้น มึงลืมของ" ไอ้บี้ส่งเสียง ผมหันไปดู ไอ้บี้มันหยิบถุงใส่ถุงยางส่งให้ผม แค่มองผ่านๆก็รู้แล้วว่าข้างในเป็นอะไร ผมมองถุงใส่ถุงยางในมือไอ้บี้แล้วเงยหน้ามองมัน สายตาไอ้บี้จับจ้องเหมือนจะเค้นความจริง แม่งเอ้ย ใครเห็นเค้าก็รู้แล้วว่าไอ้ถุงยางพวกนี้มันต้องถูกใช้เย็ดกันแน่ๆ ผมเอื้อมมือสั่นเทาไปรับถุงยางจากไอ้บี้ที่ยังไม่เลิกจ้อง
"ต้น กูบอกมึงไว้อย่างนะ กูไม่รู้ว่ามึงกับไอ้อาร์ตเป็นอะไรกัน แต่ถ้ามึงทำไอ้อาร์ตเจ็บ มึงได้หยอดน้ำข้าวต้มแน่" เว้ยยๆๆๆๆ แม่งหึงกันขนาดนี้เลยเหรอวะ แล้วทำไมไม่ไปบอกรักกันละเว้ยยย กูจะได้เสร็จงานแล้วรีบกลับไปหาเมียกู ป่านนี้ปั่นงานจนควยเหี่ยวไปแล้วมั้งไอ้ต้า
ผมเอาถุงยางยัดใส่กระเป๋ากางเกง ตาจ้องสวนไอ้บี้บ้าง มันได้แต่จ้องกูไม่พูดอะไร ผมเลยกลั้นใจพูดออกมา "ที่มึงรู้มึงเห็น อาจจะไม่ใช่อย่างที่มึงคิดก็ได้นะ" ผมบอกไอ้บี้ ไอ้บี้ยังคงจ้อง "แล้วอีกอย่าง ไอ้อาร์ตมันก็เป็นเพื่อนที่กูรักเหมือนกัน มึงไม่มีทางได้เห็นน้ำตาไอ้อาร์ตเพราะกูแน่ๆ" ผมยืนยัน
"เดี๋ยวต้น" ไอ้บี้เรียกผมอีก ผมกำลังจะบิดลูกบิดประตูก็เลยต้องหยุดชะงัก แต่ไม่ได้หันไปมอง "กูรู้ว่าไอ้อาร์ตเป็นเกย์ แต่อย่างที่กูบอก ไอ้อาร์ตเป็นเพื่อนรักกู ไม่ว่ามันจะเป็นอะไรกูรับได้ทั้งนั้น ถึงแม้กูจะไม่ได้เป็นเกย์แบบมันก็ตาม" ไอ้บี้พูดเสียงดัง ผมเหมือนโดนชกหน้าจนหน้าชา หันไปมองไอ้บี้ช้าๆ
"มึงว่าอะไรนะ มึงไม่ได้เป็นอะไรนะ" ผมถามย้ำ ไอ้บี้จ้องหน้าผม "กูบอกว่ากูไม่ได้เป็นเกย์ แต่กูรับได้ถ้าไอ้อาร์ตมันเป็น" อ้าวเฮ้ยยยยยย แล้วอย่างงี้ไอ้อาร์ตกูก็ไม่สมหวังอ่ะดิ โหย กูแทบหมดแรงเลย นี่ขนาดกูไม่ใช่คนที่รักไอ้บี้มันเองนะ แต่มาได้ยินกับหูตัวเองกูยังแทบหมดแรง แล้วถ้าไอ้อาร์ตมาได้ยินมันจะเสียใจแค่ไหนวะเนี่ย
"มึงรู้ได้ไงว่าไอ้อาร์ตเป็นเกย์" ผมเริ่มพูดติดขัด เหงื่อแตกไปทั้งตัวทั้งๆที่ตัวชาแทบไม่รู้สึก "ไอ้ต้น กูไม่โง่นะ กูเห็นมึงทำท่าอี๋อ๋อกับไอ้อาร์ต มึงซื้อถุงยางมาทั้งๆที่มึงอยู่กับไอ้อาร์ตสองคน มึงเองก็เป็นเกย์ใช่ไหม" ไอ้บี้ถาม ผมกลืนน้ำลายลงคออย่างลำบาก
"กู..." ผมพูดแล้วอ้าปากค้าง ถ้ากูยอมรับก็เท่ากับว่ากูยอมรับเรื่องไอ้อาร์ตเป็นเกย์ไปด้วย ถ้ากูไม่ยอมรับเท่ากับกูโกหกตัวเอง และโกหกความรักที่กูมีต่อไอ้ต้า "กูไม่เกี่ยว มันเป็นเรื่องของมึงกับไอ้อาร์ตตะหาก" ผมเถียง ไอ้บี้จ้องเขม็ง "งั้นมึงบอกกูหน่อย ว่ามึงคิดกับไอ้อาร์ตยังไง" ไอ้บี้ถาม ผมเลือดขึ้นหน้า กูบอกไปหลายครั้งแล้วนี่หว่าว่ากูกับไอ้อาร์ตเป็นเพื่อนรักกัน นั่นคือความจริงยิ่งกว่าจริง
"เป็นเพื่อนรักกู" ผมยืนยัน ไอ้บี้ได้ยินปุ๊บมันก็เงื้อหมัดแล้วอัดเปรี้ยงเข้าเต็มปากกูที่ไม่ทันได้ป้องกัน ผมลงไปกองอยู่หน้าประตู ไอ้บี้ตรงเข้ากระชากคอผมแล้วเงื้อหมัดจะอัดซ้ำ "ไอ้เหี้ย มึงคิดว่าไอ้อาร์ตเป็นเพื่อนแล้วมึงมาหลอกให้ไอ้อาร์ตเจ็บทำไม" อ้าวเฮ้ย อะไรกันวะเนี่ย
ไอ้บี้อัดหมัดลงอีกครั้ง แต่คราวนี้ผมตั้งตัวทันแล้วเลยยกการฺ์ดป้องกัน ไอ้บี้เสียหลักผมเลยส่งตีนยันเข้าที่หน้าอกมันที่ค้อมตัวจะอัดผมอีกรอบ ไอ้บี้หงายท้องผมเลยรีบลุกเข้าไปเหยียบไหล่มันแล้วอัดหมัดลุ่นๆเข้าไปเต็มกราม "มึงนั่นแหละ ไม่เป็นเกย์แล้วมาหลอกให้เพื่อนกูรักทำไม" ผมโวยกลับ เลือดขึ้นหน้าไปหมดแล้ว
ไอ้บี้อ้าปากค้างไม่ตอบโต้ ผมว่าสิ่งที่ผมหลุดปากออกไป ไม่ต่างอะไรกับหมัดกูที่ประเคนใส่หน้ามันไปเต็มรักเมื่อกี้ "ไอ้เหี้ย มึงพูดอะไร ไอ้อาร์ตอ่ะนะมันจะรักกู" ไอ้บี้เถียง ผมจับคอเสื้อมันบิดแล้วยื่นหน้าพูดใส่หน้ามัน
"กูจะบอกให้มึงหายโง่ ไอ้อาร์ตมันรักมึง รักมากด้วย รักมากจนกูไม่อยากให้มันต้องมาเสียใจที่มารักคนที่ไม่ใช่เกย์แบบมึง กูเลยต้องมาช่วยมันถึงเชียงใหม่นี่ไง" ผมพ่นถ้อยคำที่อัดอั้นอยู่ในใจใส่หน้าไอ้บี้จนหมดแล้วปล่อยเสื้อมัน ก่อนจะเดินไปเปิดประตูเพื่อกลับห้อง แต่พอเปิดประตูไป ใครคนนึงกำลังยืนตัวแข็งทื่ออยู่หน้าห้อง ผมตกใจจนหน้าซีด ไม่รู้จะพูดอะไร ไอ้อาร์ตมันก็ยกมือขึ้นแล้วพูดเสียงสั่น
"พอแล้วต้น มึงไม่ต้องพูดอะไรแล้ว กูได้ยินทุกอย่างหมดแล้ว"
**************************************************
***************************************************
กำลังสนุกแบบนี้ น่าจะลงเพิ่มให้อีกสักตอนสองตอนหง่ะ
ตอบลบWork is entering!
ตอบลบ555+
งานเข้าแล้ว
ปล. โคตรจับจิต