ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ 251 อั้ยละอ่อนเจี้ยวโตอินเจียงใหม่ 8

มาเล่าต่อละกานน ตอนก่อนอาจทำคนนอนไม่หลับได้ แต่ทำไงอ่ะ กูทำไปแล้วนิ งุงิงุงิ
*******************************************
ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ 251 อั้ยละอ่อนเจี้ยวโตอินเจียงใหม่ 8

"ไม่เป็นไรต้น ลืมมันไปซะ ไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเรา แต่จอยดีใจนะ ที่ครั้งแรกของจอย ได้มอบให้กับผู้ชายที่จอยรักที่สุด" ป๊าดดดดดดด รู้อย่างงี้ไอ้ต้นเย็ดแม่งตั้งนานแล้ว เย้ย ไม่ใช่ กูกำลังจะบอกว่ากูเองก็งงกับผู้หญิงเหมือนกันว่ะ

"ต้นขอโทษนะจอย" ผมบอกซ้ำอีกครั้ง จอยค่อยๆขยับตัวลุกนั่ง "บอกแล้วไงไม่เป็นไร แค่นี้จอยก็ดีใจแล้ว" จอยบอกทั้งๆที่คราบน้ำตายังไม่หายไปจากหน้า ผมดึงแขนจอยมากุม "ต้นยินดีรับผิดชอบสิ่งที่ต้นทำนะ" ผมบอกกับจอย ทั้งๆที่มันฝืนความรู้สึก

จอยจับมือผม "อย่าคิดมากสิ จอยให้ต้นด้วยความเต็มใจนะ แล้วต้นก็ไม่ต้องมารับผิดชอบจอยด้วย แต่ต้นต้องรักพี่ต้าให้มากๆ นะ ถ้าจอยรู้ว่าต้นทำให้พี่ต้าเสียใจ จอยจะจัดการต้นเอง" แง่ววว ไอ้ต้ามันแอบปรุงยาเสน่ห์อะไรให้จอยกินเปล่าวะเนี่ย ทำไมมันถึงทำได้ขนาดนี้วะ

จอยลุกขึ้นสำรวจความเรียบร้อยของตัวเอง ก่อนขยับตัวจะเดินไป ผมดึงแขนจอยไว้ "เดี๋ยวจอย" ผมบอกแล้ววิ่งไปหยิบกระเป๋าตังค์ ในนั้นมีของอย่างนึงที่ผมได้จากไอ้ต้าเมื่อหลายเดือนก่อน เคยคิดจะใช้กับจอยเมื่อคราวนั้นแต่ก็ยังไม่ได้ใช้

"ยาคุมแบบฉุกเฉิน" ผมบอก จอยรับไปแล้วยิ้มให้ผม ก่อนเดินไปเปิดตู้เย็นห้องไอ้บี้แล้วกินยาให้ผมดู "สบายใจได้แล้วนะ อีกอย่างประจำเดือนจอยก็เพิ่งหมดไปเมื่อวานนี้ ต้นไม่ต้องห่วงนะว่าจะมีต้นน้อยโผล่ออกมา" จอยพูดยิ้มๆ ผมดึงจอยมากอดแน่น "ต้นขอโทษนะที่รักจอยไม่ได้ แล้วก็ยังห้ามใจตัวเองไม่ได้ด้วย" ผมบอกกับจอย จอยพยักหน้า "เราไม่พูดเรื่องนี้กันอีกแล้วนะ" จอยพูดยิ้มๆ ก่อนเดินออกจากห้องไป

ผมกลับมานั่งลงบนเตียงครุ่นคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้น ในบางความคิดก็นึกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนี้เป็นเพียงความฝัน แต่ในใจก็คิดอีกแบบว่าเป็นเรื่องจริง ผมสับสนจนทำอะไรไม่ถูก สิ่งที่เกิดขึ้นมันออกจะเกิดความคาดหวังของผมไปมากเลยทีเดียว

ผมหยิบโทรศัพท์อีกครั้ง ลังเลอยู่ว่าจะโทรไปหาไอ้ต้ามันดีไหม แน่นอนว่ากูคงไม่โทรไปคุยหรอว่ากูได้ฟันหญิงแล้ว ผมกดโทรศัพท์หาไอ้ต้าทั้งๆที่ตอนนี้เกือบเช้าแล้ว ไอ้ต้ารับสายน้ำเสียงไม่ได้มีความรู้สึกขัดใจหรืออะไรเลย

"พี่ต้า ต้นขอโทษ" ผมเปิดปากได้แค่นั้นน้ำตาก็ไหลออกมา ไอ้ต้าดูจะตื่นตกใจไม่น้อยที่รู้ว่าผมร้องไห้ ผมค่อยๆเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ไอ้ต้าฟัง ไอ้ต้ามันฟังผมอย่างใจเย็น ไม่มีโวยวายหรือด่าทออะไรทั้งสิ้น

"พี่ต้าโกรธต้นไหม" ผมถามไอ้ต้าในคำถามที่ผมไม่ควรถาม ไอ้ต้าเงียบไปอึดใจ "แล้วถ้าต้นเป็นพี่ ต้นจะโกรธไหม" ไอ้ต้าถามกลับ ผมอึ้งไป ก่อนตอบเบาๆ "โกรธ โกรธมากด้วย" ผมบอกไป ไอ้ต้าตอบกลับมา "แต่พี่ไม่โกรธต้นนะ พี่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น" ไอ้ต้าบอก กูใจชื้นขึ้นมาหน่อย แต่ก็ยังรู้สึกผิดมากอยู่ดี

"ต้นอย่าคิดอะไรมากนะ มันเป็นเรื่องธรรมชาติ พี่รู้อยู่แล้วว่าวันนึงมันต้องเกิดกับต้น" ไอ้ต้าบอกอย่างเข้าใจเต็มที่ ผมปาดน้ำตา "แต่ต้นน่าจะควบคุมมันได้นี่" ผมยังเถียง ไอ้ต้าส่งเสียงตอบกลับ "เรื่องบางเรื่องมันก็อยู่เหนือการควบคุมนะต้น อย่างน้อยสิ่งที่เกิดขึ้นคืนนี้มันก็คงสอนให้ต้นรู้ตัวว่าอะไรควรทำไม่ควรทำ ถึงมันจะควบคุมไม่ได้ แต่ถ้าเรายังมีสำนึกที่ดี มันก็น่าจะทำให้ไม่เกิดเรื่องแบบนี้"

ผมตั้งใจฟังทุกคำที่ไอ้ต้าสอน ที่คนเค้าบอกกันว่า ผู้ใหญ่อาบน้ำร้อนมาก่อนนั้นก็คงจริงแบบที่ไอ้ต้าสอนผม ผมนั่งคุยกับไอ้ต้าอยู่นานจนฟ้าสว่าง ไอ้ต้าก็สั่งก่อนวางสาย "ต้น อย่าเพิ่งคิดอะไรมากนะ ต้นไปนอนให้หลับเหอะนะ เดี๋ยวพอตื่นมาพี่จะไปอยู่ข้างๆต้นเอง" ไอ้ต้าบอก ผมใจชื้นขึ้นมาอีกเยอะ คำสัญญาของไอ้ต้าไม่ใช่เป็นแค่คำสัญญา ทุกครั้งที่มันบอกแปลว่าสิ่งนั้นมันกำลังจะเกิดขึ้นจริงๆ

ผมคลายความกังวลลงไปได้เลยค่อยๆล้มตัวลงนอน ผมหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย ความฝันเดิมๆที่เคยฝันยามที่ผมอ่อนแอกลับมาอีกครั้ง ภาพของผมกับไอ้จต้าอยู่ในสวนหลังบ้านตอนเราสองคนจับแมลงปอ ภาพนาทีสุดท้ายของชีวิตพ่อแม่ บุคคลที่เป็นที่รักของผม เสียงสุดท้ายของแม่ที่ฝากผมกับไอ้ต้ายังดังก้องอยู่ในโสตประสาทตอนที่ผมตื่นขึ้นมา


พอตื่นมาอีกครั้งก็รู้สึกปวดหัวอย่างหนัก อาจจะเป็นเพราะความเครียดที่รุมเร้าแบบไม่รู้ตัว พอลืมตาตื่นมา ไอ้ต้าก็นั่งยิ้มอยู่ข้างๆ เป้ยังสะพายอยู่ที่หลังมันอยู่เลย ไอ้ต้ายิ้มให้แล้วเอื้อมมือมาปาดคราบน้ำตาที่อยู่ตรงแก้มผม ผมนอนร้องไห้อีกแล้วเหรอเนี่ย

ผมผุดลุกโอบตัวไอ้ต้ากอดแน่น ไอ้ต้าขยี้หัวผมอย่างเอ็นดู "เป็นไงซมไข้เลยเหรอ" ไอ้ต้าพูดยิ้มๆ ผมหันไปอีกข้างเห็นไอ้อาร์ตกับไอ้บี้นั่งมองอยู่ก็เลยปล่อยแขนเขินๆ ไอ้อาร์ตมองผมแล้วก็ส่ายหน้า "พี่ต้าเล่าให้กูฟังหมดแล้ว ไอ้เลวววววว" ไอ้อาร์ตพูดยิ้มๆ ไอ้ห่านี่ แฟนมึงอ่ะเอาคืนมาเลย กูอุตสาห์ไปช่วยแท้ๆ ยังมีหน้ามาว่ากูเลว

ผมกอดไอ้ต้าใหม่แบบอ้อนเต็มที่ ไอ้ต้าปลดเป้ลงแล้วหันมาคุยกับผม "เดี๋ยวพี่จะไปคุยกับจอยนะ ต้นพักอยู่นี่แหละ" ไอ้ต้าบอกพลางจะลุกขึ้นยืน ผมรั้งแขนไอ้ต้าไว้ "ไปคุยอะไร คุยทำไม" ผมถาม ไอ้ต้ายิ้มให้นิดๆ "ก็น้องชายพี่ไปทำเรื่องไว้ พี่ก็ต้องไปเคลียร์ให้ไง" ไอ้ต้าบอกพลางขยี้หัวผม "ไม่เอา ไปด้วย" ผมร้องตาม ไอ้อาร์ตร้องโอ๊ะแล้วรีบปิดตาไอ้บี้ ผมก็เลยก้มดู อิบอ๋ายยยย กูลืมไปว่าแก้ผ้านอน ไอ้ห่าบี้เห็นกระบองกูไปแล้วมั้ง

"ไม่ต้องไปหรอก พี่ไปคุยกับจอยแป๊บเดียว" ไอ้ต้าบอก แล้วหันไปหาไอ้บี้ "บี้ พาพี่ไปห้องจอยหน่อย" ไอ้ต้าสั่งเสร็จสรรพ ผมรีบปิดควยไอ้บี้ลุกตามไอ้ต้าไป ส่วนไอ้อาร์ตแยกเขี้ยวใส่ "นี่ถ้ากูเป็นพี่ต้านะ กูจะตัดมึงให้กุดเหลือแต่ตอเลย" ไอ้อาร์ตบอกตาเขียวๆ ผมยิ้มแหยๆ

"มึงอะแหละ ทำให้กูอยาก ทำอะไรกันไม่รู้ เสียงดังทั้งคืน" ผมพูดเย้าๆ ไอ้อาร์ตอายหน้าแดงแป๊ด "มึงได้ยินด้วยเหรอ กูว่ากูเบาๆแล้วนะ" ไอ้อาร์ตตอบ ผมเงยหน้ามอง "เฮ้ย อย่าบอกนะว่ามึง" ผมอ้าปากค้างเพราะไอ้อาร์ตมันพยักหน้า อ๊ากกกก ไอ้อาร์ตเสียบเหรอวะ

"เฮ้ยถามจริง มึงเย็ดไอ้บี้เหรอ" ผมทำตาโต ไอ้อาร์ตเม้มปากอายๆ "ก็ไอ้บี้มันชิงยกขาก่อนนิ" อ๊ากกกกกกกกกก กูจับ้า ไอ้อาณืตกูแม่งได้ใจว้อย ทำเอากูหายเครียดไปได้เยอะเลย ผมนั่งคุยกับไอ้อาร์ตอยู่พักนึงไอ้ต้าก็กลับเข้ามา

"เรียบร้อยแล้วต้น" ไอ้ต้าพูดยิ้มๆ อะไรเรียบร้อยวะ ไอ้บี้เดินตรงมาซบไอ้อาร์ต แหมๆ ทีอย่างเนี่ยไม่เห็นอายใครเลย ว่าแต่อะไรของมึงวะที่เรียบร้อยหา ไอ้พี่ต้า "มึงไปคุยอะไรกันมา" ผมถาม ไอ้ต้ายิ้มไม่ยอมตอบ ไอ้บี้ก็เอาแต่สนใจไอ้อาร์ต ไม่เห็นเล่าให้กูฟังบ้างเลย

"ต้น" พี่ต้าเรียกผม ผมละสายตาจากไอ้อาณืตมาหาไอ้ต้า ไอ้ต้าจับมือผมแน่น "ครั้งนี้ครั้งสุดท้ายนะ อย่าให้มันเกิดขึ้นอีก คนที่เข้าใจแบบจอยไม่ได้มีทุกคนหรอกนะ" ไอ้ต้าบอกผม ตามันบ่งบอกว่าสิ่งที่พูดนั้นจริงจังแค่ไหน

"ต้นเคยบอกไว้ว่าจะไม่ทำให้พี่ต้าเสียใจ แต่ต้นทำไม่เคยได้" ผมเริ่มร้อง ไอ้ต้าเอามือมาลูบหัว "ก็ไม่ต้องสัญญากับพี่สิ สัญญากับตัวเองแทน" ไอ้ต้าบอก ผมมองหน้ามัน "พี่ต้าเสียใจหรือเปล่า" ผมถาม ไอ้ต้าพยักหน้า "อือม์ พี่เสียใจนะ แต่พี่ไม่โกรธต้นหรอก" ไอ้ต้ายอมรับความรู้สึก ผมกอดมันแน่น "ต้นไม่ดีเอง ถ้าต้นคิดสักนิดว่าถ้าทำแล้วพี่ต้าจะเสียใจ ต้นคงไม่ทำ" ผมบอก ไอ้ต้าเอาลูบหัวผม

"จะไปเสียใจกับสิ่งที่มันเกิดขึ้นแล้วทำไม จอยยังไม่เสียใจเลย" ไอ้ต้าบอก ผมเงยหน้ามอง "จอยเค้าเข้มแข็งกว่าต้นอีกนะ พี่ยังขอบใจเขาเลยที่เค้าเข้าใจทุกอย่าง และจอยเองเป็นฝ่ายบอกพี่ว่าไม่ต้องเป็นห่วง จอยจะไม่เข้ามายุ่งเกี่ยวกับต้นอีกเป็นอันขาด" ไอ้ต้าบอก ผมสะอึกเล็กๆ ยอมรับความจริงเลยว่า ผู้หญิงนั้นเข้มแข็งกว่าผู้ชายจริงๆ

"ไอ้ต้น จะมีใครเข้าใจมึงได้แบบพี่ต้าอีกไหมวะ" ไอ้อาร์ตพูดยิ้มๆ ผมซบหน้าลงที่อกไอ้ต้า "คนอื่นอาจจะไม่เข้าใจว่าทำไมพี่ถึงทนต้นได้ ต้นไม่ใช่แค่คนที่พี่รัก แต่ต้นเป็นทั้งน้องชายและคนรักของพี่ ต่อให้ต้นเลวกว่านี้พี่ก็ต้องทำแบบนี้เหมือนกัน" ไอ้ต้าบอก ผมกอดมันแน่นเข้าไปอีก

"ต้นโชคดีที่มีพี่ต้า" ผมบอกไอ้ต้า ไอ้ต้ายิ้มอย่างเอ็นดู "พี่ก็โชคดีที่มีต้นนะ ตอนเด็กๆ พี่เคยคิดว่าพี่อยากมีน้องสักคน ไว้ดูแล เอาไว้ดุ เอาไว้สอน พี่ไม่รู้ว่ามันเป็นโชคดีหรือโชคร้ายที่ฟ้าประทานต้นมาให้ แต่ต้นก็เป็นน้องชายแบบที่พี่อยากมีมากที่สุด" ไอ้ต้าบอก ผมเงยหน้ามองมันแล้วหอมแก้มันเบาๆ

"ต้นก็อยากมีพี่ชายแบบพี่ต้าที่สุดเหมือนกันแหละ"

**************************************************


***************************************************

หมาหัวเน่า งุงิงุงิ