ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ 266 อั้ยต้นมาแว้ววววววววว

มาแว้วววววววว

*******************************************
ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ 266 อั้ยต้นมาแว้ววววววววว


"น่านะไอ้ต้น อย่าเอาพี่ต้าไปเลย มึงไปกับกูสองคนแหละ รับรองว่าชื่อมึงต้องดังคับพัทยาแน่ๆ" แหมๆๆ ไอ้ห่าฟ้า ชื่อกูหรือควยกูกันแน่ที่จะคับพัทยา ผมไม่ตอบไอ้ฟ้ามันคงคิดแหละว่ากูคงไม่พาไอ้ต้าไปหรอก แต่เรื่องอะไรกูจะไม่พาไป ผัวกูนะเว้ยยย

ผมตกลงคร่าวๆกับไอ้ฟ้าไว้ว่าจะไปสำรวจที่รับน้องกันในช่วงหลังจากวันเกิดไอ้ต้า อิอิ ก็กูมีภารกิจนี่หว่า แต่ไอ้ฟ้ามันทำท่าจะอยากไปซะวันนั้นเลย ไอ้ห่านี่ตั้งแต่ร้างเมียรู้สึกความเงี่ยนมันจะสะสมไว้ ชักว่าวเปล่าก็ไม่ได้ถาม ท่าทางแม่งหื่นสัดๆ

ผมกลับมาบ้าน กำลังคิดอยู่ว่าจะชวนไอ้ต้ามันไปดีหรือเปล่า ไอ้อยากชวนก็อยากชวนแหละ แต่กูก็อยากฉายเดี่ยวเหมือนกันแหละ อิอิ เผื่อไอ้ฟ้าจะพากูไปทำอะไรแปลกๆ หรือไม่กูก็พาไอ้ฟ้าไปทำอะไรแปลกๆ เอง แต่ที่ต้องคิดตอนนี้คือจะหาอะไรเป็นของขวัญให้ไอ้ต้าดี

ปีที่แล้วตอนวันเกิดไอ้ต้า กูไปสักตรงหน้าท้องเป็นชื่อมันมา มุกเก่ามันก็ใช้ไม่ได้แล้วดิ แล้วไอ้ต้าก็ไม่เคยเอ่ยปากว่าจะอยากได้อะไรนอกจากตูดกู แล้วกูจะหาอะไรมาให้มันดีวะ ตูดกูก็ให้อยู่ทุกวันแล้ว จะให้ควยเป็นของขวัญไอ้ต้ามันก็ไม่ค่อยเอาไปใช้ ทั้งที่กูอยากให้มันใช้ใจจะขาด

กลับมาถึงบ้าน ไอ้ต้ากลับไม่อยู่ ผมเลยโทรไปหามัน ได้ความว่าไอ้ต้ามันก็ไปมหาลัยเหมือนกัน ผมเลยรอมันให้กลับมาก่อนแล้วค่อยคุยเรื่องที่จะไปพัทยา แต่ไหนๆก็ไหนๆแล้วกูลองแอบค้นของไอ้ต้าดูดีกว่าว่าไอ้ต้าอยากได้อะไรหรือเปล่า

ปรกติไอ้ต้ามันจะไม่มีความลับอะไรกับผมหรอก แต่บางทีมันก็อาจจะมีอะไรที่อยากได้แต่ไม่บอกกู กูก็เริ่มทำตัวชั่วด้วยการเปิดลิ้นชักโต๊ะมันดูโน่นดูนี่ไปเรื่อย ถึงเราจะอยู่ห้องเดียวกัน แต่ผมก็ไม่เคยเข้าไปยุ่งกับข้าวของส่วนตัวของไอ้ต้ามาก่อน ไอ้ต้ามันก็ไม่เคยยุ่งกับข้าวของของผมเหมือนกัน สิ่งของที่เราสองคนใช้ร่วมกันก็จะมีแค่เสื้อผ้ากับรองเท้าที่จะยืมกันใส่เป็นประจำ

ผมเปิดลิ้นชักไอ้ต้าดู ใจเต้นแรงนิดหน่อย กลัวทั้งมันจะรู้ว่าผมเข้าไปยุ่งย่ามกับของของมัน และก็กลัวว่ากูอาจจะไปเจอความลับอะไรของมันเข้า แต่ลิ้นชักไอ้ต้าที่จัดวางเป็นระเบียบแตกต่างจากลิ้นชักกูที่แหย่มือไปอาจจะโดนเสือกัด เพราะมันรกยิ่งกว่ารก

แหวนที่ไอ้ต้าซื้อมาให้เราสองคนอยู่ในกล่องในลิ้นชัก ทั้งผมและไอ้ต้าไม่มีใครใส่ เนื่องจากกลัวพ่อรู้ว่าเราสองคนเป็นอะไรกัน ผมก็รื้อค้นดูไปเรื่อย ไม่เห็นไอ้ต้ามันจะมีบันทึกหรืออะไรที่กูจะใช้เป็นเบาะแสได้เลยว่ามันจะอยากได้อะไร

ผมเห็นมีกล่องเล็กๆอยู่ใบนึงซุกอยู่ตอนในสุดของลิ้นชัก หลังจากชั่งใจอยู่พักนึงก็ดึงมันออกมา กล่องขนาดไม่ใหญ่มากเป็นกล่องเรียบๆ ไม่สะดุดตาอะไร ผมเปิดกล่องช้าๆ ใจเต้นเหมือนกันเพราะมันคงเป็นความลับพอสมควร ไม่งั้นไอ้ต้ามันคงไม่ซุกลึกขนาดนั้น

ข้างในกล่องมีกระดาษหลายแผ่น ผมหยิบขึ้นมาดูช้าๆ สิ่งที่ทำให้ผมแปลกใจคือ ข้างในกล่องไม่มีอะไรที่เรียกได้ว่าเป็นความลับของไอ้ต้า มีแต่รูปของผมตั้งแต่สมัยเด็กๆที่ไอ้ต้าคงจะสะสมไว้ รูปตั้งแต่สมัยตอนผมเรียนอนุบาล ประถม มัธยมถูกจัดเก็บเป็นระเบียบทั้งหมด ทุกรูปมีเขียนวันที่และเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นว่าผมทำอะไรที่ไหน

ผมหยิบรูปตอนเรียนมัธยมของตัวเองขึ้นมาพลิกๆดู น่าจะประมาณตอนผมอยู่ ม.สาม ไอ้ต้าเขียนด้วยข้อความเล็กๆไว้ว่า "ต้นโตเป็นหนุ่มแล้ว หล่อเชียว แต่ชักว่าวไม่เป็น" ผมอมยิ้มกับข้อความไอ้ต้า ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจแล้วว่าไอ้ต้ามันคงรู้สึกดีๆกับผมมาตั้งนานแล้ว แต่ไม่รู้ว่ามันตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ไอ้ที่เขียนว่ากูชักว่าวไม่เป็นเนี่ย แม่งเอ้ย ถ้ากูรู้ว่าชักว่าวมันสนุกยังไง กูคงทำไปตั้งนานแล้วเว้ยยยย

ผมหยิบอีกรูปที่เป็นรูปสมัยตอนผมเรียนปวช ตอนนั้นก็ดูกูเป็นหนุ่มขึ้นมาอีกหน่อย แถมตอนนั้นเรียน รด.ด้วย หัวมันก็เลยเกรี๋ยนๆ ไอ้ห่าต้าเสือกเขียนว่า "ไอ้หัวเขียง" สาดแม่ง จะหัวควยหรือหัวเขียงมันก็หัวเหมือนกันแหละเว้ยยย ทำมาเป็นแซวกู

อีกรูปเป็นรูปตอนที่ผมไปเที่ยวเชียงรายกับพี่ดิว ที่ไอ้ต้ามันเคยเอามาดูแล้วบอกว่ามันอยากเอากูนี่แหละ ตอนนั้นผมก็ไม่ได้ใส่ใจกับรูปนั้นอีก เพราะเป็นช่วงที่กูหนีออกจากบ้าน ไม่รู้ไอ้ต้ามันเอารูปนี้ไปเก็บในกล่องนี้เมื่อไหร่ มันเขียนข้อความสั้นว่าๆ "เจ็บนะ"

ผมมองข้อความที่ไอ้ต้าเขียนแล้วน้ำตาไหลไม่รู้ตัว ไม่กี่ปีที่แล้วนี้เองที่มีเรื่องอะไรมากมายจนผมเองก็คาดไม่ถึง ตอนวันเกิดไอ้ต้าเมื่อปีนั้นไอ้ต้ากับผมยังเป็นแค่พี่น้องกัน ผมยังไปแล่นแตร้อยู่ที่เชียงรายปล่อยให้ไอ้ต้าฉลองวันเกิดคนเดียว คำว่า "เจ็บนะ" ที่ไอ้ต้าเขียนมันอาจจะหมายความถึงมันเจ็บที่หัวใจเพราะผมลืมวันเกิดมัน หรือมันอาจจะเขียนเพราะว่ามันเจ็บมือตอนที่ผมกับมันทะเลาะกันก็ได้

ผมวางรูปคืนลงในกล่อง รู้สึกผิดในใจทั้งๆที่วันนี้ผมก็ได้ชำระล้างความผิดเหล่านั้นไปแล้ว ผมเคยคิดเหมือนกันว่าถ้าคืนวันที่ผมกับไอ้ต้ามีอะไรกันเป็นคืนแรกนั้นไม่ได้เกิดขึ้น เราสองคนคงเลือกเดินทางที่ตรงข้ามกับความรู้สึกของเรา ซึ่งผมก็คาดเดาไม่ได้เลยว่าแล้วเราจะมีความสุขเหมือนทุกวันนี้หรือเปล่า

ผมเก็บของไอ้ต้าเรียบร้อยเหมือนเดิม ก่อนล้มตัวลงนอน "เจ็บนะ" ข้อความที่ไอ้ต้าเขียนไว้ทำเอาผมรู้สึกแย่กับตัวเอง ไม่รู้ว่ากี่ครั้งต่อกี่ครั้งที่ไอ้ต้นคนนี้ทำให้พี่ชายที่รักมันและมันรักเขามากที่สุดต้องรู้สึกเจ็บ จะด้วยความตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ตาม แต่ผลของสิ่งที่กูทำก็ทำให้คนที่กูรักต้องเจ็บ

ผมนอนอยู่พักใหญ่ก็ได้ยินเสียงเหมือนคนกำลังเปิดประตู ผมรีบเช็ดน้ำตาพร้อมๆกับที่ไอ้ต้าโผล่หน้ามาพอดี "เป็นไงวะ กินข้าวหรือยัง" คำแรกที่ไอ้ต้าพูดกับผมคือการถามผมว่าเป็นยังไง ไอ้ต้าไม่เคยห่วงตัวเองเลย สิ่งแรกที่มันนึกถึงมาตลอดก็คือกู

ผมยิ้มให้มัน ไอ้ต้าดูจะแปลกใจที่เห็นผมไม่พูด มันเลยเดินมานั่งบนเตียงข้างๆผมเอามือมาลูบหัว "เป็นไรต้น ไม่สบายหรือเปล่า" ผมยิ้มให้ไอ้ต้ามันนิดนึงก่อนจะเขยิบไปนอนหนุนตักไอ้ต้า "เปล่า สบายดี" ผมบอกให้ไอ้ต้าสบายใจ "แล้วสบายดีทำไมถึงเงียบๆแบบนี้อ่ะ" ไอ้ต้าถาม ผมเงยหน้ามองมัน

"พี่ต้ารักต้นตั้งแต่เมื่อไหร่" ผมถามไอ้ต้า ไอ้ต้ามองอย่างแปลกใจ "มีอะไรเนี่ยทำไมมาถามพี่แบบนี้" ผมจ้องหน้าไอ้ต้าเหมือนอยากรู้คำตอบ ไอ้ต้ามองหน้าผมก่อนถอนหายใจ "เป็นอะไรเนี่ย" ผมยิ้มนิดๆ "ก็อยากรู้" ไอ้ต้าส่ายหน้า

"ไม่รู้เหมือนกัน รู้แต่ว่าตอนที่ต้นกับพี่ยังเป็นพี่น้องกันพี่ก็แค่อยากดูแลต้น" ไอ้ต้าบอกยิ้มๆ ผมเขยิบหัวหนุนไอ้ต้าให้แน่นอีก "แล้วรู้สึกว่ารักต้นเมื่อไหร่" ผมถามเขินๆ ไอ้ต้าทำหน้าเหวอๆ "ใครบอกว่ารักเรา ขี้ตู่นี่หว่า" อ้าวไอ้เชี่ย กูกำลังปูทางมาแนวซึ้ง มึงมาหักมุมกูซะงั้น

ผมทำปากเบะ ไอ้ต้าหัวเราะคิกคัก "เออๆ บอกก็ได้ ก็คงตอนที่เห็นต้นไปเที่ยวกับคนโน้นคนนี้แล้วพี่ไม่ได้ไปด้วย ก็เลยรู้สึกห่วง" ไอ้ต้าพูดยิ้มๆ ก่อนเล่าต่อ "พอพี่ห่วงมากๆ พี่ก็มาคิดไงว่าทำไมถึงห่วงต้นได้มากมายแบบนั้น" ไอ้ต้าบอกยิ้มๆ ผมมองไอ้ต้า ฟังมันอย่างตั้งใจ

"แล้วคิดได้ว่าไง" ผมถามเพราะเห็นไอ้ต้าเงียบ "ก็คิดได้ว่า พี่คงไม่ได้ห่วงต้นเหมือนแค่น้องชายหรอก แต่พี่อยากอยู่กับต้นตลอดเวลามากกว่า" ไอ้ต้าบอก ผมอมยิ้มที่ได้ยิน ตัดสินใจได้ทันทีเรื่องที่จะชวนไอ้ต้าไปพัทยาด้วยแน่ๆ

"อือม์ แล้วได้ต้นเป็นแฟนเนี่ย เหนื่อยไหมอ่ะ" ผมถามอีก ไอ้ต้าอมยิ้ม "เหนื่อยแต่ก็มีความสุข พี่ก็ยอมเหนื่อยนะ" ไอ้ต้าบอก ผมหัวเราะเบาๆ ก่อนจับมือมันบีบ "แล้วถ้าต้นทำตัวดีๆ เรียบร้อย ไม่ซนล่ะ" ผมถาม ถ้าไอ้ต้ามันเหนื่อยหัวใจนักที่ได้กูเป็นแฟน กูก็พร้อมจะเปลี่ยนตัวเองเพื่อมัน

"แล้วมันเป็นตัวตนของต้นหรือเปล่าล่ะ" ไอ้ต้าถามกลับ ผมหยุดคิด สิ่งที่กูพูดออกไปมันตรงข้ามกับความเป็นตัวกูโดยสิ้นเชิง ผมได้แต่นิ่งคิดอยู่ ไอ้ต้าที่เอามือลูบหัวผมอยู่มันก็ชิงพูดมาก่อน "ต้นไม่ต้องมาเปลี่ยนตัวเองเพื่อพี่หรอก" ไอ้ต้าพูดแล้วยิ้ม "แค่ต้นรักพี่เหมือนที่พี่รักต้นแบบทุกวันนี้พี่ก็รู้สึกดีมากแล้ว ถ้าต้นเปลี่ยนตัวเองจนไม่เป็นต้นคนเดิมพี่ว่าต้นก็ไม่มีความสุขหรอก"

ผมไม่พูดอะไรต่อ โอบมือกอดไอ้ต้าแน่น ไอ้ต้าเอนตัวลงนอนปล่อยให้ผมซุกอกมันไอ้สะดวก "พี่ต้าอ่ะ ดีเกินไปแล้วนะ" ผมพูดกัดๆ ไอ้ต้าหัวเราะเบาๆ "ไม่เห็นจะดีตรงไหนเลย พี่ก็แค่ทำตามหน้าที่พี่เท่านั้นเอง" อะไรวะ ทำตามหน้าที่พี่เรอะ แปลว่าถ้ากูไม่ใช่น้องมึง มึงก็จะเตะกูกระเด็นไปตั้งนานแล้วรึไง

"แล้วถ้าไม่ทำตามหน้าที่ พี่ต้าจะทำแบบนี้เปล่า" ผมแกล้งถาม ไอ้ต้าเขกหัวผมเบาๆ "ถามอะไรบ้าๆ ทำดิวะ" อ้าว แล้วไหนว่าทำตามหน้าที่ไง แบบนี้เขาเรียกว่าพูดให้ดูดีตะหาก จริงๆแล้วทำตามหัวใจใช่เปล่า กลัวอกหักอ่ะดิถ้าไม่ตามใจกู รู้นะเว้ยยย

"ตกลงพี่ต้าชอบแบบแสบๆเหรอ" ผมถามไอ้ต้าอีก ไอ้ต้าหัวเราะ "เออ แสบก็แสบ อยากเห็นเหมือนกันว่าจะแสบได้เท่าไหร่" ไอ้ต้าพูด ผมแกล้งดิ้นยุกยิกบนอกไอ้ต้า เอาเป็นว่ากูควรจะแสบต่อไปเพราะไอ้ต้ามันชอบ สงสัยไอ้นี่มันจะซาดิสม์มั้ง แม่งถึงชอบอะไรแสบๆ

ผมนอนคุยกับไอ้ต้าอีกพักนึง ก็นึกขึ้นได้เรื่องที่จะไปพัมยา เลยเปิดปากชวนมัน ไอ้ต้าแม่งเสือกแซวว่ากูจะไปแสดงที่อัลคาซาร์ ไอ้หอยเอ้ย ทิฟฟานี่ตะหาก เอ้ย ไม่ใช่แล้ว แต่ตกลงแล้วไอ้ต้ามันรับปากว่าจะไปด้วยกูก็เลยสบายใจ ไหนๆก็ไม่อยากให้กูไปเที่ยวกับคนอื่นแล้วนี่ ก็ไปกับกูซะเลยก็แล้วกัน

ผมคุยกับไอ้ต้าอีกพักใหญ่ พ่อก็มาเรียกเราสองคนลงไปกินข้าว พอกินเสรฺจแล้วไอ้ต้าก็ออกไปซื้อของให้พ่อ ส่วนผมขึ้นมาอาบน้ำล้างตูดก่อน อิอิ ก็แม่งเผื่อไว้ก่อนไง ไม่รู้นี่หว่าว่าจะโดนตอนไหนกูไม่ใช่มาม่านะเว้ยที่จะได้เที่ยวแจกทองไปทั่ว

ผมอาบน้ำเสร็จไอ้ต้าก็ยังไม่กลับมาผมก็คิดไปเรื่อยเรื่องของขวัญที่จะให้ไอ้ต้าแต่ก็ยังคิดไม่ออก ก็เลยลุกไปจะแต่งตัว พอดีเหลือบไปเห็นเสื้อผ้าชุดนักเรียนผมสมัยมัธยมก็เลยนึกอะไรสนุกๆ ไอ้ต้ามันคงอยากบอกรักกูตั้งแต่กูยังเด็ก เอาวะ วันนี้กลับไปเป็นเด็กอีกครั้งให้ไอ้ต้ามันบอกรักดีกว่า

ผมดึงเสื้อผ้าออกจากกองแล้วลองเอามาใส่ ไอ้เหี้ย ตอนเด็กๆ กูใส่แม่งหลวมจะตาย แต่ตอนนี้แม่งแทบปลิ้น ขนาดกูไม่ได้อ้วนนะเว้ย หลังจากกูยัดเสื้อเข้าสำเร็จแล้วก็เหลือกางเกง แม่งขากางเกงยังใส่ควยกูไม่ได้เลยมั้ง แต่ไหนๆ ก็มาครึ่งทางแล้วกูก็เลยจัดการยัดตัวเองเข้าในกางเกงจนสำเร็จ โหย หายใจแทบไม่ออกขานี่ตึงเปรี้ยะ แถมซิปนี่รูดไม่ขึ้น คงไม่ต้องบอกนะว่าติดอะไร

ผมเดินตัวแข็งเพราะตึงไปทั้งตัวไปนอนรอไอ้ต้าบนเตียง เอาผ้าห่มคลุมตัวไว้ ไม่ทันไรไอ้ต้าก็โผล่มา "อ้าว จะนอนแล้วเหรอ" ไอ้ต้าร้องถามทันทีที่เห็นผมห่มผ้ามิดชิด "พี่ต้า มีเด็กมัธยมคนนึงน่ารักมากเลยมันมาบอกต้นว่าชอบพี่ต้า" ผมโพล่งขึ้นมาจนไอ้ต้าหันมามอง "ใครวะ" อ้าว ต่อหน้าต่อตาเลยนะมึง เดี๋ยวกูก็หึงเลยนิ

"เด็กโรงเรียนเดียวกับต้นแหละ รุ่นน้อง" ผมบอกยิ้มๆ ไอ้ต้าทำหน้าแปลกใจ "แล้วมันมาบอกมึงเหรอว่าชอบกู บ้าเปล่าวะ" ไอ้เหี้ย หลอกด่ากูเปล่าวะเนี่ย ผมเหล่ตามอง "แล้วจะเอาหรือเปล่าล่ะ" ผมแกล้งถาม ไอ้ต้าเดินลงมานั่งข้างๆ "อ้าว แล้วทำไมมึงไม่เอาเอง ชอบไม่ใช่เหรอเด็กน่ารักๆอ่ะ" อ้าวไอ้เชี่ย โยนคุกให้กูซะงั้น ผมตัดสินใจเปิดผ้าห่มออกโชว์ควยแข็งโด่ที่โผล่พ้นชุดนักเรียนออกมา ก่อนบอกไอ้ต้า

"กูจะไปชอบเองได้ไง ก็ไอ้เด็กคนนั้นมันชื่อเด็กชายธนกร"

**************************************************

***************************************************