ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ 415 เรื่องมันยาวววว

มาแล้ว

*******************************************************************
ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ 415 เรื่องมันยาวววว

"เฮ้ย เงียบหน่อยพวกมึง เด็กเส้นมาแล้วเว้ยยยย" เหี้ยแล้วไงไอ้พี่บอมบ์ กูมาถึงนั่งตูดยังไม่ทันชินเก้าอี้เลยแม่งโยนขี้มาให้กูซะแล้ว เด็กเส้นใหญ่พ่อมึงเหรอหน้าตาดีแบบนี้ ทั้งเนื้อทั้งตัวกูก็ไม่มีเหี้ยอะไรใหญ่เลยนอกจากควย ไอ้ห่าฟิวที่นั่งข้างกูก็เสือกทำหน้าจ๋อยอีก

"เอ้าเฮ้ย แม่งมองหน้าว่ะ" พี่บอมบ์ยังไม่เลิกหาเรื่อง กูก็แค่มองหน้ามันไปเคี้ยวฟันไปด้วยก็แค่นั้นเอง ไอ้ห่า ถ้ามึงเก่งกว่ากูจะมากลัวทำไมวะเรื่องเด็กเส้นเนี่ย มีฝีมือก็โชว์ไปดิ แต่อย่ามาปากดีกับพวกกูแบบนี้ กูก็อยู่ของกูเฉยๆ ไอ้เรื่องเส้นหรือไม่เส้นเนี่ยกูไม่รู้ไม่สนใจหรอก ถ้ากูมีฝีมือพอกูก็ต้องทำให้พวกมึงยอมรับด้วยฝีมือกูอยู่แล้ว ไม่ว่าจะมีเส้นหรือไม่ก็ตาม

"เอาไว้ว่ากันในสนามแล้วกันพี่ เรื่องเส้นหรือไม่เส้นอ่ะ" กูตอบ ทำเป็นไม่ใส่ใจกับสิ่งที่ไอ้เหี้ยบอมบ์พูด แต่มันก็มองกูอย่างไว้เหมือนกัน เอาไว้ก่อนเหอะมึง ถ้ากูพิสูจน์ฝีมือแล้วมึงยังไม่เลิกกวนตีนกู กูค่อยจัการแม่งทีหลัง ตอนนี้ขอกูอยู่แบบสงบเสงี่ยมก่อน พี่ป้องยิ่งกำชับมาด้วยว่าอย่าให้มีเรื่อง ไอ้จะมีเรื่องกับทีมอื่นเนี่ยไม่เท่าไหร่หรอก แต่ถ้ามีเรื่องในทีมเดียวกันเนี่ย กูโดนพี่ป้องอัดเละแหงๆ

พี่บอมบ์ยิ้มเยาะๆกับเพื่อนแก กูหันไปมองไอ้ฟิวที่ตัวมันเองก็ดูจะไม่สบายใจกับความขัดแย้งที่เกิดขึ้นตั้งแต่วันแรก แต่มันก็ไม่พูดอะไร สักพักพี่วุฒิ่เป็นโค้ชของพวกเราก็เข้ามา แกให้ทุกคนแนะนำตัวว่าใครเล่นตำแหน่งไหนในทีม ไอ้เหี้ยบอมบ์แม่งเสือกเป็นกัปตันทีมด้วยอีก แล้วที่เค้าจัดให้กูกับไอ้ฟิวมาอยู่กับพี่ปบอมบ์ก็เพื่อให้พี่บอมบ์แกดูแล แต่แม่งคงไม่รู้ว่าเกือบฟาดหน้ากันแหกแล้ว

พี่ๆหลายคนในทีมก็ดูโอเคแหละ บางคนดูเป็นผู้ใหญ่ไปเลยแบบพวกเล่นอาชีพ มีพี่ในทีมชาติหลายคนอยู่ แต่ไม่มีใครท่าทีกวนตีนเหมือนไอ้พี่บอมบ์ซึ่งก็เป็นทีมชาติเหมือนกัน กูเห็นแต่ละคนกูก็ทำใจแล้วว่าช่วงแรกๆกูคงได้เป็นแค่ตัวสำรองแหละ เพราะดีกรีกูยังไม่ถึงขั้น พอพี่วุฒิประชุมเสร็จก็เดินพาเราลงไปสนามซ้อมที่อยู่ในอาคารด้านหลัง

"ใจเย็นนะน้อง ไอ้บอมบ์มันก็แบบนี้แหละ" พี่คนนึงกระซิบบอกกูตอนที่พวกกูเดินตามไป กูพยักหน้ารับทราบ  เรื่องหนักใจอีกเรื่องคือตำแหน่งที่กูเลานประจำ เป็นตำแหน่งเดียวกับพี่บอมบ์ด้วยอ่ะดิ เรียกว่าทับไลน์กันเลย ถ้ากูฟอร์มไม่ดี พี่บอมบ์แม่งคงตราหน้ากูว่าเป็นเด็กเส้นจริงๆ แต่ถ้ากูฟอร์มดีกว่า เล่นดีกว่าแก เกิดกูได้เป็นตัวจริงขึ้นมาในตำแหน่งนี้ ไอ้พี่บอมบ์แม่งคงแค้นกูฉิบหาย กูคิดในใจไว้แล้วว่าอาจจะโยกไปเล่นตำแหน่งอื่นแทน เพราะยังไงพี่บอมบ์แกก็เป็นกัปตัน ถึงยังไงแกก็คงได้ลงตลอด

การซ้อมวันนั้นไม่มีอะไรมาก พออยู่ในสนามทุกคนก็ดูมีสมาธิในการซ้อมกันดี แต่กูรู้ตัวว่ากำลังถูกจับตามองอยู่ เลยตั้งใจเล่นเป็นพิเศษ ซ้อมเสร็จภาคเช้าพี่วุฒิก็ให้ทุกคนไปกินข้าวและพักผ่อน กูเลือกที่จะเดินออกมานอกสนามกดโทรศัพท์หาไอ้ต้ามัน "ว่าไงต้น เป็นไง" ไอ้ต้าทักเสียงใส กูยิ้มให้โทรศัพท์ก่อนตอบ "ก็ดีอ่ะ พี่ๆเค้าก็ดูแลดี" กูตอบให้ไอ้ต้าสบายใจ

"เออ พี่ต้า เค้าให้ญาติมาหาได้นะ วันที่ไม่มีแข่งอ่ะ แต่เค้ามีเวลาให้แค่ชั่วโมงเดียวตอนห้าโมงเย็น" กูบอกไอ้ต้า ไอ้ต้าเงียบไปพักนึง "แล้วเค้าให้แต่ญาติเหรอ เค้าไม่ให้ผัวไปเหรอ" โหยยยยย ไอ้หอกยักษ์ มุกมึงเนี่ยนะ กูหัวเราะก๊ากเลย "ขนาดญาติเค้ายังไม่ว่า แล้วผัวเค้าจะว่าได้ไง" กูบอกเขินๆ ไอ้ต้าหัวเราะมาในสาย กูคุยกับมันอีกพักนึงก่อนวางสายแล้วเดินกลับเข้าห้องพัก

ในห้อง ไอ้ฟิวนั่งอยู่คนเดียว มันกำลังแยกของจากกระเป๋าออกมา "ต้น มึงว่าพี่บอมบ์เค้าจะหาเรื่องเราป่าววะ" ไอ้ฟิวถาม ท่าทางมันเกรงๆ คะเนอายุแล้วมันน่าจะปีเดียวกับกู หรืออ่อนกว่าเล็กน้อย "มึงอย่าไปสนใจเลย เมื่อเช้ากูเห็นมึงก็เล่นใช้ได้นะ ไม่ต้องไปสนหรอก เล่นให้เต็มที่แล้วกัน" กูบอก ไม่รู้ไอ้ฟิวมันเด็กเส้นจริงไหม แต่ฝีมือมันก็ไม่เบาเลย น่าแปลกตรงที่กูก็แข่งบาสให้มหาลัยบ่อย ทำไมกูไม่เคยเจอมันเลย

"มึงเรียนที่ไหนเนี่ย" กูถามไอ้ฟิว ไอ้ฟิวเงยหน้ามามอง มันบอกชื่อมหาลับ อ้าว มหาลัยไอ้ต้านี่หว่า งั้นต้องรู้จักไอ้ลิ้ง ไอ้โทนสิ "ทำไมกูไม่เคยเจอมึง แข่งกับมหาลัยมึงก็บ่อย" กูถามงงๆ ไอ้ฟิวยิ้มนิดๆ "ผมเพิ่งอยู่ปีหนึ่งอ่ะครับ แล้วไม่ได้อยู่ในทีมมหาลัยด้วย" ไอ้ฟิวตอบ อ่อ หา เด็กปีหนึ่งเหรอวะมึง ควยยังเล็กอยู่อ่ะสิ ขอกูดูโหน่ยยยยยยย

"อ่าวเหรอ" กูหยุดคำถามไว้แค่นั้น ไม่อยากให้มันสงสัยว่ากูจะอยากรู้เรื่องอะไรของมันมากมาย ไอ้ฟิวเก็บของเสร็จแล้ว มันก็มานั่งดูกูรื้อของออกจากกระเป๋าบ้าง ไอ้ต้ามันช่วยจัดกระเป๋าให้ เพราะกูมีเรียนมีซ้อมทุกวัน พอเปิดกระเป๋าดูก็เจอชุดซ้อมชุดนอนเครื่องใช้จิปาถะ ไอ้ฟิวมันก็มองอย่างสนใจ

"เฮ้ยยยย" กูร้องตกใจ ที่ก้นกระเป๋ามีกระเป๋าใบเล็กอยู่ กูก็นึกว่าไอ้ต้ามันใส่พวกแชมพูยาสระผมให้กู พอเปิดดู ฉิบหายย ถุงยางอีกแล้วดิวะ แม่งห้าสิบอันได้มั้ง ไอ้ห่านี่ คราวก่อนที่ไปรับน้องบาสมันก็เตรียมถุงให้กูจนกูกับไอ้ต้อเดือดร้อนต้องไปหารีดน้ำเชื้อมาแล้วรอบนึง คราวนี้ไอ้ต้าแม่งจัดงานให้กูอีกแล้ว กูรีบปิดกระเป๋า แต่ไม่พ้นสายตาไอ้ฟิวที่มันมองเห็นแล้วว่ากูพกอะไรมาด้วย

กูเหล่ไปมองไอ้ฟิว มันทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้เหมือนไม่เห็นอะไร แต่กูรู้ว่ามันมอง ทางออกที่ดีที่สุดคือเงียบเอาไว้ก่อน กูรีบเอากระเป๋าเล็กซุกไว้ในสุด หยิบของที่จำเป็นต้องใช้จริงๆออกมาแทน ไอ้ต้านะไอ้ต้า คราวหน้ากูไม่ให้แม่งจัดกระเป๋าให้แล้ว เดี๋ยวพ่อคุณสัปดนยัดควยเทียมมาด้วยเนี่ยกูจะเอาหน้าไปไว้ไหนวะ

กูหยิบบุหรี่ออกมาจากกระเป๋า เมื่อกี้ตอนไอ้ฟิวเก็บของกูเห็นมันมีบุหรี่ด้วยเหมือนกัน กูไม่รู้ว่าพี่วุฒิแกจะด่าไหมเรื่องสูบบุหรี่เพราะแกไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้ กูเลยหยิบบุหรี่ใส่กระเป๋ากางเกง มองดูเวลา เหลือเวลาพักอีกเกือบสี่สิบนาที "ไปดูดบุหรี่กันป่าว" กูถามไอ้ฟิว ไอ้ฟิวพยักหน้า ท่าทางจะเสี้ยนยาเหมือนกัน มันหยิบใส่กระเป๋ามันบ้าง แล้วกูกับมันก็เดินออกจากห้อง จนไปเจอที่ลับตาคน

"พี่ต้นเรียนที่ไหนอ่ะ" ไอ้ฟิวชวนกูคุยบ้าง ตอนนี้มันรู้แล้วว่ากูแก่กว่าแน่ๆ กูบอกชื่อมหาลัยกูไป มันก็พยักหน้า "ทีมบาสเก่งนิ มหาลัยพี่ต้นอ่ะ" ไอ้ฟิวบอกยิ้มๆ กูยิ้มเขินๆ "แล้วทำไมมึงไม่เล่นให้มหาลัยด้วยวะ" กูถามไอ้ฟิวอีก ไอ้ฟิวส่ายหน้า "พ่อไม่ให้เล่น พ่อเค้าบอกให้เล่นกับสโมสรนี้ก็พอ" ไอ้ฟิวตอบ พ่อมันคงเป็นคนใหญ่คนโตของสโมสรนี้แหละมั้ง

"แต่พี่ชายผมเค้าเล่นให้มหาลัยนะ พี่ต้นน่าจะรู้จัก" ไอ้ฟิวบอก กูเหลือบตามองดู ใครวะพี่ชายมัน ที่กูรู้จักแน่ๆเนี่ยคือไอ้โทน กับไอ้ลิ้ง "ใครวะ" กูถามงงๆ ไอ้โทนไม่ใช่ชัวร์ เพราะพี่มันตายไปแล้ว เหลือคนเดียว ส่วนไอ้ลิ้งมันมีแต่พี่ชาย ที่ไปไปอยู่กับพ่อหลังจากพ่อแม่แยกทางกัน "พี่ลิ้งอ่ะ พี่ต้นรู้จักป่าว" ไอ้ฟิวตอบ กูตาเหลือก อ้าวเฮ้ย ไหนไอ้ลิ้งบอกว่ามีพี่ชายไง แล้วทำไมมีน้องชายโผล่มาได้วะ

"มึงเป็นน้องไอ้ลิ้งเหรอ" กูถามงงๆ ไอ้ฟิวพยักหน้า "ไหนไอ้ลิ้งมันบอกกูว่ามีแต่พี่ชายที่อยู่กับพ่อ" กูถามอีก คิ้วกูคงขมวดจนหน้ากูย่นแล้วมั้ง  ไอ้ฟิวทำหน้ากระอักกระอ่วนใจ " พี่ชายพี่ลิ้งเค้าก็เป็นพี่ผมด้วยแหละ แต่คนละแม่ ผมมันลูกเมียน้อยอ่ะพี่ต้น พ่อผมเค้าเจ้าชู้ พี่ลิ้งเค้าไม่นับผมเป็นน้องเค้าหรอก" เย้ยยย โลกมันกลมเกินไปป่าววะ "ตอนแม่ผมท้อง พ่อกับแม่พี่ลิ้งเค้าก็เลิกกัน เพราะผมเป็นต้นเหตุแหละ" ไอ้ฟิวพูดเหมือนน้อยใจตัวเอง กูหยุดชะงักมองหน้าไอ้ฟิว

"ถึงว่า ทำไมไอ้ลิ้งไม่เคยบอกกูว่ามีน้องด้วย" กูบอกตามตรง ไอ้ฟิวหลุบสายตาลงต่ำ "ผมเคยจะคุยกับพี่ลิ้งหลายครั้งแล้วแต่เค้าก็ไม่คุยด้วย ตอนผมติดสโมสรพ่อก็จะให้พี่ลิ้งมาเล่นด้วย เค้าก็ไม่ยอมมา" ไอ้ฟิวพูดต่อ กูเอามือจับไหล่มัน "มึงไม่ต้องคิดอะไรมาก ไอ้ลิ้งมันก็คงมีเหตุผลของมัน" กูไม่รู้จะบอกยังไง ผู้ใหญ่เค้าจะรู้ไหมว่าสิ่งที่เค้าทำลงไป มันส่งผลมากมายกับคนที่อยู่ข้างหลัง

ไอ้ฟิวอัดบุหรี่เฮือกใหญ่ ก่อนมองหน้ากู "จริงๆนะพี่ต้น ผมอ่ะคิดว่าพี่ลิ้งโคตรเท่เลย เป็นนักบาสมหาลัยด้วย ผมก็เลยเล่นบาสบ้าง อยากเป็นแบบเค้า" ไอ้ฟิวพูดอีก ไอ้ลิ้งเองมันก็น่าจะดีใจนะถ้าได้รู้ แต่ความโกรธทิฐิมันบังตา จะไปโทษไอ้ลิ้งมันก็ไม่ถูก ปัญหามันเกิดจากผู้ใหญ่แท้ๆ เลยทำให้เป็นแบบนี้

"เอางี้ กูอ่ะสนิทกับไอ้ลิ้งพอสมควร กูจะดูแล้วกันว่าจะช่วยอะไรมึงได้บ้าง" กูบอกตามตรง หาเรื่องอีกแล้วไหมละกู ไอ้ฟิวเลิกคิ้วมองอย่างแปลกใจ ก่อนเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มจนหน้าใสๆของมันดูมีความสุข "จริงๆนะพี่ต้น พี่ต้นจะช่วยจริงๆนะ" ไอ้ฟิวจับมือกูเขย่า กูพยักหน้า เผลอบอกมันไปแล้วนี่หว่า ไม่รู้ไอ้ลิ้งแม่งจะว่ายังไงที่กูไปเสือกเรื่องส่วนตัวมันแบบนี้ แต่มันก็เคยเป็นเมียกูมาก่อน แถมเมียมันตอนนี้ก็เป็นเพราะกูหามาให้มันก็ต้องเกรงใจกูบ้างล่ะ

"ช่วยเท่าที่ช่วยได้แล้วกันนะ มึงอย่าหวังอะไรมาก" กูบอกตามตรง ตาไอ้ฟิวยังส่งแววดีใจ มันพยักหน้าเหมือนมีความหวังอีกครั้ง กูคุยกับมันอีกนิดหน่อย ก่อนชวนกันกลับไปล้างหน้าล้างตาเตรียมซ้อมรอบบ่าย พอเข้าไปในสนาม พี่บอมบ์กำลังซ้อมชูตอยู่คนเดียว คนอื่นยังไม่เข้ามา

กูกับไอ้ฟิวเดินเลี่ยงไปนั่งรอตรงเก้าอี้ข้างสนาม พี่บอมบ์เห็นพวกกูแล้ว กูยังไม่ทันตั้งตัว แกก็โยนลูกลอยโด่งส่งมาให้กู "ไหนลองโชว์หน่อยสิวะ กูอยากรู้ว่าเส้นใหญ่อย่างพวกมึงจะเจ๋งแค่ไหน" เอาอีกแล้วไงไอ้เหี้ย กูก็อยู่ของกูเงียบๆ มาชวนกูให้ของขึ้นอีกแล้ว กูคว้าลูกได้ก็กระโดดชูตจากนอกสนามเข้าไปตุงตาข่าย อย่าว่าแต่ตาข่ายเลย เป้ากูก็ตุง ไอ้พี่บอมบ์หน้าจ๋อยไปหน่อยนึงแต่มันมันก็ปรับสีหน้ากลับมากวนตีนได้เหมือนเดิม

"ฟลุ๊คป่าววะ" ฟล๊คพ่อฟลุ๊คแม่มึงสิไอ้สัด กูยักไหล่ทำเป็นไม่สนใจ ไม่ทันไรไอ้พี่บอมบ์ก็โยนลูกมาทางไอ้ฟิวบ้าง ไอ้ฟิวรับลูกแล้วทำสีหน้าไม่มั่นใจ กูพยักหน้าให้มัน ไอ้ฟิวเลยลุกขึ้นแล้วกระโดดชูตบ้าง ลูกลอยละลิ่วชนขอบห่วงแล้วกระเด้งออก พี่บอมบ์ทำท่าหัวเราะเหยียดๆ "อ่อนว่ะ" ไอ้เหี้ย ปากดีจริงเว้ยยย "มึงก็อย่ามั่นใจไปไอ้ต้น มื่อกี้แม่งฟลุ๊ค" ไอ้พี่บอมบ์หันมาเล่นงานกู กูก้าวเดินไปข้างหน้าแบบจะเอาเรื่อง แต่ไอ้ฟิวมันดึงเสื้อกูไว้ กูหันไปมอง มันทำสายตาแบบไม่อยากมีเรื่อง แต่เสียงไอ้บอมบ์ร้องท้าทาย

"มาเลยดิ มาเลย เก่งจริงมาเจอกูตัวต่อตัวเลยที่ไหนเมื่อไหร่ก็ได้"

 *****************************************************************
ช่วงนี้พักเย็ดนะ แต่ชีวิตจริง เย็ดไม่มีพัก