ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ 405 ฟ้า(ลับ)หลังฝน

มาแล้วค้าบบบ

หายไปหลายวัน ตอนแรกกูก็นึกว่ากูเป็นไข้เฉยๆ ตอนที่ลงเร่องตอนที่แล้วก็รู้สึกเหมือนมีไข้แต่พอลงเรื่องเสร็จตกดึกตัวกูร้อนจี๋เลย ไอ้ต้าเลยตัดสินใจพาไปโรงบาล ผลก็คือเป็นไข้เลือดออกอย่างที่ไอ้ต้ามันบอกไว้นั่นแหละ หมอก็บอกว่าปรกติฤดูนี้มันไม่ใช่ฤดูที่ไข้เลือดออกระบาด ใครเป็นถือว่าซวยจริงๆ ส่วนไข้เลือดออกตูดอ่ะ กูเป็นมานานแล้ว ไม่หายด้วยสิ โดนยุงลายไอ้ต้าจิ้มทีไรถ้ามันเผลอทำแรงทีไรเลือดกูไหลทุกทีเหอะ

*******************************************************************
ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ 405 ฟ้า(ลับ)หลังฝน

"กูจะไปดูอ้อยมันหน่อย มันบอกกูว่าเมื่อเช้ามันโดนโจรกระชากกระเป๋า โดนซ้อมด้วย ตอนนี้อยู่โรงพยาบาล" ไอ้ฟ้าส่งน้ำเสียงร้อนรนมาตามสาย ตอนนั้นในใจกูฟันธงแล้วว่าอ้อยเดียวกันชัวร์ แล้วที่เรื่องโดนกระชากกระเป๋าเนี่ย อีน้องอ้อยแม่งตอแหลชัวร์ ของจริงคงโดนไอ้ทอมซ้อมมา แล้วมาแหลใส่ไอ้ฟ้าว่าโดนโจรซ้อม

"โรงบาลอะไรวะ" กูถาม ในใจตอนนั้นเริ่มเป็นห่วงไอ้ฟ้าแม่งแล้วว่าจะเป็นเหยื่อให้อีน้องอ้อยหลอกแดกเงิน ไอ้ฟ้าบอกชื่อโรงพยาบาลมาแล้วมันก็วางสายไป กูสองจิตสองใจว่าจะเรียนดีหรือไปดูลาดเลาไอ้ฟ้าดี สุดท้ายความเป็นห่วงเพื่อนก็เอาชนะ กูเลยจะโดดวิชาตอนเช้านั้นแล้วไปดูไอ้ฟ้า ถ้าเรียบร้อยแล้วค่อยกลับมาเรียนตอนบ่าย

กูออกจากคณะตรงไปหน้ามหาลัยทันที ไอ้ฟ้ามันคงกำลังไปโรงพยาบาลเหมือนกัน นี่ถ้าฝนรู้ว่าไอ้ฟ้ามันหลงเด็กแบบนี้ฝนแม่งเลิกแน่ๆ ยังไงๆกูก็ว่าอีฝนมันดีกว่าอีอ้อยแหละ ถึงมันเคยจะทำให้กูจิตตกมาหลายรอบแต่กูว่ามันก็ทำแบบซื่อๆไม่ได้ตั้งใจจะทำให้กูเครียด แต่กูเสือกเครียดเพราะคิดไปเองทั้งนั้น ส่วนอีอ้อยเนี่ยลองถ้าไอ้โอ๊คน้องมันพูดเองว่าคบคนเพื่อหลอกแดกเงินเนี่ยกูว่าแม่งก็ชั่วไปแล้ว

กูนั่งรถเมล์มาจนถึงโรงพยาบาลที่ไอ้ฟ้าบอก กูเดินเข้าไปในโรงพยาบาลมองหาไอ้ฟ้าซ้ายขวาก็ยังไม่เห็น เลยหยิบโทรศัพท์จะโทรหามันอีกรอบ ฉิบหาย กูก็เพิ่งเห็นว่าโทรศัพท์กูแม่งแบตเหลือแค่ขีดเดียว เมื่อคืนมัวแต่เย็ดไอ้อ๊อตกันอยู่ลืมชาร์จอีกกู กูเลยรีบปิดโทรศัพท์กะว่าตอนเย็นค่อยเปิดเผื่อไอ้ต้าจะโทรมา ขืนเปิดทิ้งไว้แบตแม่งเกลี้ยงแน่

"ไอ้ต้น มาไงวะ" เสียงไอ้ฟ้าทักกูอย่างแปลกใจ กูเงยหน้าไปดูเห็นไอ้ฟ้าเดินมากับอีอ้อย คนเดียวกับที่ไอ้อ๊อตเปิดรูปให้ดูนั่นแหละ เอาแล้วไงไอ้ฟ้า มึงจะเจอหลอกแดงตังค์แน่ๆ "ก็มาดูมึงแหละ เผื่อมีอะไรให้ช่วย" กูพูด สายตามองอีอ้ยที่ว่าโดนซ้อม กูเห็นผ้าพันแผลปิดที่แขนนิดเดียว หน้าตาน่ารักของมันยังดูปรกติ แต่จะว่าไป อีอ้อยนี่น่ารักไม่เบาเลยนะ เสียแต่แม่งไม่น่ามีนิสัยแบบนี้เลย

"เออ เรียบร้อยแล้ว เดี๋ยวไปจ่ายค่ายาก็กลับบ้านได้" ไอ้ฟ้าตอบพลางประคองน้องอ้อยลงไปที่นั่งพักรอ กูจะเดินตามไปนั่งด้วย ไอ้ฟ้าก็ลากกูมา "มึงอย่าบอกเรื่องอ้อยให้ฝนรู้นะเว้ย" ไอ้ฟ้ากำชับกูทันทีที่ลากกูมาพ้นน้องอ้อยของมัน กูมองไอ้ฟ้าอย่างประเมิน "มึงแน่ใจเหรอวะ" กูพูด ตามองไปทางน้องอ้อยที่ยิ้มให้กูกลับ "เออน่า อย่าให้ฝนรู้ กูขอแค่นี้" ไอ้ฟ้าบอกซ้ำ กูพยักหน้า เรื่องแค่นี้กูช่วยได้ แต่กูกลัวจะมีมากกว่านี้อ่ะสิ

"ไอ้ต้น กูยืมเงินมึงห้าพันดิ" นั่นไง ไม่ทันคิดขาดคำ ไอ้ฟ้าก็เอ่ยปากรบกวนกูทันที กูมองหน้าไอ้ฟ้าแบบสงสัย ไอ้เรื่องยืมตังค์อ่ะกูไม่มีปัญหาหรอก เงินกูก็พอมี แต่ประเด็นคือมันจะยืมไปทำอะไร "อ้อยมันโดนกระชากกระเป๋า แล้วเงินมันอยู่ในนั้นหมดเลย เงินค่ากิจกรรมเพื่อนๆมันก็อยู่ในนั้นด้วย มันเลยขอยืมกูไปจ่ายค่ากิจกรรมก่อน แต่กูมีไม่พอ กูยืมมึงก่อนเดี๋ยวกูใช้คืนให้" ไอ้ฟ้าพูด กูมองหน้าไอ้ฟ้า "มึงรู้จักน้องเค้าดีแค่ไหนวะฟ้า มึงถึงกล้าให้มันยืมเงิน" กูถามตรงๆ ไอ้ฟ้าหน้าแดงขึ้นมา "ทำไมวะ ไม่ให้ยืมก็บอกมาดิ จะมาเซ้าซี้เรื่องกูกับอ้อยทำไม แม่งกูไม่โกงมึงหรอก" ไอ้ฟ้าเสียงแข็งใส่กู

"เออ ให้ยืมก็ได้ ไอ้ห่า กูก็แค่เป็นห่วง" กูพูดบ่นๆ ไม่รู้เพราะความรักเพื่อนหรือเปล่ากูเลยเดินไปกดเงินให้ไอ้ฟ้ามัน "เออ เดี๋ยวรบกวนยืมเงินมึงจ่ายค่ายาให้อ้อยมันก่อนนะ กูไม่ได้พกเงินมา" ไอ้ฟ้าพูดอีก ไอ้เหี้ย ได้คืบจะเอาศอก กูกดเงินให้ไอ้ฟ้าแล้วก็ไปจ่ายค่ายาให้น้องอ้อย ก็อีกพันกว่าบาท กูเอาใบเสร็จค่ายาใส่กระเป๋ากางเกงพร้อมกับสลิปเงินด้วย กะเอาไว้ทวงไอ้ฟ้าเผื่อมันทำแอ๊บลืมพอจ่ายค่ายาเสร็จ ไอ้ก็รีบเดินไปหาน้องอ้อยแล้วไปยื่นเงินให้ "อ่ะ พี่ให้ไปจ่ายค่ากิจกรรม" ไอ้ฟ้าพูดยิ้มๆ กูอึ้งนิดนึงตรงที่ไอ้ฟ้าพูดว่าให้ ไม่ใช่ให้ยืม

น้องอ้อยยิ้มหวานรับเงินจากไอ้ฟ้าแล้วก็ไหว้สวยงาม ไอ้ห่า กูเห็นแล้วก็ดูออกเลยว่าอีนี่ไม่ธรรมดา ทั้งค่ายากับเงินที่ยืมไป วันนี้วันเดียวมันตอดจากไอ้ฟ้าไปได้หกพันกว่าบาทแล้ว "มึงจะไปเรียนป่าววะฟ้า" กูถามไอ้ฟ้า ไอ้ฟ้ามองหน้าอ้อยก่อนหันมาบอก "เดี๋ยวกูไปส่งน้องเค้าที่บ้านก่อน มึงกลับไปเรียนก่อนก็ได้นะ" ไอ้ห่า หมดประโยชน์แล้วเฉดหัวกูเลยนะ แววว่าไอ้หกพันกว่าที่กูเพิ่งกดให้มึงไปจะกลายเป็นเงินสูญซะแล้วสิ

"เอางี้ กูไปรอมึงที่หอ แล้วบ่ายไปเรียนกัน" ยังไงกูต้องเล่าเรื่องที่ไอ้อ๊อตบอกกูให้ไอ้ฟ้ารู้ให้ได้เพียงแต่ตอนนี้กูยังไม่มีโอกาส ไอ้ฟ้าพยักหน้าส่งกุญแจหอมันให้กู แล้วกูก็แยกจากไอ้ฟ้าที่โรงพยาบาล จะโทรหาไอ้ต้าแม่งก็ติดเรียน อีกอย่างแบตกูจะหมดแล้วด้วยเลยกะไว้เคลียร์เรื่องเรียบร้อยแล้วค่อยเล่าให้มันฟังทีเดียว

กูไปถึงหอไอ้ฟ้า ก็ไขกุญแจเข้าไปนั่งรอมันในห้องอยู่นานจนเผลอหลับไป ตื่นมาอีกทีก็เกือบบ่ายสองแล้ว ไอ้ห่าฟ้ายังไม่กลับเลย แล้วก็เลยวิชาเรียนบ่ายแล้วด้วย ไอ้ห่าฟ้าแม่งก็ใช้โทรศัพท์คนละยี่ห้อกะกูอีก กูเลยไม่ได้ชาร์จสักที จนเกือบสี่โมง ไอ้ฟ้าก็โผล่หัวมา หน้าระรื่นมาเชียว

"ไอ้เหี้ย มึงไปส่งกันถึงไหนวะ" กูด่าไอ้ฟ้าทันทีที่โผล่หัวมา ไอ้ฟ้าผิวปากอย่างอารมณ์ดี "ก็น้องเค้าอยู่บ้านคนเดียว กูก็อยู่เป็นเพื่อน" ไอ้สัด แล้วเพื่อนอย่างกูมึงทิ้งเลยเหรอวะ "ไอ้ห่า กูก็รออยู่ จนไม่ได้เรียนทั้งวันเลยเนี่ย" กูยังไม่เลิกบ่นไอ้ฟ้า ท่าทางแม่งอารมณ์ดีเกิน สงสัยจะได้สอยอ้อยแล้วอ่ะสิ

"เออ เรื่องเงินอ่ะ กูมีเมื่อไหร่กูให้นะ" ไอ้ฟ้าพูด พลางถอดเสื้อออก คงจะอาบน้ำเตรียมตัวไปซ้อมบอลตอนเย็น กูเองก็มีซ้อมบาสนี่หว่า ลืมไปแล้วเนี่ย "เฮ้ย กูมีอะไรจะบอก" กูนึกเรื่องที่ไอ้อีอตบอกมาได้ แต่กูยังคิดไม่ออกว่ากูจะเล่าเรื่องนี้ยังไงให้ไอ้ฟ้ารู้ดีวะ

"อ้อยอ่ะ มันเป็นพี่สาวของเพื่อนอ๊อตโต" กูเริ่มเกริ่นนำ ไอ้ฟ้าที่กำลังจะถอดกางเกงหันมามองดูกู "อ้าว ไอ้อีอตรู้จักด้วยเหรอ" ไอ้ฟ้าถาม กูพยักหน้า "คือน้องของอ้อยอ่ะ เค้าเล่าเรื่องอ้อยให้ไอ้อ๊อตฟัง แล้วไอ้อ๊อตมันเล่าให้กูฟังอีกที" กูเริ่มพูดตะกุกตะกัก ไอ้ฟ้าเลิกคิ้วมองกูอย่างแปลกใจที่กูพูดเรื่องนี้

"มันเล่าอะไรวะ" ไอ้ฟ้าถามอย่างสนใจ "อ่อ เรื่องจริงหรือเปล่าไม่รู้นะ" กูเกริ่นแบบเกรงใจเพื่อน "มันบอกว่าน้องอ้อยอ่ะ มีแฟนอยู่แล้ว เป็นทอม" กูบอกตามที่ได้ยิน ไอ้ฟ้าหัวเราะเบาๆ ส่ายหน้าแบบไม่แคร์ "อ้อยมันเคยเล่าให้กูฟังแล้วว่ามีทอมมาจีบมัน แต่มันไม่เอา" โหยยย อีนี่ตอแหลไม่เบาเว้ยย "แล้วอีกอย่าง นิ้วมันจะสู้ควยได้เหรอวะ" ไอ้ฟ้าพูดไปหัวเราะไปเหมือนสะใจ

"ก็ไม่รู้ว่ะ เอาเป็นว่าน้องของอ้อยอ่ะ บอกไอ้อ๊อตว่าอ้อยอ่ะโดนแฟนทอมมันซ้อมมา ไม่ใช่โดนกระชากกระเป๋าแบบที่มันบอกมึงหรอก" กูบอกอีก ไอ้ฟ้าอึ้งไปเล็กน้อย "มึงมีปัญหาอะไรป่าววะไอ้ต้น" อ้าว ไอ้ห่าฟ้า ทำไมมาถามกูแบบนี้วะ คนที่มีปัญหาอ่ะไม่ใช่กูหรอก แต่มึงนั่นแหละกำลังจะมีปัญหา

"ปัญหาเหี้ยอะไรวะ กูแค่อยากบอกมึงว่า น้องอ้อยของมึงอ่ะ เค้ากำลังจะหลอกแดกเงินมึงอยู่อ่ะสิ เพื่อนไอ้อ๊อตมันก็บอกว่าอ้อยมันหลอกเงินแฟนทอมของมันมา แล้วมันก็โดนแฟนทอมมันซ้อมเพราะมันรู้ว่าอ้อยมาแอบคบกับมึง" กูโพล่งไปหมดเปลือก ไอ้ฟ้าหน้าแดงจัด มันชี้หน้ากู "ไอ้ต้น มึงกำลังจะบอกว่าอ้อยมันหลอกเงินกูเหรอ" โหยยย ไอ้ห่าฟ้า กว่ามึงจะฉลาดได้เนี่ย กูเหนื่อยนะเว้ยย

"มึงกลัวว่าเงินที่กูยืมไปกูจะไม่คืนใช่ไหม มึงถึงพูดแบบนี้" ไอ้ฟ้าหน้าแดงจัด ชี้หน้ากูอย่างโกรธ ตอนนั้นกูก็เริ่มน๊อตหลุดแล้ว ไอ้เหี้ย กูอุตสาห์เป็นห่วงกลัวว่าเพื่อนจะโดนหลอก เลยหาทางเตือน เรื่องเงินอ่ะกูก็อยากได้คืน แต่ถ้ามันจะเสียไปแล้วทำให้มึงฉลาดขึ้นมา กูก็ยอมจ่ายวะ

"ไอ้ห่า กูก็เป็นห่วงมึง กลัวมึงโดนหลอก มึงถามเค้าหรือยังว่าโดนกระชากกระเป๋าน่ะได้ไปแจ้งความไหม แล้วพ่อแม่เค้าทำไมไม่รู้เรื่องเลย ทำไมมึงถึงต้องไปจ่ายค่ายาค่าโน่นค่านี่ให้เค้าด้วย" กูเถียงไอ้ฟ้ากลับ ไอ้ฟ้าหน้าแดงจัด มันกำหมัดแน่น เอาสิวะ กล้าทำอะไรกูก็ทำ อย่าคิดว่ากูไม่สู้นะเว้ยย ไอ้ต้นคนนี้ก็ผ่าดงตีนมาเยอะแล้ว แต่กูว่าไอ้ฟ้าแม่งไม่กล้ากะกูหรอก เพราะกูก็เหี้ยตัวพ่อเหมือนกัน

"เปรี้ยงงงง" คิดไม่ทันขาดคำ ขวาตรงของไอ้ฟ้าที่กูไว้ใจเข้าเบ้าตากูเต็มๆ ไอ้เหี้ย เห็นดาวเลยกู กูตั้งตัวได้ไอ้ฟ้าเตรียมเงื้ออีกหมัด คราวนี้กูไม่ไว้ใจแม่งแล้ว เลยหลบหมัดฮุคของมันได้หวุดหวิด ก่อนส่งตีนถีบเข้ายอดอกไอ้ฟ้าจนมันลงไปกอง แล้วกูก็ไปกระชากคอมันแล้วปล่อยมัดลุ่นๆตรงกรามมันเต็มๆ

"ไอ้เหี้ย กูอุตสาห์หวังดี เสียดายที่คบเป็นเพื่อน ถ้าจะโง่แบบนี้ก็โดนแม่งหลอกจนหมดตัวเหอะ" กูด่าไอ้ฟ้าก่อนเงื้อหมัดอีกรอบ ไอ้ฟ้าเอาแขนยกขึ้นมากันไว้ได้ก่อนยกเข่าใส่ควยกูจนกูต้องล้มไปนอนหน้าเขียว "ไอ้เหี้ยต้น มึงนั่นแหละที่คิดจะล่อน้องอ้อย กูรู้หรอกที่มึงตามมาที่โรงพยาบาลเนี่ยเพราะมึงอยากเจอมัน พอเห็นว่ามันน่ารักเข้าหน่อยก็ทำหน้าใหญ่ให้เงินกูยืม มึงอยากให้อ้อยเค้าหลงรักมึง แล้วมึงจะได้เย็ดฟรีอ่ะสิ" ไอ้ฟ้าด่ากูกลับ

"ไอ้เหี้ย" กูด่าไอ้ฟ้าได้แค่นั้นเพราะกูไม่ได้คิดอย่างที่มันพูดเลย ป่วยการที่จะคุยอธิบายมันตอนนี้ กูลุกขึ้นได้ไอ้ฟ้ามันก็ตั้งการ์ดรอคงคิดว่ากูจะซ้ำ กูเอามือชี้หน้ามัน "มึงจำคำกูไว้นะไอ้ฟ้า ที่กูบอกมึงทุกอย่างที่กูรู้เพราะกูเป็นห่วงมึง มึงชกกู กูไม่ว่า แต่มึงรู้ไว้เลยว่าคนอย่างกูไม่คิดแย่งของใคร" กูบอกไอ้ฟ้า มันอึ้งไปนิดนึง แต่กูไม่สนใจแม่งแล้ว เดินกุมควยเบ้าตาบวมตุ่ยออกจากห้องไอ้ฟ้า

กูเดินหน้าชาเพราะแรงหมัดยังไม่หายออกมาจากหอไอ้ฟ้า พอเอามือแตะดูก็รู้สึกชื้นๆ เลยเห็นว่าหางคิ้วกูแตก มีเลือดออกเล็กน้อย กูเลยตัดสินใจขึ้นรถเมล์ ไอ้ห่าฟ้า ไอ้เหี้ย คนอุตสาห์หวังดีเสือกเล้นกูซะงอม เกิดกูเสียโฉมขึ้นมาเนี่ยจะทำยังไง ของเก่าแม่งก็เยินอยู่แล้วด้วย แล้วคิ้วแตกแบบนี้แม่งไม่เยินขึ้นกว่าเดิมรึไงวะ

กูหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจะกดหาไอ้ต้า พอเปิดเครื่องมันก็ติดขึ้นมา ยังไม่ทันจะกดเบอร์เลย มันก็ดับสนิท เรียบร้อย แบตกูตายห่าไปแล้ว พอไปถึงโรงพยาบาลหมอก็มาตรวจแล้วทำแผลให้ หางคิ้วแตกนิดเดียวไม่ต้องถึงกับเย็บ พอห้ามเลือดทำแผลเรียบร้อยแล้วกูดูเวลา ไปซ้อมบาสก็ไม่ทันแล้วเลยตัดสินใจนั่งรถกลับบ้าน

ขากลับบ้านรถติดฉิบหาย กูทั้งเพลียทั้งเจ็บแผลเลยเผลอหลับไปบนรถ โชคดีที่ตื่นก่อนถึงบ้านเล็กน้อยเลยลงทัน ตอนนี้มืดแล้ว ก็เกือบทุ่มนึงแล้ว ไอ้ต้าคงกลับถึงบ้านแล้ว กูเลยรีบเดินอยากให้ถึงบ้านไวๆ พอไปถึงบ้านกลับเจอแต่พ่อ พี่โต พี่อุ้ม ไอ้อ๊อต ที่กำลังจะกินข้าวกัน พอพ่อเห็นฟน้ากูแหกมาแบบนั้นก็เรียกไปถาม กูบอกไปแค่ทะเลาะกับเพื่อนนิดหน่อย พ่อกูก็ส่ายหัวอย่างเดียวเลย อารมณ์คงประมาณว่ามึงทะเลาะกันนิดหน่อยหน้ายังแหกขนาดนี้ แล้วถ้าทะเลากะมากๆเนี่ยพ่อกูคงต้องไปตามเก็บชิ้นส่วนกูละมั้ง

พี่อุ้มตักข้าวให้กู กูขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วมานั่งลงข้างๆไอ้อ๊อต เดี่ยวไอ้ต้าก็คงมา แต่ตอนนี้กูหิวฉิบหาย ทั้งวันไม่ได้แดกอะไรเลย นั่งกินไปสักพัก ไอ้ต้าก็โผล่หน้ามา พอมันเจอหน้ากูมันก็ชะงัก แต่คงไม่กล้าถามอะไรมากเพราะพ่ออยู่ มันทำหน้าเรียบเฉยก่อนเดินขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเหมือนกัน

ไอ้ต้าหายไปพักใหญ่ก็หอบเสื้อผ้าทั้งของกูกับของมันลงมาด้วย มันหอบเสื้อผ้าไปทางครัว คงเอาไปซักแหละ แล้วไอ้ต้าก็เดินมานั่ง แต่มันไม่ยอมนั่งข้างกูตามปรกติ แต่ไปนั่งข้างไอ้อ๊อตอีกข้างแทน กูก็เหล่มองไอ้ต้า มันไม่พูดอะไรเลยระหว่างกินข้าว กูเริ่มไม่สบายใจแล้ว กลัวมันมีเรื่องเครียด แล้วไหนจะเห็นกูหน้าแหกมาแบบนี้อีก

พวกเรากินข้าวกันเสร็จ ไอ้ต้าก็เดินขึ้นห้องไปก่อน กูกับไอ้อ๊อตช่วยกันเก็บโต๊ะ แล้วกูก็ตามไอ้ต้าขึ้นไป ส่วนไอ้อ๊อตช่วยพี่อุ้มล้างจาน พอเข้าไปในห้อง กูสัมผัสได้ถึงบรรยากาศมาคุ ไอ้ต้านั่งอยู่บนเตียง ทีวีก็ไม่เปิด กูเดินไปใกล้ๆมัน เอามือจับไหล่มัน "พี่ต้าเป็นไรป่าวอ่ะ ดูเครียดๆ" กูถามเสียงเบา ไม่รู้ไอ้ต้ามันอามรณ์ไหน

"ต้นไปไหนมาวันนี้" ไอ้ต้าถาม เสียงมันกูรู้ได้เลยว่ามันกำลังโกรธ แล้วพยายามควบคุมไม่ให้สั่นอยู่ กูนั่งกับพื้นตรงหน้ามัน ตาจ้องมันอยู่ "แล้วทำไมหน้าตาเป็นแบบนี้" ไอ้ต้ายังถามอีก กูมองหน้ามัน กูรู้สึกไปเองหรือเปล่าไม่รู้ว่าไอ้ต้ามันตาแดงเหมือนจะร้องไห้

"เมื่อเช้าต้นไปเรียน แล้วไอ้ฟ้ามันมีเรื่องกับน้องอ้อยอ่ะ ต้นเลยไปช่วยดู" กูบอกไอ้ต้า เอามือจับขาไอ้ต้าไว้ "ไอ้ฟ้ามันบอกอ้อยโดนกระชากกระเป๋า แล้วโดนซ้อมด้วย ไอ้ฟ้าเลยต้องไปดูอ้อยที่โรงพยาบาล" กูเล่าละเอียดมากขึ้น ไอ้ต้าจ้องหน้ากูอยู่ "พอต้นตามไปแล้วก็กลับมารอไอ้ฟ้าอยู่ที่หอมัน" กูเล่าต่อ ไอ้ต้ายังจ้องอยู่

"พอไอ้ฟ้ากลับมา ต้นก็ทะเลาะกับมัน ก็เลยได้แผลเนี่ยแหละ" กูบอกไอ้ต้าไปตามตรง ไอ้ต้าจ้องหน้ากูเหมือนจะเค้นความจริง "แล้วทำไมปิดโทรศัพท์ พี่โทรหาทั้งวัน ตอนเย็นพี่ก็ไปรอรับที่มหาลัย" ไอ้ต้าถามเสียงแข็ง เออ กูลืมไปเลยว่าไอ้ต้าบอกไว้ว่าจะมารับ แล้วแบตกูหมดตั้งแต่เช้า

"โทรศัพท์แบตหมดอ่ะ เมื่อคืนลืมชาร์จ" กูบอกเสียงอ่อย ความรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังทำผิดทั้งๆที่กูมั่นใจว่ากูยังไม่ได้ทำอะไรนอกลู่นอกทางเลย "แล้วนี่อะไร" ไอ้ต้าพูดพลางส่งกระดาษยู่ยี่ในมือให้กู กูรับไปดู ใบเสร็จค่ายาของอีอ้อย กับสลิปที่กูกดเงินมานี่หว่า ไอ้ต้ามันคงเอาเสื้อผ้ากูไปซัก มันเลยล้วงกระเป๋าออกเผื่อกูลืมอะไรไว้ มันเลยเจอสลิปกับใบเสร็จนี่

"ใบเสร็จค่ายาอ้อย กับสลิป ต้นกดเงินให้ไอ้ฟ้ามันยืม" กูบอกไอ้ต้า ไอ้ต้าหน้าแดงขึ้นมาเล็กน้อย กูจับขาไอ้ต้าบีบแน่น อาการแบบนี้รู้ได้เลยว่ามันกำลังโกรธ ใจกูเริ่มไม่ดีแล้ว กูไม่ได้ทำอะไรผิดนะ ไม่ได้โกหกอะไรด้วย จะมาโกรธกูทำไม

"ไม่ใช่ว่าต้นไปยุ่งกับอ้อยมันเองเหรอ ถึงได้จ่ายค่ายาให้ กดเงินให้แบบนี้ พอไอ้ฟ้ารู้เรื่องมันก็เลยมาต่อยเพราะต้นไปแย่งเด็กมัน" ไอ้ต้าพูดจบน้ำตามันก็ไหล แต่กูอ่ะหน้าชาไปแล้ว ทำไมมึงพูดแบบนี้วะไอ้พี่ต้า สิ่งที่มึงพูดออกมาเนี่ยมึงได้ยินเสียงตัวเองหรือเปล่าว่ามึงกำลังพูดอะไร ไอ้ฟ้าเป็นคนอื่นเนี่ย ถ้ามันไม่เชื่อใจกู กูไม่ว่าสักคำ แต่มึงเป็นเป็นใคร มึงเป็นคนที่กูรักมากที่สุดในชีวิต แล้วมึงพูดแบบนี้ออกมาได้ยังไง

"ทำไมพูดแบบนี้" กูพยายามกลั้นน้ำตาที่เกือบไหลทันทีที่ได้ยิน ไอ้ต้าจ้องหน้ากูเหมือนจะเค้นเอาความจริง ถึงน้ำตามันจะไหลออกมาแต่มันยังคงจ้องกูอยู่ "เป็นคนอื่นพูดต้นไม่เสียใจเลยนะ แต่เป็นพี่ต้าพูดแบบนี้เองได้ไง" กูพูดไปสะอื้นไป น้ำตาไหลออกมาไม่ขาดสาย มือที่จับเข่าไอ้ต้าไว้เมื่อกี้ดึงกลับออกมาอยู่ข้างตัว ไอ้ต้ายังจ้องหน้ากูอยู่

"พี่ต้าไม่เชื่อใจต้นเหรอ" กูถามไอ้ต้าเสียงขาดห้วงเพราะแรงสะอื้น ไอ้ต้าเองก็ดูจะอึ้งกับคำถามกู ถ้าความผิดกูมีจริงก็แค่กูไปยุ่งกับเรื่องไอ้ฟ้าเพราะเป็นห่วงมัน แต่กูไม่ได้ทำอะไรผิดต่อไอ้ต้า ไม่ได้ทำผิดต่อมันเลย  กูมองไอ้ต้าอย่างผิดหวัง กูอาจจะคาดหวังมากไปว่ามันจะรู้จักกูดี เข้าใจกูทุกเรื่อง แต่วันนี้เป็นข้อพิสูจน์ว่ากูประเมินเรื่องนี้ไว้สูงเกินไป

ไอ้ต้าเอื้อมมือมาแตะไหล่กู "พี่ขอโทษนะ" ไอ้ต้าพูด มันจับไหล่กูบีบแน่น "พี่คงเครียดมากไป พี่เป็นห่วงที่ติดต่อต้นไม่ได้ แล้วมาเจอต้นเป็นแผล กับเรื่องใบเสร็จนี่อีก" ไอ้ต้าพูดก่อนลงมานั่งที่พื้นข้างหน้ากู มันเอามือสองข้างจับหน้ากูไว้ น้ำตามันยังไหลไม่หยุดไม่ต่างจากกู "ต้นอย่าโกรธพี่นะ" ไอ้ต้าพูดก่อนดึงกูไปกอด กูตัวแข็งทื่อ ในใจก็ยังเสียใจเรื่องที่ไอ้ต้าเข้าใจกูผิด

"พี่ขอโทษนะครับ" ไอ้ต้ากระซิบข้างหูอีกรอบ มือสองข้างโอบรัดกูแน่น กูค่อยๆโอบตัวไอ้ต้าไว้ "ต้นผิดเองที่ทำให้พี่ต้าเป็นห่วง มันเลยทำให้พี่ต้าเข้าใจผิด" อย่างที่กูพูดแหละ ถ้าไอ้ต้ามันติดต่อกูได้ ถ้าโทรศัพท์กูแบตไม่มาตายห่าเอาวันนี้ก็คงไม่มีเรื่อง กูกอดไอ้ต้าแน่นขึ้น ความเสียใจผิดหวังที่เกิดขึ้นมาเมื่อกี้มันก็แค่อารมณ์ชั่ววูบ ถ้ากูไม่สลัดความรู้สึกนั้นออกไปมันก็เหมือนรอยแผลเล็กๆที่วันนึงมันอาจจะลุกลามกลายเป็นมะเร็งร้ายกับความสัมพันธ์ของเราได้

ไอ้ต้าคลายอ้อมกอดแล้วมามองหน้ากู "เจ็บไหม" ไอ้ต้าพูด หน้ามันยังมีแต่คราบน้ำตา มันเอามือมาจับที่รอยบวมแล้วเช็ดน้ำตาให้กูเบาๆ กูพยักหน้า พยายามยิ้มให้มัน "แล้วไอ้ฟ้าโดนต้นอัดไปมั่งป่าว" ไอ้ต้าถาม มันพยายามดึงสถาณการณ์ให้กลับมาเป็นปรกติโดยเร็วที่สุด กูสูดหายใจลึกๆ ก่อนยิ้มให้มัน "ก็ถีบกับต่อยมันไปหมัดนึง" กูพยายามยิ้ม ไอ้ต้าเอามือลูบเช็ดรอยคราบน้ำตากูออกไปจากหน้าจนหมด

"แล้วโกรธไอ้ฟ้ามันหรือเปล่า" ไอ้ต้าถาม เสียงมันเริ่มกลับเป็นปกติแล้ว "โกรธนะ แต่มันก็ทำไปเพราะอารมณ์ชั่ววูบแหละ" กูบอกไอ้ต้าตามตรง ถ้าเทียบกันแล้วไอ้ฟ้ามันทำกูเจ็บทั้งตัวทั้งใจ เล่นกูซะหน้าแหกขนาดนี้ แล้วมันก็เป็นเพื่อนที่กูสนิทสุดคนนึงด้วย แต่ไอ้ต้าอ่ะถึงมันจะไม่ทำให้กูเจ็บตัว แต่เพราะมันเป็นคนที่กูรักมากที่สุด ดังนั้นแค่คำพูดเพราะอารมณ์ชั่ววูบของมันที่ทำให้กูเจ็บใจได้มากกว่าไอ้ฟ้าหลายเท่านัก

ไอ้ต้ามองหน้ากูเหมือนจะอยากถามว่ากูยังโกรธมันหรือเปล่า กูเอามือเช็ดคราบน้ำตาบนหน้ามัน ตาก็จ้องมองตามันไปด้วย "ต้นทำผิดกับพี่ต้าเยอะแยะเลยนะ ทำพี่ต้าร้องไห้หลายครั้งแล้วอ่ะ" กูพูด พยายามยิ้มให้ไอ้ต้ามัน ไอ้ต้าดูจะแปลกใจที่กูพูดแบบนี้ "พี่ต้าก็ต้องเข้มแข็งนะ ห้ามร้องไห้เพราะต้นอีก" กูบอกไอ้ต้า ไอ้ต้าเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ

"ต้นไม่โกรธพี่ต้านะ เพราะวันนี้เป็นความผิดของต้นเอง"

 *****************************************************************
แง่มๆ พรุ่งนี้วาเลนไทน์แล้วดิ อู๊ยยยยยยยย แค่คิดก็เยิ้มแล้ว